• نویسنده: مدیر

• 20 بازدید
• 05 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، «بنیاد ملی پویانمایی ایران» موسسه‌ای غیرخصوصی و غیردولتی زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ریاست هیات امنای آن را بر عهده دارد.

تبیین، تقویت و ترویج مبانی فرهنگی‌ـ‌هویتی و سبک زندگی اسلامی‌ـ‌ایرانی از طریق تولید آثار پویانمایی، شناسایی و حمایت از ظرفیت‌های موجود پویانمایی با تقویت و افزایش تولیدات داخلی، ارتقاء سطح کمی و کیفی زیرساخت‌ها و آثار پویانمایی، حضور فعال و مؤثر در عرصه‌های بین المللی با حمایت از تولیدات و آثار پویانمایی، ایجاد چرخه جامع مدیریت فرهنگی در عرصه هنر پویانمایی اعم از تبیین مبانی نظری، ترسیم فضای هویتی، آموزش، نشر، نقد، حمایت از تولید، ارتقای زیرساخت، پشتیبانی از پخش، نمایش، بازاریابی و برپایی جشنواره‌های مشوق، تحقق مکتب ملی پویانمایی در ایران اسلامی، به مثابه سبکی اصیل و مستقل از سبک‌های موجود در دنیای امروز، مبتنی بر پژوهش‌های نظری جامع و نظریه‌پردازی‌های بوم‌شناسانه و جهان‌آگاه، و کمک به توسعه صنعت پویانمایی کشور در حوزه تولید آثار به‌ویژه محصولات همسو با اهداف فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، اهدافی است که در این اساسنامه برای بنیاد ملی پویانمایی ایران مصوب شده است.

از دی سال جاری با ابلاغ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرزانه فخریان مشاور وزیر فرهنگ در امور کودک و نوجوان، مسئول راه‌اندازی بنیاد ملی پویانمایی ایران شده است.

• نویسنده: مدیر

• 14 بازدید
• 05 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

همه چیز درباره رازهای فیلمسازی بهرام بیضایی

داستان فیلم مسافران

داستان کامل فیلم مسافران بهرام بیضایی از این قرار است؛ خانواده معارفی در تدارک مراسم عروسی ماهرخ هستند. اما مهتاب خواهر او، به همراه شوهر و دو فرزندش در حالی‌که از شمال با سواری عازم تهران هستند و قرار است آینه موروثی نوعروس خانواده را بیاورند، با یک نفتکش تصادف می‌کنند و همراه با راننده سواری و زنی روستایی که در راه به آنها پیوسته، می‌میرند. خبر به خانواده می‌رسد و عکس‌ها و گزارش‌ها درستی آن را تایید می‌کنند، اما اثری از آینه یافت نمی‌شود. مراسم عروسی به عزا تبدیل می‌شود و همگان در آن سهیم می‌شوند، بی‌آنکه به سرنوشت جفت جوان بیندیشند. در این میان فقط خانم‌بزرگ دل به عزا نمی‌سپارد و همچنان منتظر است تا مهتاب، آینه را بیاورد. خانواده‌ها و نزدیکان ازدست‌رفتگان، رانندگان نفتکش، ماموران و همه آنها که در این ماجرا به نحوی مربوط هستند، یکی پس از دیگری از راه می‌رسند و با اندوه در مراسم شرکت می‌کنند. بالاخره ماهرخ در اوج روان‌پریشی، تصمیم خود را می‌گیرد و با لباس عروسی به میان جمع می‌آید. برخی مبهوت، جمعی سرخورده و عده‌ای خوشحال می‌شوند. ناگهان در باز می‌شود و مهتاب و دیگر مردگان با آینه موعود از راه می‌رسند. همه در نور آینه قرار می‌گیرند. مهتاب آینه را به ماهرخ می‌سپارد. اینک او بار دیگر عروس است.

عوامل و بازیگران فیلم مسافران

کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تدوینگر: بهرام بیضایی، فیلمبردار: مهرداد فخیمی، موسیقی متن: بابک بیات

بازیگران: مژده شمسایی، جمیله شیخی، هما روستا، فاطمه معتمدآریا، مجید مظفری، آتیلا پسیانی، جمشید اسماعیل‌خانی، محبوبه بیات، فرخ‌لقا هوشمند، نیکو خردمند، حمید امجد، عنایت بخشی، جهانگیر فروهر، هرمز هدایت، مهتاب نصیرپور، فریبرز عرب‌نیا، شهین علیزاده.

دستاوردها و آمار فروش فیلم مسافران

نمایش فیلم مسافران در دهمین دوره جشنواره فیلم فجر با تحسین منتقدان و داوران همراه بود. حاصل کار، ۱۴ نامزدی برای این فیلم بود که از آن میان ۶ جایزه به شرح زیر به فیلم بیضایی رسید: جایزه ویژه هیئت داوران در رشته بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول زن (جمیله شیخی)، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (فاطمه معتمدآریا)، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (مجید مظفری)، بهترین فیلمبرداری (مهرداد فخیمی)، بهترین صدابرداری (محمود سماک‌باشی).

مسافران همچنین در این رشته‌ها نامزد دریافت سیمرغ بلورین بود: بهترین کارگردانی، بهترین موسیقی متن (بابک بیات)، بهترین تدوین (بهرام بیضایی)، بهترین بازیگر نقش اول زن (مژده شمسایی)، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (محبوبه بیات)، بهترین جلوه‌های ویژه تصویری، بهترین چهره‌پردازی (فرهنگ معیری)، بهترین صحنه‌آرایی (ایرج رامین‌فر).

مسافران از ۲۵ آذر ۱۳۷۱ روی پرده رفت و توانست با جذب ۵۱۴ هزار و ۹۵۱ مخاطب در رتبه بیست‌وسوم پرمخاطب‌ترین و رتبه شانزدهم پرفروش‌ترین فیلم‌های آن سال قرار گیرد.

مرور آمار مخاطبان فیلم های عالیجناب بهرام بیضایی

نقد و بررسی منتقدان درباره فیلم مسافران

جهانبخش نورایی در یادداشت مفصلی که در شماره ۱۳۵ ماهنامه فیلم (۲۰ دی ۱۳۷۱) در مورد مسافران نوشت، به جزییاتی پرداخت که مسافران را فیلمی در مورد تقدیرگرایی جلوه می‌دهند: «اگر در مسافران، مضمون کشاکش تاریکی و روشنایی را در متن طبیعت جاودانه‌ای که در فیلم حضور دارد تاویل کنیم، خواهیم دید که رنج، در یک چشم‌انداز وسیع، زاییده تقدیر است و در همان حال، انسان را از ایستادگی در برابر آن گریزی نیست.»

