ورود اسکندر به بی نالنهرین
شکست پلاته در ۴۷۹ قبل از میلاد سبب شد ایران پس از آن تنها به عنوان ناظر سیاسى در جنوب اروپا حضور داشته باشد و ارتش
بزرگ خود را دیگر بار در مناطق تنگ و پرجزیره یونان به خطر نیندازد. اما یونانیان در هر حال ایران را دشمن خود مى دانستند چرا
که پادشاهان هخامنشى با پرداخت بودجه جنگ ها سبب بروز عدم تعادل در بین قدرت هاى نظامى یونان (که بسیار متعدد و از هم
گسیخته بودند) م ىشدند.
شکل « دوستى » پایان نبردهاى یونان و ایران سبب شد اتحادیه یونان با مشکل مواجه شود البته این اتحادیه از همان ابتدا نیز براساس
نگرفته بود بلکه نزدیک شدن خطر بزرگ یک امپراتورى آسیایى این اتحادیه را ایجاد کرد اما در نهایت یونانیان که قومى جنگجو،
فرصت طلب و ناآرام بودند، در سال ۴۳۳ قبل از میلاد دوباره آماده نبرد، با یکدیگر شدند. جنگ هاى پلوپونز را مى توان یکى از
مهی بترین جنگهاى داخلى دنیاى باستان دانست.
در ۴۸۰ ق. م سپاهیان ایرانى به فرمان خشایار شاه از سارد حرکت کرده و پس از عبور از هلسپونت، تراس و مقدونیه به حوالى تسالى
رسید. نیروى دریایى ایران نیز علاوه بر جابه جایى نیروهاى ایرانى در کنار آن ها حرکت مى کرد.
پیروزى کورش کبیر به کرزوس سبب ورود ایران به آسیاى صغیر و هم مرز شدن ایرانیان با – دولت شهرهاى – یونان شد.
یونانیان از همان ابتدا از ورود این میهمان ناخوانده ناخشنود بودند. چرا که لیدیه قدرتى متوسط و غیر خطرناک بود، حال آن که امپراتورى ایران
یک امپراتورى جوان با نفوس و قدرت رزم بسیار زیاد بود. کوچ نشینیان یونانى سرانجام در ۴۹۹ ق. م علیه پارس ها شوریدند و در این
کار خود از یونانیان اروپا نیز کمک خواستند.
کورش پس از پیروزى درخشان در مرزهاى جنوب غربى اکنون متوجه مرزهاى شمال غرب و غرب خود شد. لیدیه قدرتى که باید از
سر راه کنار گذاشته مى شد، از غرب به مدیترانه، از شمال به دریاى سیاه و دریاى مرمره از شرق به قزل ایرماق کنونى مى رسید.
دولت هاى بزرگ دنیاى قدیم که از ۴ هزار سال قبل شکل گرفته بودند بیش ترین تمرکز را در بی نالنهرین یا عراق کنونى داشتند. این
دولت ها اکثرا قدرتمند، ثروتمند و بعضا جنگجو مانند قوم آشور بودند.
اقوام بین النهرین در زمانى که در اوج اقتدار بودند اقوام شرقى مستقر در ایران کنونى، اقوام خاور نزدیک و مصرى ها را نیز تحت فرمان
داشتند اما منابع تاریخى نشان مى دهد که قدرت گرفتن مادها در شرق قدرت آن ها را تحت الشعاع قرار داد.
از طرف دیگر اقوام قدرتمندى در جنوب اروپا در حال قدرت گرفتن بودند…
در دنیاى قدیم تمدن هاى قابل توجه منحصر به بی نالنهرین، پارس، چین، جنوب اروپا و شمال شرق آفریقا بود. اما در این بین،
بیش ترین تمرکز قدرت، شوکت و نفوذ در بی نالنهرین بود. از ۲۳۰۰ قبل از میلاد مسیح، دولت هاى متعددى در این منطقه به وجود
آمدند که برخى از آن ها نظیر عیلامى ها، سورى ها و فینیق ىها از قدرت و شکوه فراوانى برخوردار شدند. این ملت ها داراى روحیه
شهرنشینى و ایجاد تمدن بودند اگر چه از جنگاورى نیز غافل نبودند. اما به تدریج در بی نالنهرین دولتى در حال پا گرفتن بود که
م ىتوانست حیات تمدن هاى بی نالنهرین را به خطر اندازد.
