is_tag

• 456 بازدید
• 12 سپتامبر 2022
• مطالب جالب

در طول سال‌ها، زنان زیبا به موفقیت‌های باورنکردنی دست یافته‌اند و تیتر خبرها شده‌اند. آنها نه تنها خیره کننده، بلکه بازیگران، خوانندگان، مدل ها، فعالان و … بسیار با استعداد هستند. اینها برخی از زیباترین و خیره کننده ترین زنان در طول تاریخ هستند که سایت تفریحی جیران جمع آوری کرده است. با ما همراه باشید.

جاکلین اسمیت

جاکلین اسمیت بیشتر برای بازی در فیلم فرشتگان چارلی در نقش کلی گرت شناخته می شود. پس از این نقش، او به یک نام آشنا تبدیل شد. در سال ۲۰۰۳، او بار دیگر در فیلم اقتباسی Charlie’s Angels: Full Throttle نقش گرت را بازی کرد. او از آن زمان بر رشد کسب و کار خود و کمتر روی بازیگری تمرکز کرده است.

باربارا ادن

باربارا ادن بیشتر برای بازی در نقش شخصیت اصلی در I Dream of Jeannie شناخته می شود. با این حال، او تقریباً اصلاً این نقش را دریافت نکرد. سازندگان سریال می خواستند نمایش را از Bewtiched که یک بازیگر اصلی بلوند متمایز کنند. در ابتدا، آن‌ها می‌خواستند بازیگری سبزه برای نقش جینی بازی کند، اما ادن آنقدر خوب بود که نمی‌توانستند از او بگذرند.

---

بیشتر بخوانید:

---

شارون تیت

شارون تیت حرفه امیدوارکننده ای را در پیش داشت اما در سال ۱۹۶۹ توسط اعضای خانواده منسون به طرز غم انگیزی به قتل رسید. او فقط ۲۶ سال داشت و در ۸٫۵ ماهگی فرزندی داشت که از رومن پولانسکی کارگردان فیلم، همسرش، باردار بود.

ویوین لی

ویوین لی نقش های نمادینی در فیلم هایی مانند Gone With The Wind و A Streetcar Named Desire داشت. او همچنین برای نقش‌های صحنه‌ای و فعالیت سینمایی‌اش بسیار شناخته شده بود. لی به عنوان شانزدهمین ستاره زن سینمای کلاسیک هالیوود شناخته شد.

کیم نواک

کیم نواک برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ با کلمبیا پیکچرز قرارداد امضا کرد، زیرا استودیو امیدوار بود بتواند با مرلین مونرو از فاکس قرن بیستم رقابت کند. او در فیلم هایی مانند پال جوی، مردی با بازوی طلایی و سرگیجه آلفرد هیچکاک ظاهر شد.

میشل فایفر

میشل فایفر با بازی در نقش الویرا هکاک در فیلم Scarface در سال ۱۹۸۳ شناخته شد. از آن زمان، او به یکی از پرکارترین بازیگران زن دهه ۱۹۸۰ و ۹۰ تبدیل شده است. او همچنین در فیلم هایی مانند ازدواج کرده با اوباش، جادوگران ایستویک، روابط خطرناک و پسران نانوای افسانه ای ظاهر شده است.

شارلیز ترون

شارلیز ترون در دهه ۱۹۹۰ در بسیاری از فیلم های هالیوود ظاهر شد. از جمله نقش‌هایی در فیلم‌هایی مانند Mighty Joe Young، The Devil’s Advocate، و The Cider House Rules. در سال ۲۰۰۳، او در هیولا نقش آیلین ورونوس را بازی کرد که او را به شهرت رساند. از آن زمان او در فیلم های بی شمار دیگری ظاهر شده است.

گریس کلی

گریس کلی با بازی در فیلم موگامبو در سال ۱۹۵۳ به شهرت رسید و برای آن نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. او همچنین در سه فیلم با آلفرد هیچکاک کار کرد. او بعداً در سال ۱۹۵۶ پس از ازدواج با شاهزاده رینیر سوم، پرنسس موناکو شد.

ژاکلین بیست

ژاکلین بیست بازیگری را در سال ۱۹۶۵ آغاز کرد و در سال ۱۹۶۸ با بازی در فیلم های The Detective، The Sweet Ride و Bullitt به شهرت رسید. او برای بازی در The Sweet Ride نامزد دریافت گلدن گلوب برای نویدبخش ترین تازه وارد شد. او اخیرا در فیلم Birds of Paradise در سال ۲۰۲۱ ظاهر شد.

---

جالب است بخوانید: سوالات متداول برداشتن خال با لیزر

---

بریژیت باردو

بریژیت باردو بازیگر، خواننده و مدل سابق است که بیشتر به خاطر نقش‌هایش در نقش زنان رهایی یافته از نظر جنسی شناخته شده است. او در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۶۰ در فیلم‌های زیادی ظاهر شد، اما در سال ۱۹۷۳ تصمیم گرفت از این صنعت کناره‌گیری کند. با این حال، او هنوز یک نماد بزرگ فرهنگ پاپ است.