این در حالی است که مسافران اساسا فیلمی نیست که بتوان آن را به یک موقعیت اجتماعی خاص محدود کرد: «مسافران، به سبب گستردگی و جهانشمولی نگاه فیلمساز، از هر تفسیر محدودکننده‌ای که بخواهد آن را به یک موقعیت اجتماعی و سیاسی مشخص تقلیل دهد، فراتر می‌رود. هر چند که عناصری از فرهنگ و هویت ملی ما، به‌عنوان بخشی از همین طبیعت نامیرا، در بن فیلم می‌تپد و آیین‌های رمزی خود را برای صحنه‌پردازی و آفرینش معانی، به فیلمساز وام می‌دهد.»

جهانبخش نورایی (مجله فیلم، ۱۳۷۱): مسافران، به سبب گستردگی و جهانشمولی نگاه فیلمساز، از هر تفسیر محدودکننده‌ای که بخواهد آن را به یک موقعیت اجتماعی و سیاسی مشخص تقلیل دهد، فراتر می‌رود. هر چند که عناصری از فرهنگ و هویت ملی ما، به‌عنوان بخشی از همین طبیعت نامیرا، در بن فیلم می‌تپد و آیین‌های رمزی خود را برای صحنه‌پردازی و آفرینش معانی، به فیلمساز وام می‌دهد

نورایی در ادامه به مثالی کلیدی پرداخت که تقابل طبیعت و مرگ را در فیلم برجسته می‌کند: «از همان ابتدا که آینه خوابیده بر زمین، تصویر آسمان را منعکس می‌کند و با برداشته شدن و گردش آن، به دریا و درختان می‌رسد و سپس روی سواری سیاهرنگ از حرکت بازمی‌ماند، کشاکش بین طبیعت (آسمان و دریا و درخت که بعدا به کمک رنگ و قرینه‌سازی‌ها با آدم‌های فیلم همسان می‌شوند) و مرگ (سواری سیاه‌رنگ که مسافران را به قتلگاه می‌برد) به عنوان یک مایه کلیدی، شکل می‌گیرد. اما در پایان ماجرا، آدم‌ها و عروس، پس از گذر از رنج‌ها، در آینه ماوا می‌گیرند و جایگزین طبیعت می‌شوند.»

طراحی لباس فیلم هم به‌گونه‌ای است که شخصیت‌ها را با طبیعت پیوند می‌زند: «آنچه پیوند و شباهت آدم‌ها را با دریا و آسمان، در وجه ظاهری، ممکن می‌سازد، تنوعی از رنگ‌های آبی است که مشخصا در لباس کیهان و کیوان، بچه‌های شلوغ و سرزنده حشمت داوران، خود را نشان می‌دهد و بعدا نیز می‌بینیم که به نسبت‌هایی در جامه خانم‌بزرگ و سایرین، و حتی در رنگ در و پنجره خانه داوران، و اشیاء خانه معارفی‌ها جلوه می‌کند. در کنار رنگ آبی، رنگ پوشش مهتاب (مشخصا) و بعد ماهو و مستان، درجاتی از قهوه‌ای روشن است که با رنگ زمین و درختان پاییزی فیلم قرابت می‌یابد و این همان رنگ لفاف آینه در روی باربند سواری است که باد پیش از رسیدن مسافران به قتلگاه، آن را می‌کند و می‌برد (همرنگی لباس مستان و مهتاب وقتی معنا پیدا می‌کند که مستان درباره مهتاب به ماهو می‌گوید: “هیچ‌کس به اندازه او مرا نمی‌فهمید.”).»

هشدارهایی که بیضایی (چه در تصاویر مسافران و چه در دیالوگ‌های فیلم) گنجانده است، مایه تقابل مرگ و زندگی را موکد کرده است: «مرگ ماتم‌انگیزی که در جاده اتفاق می‌افتد، هشدارهایش را به‌صورت یک سلسله کنایه و نشانه بدشگون در قسمت‌های اولیه فیلم می‌دهد و آدم‌ها با بازنمایی نهاد خود و عمل‌ها و عکس‌العمل‌هایی که در برابر هم دارند، این حادثه را مانند یک رشته واریاسیون در روی تم اصلی یک قطعه موسیقی سمفونیک تکرار می‌کنند (کل فیلم در چهار موومان است: مرگ، انتظار، سوگ، رستاخیز). به این ترتیب، می‌بینیم که عناصر مرگ و زندگی به نحوی تنگاتنگ در وجود آدم‌ها و مناسبات آنها و اشیاء پیرامون جا گرفته و در یک کشاکش دائمی قرار دارند. نخستین هشدارها، حرکت آینه از طبیعت و مکث آن بر روی سواری سیاه‌رنگ، محصور شدن دریا/ و بچه‌های پرتکاپو (تمثیل واضح شور زندگی) با میله‌های پنجره، و از کار افتادن ساعت مهتاب است. درست پس از آنکه بچه‌ها با خوشحالی به‌خاطر رفتن به عروسی کف می‌زنند، مهتاب به ما رو می‌کند و با سردی و اطمینان می‌گوید: “ما به تهران نمی‌رسیم. ما همگی می‌میریم.” این مقابله کلامی و تصویری عمل بچه‌ها و عکس‌العمل مهتاب، وجه دیگری از معارضه‌ای است که با حرکت آینه از طبیعت و توقف روی سواری بدشگون، تم اصلی فیلم را بنا می‌نهد و واریاسیون‌های این حرکت آینه و محتویات متضاد آن، در موقعیت‌های مختلف فیلم، خود را نشان می‌دهد.»

اما چه‌چیزی دستمایه تقابل مرگ و زندگی را به مفهوم تقدیر مرتبط می‌کند؟ نورایی این بحث را با توضیحی در مورد نبود یک نیروی مشخص شر در مسافران آغاز کرد: «ماهیت نیروی تهدیدکننده شر و عامل تاریکی و ویرانی چیست؟ در دستگاه معنایی فیلم، پاسخ روشنی داده نمی‌شود و هیچ نیرو یا شخص خاصی به عنوان مقصر معرفی نمی‌گردد. شر، سرشتی کدر و پرابهام دارد. راننده نفتکش و شاگرد او شر نیستند، بلکه ناآگاهانه و بی‌خبر، وسیله اجرای شر می‌شوند تا بعدا با یک عذاب وجدان کشنده، طلب بخشایش کنند. با توضیحاتی که درباره مقابله مستمر روشنایی و تاریکی در متن طبیعت بی‌مرگ دادم، به نظر می‌رسد که فیلم، فارغ از اینکه شر کیست یا چیست، عمدتا به امید زوال‌ناپذیری توجه می‌کند که به یاری خانم‌بزرگ و عروس، بازگشت آینه و روشنی را میسر می‌سازد. مهم این است که در پایان، برخاستن مردگان را از گور و ریزش نور در تاریکی را باور کنیم و به عنوان یک واقعیت بپذیریم.»