• 360 بازدید
• 11 سپتامبر 2022
• مطالب جالب

تحلیل استایل نوید محمدزاده در هفتاد و نهمین فرش قرمز ونیز را از بخش مد و لباس سایت تفریحی جیران همراه باشید. نوید محمدزاده، بازیگر ۳۶ ساله کشورمان برای فیلم «شب، داخلی، دیوار» روی فرش قرمز ونیز رفت.

انتخاب این بازیگر برای فوتوکال و فرش قرمز، لباس هایی از برند زردوز @_zardouz_ بود؛ این انتخاب دور از ذهن نبود، چرا که این بازیگر در فرش قرمزهای گذشته هم (چه داخلی چه خارجی) مقرف همین برند بوده است.

هر چقدر در سال های گذشته و اکران های داخلی پوشش های هنجارشکن رو از نوید محمدزاده شاهد بودیم، رفته رفته روی فرش قرمزهای خارجی، تناسب و چهارچوب مندی بیشتری رو در لباس پوشیدنش می بینیم.

همانطور که در عکس ها می بینید، برای قرش قرمز در کت مخمل double-breasted (چهار دکمه) ظاهر شد؛ این مدل کت و یقه قسمت بالاتنه را پهن تر و قد را کوتاه تر نشان میدهد اما همرنگ بودن لباس ها این مورد را خنثی کرده است.

چرا که تمام آیتم ها به رنگ مشکی بودند و استایل مونوکروم رو رقم زدند؛ در فوتوکال هم نوید از همین استایل پیروی کردند.

---

بیشتر بخوانیم:

---

یقه کت + پاپیون و براق بودنش بالاتنه را خیلی شلوغ نشان داده و از زیباییش کم کرده است، لباس در یک قسمت هایی هم نیاز به دوخت قوی تری داشت.

اوت فیت فوتوکال شامل تی شرت، جلیقه و شلوار کتان و کفش آل استار مشکی می شد.

آیتم ها در کژوال ترین حالت ممکن انتخاب شده بود و برای فوتوکال بسیار مناسب بودند.

---

جالب است ببینید:  عکس های جذاب بازیگران ایرانی

---

• 583 بازدید
• 11 سپتامبر 2022
• مطالب جالب

مخاطبان بخش مد و لباس سایت جیران، اطلاع دارم که همه منتظر تحلیل استایل طناز طباطبایی بودید. خوب این هم تحلیل این بازیگر زیبا و خوش پوش در فرش قرمز ونیز.

در استایل خانم طناز طباطبایی نه خبری از دامن آوانگارد ترانه علیدوستی بود، نه کت و شلوار اورسایز. طناز طباطبایی در حاشیه امن پوشش خودش که همیشه در پالت رنگی خنثی دیده میشوند، روی فرش قرمز آمدند.

انتخاب زیبای طناز طباطبایی در ونیز پیراهنی ماکسی و سربی رنگ با سیلوئت مستطیلی بوده است. پیراهن هم مثل کت و شلواری که برای فوتوکال پوشیدند از برند anita.anousheh@ بود که خطوط شکسته و فرم های نامنظم را در بیشتر کارهای این طراح می بینیم.

برش های نامنظم، یقه ی نامتقارن با خطوط تیز و هم چنین مدل سر آستین ها نشانی از امضای طراح دارد.

از تزئینات زیبای این پیراهن که شامل آینه دوزی های روی یقه و چاک پایین لباس هست هم نمیشه چشم پوشی کرد.

نقطه قوت این اوت فیت، یقه اش بود که با انتخاب درست توربان باعث شد که مدلش بیشتر به چشم بیاید.

---

مطلب مرتبط: 

---

نکته ای مهم اینه که سیلوئت مستطیلی لباس باعث میشود اندام یکدست و بدون هیچ انحنایی به نظر برسد؛ در واقع زنانگی را تحت تاثیر قرار میدهد.

شاید اگر دامنش فون یا کلوش بود، در نگاه ما ملموس تر میشد اما ایشان طناز طباطبایی هستند که از هرگونه شلوغی در استایل پرهیز میکنند.

میکاپ، مدل مو و توربان متناسب بود، اما پیشنهاد ما برای این اوت فیت کیف ظریف تریه؛ این مدل کیف کلاچ با آینه دوزی های ظریف روی کار در تضاد بود.

در پیراهن هایی که تمرکز روی برش ها و رودوزی لباس هست و در واقع پیراهن از پارچه ساده دوخته میشود، در انتخاب جنس لباس باید خیلی دقت کرد؛ چون تمام جزئیات را نشان میدهد و ممکن است کوچکترین چروک و کیس خوردگی، باعث شود که لباس از حالت فرمال خارج شود؛ مثل چروک شدن قسمت استین در این پیراهن.

و به نظر میرسید لباس در یک قسمت هایی نیاز به پرو بیشتری داشته است!

• 268 بازدید
• 9 سپتامبر 2022
• مطالب جالب

در این پست از مجله اینترنتی جیران قصد داریم به معرفی روشهای ساده برای کاهش استرس در محل کار بپردازیم.

استرس یکی از دلهره آورترین موانع برای مشارکت کارکنان در محیط کار مدرن است.

مطالعات در ایالات متحده آمریکا تخمین می‌زنند که استرس سالانه حدود ۳۰۰ میلیارد دلار برای مشاغل آمریکایی هزینه دارد و محل کار به عنوان منبع شماره یک استرس برای کارگران آمریکایی شناخته شده است.