صفی یزدانیان (مجله فیلم، ۱۳۷۰): خانواده‌ای سرخوش، بار سفر می‌بندند. شوخی زن و شوهر، سرزندگی بچه‌ها، و راننده. پیش از راه افتادن، مهتاب رو به ما می‌کند و می‌گوید که به مراسم عروسی می‌روند. و می‌گوید نخواهند رسید: “ما همه می‌میریم”. و از این لحظه، “واقعیت” رها می‌شود. آری، کار هنرمند بازسازی آنچه هرروز می‌بینیم نیست. حالا، شخصیتی از فیلم، به‌صراحت، به ما می‌گوید در فیلمی که خواهیم دید به دنبال آنچه برایمان آشناست نباشیم

از این‌جاست که اتفاقات فیلم جنبه‌ای تقدیری می‌یابند: «حالا که شر ویژگی مشخص و معینی ندارد، می‌توانیم مرگ و تاریکی را در متن طبیعتی که بستر رویدادها و تنش‌های فیلم است، به‌عنوان پدیده‌هایی جبری قلمداد کنیم و تقدیری بودن آنها را (چه در جهان عینی و چه در اعماق روح و غرایز خود) بپذیریم… میزانسن فیلم، به حد لازم دستمایه برای قبول چنین نگرشی در اختیار ما می‌گذارد… [مثلا] هنگامی‌که مهتاب می‌گوید همگی آنها در جاده خواهند مرد و سواری به راه می‌افتد، دوربین در یک حرکت عمودی بالا می‌رود و به قله ابرگرفته کوه و آسمان روی آن می‌رسد. لحظایت بعد در حرکتی معکوس بر کلبه زرین‌کلا، زن روستایی، فرود می‌آید تا او را به سوی سوار شدن به اتومبیلی که به قتلگاه می‌رود، هدایت کند. این حرکت دوربین، با هدف اتصال دادن مرگ به نیروهای لایتناهی طبیعت (که خصایص آن در هستی فردی و روح ما نیز انعکاس یافته) طراحی شده است.»

صفی یزدانیان از زاویه متفاوتی با مسافران روبه‌رو شد. از دید یزدانیان (در شماره ۱۲۰ ماهنامه فیلم، اسفند ۱۳۷۰)، این فیلم بیضایی در مورد فرار از معیارهای نازل در شناسایی واقعیت است: «خانواده‌ای سرخوش، بار سفر می‌بندند. شوخی زن و شوهر، سرزندگی بچه‌ها، و راننده. پیش از راه افتادن، مهتاب رو به ما می‌کند و می‌گوید که به مراسم عروسی می‌روند. و می‌گوید نخواهند رسید: “ما همه می‌میریم”. و از این لحظه، “واقعیت” رها می‌شود. آری، کار هنرمند بازسازی آنچه هرروز می‌بینیم نیست. حالا، شخصیتی از فیلم، به‌صراحت، به ما می‌گوید در فیلمی که خواهیم دید به دنبال آنچه برایمان آشناست نباشیم. ما را با توهم واقع‌نمایی فریب نمی‌دهد، به جاده فرعی خاک‌آلود نمی‌کشاند، و در تپه‌های “هیچ” رهامان نمی‌کند. به ما می‌گوید که آنچه خواهیم دید واقعی نیست، و از همین روست که هنگام تماشای فیلم، معیارهای نازل در شناسایی واقعیت را (بحث کسالت‌باری که سال‌هاست در جهان هنر جایی ندارد) کنار می‌نهیم. و از همین رو احساس می‌کنیم که، با این همه، چقدر این فیلم “راست می‌گوید”، درباره همه چیز.»

یزدانیان در یادداشت دیگری در ۱۳۵ ماهنامه فیلم، توضیحات بیشتری در مورد برداشتش از فیلم بیضایی مطرح کرد. از دید یزدانیان، مسافران در مورد دو رویکرد متفاوت است که هر دو خود را واقعیت می‌دانند: «از صحنه تصادف عکس و فیلم می‌گیرند. افسر پلیس، به مرگ گواه می‌دهد. عکاس و فیلمبردار ویدئو “سند تصویری” تهیه می‌کنند. این عکس در روزنامه چاپ می‌شود. “ثبت اسناد”. اینها همه تاییدی بر سخن مهتاب است. می‌پنداریم که به این دوربینِ دیگر راست گفته بود، وقتی که در چشمانمان نگریست و، پیش هنگام، از مرگشان آگاهمان کرد. اما بعد، خانم‌بزرگ در برابر همین دوربین فاجعه را انکار می‌کند. واقعیت کدام است؟»

یزدانیان در ادامه با ذکر مثال‌های دیگر بر این تاکید کرد که پایه‌های فیلم روی خلق دو جهان متعارض بنا شده که هر کدام مسیر خود را طی می‌کنند: «جهان “آشنا” در این میان به راه خود می‌رود، و الگوهای “عادی” خود را رعایت می‌کند: تدارک پذیرایی از میهمانان عزا، نوارها و پارچه‌های سیاه، آگهی‌های تسلیت، قاب‌های سیاه عکس‌های مردگان… و از فصل رویای ماهرخ، راهی دیگر برای پایان سفر گشوده می‌شود، راهی که پیمودنش تنها از عهده نگاه هنرمندانه به جهان برمی‌آید: یگانگی منطق جهان بیرون و درون.»

با این توضیح، یزدانیان به این نتیجه می‌رسد که مسافران نه‌تنها در مورد پیچیدگی مفهوم واقعیت، بلکه در مورد هنر هم هست: «به این اعتبار، مسافران – فراتر از درونمایه زیبایش – اثری در ستایش آفرینش هنری نیز هست.»

تکنیک‌های داستان‌گویی و اهمیت جزییات در فیلم مسافران

احتمالا برای بسیاری از کسانی که مسافران را سال‌ها پیش دیده‌اند، برخی از ویژگی‌های فیلم شفاف‌تر در ذهنشان باقی مانده است: شیوه خاص روایت فیلم با شکلی از پیش‌آگاهی که به شخصیت‌ها و تماشاگر می‌بخشد (شوکه‌کننده‌تر از همه، همان کلماتی است که مهتاب/ هما روستا رو به دوربین در مورد مرگ خود و خانواده‌اش در سفرِ پیشِ رو بر زبان می‌آورد) و انبوهی از عناصر جزیی تکرارشونده (در راس همه، استفاده مکرر از عنصر آینه). در چنین شرایطی غیرمنتظره نبود که بحث در مورد تکنیک‌های روایی و نقش جزییات در نقدهای مختلف تکرار شود.

جمشید اکرمی در شماره ۱۲۰ ماهنامه فیلم مسافران را به‌خاطر نحوه ترکیب الگوهای داستان‌گویی آثار آلفرد هیچکاک و برتولت برشت ستود: «چه کسی انتظار داشت تکنیک‌های داستان‌سرایی هیچکاکی (که در شاید وقتی دیگر تبلور آشکارتری داشتند) به این زیبایی از یک فیلم دیگر بیضایی سربرآورند؟ تماشاگر از پیش می‌داند که حادثه در کمین نشسته است، ولی ناچار می‌شود که دست و پا بسته نظاره‌گر باشد، نظاره‌گر خوشبختی ناپدیدشونده آدم‌هایی که اعتمادشان را به خوشبختی هنوز از دست نداده‌اند. آمیزه درخشان برشت و هیچکاک، اعتماد بیضایی را به ذکاوت تماشاگرش نشان می‌دهد. تدوین سیال فیلم، به‌خصوص در رابطه با یک دوربین خرامان ولی عبوس، شاید نقطه عطفی در خود-گویایی پرداخت تصویری در فیلم‌های ایرانی باشد.»

حمیدرضا صدر (مجله فیلم، ۱۳۷۱): فیلم مسافران با بیشترین بهره از رنگ، صدا، حرکت یا سکون شخصیت‌ها و صحنه‌آرایی، بیش از آن‌که تماشاگر را با بسط همان درام درونی قوام گرفته تا پیش از خبردار شدن خانواده از حادثه تصادف جلو ببرد، درگیر جزییاتی می‌کند که گویی مجموعه اثر باید در خدمت این جزییات باشد، و نه برعکس. نگاه کنیم به فصل چگونگی ورود خبر مرگ به خانه پس از آن تعلیق و تنش فراوان، که در وهله اول بر مبنای واکنش چهره شخصیت‌ها عرضه می‌شود

با این وجود نظرات مخالفی هم وجود داشت. به‌عنوان مثال یکی از نویسندگان ماهنامه فیلم در همان شماره به ساختار و دیالوگ‌هایی به‌شدت ادبی اشاره کرد که به فیلم ضربه زده‌اند: «فیلمنامه‌های سال‌های اخیر بیضایی را همواره مشتاقانه خوانده‌ایم. با نوعی تردید و شادمانی باطنی از فیلم نشدنشان، که علتش را در ساختار کاملا ادبی آنها باید جست. اما هرگز نمی‌شد باور کرد که همان دیالوگ‌های مطنطن و غیرسینمایی را – که البته عده‌ای آنها را “زبانی تازه” می‌خوانند – روزی در فیلمی از بیضایی بشنویم. مسافران سرشار از این دیالوگ‌هاست، پیرزنی که با لحنی فیلسوفانه از مرگ سخن می‌گوید و تازه عروسی که حرف‌هایش در حرکات تئاتریش گم می‌شوند. بیضایی سال‌هاست عشق را هم در فیلم‌هایش از یاد برده است. رابطه استاد و شاگرد سابق و عروس و داماد تازه، نشانگر این مطلب است. اظهارنظرهایی از این دست که مثلا مسافران زندگی و نشاط را جایگزین مرگ و سوگواری می‌کند، یا هجویه‌ای است بر فیلمفارسی، فیلم را نجات نمی‌دهد. فیلمساز با قصه چند سطریش و به‌زور شخصیت‌های متعدد نمی‌تواند فیلم را پیش ببرد.»

حمیدرضا صدر در شماره ۱۳۵ ماهنامه فیلم به‌تفصیل به نقش جزییات در مسافران پرداخت. از دید او تمرکز بیضایی بر این عناصر نه‌تنها به کیفیت نهایی فیلم کمک نکرده بلکه به آن ضربه زده است: «حرکت در مرز مرگ و زندگی، خنده و گریه، عروسی و عزا، سیاهی و سپیدی، فیزیک و متافیزیک و… به‌واسطه عناصری دنبال می‌شوند که گاه و بیگاه از متن اصلی جلو می‌زنند و پس‌زمینه‌ها و پیش‌زمینه‌ها را درهم می‌آمیزند. همه چیز آن‌چنان یک‌کاسه می‌شود که فاصله بین فرع و اصل در کادرها، صحنه‌ها و فصل‌های مختلف از بین می‌رود. نگاه کنیم به همان تضاد پررنگ نشانه‌های اولیه یعنی سیاهی و سپیدی: از قاب سیاه آینه تا چراغ‌های سپید، از اتومبیل سیاه تا توری‌های سپید، از چترهای سیاه تا برف سپید، از جامعه سیاه عزا تا لباس سپید عروسی و… تضادی که محدود می‌شود به جست‌وجویی برای یافتن این نشانه‌های آشکار و موکد. همیشه و همه‌جا توجه ما به عناصری جلب می‌شود که در همان گام نخست، عملکرد اولیه‌شان را پذیرفته‌ایم. تاکید دوباره و دوباره به مواردی که آنها را در بدو امر هم قبول کرده‌ایم.»

صدر به‌عنوان نمونه به کاربرد عنصر آینه در فیلم اشاره کرده است. برخلاف جمشید اکرمی که مسافران را نشان‌دهنده اعتماد بیضایی به ذکاوت تماشاگر قلمداد می‌کرد، صدر اعتقاد داشت که تاکید بیش‌ازحد فیلمساز بر آینه نشان‌دهنده بی‌اعتمادی او به مخاطب است: «عنصر کلیدی مسافران، یعنی آینه، نمونه روشن‌تر این رجعت‌ها و اشاره‌های دائمی است. جایی که دلمشغولی‌های فیلمساز در به‌کارگیری این عنصر تا به آن‌جا پیش می‌رود که گویی هیچ‌گاه این اطمینان از تماشاگرش را به‌دست نمی‌آورد که شاید؛ و فقط شاید اهمیت عملکرد آن را دریافته باشد. با استفاده فراوان از آینه در اکثر فصل‌های فیلم و در نظر داشتن این نکته که همه شخصیت‌های اصلی باید پیش از رسیدن به فصل نهایی رودرروی آینه‌ای قرار بگیرند، حضور طبیعی این عنصر در دل فیلم دستخوش تغییر می‌شود. عنصری به‌عنوان مبدا و مقصد حرکت آدم‌ها، یا نشانه رفتن دوربین که با بهانه مثل فصل سمساری، و بی‌بهانه مثل فصل شکستن آینه توسط عروس، دنبال می‌شود. آینه‌ای که در بستر طبیعی روابط و رخدادهای فیلم، واکنش‌ها، تردیدها، تنش‌ها و یا حتی آرایش صحنه جای خود را پیدا نکرده و عموما هم تحمیلی به‌نظر می‌رسد.»