۸ دلیل رایج برای استرس کارکنان وجود دارد.

حجم کاری، نبود امنیت شغلی و مشکلات پرسنلی بر سر کارمندان جمع شده و آنها را تحت الشعاع قرار می دهد و سطح رضایت آنها را پایین می آورد. در واقع، پیامدهای منفی ناشی از استرس به قدری قوی است که توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک اپیدمی جهانی اعلام شده است.

در حالی که بسیاری سعی کرده‌اند فهرست‌های جامعی از تاکتیک‌های کاهش استرس بسازند، مطالعات اخیر نشان داده‌اند که هیچ رویکردی برای همه وجود ندارد.

در محل کار، تناسب کارمند و محیط باید تمرکز اصلی باشد. اگر این مسابقه خوب باشد، کارمند احتمالاً آرام خواهد بود. تناسب ضعیف تنش و استرس را افزایش می دهد.

ما به عنوان مدیران و شرکت ها باید کارکنان خود و محیط هایی را که برای آنها ایجاد می کنیم بررسی کنیم. ما باید مطمئن شویم که دفتر کار ما برای کارمندان استرس زا نیست.

ما چند ایده کلی داریم که می توان از آنها برای کاهش استرس در محل کار استفاده کرد، اما مطمئن شوید که آنها را متناسب با نیروی کار خود تنظیم کرده اید. این ایده ها را عملی کنید و به یاد داشته باشید، بهترین استراتژی ها با مثال رهبری شروع می شوند.

۱٫ سلامتی در محل کار را اولویت دهید.

ورزش و زندگی سالم دو تا از بهترین سلاح های شما در برابر استرس محیط کار هستند. ورزش ذهن کارمندان را از استرس شغلی خود دور می کند تا بر روی کار مورد نظر تمرکز کنند. همچنین با افزایش تولید اندورفین، انتقال دهنده های عصبی احساس خوب مغز، خلق و خوی را بهبود می بخشد. یکی از مشکلات سلامتی کارمندان گوژپشتی کارمندان می باشد.

• کارکنان را تشویق کنید که در زمان استراحت ناهار پیاده روی کنند
• عضویت کارمندان در باشگاه با هزینه شرکت
• استخدام یک مربی یوگا برای کارکنان
• برای کسانی که ردیاب های تناسب اندام دارند مسابقه گامی را در بین تیم ها برگزار کنید
• میان وعده های سالم را در دفتر کار ارائه دهید

کارمندان وقتی فکر می کنند که شما به دنبال سلامتی آنها هستید احساس ارزشمندی می کنند! کارهای بسیار ساده ای برای انجام دادن وجود دارند مانند نگهداری میوه های تازه یا ماست در یخچال.

۲٫ فضای شرکت را بازسازی کنید.

استرس زیادی از محیط می آید. در مورد هر جنبه ای از فضای اداری خود و کارهایی که برای سلامتی تیم خود انجام می دهد (یا نمی کند) فکر کنید. چیزهای ساده ای مانند کیفیت قهوه یا ارتفاع دیوارهای اتاقک می تواند بر تعامل کارکنان تأثیر بگذارد.

دفتر را با یک طرح رنگی شاد، گیاهان اضافی یا ظروف نقره جدید به روز کنید. اگر فضای کافی دارید، به اضافه کردن یک میز پینگ پنگ یا فوتبالدستی فکر کنید تا به کارکنان اجازه دهید برای چند دقیقه ذهن خود را از استرس دور کنند. هر تغییری که باعث افزایش لذت کارکنان شود، باعث می شود که آنها کمتر احساس استرس کنند.

۳٫ امکان ساعات کاری انعطاف پذیر و کار از راه دور را فراهم کنید.

شما کارمندان خود را به این دلیل استخدام کردید که به توانایی آنها در انجام کارشان به خوبی و به موقع اطمینان دارید بنابراین اجازه دهید آن ها آن را ثابت کنند. دفتر شما نباید مانند یک سلول باشد، بلکه باید مکانی باشد که انجام یک کار را تسهیل می کند. به کارمندان خود اجازه دهید بدانند که کار آنها با کیفیت و به موقع بودن کارشان مشخص می شود، نه زمانی که ساعت را همیشه نگاه می کنند.

به کارمندان خود اجازه دهید از راه دور کار کنند و برای زمان شروع و پایان انعطاف پذیری داشته باشید. این آزادی برای روحیه اداری عالی است و این خط مشی به کارمندان نشان می دهد که به اندازه کافی به آنها اعتماد دارید تا از کودک نگهداری نکنید.

۴٫ فعالیت های اجتماعی را تشویق کنید.

کارمندان زمان زیادی را با هم می گذرانند و هر چه راحت تر باشند، استرس کمتری خواهند داشت. همانطور که همکاران با یکدیگر آشنا می شوند، انتظارات و موانع ارتباطی از بین می روند و چرخ ها را برای تعاملات آتی آسان تر می کنند.

۵٫ زمان آرامی ایجاد کنید.

استرس را نمی توان به طور کامل از بین برد، اما می توانید در زمان رسیدن به کاهش آن کمک کنید. اطمینان حاصل کنید که کارکنان شما مکانی دارند که بتوانند در آن استراحت کنند.