از دید صدر، یکی از مشکلات اصلی مسافران این است که بیش از آن‌که جزییات فیلمْ در راه کمک به کلیت اثر باشند، ماجرا برعکس به‌نظر می‌رسد. او علت این ضعف را در این می‌دید که بیضایی توجه به دلبستگی‌های شخصی‌اش را مهم‌تر از واکنش‌های طبیعی کاراکترهای تعریف‌شده درون فیلم می‌داند: «فیلم مسافران با بیشترین بهره از رنگ، صدا، حرکت یا سکون شخصیت‌ها و صحنه‌آرایی، بیش از آن‌که تماشاگر را با بسط همان درام درونی قوام گرفته تا پیش از خبردار شدن خانواده از حادثه تصادف جلو ببرد، درگیر جزییاتی می‌کند که گویی مجموعه اثر باید در خدمت این جزییات باشد، و نه برعکس. نگاه کنیم به فصل چگونگی ورود خبر مرگ به خانه پس از آن تعلیق و تنش فراوان، که در وهله اول بر مبنای واکنش چهره شخصیت‌ها عرضه می‌شود. همراه با نوعی نگاه از دور که پلی می‌زند بین انتظار و تشویش ما و دلشوره‌های آنها. اما در ادامه، همین واکنش‌ها از شکل حسی و درونی خود خارج شده و کاملا فیزیکی و بیرونی می‌شوند. مثل شکستن آینه، پرپر کردن گل‌ها، چاقو زدن به تابلو، تبر زدن به درخت و… واکنش‌هایی که برخاسته از آدم‌های روی پرده نیستند و برمی‌گردند به دلبستگی فیلمساز به عناصر به تعبیری مورد علاقه‌اش، یعنی آینه، گل، تابلو، درخت و… چنین حرکت‌های بیرونی نه‌تنها از واکنش‌های اولیه شخصیت‌ها عقب می‌افتند، بلکه بسیار هم سطحی و ابتدایی جلوه می‌کنند. نمونه بهتر را فصل کابوس ماهرخ در بر دارد؛ جایی‌که بیش از همیشه از درون منقلب و آشفته او دور می‌شویم و توجه ما به پرسپکتیو تغییریافته دیوارها (با اجرایی بسیار ضعیف)، و بعد موسیقی (نامناسب) این فصل جلب می‌شود. در این فصل تاکید بر دیوارهای سپید، سایه‌روشن‌های پررنگ و… نمی‌توانند واسطه‌ای باشند برای ترسیم دنیایی که عروس سیاه‌پوش را دربر گرفته. چرا که نه‌تنها عناصر مبالغه و اغراق همه چیز را دربر گرفته، بلکه همان جزییات به‌ظاهر پس‌زمینه‌ای، به پیش‌زمینه‌ها آمده‌اند و بین تماشاگر و این شخصیت فاصله ایجاد کرده‌اند.»

شخصیت‌پردازی و بازیگری در مسافران

از میان بازیگران پرتعداد مسافران، پنج نفر نامزد سیمرغ بلورین شدند و سه نفر این جایزه را دریافت کردند. به‌نظر می‌رسد این موفقیت نه‌تنها نشان‌دهنده کیفیت بالای کار بازیگران این فیلم بلکه نمایانگر تبحر بیضایی در امر شخصیت‌پردازی است که منجر به خلق کاراکترهایی ملموس و تاثیرگذار شده است. اما واقعیت این است که منتقدانی با این ایده مخالف بودند.

حمیدرضا صدر در یادداشت خود (و در ادامه مباحثی که در بخش قبل مطرح شد) مثال‌هایی از بازی‌های ضعیف فیلم را ذکر کرد: «در همین روند با صرف فراوان انرژی فیلمساز در جزییات امر، فیلم در زمینه‌های دیگر، و شاید برجسته‌ترش، کم می‌آورد. مثل نقش‌آفرینی دو بازیگر شخصیت‌های فیلم، جمیله شیخی و مژده شمسایی، که نه‌تنها ضعیف هستند، بلکه گمراه‌کننده هم محسوب می‌شوند. مثل بازی جمیله شیخی که گویی درک درستی از این شخصیت دل‌داده به زندگی و نه مرگ ندارد و او را بدل می‌کند به زنی پررمز و راز تا حد مثلا نوعی پیشگو. کسی که با سیمایی سنگی و کلامی فاقد روح بیشترین فاصله را از شخصیت کتاب می‌گیرد. همین‌طور مژده شمسایی که از عهده ادامه نقش دشوارش برنمی‌آید و نمی‌تواند مرز بین سرخوشی و شادابی اولیه و یاس و تلخی ثانویه را حفظ کند. باور نمی‌کنیم که او کسی باشد که بتواند از دل تردید و دودلی به عشق و آینده چنگ بزند.»

روبرت صافاریان (مجله فیلم، ۱۳۷۱): با کنار هم گذاشتن همه نشانه‌ها می‌توان گفت که منظور فیلم باید قاعدتا همین باشد. ظاهرا همه چیز جور درمی‌آید. اما آیا فیلم در انتقال این همه به تماشاگر، به عنوان حسی زنده، موفق است؟ آیا این‌گونه نتیجه‌گیری محصول تجربه تمامی لحظه‌ها، حادثه‌ها و شخصیت‌های فیلم است یا برعکس، بیشتر به بازی کنار هم چیدن قطعات یک معما می‌ماند؟

روبرت صافاریان هم در نقد خود در شماره ۱۳۵ ماهنامه فیلم، سعی کرد تا ضعف فیلم را در زمینه شخصیت‌پردازی آشکار کند. صافاریان توضیحات خود را با توصیفی از جهان‌بینی فیلم آغاز کرد: «تردیدی نیست که قهرمان مسافران خانم‌بزرگ است و آینه آبا و اجدادی خانواده معارفی. بیضایی با تاکیدهای مکرر بر آینه در تصویر و گفتار، شکی باقی نمی‌گذارد که باید به آن همچون یک نماد بنگریم، و آینه در فرهنگ ایرانی مظهر عشق، صفا و باروری است. و خانم بزرگ چنان به این آینه (چیزهایی که آینه مظهر آنهاست) وابسته است، چندان عاشق و چنان نیازمند آن است که به‌رغم گواهی آشکار واقعیت‌های عینی، نمی‌تواند نابودی آن را (یعنی نابودی سنت‌ها و هویت فرهنگی را؟) بپذیرد. پس با ایمانی تزلزل‌ناپذیر، خبر تصادف خانواده دخترش را باور نمی‌کند. اما جز او، باقی همه گرفتار گسستگی و مسایل زندگی مادی روزمره هستند… پیروزی با خانم‌بزرگ است. پافشاری او نتیجه می‌دهد، مردگان از قبر برمی‌خیزند (برمی‌خیزند؟) و این پیروزی باور و ایمان را در دل همه آنها که دربند داده‌های عینی بودند، زنده می‌کند… نور عشق از آینه بر همه می‌تابد، همه به خود می‌آیند و علایم را درمی‌یابند و وصلت (که مقدمه باروری است) سرمی‌گیرد.»

اما از دید صافاریان، مشکل فیلم نه در مضامین منتقل‌شده بلکه در نحوه انتقال آنها است: «با کنار هم گذاشتن همه نشانه‌ها می‌توان گفت که منظور فیلم باید قاعدتا همین باشد. ظاهرا همه چیز جور درمی‌آید. اما آیا فیلم در انتقال این همه به تماشاگر، به عنوان حسی زنده، موفق است؟ آیا این‌گونه نتیجه‌گیری محصول تجربه تمامی لحظه‌ها، حادثه‌ها و شخصیت‌های فیلم است یا برعکس، بیشتر به بازی کنار هم چیدن قطعات یک معما می‌ماند؟»

در ادامه، صافاریان به مشکلات فیلم در زمینه شخصیت‌پردازی مسافران اشاره کرد: «مسافران فیلمی است با شخصیت‌های متعدد، اما آشکارا در به هم پیوستن همه این شخصیت‌ها در طرحی واحد درمانده است. شخصیت‌های اصلی هیچ‌یک گوشت و خون ندارند. مسایل آنها، مثلا همان رابطه مستان و ماهو یا همدم و حکمت بسیار گذرا مطرح می‌شوند. پافشاری و پایمردی خانم‌بزرگ هم هرگز برای تماشاگر پذیرفتنی نمی‌شود (در واقع تماشاگر بیشتر با آن مردمی که خانم بزرگ را مجنون می‌پندارد، هم‌عقیده است و لذا زنده‌شدن مردگان را هم در آخر فیلم باور نمی‌کند).»