تحقیقات نشان می‌دهد که بیش از ۸۰ درصد از کارکنان بی‌تفاوت و متخاصم، فرصت‌هایی را برای استراحت‌های کاهش استرس، مانند چرت زدن، ماساژ یا استراحت ضروری ترجیح می‌دهند. یک اتاق کوچک، یک فضای استراحت در انتهای سالن و حتی یک نیمکت در فضای باز می تواند مکان های مناسبی برای پناه بردن از هرج و مرج روزانه باشد. به تعطیلات طولانی تر و به سبک خلوت فکر کنید، که می تواند به همان هدف عمل کند.

اگر سازمان شما توانایی انجام این کار را دارد، تعطیل کردن پنج شنبه ها می تواند از فشار قرار گرفتن بار کاری سنگین جلوگیری می‌کند.

۶٫ مشاوره در محل کار یا از راه دور ارائه دهید.

یکی از روشهای ساده برای کاهش استرس در محل کار به کارگیری مشاوران زبده می باشد. بسیاری از شرکت ها نیز شروع به ارائه مشاوره به عنوان راهی برای کمک به کارکنان برای مقابله با استرس کرده اند. در یک مطالعه اخیر، تقریبا نیمی از کارگران احساس کردند که برای یادگیری نحوه مدیریت استرس های شغلی خود به کمک نیاز دارند. این استراتژی در داخل یا خارج از دفتر، در محیط‌های گروهی یا فردی می‌تواند به کارکنان کمک کند تا برای استرس‌هایی که بر سر راهشان قرار می‌گیرد آماده شوند.

۷٫ کارکنان خود را بشناسید.

کارکنان دوست دارند که به خاطر کاری که به خوبی انجام شده است مورد ستایش قرار بگیرند و تشخیص موفقیت آنها منجر به افزایش جدی در تعامل می شود. هر کارمندی شخصیت متفاوتی دارد، بنابراین هنگام بررسی نحوه و زمان تشخیص، مراقب باشید. برخی از کارمندان از تماس تلفنی در طول یک جلسه یا ستایش در یک ایمیل در سراسر شرکت قدردانی می کنند، در حالی که افراد محتاط تر ممکن است کارتی را روی میز خود یا تشکر حضوری را ترجیح دهند.

با این وجود، کارمندان شما از اینکه از موفقیت آنها آگاه هستید و می خواهید آن را با دیگران به اشتراک بگذارید، قدردانی می کنند. این باعث می شود آنها شادتر و راحت تر شوند و به نوبه خود سطح استرس را کاهش دهند.

 

• 117 بازدید
• 1 سپتامبر 2022
• مطالب جالب

در این پست از سایت تفریحی جیران قصد داریم به بررسی روشهای کنترل کودک در هنگام عصبانیت بپردازیم.

حقیقت در مورد خشم این است که تنها زمانی از بین می رود که واقعاً بدون قید و شرط شنیده و درک شود.

همه بچه ها مثل همه انسان ها عصبانی می شوند. خشم پاسخ “مبارزه” بدن است تا در هنگام احساس خطر، ما را ایمن نگه دارد. وقتی کسی از مرزهای ما تجاوز می کند، عصبانی می شویم.

اما انسان ها فقط در پاسخ به تهدیدهای بیرونی عصبانی نمی شوند. وقتی امروز اتفاقی می افتد که ما را به یاد ناراحتی گذشته می اندازد، برای محافظت از خود عصبانی می شویم حتی اگر تهدید امروز واقعاً یک تهدید نباشد. به همین دلیل است که سرکشی کودک سه ساله ما باعث خشم ما می شود.

ما همچنین در تلاش برای حفظ تعادل خود عصبانی می شویم. بنابراین زمانی که ترس، صدمه، ناامیدی، درد یا اندوه خودمان خیلی ناراحت کننده است، تمایل به سرزنش داریم. خشم آسیب را از بین نمی برد، اما باعث می شود احساس ناتوانی کنیم و به طور موقت درد را بی حس کنیم.

بنابراین انسان‌ها با حمله در برابر هر تهدیدی حتی احساسات ناراحت‌کننده خودمان بسیج می‌شوند.

البته این برای بچه ها هم صدق می کند. چون بچه ها زمینه ای برای ناراحتی هایشان ندارند، یک ناامیدی کوچک می تواند پایان دنیا به نظر برسد. بدتر از آن، از آنجایی که کاملاً توسعه‌یافته برای کمک به خود نیستند، کودکان حتی بیشتر مستعد شدت در هنگام عصبانیت هستند. آیا این احمقانه به نظر نمی رسد که ما انتظار داشته باشیم آنها خشم را به طور سازنده مدیریت کنند، در حالی که اغلب ما بزرگسالان چنین نمی کنیم؟
گاهی اوقات وقتی عصبانی هستیم حمله کردن معنا پیدا می کند، اما فقط زمانی که واقعاً تهدیدی وجود دارد. این نادر است. بیشتر اوقات وقتی بچه‌ها عصبانی می‌شوند، می‌خواهند به برادر کوچکشان که یادگاری ارزشمندشان را شکسته، والدینشان که آنها را ناعادلانه تنبیه کنند.