به‌نوشته صافاریان، مشکل دیگر فیلم پرداختن بیش‌ازاندازه فیلمساز به شخصیت‌هایی فرعی‌تر است که باعث به‌حاشیه رفتن بخش اصلی درام می‌شود: «بدتر از این، پرداختن نسبتا مفصل فیلم به آدم‌هایی است مثل راننده، کمک‌راننده، خانواده‌هایشان، زن روستایی مقتول و شوهرش، خانواده راننده سواری حامل مسافران و افسر راهنمایی، که هر یک به لحن و زبان صنف خود (و چقدر کلیشه‌ای) مطالبی بیان می‌کنند. راستی غرض از پرداختن به این آدم‌ها چیست؟ افزودن تعداد شخصیت‌ها باعث می‌شود درام شخصی خانواده عروس تحت‌الشعاع قرار بگیرد.»

نتیجه‌گیری

همان‌طور که اشاره شد، بیضایی پیش از ساخت مسافران با انبوهی از مشکلات مواجه شده بود. شاید اگر خیلی از فیلمسازان دیگر در چنین شرایطی قرار می‌گرفتند، به‌سراغ ساخت آثاری عمیقا تلخ‌اندیشانه می‌رفتند. با این وجود بیضایی در مسافران تلاش کرده تا اهمیت زندگی را از دل پرداختن به مرگ بیرون بکشد: مسیری که شاید، به‌شکلی استعاری، به تلاش‌های خود او برای فعالیت در سینما و تئاتر ایران هم اشاره داشت. با این وجود، ادامه راه برای بیضایی چندان شیرین نبود. کارنامه بیضایی پر است از فیلمنامه‌های ساخته‌نشده و نمایشنامه‌هایی که یا روی صحنه نرفتند یا به‌قدر شایستگی دیده نشدند. تماشای مسافران، حتی اگر آن را از بهترین ساخته‌های سینمایی بیضایی ندانیم، کافی است تا دریغ ما دوچندان شود!

• نویسنده: مدیر

• 17 بازدید
• 05 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

• نویسنده: مدیر

• 30 بازدید
• 05 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

نشست خبری سی‌ویکمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم با حضور شبیر فیروزیان، سرپرست معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سالن جلسات معاونت قرآن و عترت وزارتخانه برگزار شد.

فیروزیان به تشریح برنامه‌های نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم پرداخت و گفت: بخش کودک از بخش‌های مهم نمایشگاه است، که هزینه کردن آن را سرمایه می‌دانیم. بخش نوجوان جزو امور راهبردی ماست، که امسال بهتر از سال قبل است. ما معتقدیم که بیشتر مفاهیم به کودکان و نوجوانان را می‌توان از طریق بازی القا کرد.

سرپرست معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: امسال مجموعه‌هایی که در حوزه هوش مصنوعی مرتبط با مباحث قرآن کار می‌کنند، حضور خواهند داشت. حضور ۴۵ موسسه قرآنی مردمی و ۲۴ دستگاه دولتی برای عرضه فعالیت‌های قرآنی خود از بخش‌های دیگر نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم است. امسال حدود ۲۵ کشور و موسسات مردمی از کشور‌های اسلامی برای حضور در نمایشگاه دعوت شدند. 

در حال تکمیل …

• نویسنده: مدیر

• 18 بازدید
• 05 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸ : برای انجام بازی های فکری شما نیازمند به دقت و تمرکز عالی هستید. صبر و تحمل و تمرکز همه جانبه می تواند به شما برای رسیدن به هدف کمک کند. طبق آمار، تنها ۱۸درصد از کاربران موفق به یافتن پاسخ تست شده اند. این گونه تست ها به شما کمک می کنند تا فعالیت های مغزی خود را افزایش دهید. افزایش فعالیت های مغزی، قدرت تمرکز و همچنین دیگر توانائیهای شناختی شما را افزایش می دهد.

در آزمون قدرت تمرکز یا آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸ با یک چالش خاص روبرو هستید. چالشی که دقت، تمرکز و حتی قدرت بینایی شما را مورد سوال قرار می دهد. با چشمک همراه باشید. با مجله خبری چشمک و آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸ همراه شوید.

شاید بپسندید:در نگاه اول متوجه چه چیزی در تصویر شدی تا بگم آدم جزئی نگر هستی یا کلی نگر!

آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸

ماموریت شما در این چالش تصویری یا آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸ این خواهد بود که عدد ‘۳۸’ را بیابید. فرقی نمی کند از بالا به پایین باشد یا از راست به چپ و بالعکس. اما حواستان باشد که برای یافتن این عدد زمان زیادی ندارید. شما بادید در کمتر از ۳ ثانیه این عدد را بیابید. این زمان کم به شما کمک خواهد کرد که بیشتر تمرکز کنید. تمرکز بیشتر به معنی ورزش بیشتر مغز شماست. اگر آماده هستید با دقت به تصویر آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸ نگاه کنید.

مطالب این چنینی، بیشترین اشتراک‌گذاری را در اینترنت دارد. به‌ویژه از زمان شیوع ویروس کرونا، که دولت‌های مختلف در سراسر جهان را مجبور به اعمال محدودیت و قرنطینه کرد و باعث شد کاربران به دنبال راههای جدید برای سرگرم کردن خود در خانه باشند.

بیشتر بخوانید: تست تمرکزسنجی: سگ با عدد متفاوت را در یک نگاه پیدا کنید!؟

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

پاسخ آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸

این سوالات به شما کمک می کنند که عملکرد مغز شما افزایش پیدا کند. در دنیای کنونی که فعالیت بدنی و مغزی کاهش پیدا کرده است این سوالات هوش می تواند دقت، تمرکز و جزئی نگری شما را افزایش دهد. این مسئله از بیماری های مختلف مغزی همچون الزایمر و … می تواند جلوگیری کند. وقت تمام است. آیا توانستید شماره “۳۸” را پیدا کنید؟ اگر آن را در کمتر از ۳ ثانیه پیدا کردید، به شما تبریک می گویم! از طرف دیگر، اگر هنوز آن را پیدا نکرده اید، آرام باشید، زیرا در ادامه، پاسخ را برای شما ارائه کرده ایم.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

پاسخ آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸: پاسخ در تصویر زیر علامتگذاری شده است. آیا این چالش تصویری را دوست داشتید؟ شاید برای شما خیلی راحت بود؟امیدوارم از تست قدرت بینایی و آزمون ذهن امروز استفاده کرده باشید.