خوشبختانه، همانطور که مغز کودکان رشد می کند، آنها ظرفیت مدیریت سازنده خشم خود را به دست می آورند اگر در خانه ای زندگی می کنند که در آن خشم به روشی سالم مدیریت می شود.

مدیریت «سازنده» خشم برای یک کودک یا حتی یک بزرگسال چگونه است؟

---

موارد پیشنهادی

---

کنترل تکانه های تهاجمی

وقتی والدین احساسات کودک را می پذیرند و با آنها همدلی می کنند، او می آموزد که احساسات خطرناک نیستند و می توان آنها را احساس کرد بدون اینکه لزوماً به آنها عمل شود. همانطور که ما خشم فرزندمان را می پذیریم و آرام می مانیم، او مسیرهای عصبی را رها می کند و مهارت های عاطفی را می آموزد تا خود را آرام کند و احساساتش را بدون آسیب رساندن به افراد یا دارایی ها بیان کند. تا زمانی که در مهدکودک هستند، بچه‌ها باید بتوانند ترشح آدرنالین و سایر مواد شیمیایی «مبارزه» را در بدن تحمل کنند، بدون اینکه با هول‌بازی کردن همبازی‌شان بر روی آن‌ها اثر بگذارند. توجه: برای کودکان مهدکودک غیرعادی نیست که همچنان خواهر و برادر را کتک بزنند.

اعتراف به خشم و همچنین احساسات تهدیدآمیزتر در زیر خشم.

اگر بتوانید خود را از تحریک شدن دور نگه دارید و دلیل ناراحتی فرزندتان را بپذیرید، خشم او شروع به آرام شدن می کند. این به او کمک می کند تا به اندازه کافی احساس امنیت کند تا احساسات آسیب پذیرتری را که باعث خشم می شود، احساس کند. هنگامی که کودک می تواند به خود اجازه دهد غم و اندوه خود را برای گنج شکسته، رنجش از بی انصافی مادرش، شرمش از زمانی که پاسخ را در کلاس نمی دانست یا ترسش از زمانی که همکلاسی اش او را تهدید کرد، تجربه کند، این احساسات شروع به التیام می کنند. همانطور که این احساسات آسیب پذیر شروع به محو شدن می کنند، او دیگر نیازی به خشم خود برای دفاع در برابر آنها ندارد بنابراین عصبانیت از بین می رود.

در مقابل، اگر به بچه‌ها کمک نکنیم که به اندازه کافی احساس امنیت کنند تا آن احساسات زیربنایی را احساس کنند، آنها فقط عصبانی می‌شوند، زیرا راه دیگری برای کنار آمدن با ناراحتی‌های درونشان ندارند. این بچه‌ها اغلب به نظر می‌رسند که «تراشه‌ای روی شانه‌هایشان» است، زیرا آنها دلخوری‌ها را به خود جلب می‌کنند. احساسی که زندگی علیه آنهاست. آنها همیشه آماده عصبانی شدن هستند.

حل مسئله سازنده

در نهایت، هدف این است که کودک شما از خشم به عنوان انگیزه ای برای تغییر اوضاع در صورت لزوم استفاده کند تا وضعیت تکرار نشود. این ممکن است شامل انتقال گنجینه های او از دسترس برادر کوچکتر یا کمک گرفتن از والدین برای مقابله با قلدر باشد. همچنین ممکن است شامل تصدیق سهم خود در این مشکل باشد، به طوری که تصمیم بگیرد کار بهتری را با پیروی از قوانین والدینش انجام دهد یا با آمادگی بیشتری به کلاس بیاید.

با کمک شما، کودک شما یاد می گیرد که در زمان عصبانیت خود را آرام کند تا بتواند نیازها و خواسته های خود را بدون حمله فیزیکی یا کلامی به طرف مقابل بیان کند. او یاد خواهد گرفت که به جای اینکه فرض کند حق با اوست و اشتباه طرف مقابل، به دنبال راه حل های برد برد برای مشکل باشد.
بدیهی است که برای یادگیری این مهارت‌ها، سال‌ها راهنمایی والدین طول می‌کشد. اگر والدین بتوانند به کودکان کمک کنند تا احساس امنیت کافی برای ابراز خشم و کشف احساسات زیر آن داشته باشند، کودکان به طور فزاینده‌ای می‌توانند طغیان‌های خود را کنترل کنند تا بتوانند خشم خود را به درستی ابراز کنند و در طول سال‌های دبستان به سمت حل مسئله سازنده حرکت کنند.

چگونه والدین می توانند به کودکان کمک کنند تا مدیریت خشم خود را یاد بگیرند؟

در اینجا ده نکته برای آموزش مدیریت خشم سالم در زندگی روزمره به فرزندتان آورده شده است.

۱٫ از خودتان شروع کنید.

زمانی که همه چیز خوب پیش می رود، احتمالاً در حفظ آرامش خوب هستید. آنچه به تلاش قهرمانانه نیاز دارد، حفظ آرامش در زمانی است که اوضاع آشفته می شود. اما فریاد زدن بر سر یک کودک عصبانی احساس او را تقویت می کند، یعنی اینکه در خطر است. (شاید متوجه نشوید که چرا وقتی برادر کوچکش را جوراب می‌کند، فکر می‌کند در خطر است، اما بچه‌ای که در حال شلاق زدن است، کودکی است که احساس خطر و حالت دفاعی می‌کند.) بنابراین عصبانیت شما فقط طوفان را بدتر می‌کند.

اگر عادت دارید سر فرزندانتان فریاد بزنید، بدانید که در حال الگوبرداری از رفتاری هستید که مطمئناً فرزندتان از آن الگوبرداری خواهد کرد. جلوگیری از فریاد زدن بر سر فرزندتان می تواند سخت باشد، اما اگر تسلیم این وسوسه شوید، نمی توانید انتظار داشته باشید که فرزندتان یاد بگیرد که خودش را کنترل کند. فرزند شما از تماشای شما می آموزد که چگونه با اختلافات و تعارضات برخورد کند.

۲٫ در تنش زدایی مهارت داشته باشید.

وظیفه شما زمانی که فرزندتان عصبانی است، بازگرداندن آرامش است، زیرا بچه‌ها تنها زمانی می‌توانند یاد بگیرند که چگونه «بهتر» عمل کنند.

حضور آرام شما، حتی زمانی که او عصبانی است، به کودک شما کمک می کند تا احساس امنیت کند. و این همان چیزی است که به او کمک می‌کند مسیرهای عصبی را در مغز توسعه دهد که پاسخ «جنگ یا گریز» را قطع می‌کند و به قشر پیشانی، «مغز استدلال» اجازه می‌دهد تا کنترل کند.

۳٫ به یاد داشته باشید که همه احساسات مجاز هستند.

وقتی انسان ها عصبانی هستند، تا زمانی که احساس نکنند که شنیده می شوند، آرام نمی شوند. بنابراین وقتی فرزندتان عصبانیت خود را ابراز می کند، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که گوش دهید و اذعان کنید که چقدر ناراحت است و چرا. بدیهی است که لازم نیست با دلایل او موافقت کنید تا متوجه شوید که او عصبانی است و حق دارد.

بنابراین در آن لحظه به فرزندتان نگوئید که آرام باشد یا رفتار مناسبی داشته باشد. این فقط باعث می شود فرزند شما در تلاش برای شنیدن شما تشدید شود. در عوض، در را برای ارتباط باز کنید: “تو باید خیلی عصبانی باشی که اینطور با من صحبت کنی. من می خواهم در این مورد بشنوم. آیا می توانی به من بگو تا بتوانم بشنوم، بدون اینکه سرم فریاد بزنی؟”

البته بعداً، وقتی فرزندتان آرام شد، می‌توانید در مورد لحن یا زبان مناسب صحبت کنید: “تو زودتر آنقدر عصبانی بودی که سر من داد زدی. من همیشه می‌خواهم وقتی ناراحتی بشنوم و همیشه سعی خواهم کرد که کمک کن هرگز لازم نیست سر من فریاد بزنی تا به من گوش دهم. درست است؟ معمولاً در این مرحله، از آنجایی که فرزند شما اکنون احساس می کند شنیده می شود، خود به خود عذرخواهی می کند.

نه، شما رفتار بد را تشویق نمی کنید. به یاد داشته باشید، همه احساسات قابل قبول هستند، فقط اعمال باید محدود شوند. وقتی از بچه‌ها می‌خواهید احساسات خود را «پر کردن» کنند، این احساسات دیگر تحت کنترل آگاهانه نیستند. بنابراین آنها بدون تنظیم خارج می شوند و احتمال اینکه فرزند شما فیوز کوتاهی داشته باشد بیشتر می شود. اگر احساسات مجاز باشند، کودک می تواند آنها را بپذیرد، به جای اینکه سعی کند آنها را سرکوب کند. این به او کنترل شناختی کافی بر احساسات می دهد تا بتواند به جای ضربه زدن، شروع به بیان آنها در قالب کلمات کند. و با گذشت زمان بیان کلامی او تعدیل و مناسب تر می شود.

---

موارد پیشنهادی

---

۴٫ به کودک خود راه هایی بدهید تا در لحظه، انگیزه های خشم خود را مدیریت کند.

بچه ها به مهارت هایی برای مدیریت خشم خود در لحظه نیاز دارند. وقتی فرزندتان آرام است، با او فهرستی از راه های سازنده برای کنترل احساسات تهیه کنید، آنها را تمرین کنید و فهرست را در یخچال قرار دهید. به او اجازه دهید نوشتن را انجام دهد یا تصاویری را اضافه کند، بنابراین تا حدودی مالکیت فهرست را احساس کند. وقتی عصبانی هستید خودتان از آن استفاده کنید: “من دارم اذیت می شوم، بنابراین دارم لیست خود را بررسی می کنم. اوه، فکر می کنم کمی موسیقی بگذارم و از ناراحتی ام برقصم!” در اینجا ایده هایی برای شروع وجود دارد:

• به کودک خود بیاموزید که از دکمه “PAUSE” خود استفاده کند و ۴ بار از طریق بینی نفس بکشد و سپس ۸ بار از طریق دهان بیرون بیاورد.
• چنگ زدن به دو توپ. یکی را به او بدهید، و نشان دهید که آزاردهنده‌ای روی توپ شلخته است.
• موسیقی بگذارید و “رقص خشمگین” را انجام دهید.
• برای جلوگیری از ضربه زدن، بچه ها می توانند دست های خود را دور بدن خود بکوبند (بنابراین هر دست به شانه یا طرف مقابل ختم شود) و چیزی شبیه “مامان” فریاد بزنند. یا “ایست کن!”
• کودکان خردسال اغلب وقتی عصبانی هستند، کوبیدن پاهایشان مفید است. نگران نباشید بهتر از لگد زدن به خواهر یا دیوار است و به مرور زمان شروع به استفاده از کلمات می کنند.
• با کودکی که کمی بزرگ‌تر است، می‌توانید به او پیشنهاد دهید که چیزی را که از آن عصبانی است بکشد یا روی کاغذ بنویسد و سپس به شدت آن را به قطعات کوچک درآورد.

یک نکته در مورد ابراز خشم به صورت فیزیکی. به یاد داشته باشید که چیزی که شفا می‌دهد، رفتار پرخاشگرانه نیست، که در واقع می‌تواند فرد را بیشتر عصبانی کند. بدن ممکن است از تخلیه تنش سود ببرد، اما این ممکن است با رقصیدن اتفاق بیفتد. چیزی که واقعاً برای کودک شما مفید است این است که به شما نشان می دهد که چقدر ناراحت است، بنابراین احساس می کند درک شده است. بنابراین اگر فرزندتان می‌خواهد چیزی را لوس کند (به‌جای اینکه عصبانیت خود را نسبت به یک شخص نشان دهد)، بگویید “تو به من نشان می‌دهی که چقدر از این موضوع عصبانی هستی! می‌دانم! وای!”

۵٫ به کودک خود کمک کنید تا از “علائم هشداردهنده” خود آگاه شود.

هنگامی که بچه‌ها به طور کامل آدرنالین و سایر انتقال‌دهنده‌های عصبی «جنگ یا گریز» می‌شوند، فکر می‌کنند که این یک وضعیت اضطراری است و برای زندگی‌شان می‌جنگند. در آن مرحله، مدیریت انگیزه‌های عصبانیت تقریباً غیرممکن است، و تنها چیزی که می‌توانیم به بچه‌ها ارائه دهیم، یک پناهگاه امن است در حالی که طوفان در میان آنها می‌چرخد. اما اگر بتوانید به فرزندتان کمک کنید متوجه عصبانیت او شود و یاد بگیرد که خودش را آرام کند، عصبانیت های او بسیار کمتر خواهد شد. وقتی او کوچک است، باید نشانه‌های او را بشناسید و اقدامات پیشگیرانه انجام دهید – به او زمان بغل کردن بدهید یا او را از خواربار فروشی خارج کنید. همانطور که او بزرگتر می شود، می توانید به او اشاره کنید:

“عزیزم، تو ناراحت می شوی. ما می توانیم این را بهتر کنیم. بیایید همه یک نفس عمیق بکشیم و این را با هم بفهمیم.”

“من می دانم که این سخت است. و شما می توانید با آن کنار بیایید. من اینجا هستم تا کمک کنم.”

۶٫ محدودیت هایی را برای پرخاشگری تعیین کنید.

اجازه دادن به احساسات به این معنی نیست که ما اجازه اعمال مخرب را می دهیم. هرگز نباید به بچه ها اجازه داد که دیگران، از جمله والدینشان را بزنند. وقتی این کار را می‌کنند، همیشه از ما می‌خواهند که محدودیت‌هایی در نظر بگیریم و به آنها کمک کنیم خشم خود را مهار کنند. بگو: “شما می توانید هر چقدر که می خواهید دیوانه باشید، اما هیچ ضربه ای نزنید. من همه ما را در امان نگه می دارم. شما می توانید بدون اینکه به من صدمه ای وارد کنید به من بگویید چقدر عصبانی هستید.”

بعضی از بچه ها وقتی عصبانی هستند واقعاً باید با چیزی مبارزه کنند. اگر این چیزی است که آنها می‌خواهند به آنها اجازه دهید با دستان شما، یا حتی بازوهای نگهدارنده شما مبارزه کنند، خوب است، اما عینک خود را بردارید و اجازه ندهید که آسیبی به شما وارد شود.

به طور مشابه، اجازه ندهید بچه ها در خشم خود چیزها را بشکنند. این فقط به احساس گناه و احساس اینکه آنها آدم بدی هستند می افزاید. وظیفه شما این است که به عنوان یک “ظرف” و “شاهد” ایمن خدمت کنید در حالی که شاهد ناراحتی های فرزند خود هستید.

۷٫ کودکی را برای “آرامش” خود دور نفرستید.

هدف شما از زمانی که فرزندتان عصبانی یا ناراحت است، بازگرداندن حس امنیت است که نیاز به حضور آرام شما دارد. به یاد داشته باشید که بچه ها زمانی بیشترین نیاز را به محبت شما دارند که «کمترین سزاوار آن» باشند. به جای «تایم اوت» که به بچه‌ها این پیام را می‌دهد که با این احساسات بزرگ و ترسناک تنها هستند، «زمان ورود» را امتحان کنید که در طی آن در کنار فرزندتان بمانید و به او کمک کنید تا احساساتش را پشت سر بگذارد. از این که چگونه فرزندتان با اتخاذ این روش کنترل بیشتری بر خود نشان می دهد شگفت زده خواهید شد، زیرا او کمتر احساس درماندگی و تنهایی می کند. لازم نیست چیز زیادی بگویید؛ فقط “من همینجا هستم… تو در امان هستی… دارم گوش میدم.” چرا هر خانه ای به یک “گوشه آرام” نیاز دارد؟

۸٫ بازیابی اتصال.