بیشتر بخوانید: چیستان: اسم پرنده ای است که اگر به آخر آن الف اضافه کنیم نام دخترانه می شود!

امیدوارم از آزمون تصویری شناسایی عدد ۳۸ استفاده کرده باشید. شما همواره می توانید سوالات، بازی های فکری، پازل ها و تست های شخصیت شناسی بیشتر را در بخش تفریح و سرگرمی چشمک مشاهده و مطالعه کنید. در صورت تمایل آنها را با دوستان خود به اشتراک بگذارید. به خصوص آنهایی که علاقمندند خود را بهتر بشناسند. ما را در شبکه های اجتماعی اینستاگرام و فیس بوک دنبال کرده و نظرات و پیشنهادات خود را مطرح کنید.

برایتان جالب خواهد بود

حاصل عبارت ۸÷۲(۲+۲)=؟ چند می شود | خیلی ها اشتباه جواب دادن!

شرط عحیب ازدواج دختر کشاورز | حکایت دم گاوی که شرط ازدواج بود!

سوال هوش: با توجه به دیگر عبارت ها، پاسخ عبارت ۲۳+۲۳=؟ چند می شود!؟

با دلیل بگو که آیا کارمنده دیر رسیده سر کار یا رئیس فقط داره غر میزنه!

• نویسنده: مدیر

• 28 بازدید
• 05 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

اکران سینما در سال ۱۴۰۲ به روز‌های پایانی خود نزدیک می‌شود، ولی سبد فیلم‌های در نوبت اکران همچنان سنگین است و در ماه‌های گذشته هم بجز فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره فجر، بیش از ۲۰ فیلم پروانه نمایش گرفته‌اند.

سینما‌های کشور در حالی به استقبال اکران نوروزی می‌روند که از بین هفت فیلم انتخابی، ۶ فیلم در جشنواره فجر بودند و این نوبت ویژه اکران کمکی به کم شدن بار فیلم‌های در صف نمایش عمومی نکرده است.

آماری که برای فیلم‌های اکران نشده سینما از یکی دو سال گذشته روایت می‌شد، بیش از ۳۰۰ فیلم را دربرمی‌گرفت که تعدادی از آن‌ها در همین سال روی پرده رفتند و برخی هم قاچاق شدند، اما تعداد قابل توجه دیگری هنوز پشت خط اکران مانده‌اند. علاوه‌براین‌ها فیلم‌هایی را که در ماه‌های گذشته تولید شدند و به جشنواره فجر رسیدند و یا آن‌هایی را که به اختیار یا اجبار به جشنواره نرسیدند نباید از قلم انداخت که همین‌ها نیز آمار فیلم‌های اکران نشده را بالا می‌برند.

بجز فیلم‌های قدیمی‌تر و غیرجشنواره‌ای، در همین سال ۱۴۰۲ تعدادی فیلم ساخته شده که برخی از آن‌ها مجوز نمایش هم دارند، ولی به اکران نرسیده‌اند و همگی در نوبت اکران سال ۱۴۰۳ قرار می‌گیرند.

در چند ماه اخیر سامانه ثبت اطلاعات فیلم‌هایی که پروانه ساخت و نمایش گرفته‌اند و نیز درخواست‌های ثبت شده برای گرفتن مجوز در سایت سازمان سینمایی بسته شده بود؛ ولی با باز شدن دوباره این سامانه می‌توان بررسی نسبتا دقیق‌تری از وضعیت فیلم‌های تولیدی و در نوبت اکران انجام داد.

در تازه‌ترین به‌روزرسانی بخش پروانه نمایش‌های صادرشده این سامانه در سال ۱۴۰۲، نام ۲۳ فیلم دارای مجوز و اکران نشده را می‌توان دید که شامل فیلم‌های «برزنگی» از حسین قاسمی جامی، «این جمعیت قابل کنترل» از مهرداد فرید، «هفتاد سی» ابراهیم عامریان و بهرام افشاری، «یادگار جنوب» از حسین دوماری و پدرام پورامیری، «قلهک» از مصطفی شایسته، «لخته‌گی» از کاوه دهقان‌پور، «پلان آخر بازی» از پیمان شاه‌بداغلو، «تصویرم در آینه نیست» از محمدرضا خاکی، «آغوش درخت» از بابک خواجه‌پاشا، «یک تکه ابر» از علی قوی‌تن، «تَرَک عمیق» از آرمان زرین‌کوب، «۷۶۰۰» از بهروز باقری، «شوماه» مژگان بیات، «لابی» از امیرشهاب رضویان و محمد پرویزی، «ریش قرمز» از محمدرضا تخت‌کشیان و ماکان آشوری، «سم‌پاشی» از محمدعلی سجادی و علی یاور، «راه رفتن روی علف‌های خشک» از مهران مهدویان، «دنیای شیرین ما» از قدرت‌اله صلح‌میرزایی و عباس خواجه‌وند، «باد در کشتزار‌های نیشکر» از سعید شاهسواری و ابراهیم اشرف‌پور، «رویای ساحلی» از رقیه احمدی و آرش سجادی، «شاید جای دیگر» از مجتبی متولی و علی تصدیقی، «کارزار» از محمد قاضی و شهرام اسدزاده و «مامان و سی‌سی» ازامیر سمواتی و امیر محمدنژاد می‌شوند. از بین این فیلم‌ها، «یادگار جنوب» و «در آغوش درخت» اکران نشده‌های جشنواره فجر سال قبل هستند که احتمالا هنوز فرصت باب میل سازندگان برای اکران پیدا نشده است.

البته از جشنواره سال ۱۴۰۱ فیلم‌های دیگری مانند «استاد»، «وابل»، «روایت ناتمام سیما»، «عطرآلود» و «هفت بهار نارنج» هم مانده و «سینما متروپل» محمدعلی باشه‌آهنگر نیز فعلا ممیزی‌های وارد شده، مانع از اکران آن است. موارد مشابه دیگر «مامان» ساخته آرش انیسی و مجید برزگر، «علت مرگ: نامعلوم» از علی زرنگار و مجید برزگر، «مسیح پسر مریم» از مهدی فرجی، «غیبت موجه» عباس رافعی و «شیشلیک» محمدحسین مهدویان هستند. 

در کنار فیلم‌های مشکل‌دار، چند فیلم سینمایی دیگر هم هستند که محصول سال‌های گذشته‌اند و با وجود پروانه نمایش و حتی برنامه‌ریزی برای اکران هنوز رنگ پرده را ندیده‌اند که به «کوچه ژاپنی‌ها»، «زعفرانیه ۱۴ تیر»، «ملاقات با جادوگر»، «۲۸۸۸»، «سینما شهر قصه»، «رو در رو»، «خط نجات»، «۱۹»، «هشت روز هفته»، «احمد به تنهایی» و «برف آخر» می‌توان اشاره کرد.

بسیاری از این فیلم‌ها در حالی در صف انتظار برای اکران عمومی هستند که طولانی شدن اکران چند فیلم خاص در سالی که رو به پایان است، انتقاد‌هایی را در پی داشت و از آن سو کمبود ظرفیت نمایشی و اعمال سلیقه در آیین‌نامه اکران هم مطرح می‌شد. با این حال گفته شده که آیین نامه اکران سال ۱۴۰۳ قرار است با تغییراتی نسبت به امسال تدوین شود تا نظم بیشتری در اکران سینما‌ها به وجود آید، ولی با وجود تعداد قابل توجه فیلم‌های کمدی ساخته شده که ظرفیت اکران سال آینده را در این بخش پر کرده‌اند مشخص نیست چقدر از فیلم‌های اکران نشده فرصت نمایش پیدا می‌کنند.

منبع: ایسنا

• نویسنده: مدیر

• 24 بازدید
• 05 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

تست شخصیت با تفسیر برداشت اول: تست شخصیت شناسی زیر در بسیاری از شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده است. زیرا با ویژگی های کاربرانی که آن را انجام دادند، مطابقت داشت. فکر می کنید این تست شخصیت در مورد شما چه می گوید؟ شما باید با دقت به تصویر زیر نگاه کنید. اولین تصویری که می بینید، جزئیات رفتار شما را نشان می دهد. با تست شخصیت با تفسیر برداشت اول مجله خبری چشمک را همراهی کنید.

بیشتر بخوانید: تست تمرکزسنجی: سگ با عدد متفاوت را در یک نگاه پیدا کنید!؟

تست شخصیت با تفسیر برداشت اول

مدتی پیش، یک چالش تصویری در فضای مجازی منتشر شد که شامل نگاه کردن به یک تصویر و پاسخ به یک سوال ساده اما مهم بود: اولین چیزی که می بینید چیست؟ ممکن است تعجب کنید که بدانید، بسته به انتخاب شما، می توانید از جنبه های پنهان شخصیت خود آگاه شوید. به تصویر زیر با دقت نگاه کنید و صادقانه پاسخ دهید اولین چیزی که در عکس دیدید چیست؟ پای یک شخص یا یک کوسه؟

بیشتر بخوانید: چیستان: اسم پرنده ای است که اگر به آخر آن الف اضافه کنیم نام دخترانه می شود!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

پاسخ تست شخصیت با تفسیر برداشت اول

شناخت ویژگی های شخصیتی افراد از جمله دغدغه هایی بوده است که همواره بشر به آن فکر کرده است. روان شناسان و جامعه شناسان همواره تلاش کرده اند تا نسخه ای در این زمینه ارائه دهند. بوجود آمدن ابزارهای مختلف سنجش شخصیت و رفتارها و … از جمله فعالیت هایی بوده است که در این زمینه داشته اند. روان شناسان معتقدند که تست های شخصیت شناسی تصویری قادرند برخی از ابعاد شخصیتی آدمها را افشا کنند.

بنا به گفته ایشان، این تصاویر براساس یک رویکرد مطالعه ای بوجود آمده است. رویکردی که در آن، هر فردی ممکن است واکنشی یکسان از خود نشان دهد. بر همین اساس می شود ویژگی شخصیتی آدمها را تا اندازه ای شناخت و تعریف نمود. اکنون تفسیر تست شخصیت با تفسیر برداشت اول را مطالعه کنید.

.

.

.

.

.

.

.

.

بیشتر بخوانید: حاصل عبارت ۸÷۲(۲+۲)=؟ چند می شود | خیلی ها اشتباه جواب دادن!

دیدن پا

اگر اولین چیزی که دیدید پای یک نفر بود، به این معناست که شما می توانید فردی بسیار مراقب باشید که از هیچ جزئیاتی غافل نمی شوید. شما به خاطر خلاقیت و سرعت حل مشکلاتتان متمایز هستید. شما در مشاوره دادن بسیار خوب هستید و دوستانتان اغلب برای تصمیم گیری به شما مراجعه می کنند. گاهی اوقات شما ممکن است مانند فردی بسیار سرد به نظر بیایید. با این حال، شما بسیار دوست داشتنی هستید. شما سعی می کنید به هر قیمتی از درگیری اجتناب کنید و افراد منفی را از زندگی خود دور کنید.

شما عشق را به عنوان یک سفر دائمی می بینید، راهی که باید با هم طی شود، با پویایی همیشه در حال تغییر. شما آرزوی رابطه ای دارید که رو به جلو حرکت کند، راکد نباشد و هر قدمی در آن مهم باشد. برای شما ضروری است که شریکی داشته باشید که در آرزوی شما برای حرکت به جلو، کشف افق های جدید و رشد با هم شریک باشد. در عشق، احتمالاً به دنبال تکامل مداوم و یک ماجراجویی مشترک هستید.

دیدن کوسه

اگر اولین چیزی که دیدید یک کوسه بود، نشان می دهد که شما می توانید فردی باشید که کمتر به جزئیات توجه دارد. وقتی چیزی شما را آزار می دهد، برای بیان آن مشکلی ندارید. شما بیش از حد، از کسانی که دوستشان دارید محافظت می کنید. اگر کسی به فردی که شما دوستش دارید آسیب برساند، آستین ها را بالا می زنید تا عدالت را اجرا کنید. شما از دروغ و ریا متنفرید. اگر کسی را دوست ندارید، فوراً به او می گوئید. ترس به ندرت شما را فلج می کند و اصلاً به خرافات اعتقاد ندارید.

از رویارویی با چالش ها و محافظت از آنچه برای شما مهم است ترسی ندارید. شما احتمالاً کسی هستید که طرفدار رابطه ای هستید که در آن احترام متقابل و توانایی غلبه بر موانع با هم وجود دارد. شما به دنبال شریکی هستید که به همان اندازه جسور و انعطاف پذیر باشد و بتواند بدون ترس در اعماق عاطفی فرو برود.

امیدوارم از تست شخصیت با تفسیر برداشت اول استفاده کرده باشید. شما همواره می توانید سوالات، بازی های فکری، پازل ها و تست های شخصیت شناسی بیشتر را در بخش تفریح و سرگرمی چشمک مشاهده و مطالعه کنید. در صورت تمایل آنها را با دوستان خود به اشتراک بگذارید. به خصوص آنهایی که علاقمندند خود را بهتر بشناسند. ما را در شبکه های اجتماعی اینستاگرام و فیس بوک دنبال کرده و نظرات و پیشنهادات خود را مطرح کنید.

برایتان جالب خواهد بود

شرط عحیب ازدواج دختر کشاورز | حکایت دم گاوی که شرط ازدواج بود!

سوال هوش: با توجه به دیگر عبارت ها، پاسخ عبارت ۲۳+۲۳=؟ چند می شود!؟

با دلیل بگو که آیا کارمنده دیر رسیده سر کار یا رئیس فقط داره غر میزنه!

اگر خرس قطبی تصویر را تو نگاه اول پیدا کردی حتما برا خود اسپند دود کن که چشم نخوری!