فرزند شما باید بداند که شما درک می کنید و برای کمک کردن در آنجا هستید. اگر می دانید چه خبر است، آن را تصدیق کنید:

“تو خیلی عصبانی هستی که برجت سقوط کرد.”

اگر نمی دانی آنچه را که می بینی بگو: “خیلی گریه می کنی …. می بینم که چقدر ناراحتی.”

صریحاً اجازه بدهید: “اشکال ندارد، همه نیاز دارند گاهی گریه کنند (یا عصبانی می شوند یا خیلی ناراحت می شوند). اگر می توانید فرزندتان را لمس کنید، برای حفظ ارتباط این کار را انجام دهید: “اینجا دست من روی پشتت است. تو در امان هستی. من اینجا هستم.”

اگر او به شما فریاد زد که بروید، بگویید:

“می شنوم که می گویید بروم، پس من دارم از اینجا دور می شوم. من شما را با این احساسات بزرگ تنها نخواهم گذاشت. وقتی برای در آغوش گرفتن آماده باشید، همین جا خواهم بود.”

۹٫ مراقبت های پیشگیرانه را انجام دهید تا به فرزندتان کمک کنید تا با احساساتی که روزانه بروز می کند کار کند.

هر پدر و مادری نیاز به ایجاد برخی عادات “مربی عاطفه” دارد که به کودک شما کمک می کند احساس امنیت و ارتباط داشته باشد و به او کمک کند تا از طریق چالش های عاطفی که همه کودکان در زندگی روزمره با آن مواجه می شوند، کار کند. آن اعمال عبارتند از:

همدلی: به هر چیزی که کودک بیان می کند با همدلی و احترام پاسخ دهید، حتی زمانی که محدودیت هایی تعیین می کنید.
زمان ویژه: روزانه حداقل ۱۵ دقیقه را به صورت تک به تک با هر کودک بگذرانید، فقط با کودک ارتباط برقرار کنید و از او لذت ببرید.
روال‌ها: بنابراین کودک شما می‌داند چه چیزی را انتظار دارد، که به کودکان کمک می‌کند احساس امنیت بیشتری داشته باشند.
تمام احساساتی را که فرزندتان ابراز می کند بپذیرید و در صورت نیاز گریه او را ایمن کنید.
زمان در آغوش گرفتن: هر روز صبح، شب و در صورت نیاز در این بین، برای افزایش احساس امنیت فرزندتان.
خنده و خنده: اطمینان حاصل کنید که هر کودک روزانه حداقل ۱۰ دقیقه فرصت خندیدن شکمی را داشته باشد، ترجیحاً با فعالیت بدنی با او.

۱۰٫ به رشد هوش هیجانی فرزندتان کمک کنید.

کودکانی که با احساسات خود راحت هستند خشم خود را به طور سازنده مدیریت می کنند. یک بخش کامل در این وب سایت در مورد هوش هیجانی وجود دارد.

برخی از کودکان، متأسفانه، از ابراز احساسات ناراحت کننده خود احساس امنیت نمی کنند. گاهی اوقات آنها والدینی دارند که ترس یا ناامیدی آنها را تحقیر می کنند یا حتی آنها را به سخره می گیرند. گاهی اوقات آنها را به اتاق های خود فرستاده اند تا آرام شوند و هرگز کمکی را که برای مدیریت ناراحتی هایشان نیاز داشتند دریافت نکرده اند. گاهی اوقات درد یا اندوه بیش از حد طاقت فرسا به نظر می رسد. آن‌ها سخت تلاش می‌کنند تا ترس‌ها، حسادت‌ها و اضطراب‌های خود را سرکوب کنند، اما احساسات سرکوب‌شده راهی برای بیرون آمدن بدون تعدیل دارند، مانند زمانی که کودک پیش‌دبستانی دوست‌داشتنی به طور ناگهانی به نوزاد ضربه می‌زند. این کودکان در ترس از احساسات خود زندگی می کنند. برای دفع این مخزن ترس، غم یا درد دیگر، این بچه ها عصبانی می شوند و عصبانی می مانند. هنگامی که این اتفاق می افتد، کودک ممکن است از کمک حرفه ای بهره مند شود.

چگونه متوجه می شوید که فرزندتان برای کنترل خشم به کمک نیاز دارد؟

• او نمی تواند تکانه های پرخاشگرانه خود را کنترل کند و به افراد (غیر از خواهر و برادر) که از شش سالگی گذشته است ضربه می زند.
• فوران های انفجاری مکرر، نشان می دهد که او یک “تانک” پر از خشم و ناراحتی های دیگر را حمل می کند، که همیشه آماده سرریز شدن است.
• او دائماً به طور انعکاسی مخالف است (و دو ساله هم نیست.)
• او نقش خود را در ایجاد موقعیت تصدیق نمی کند، در عوض دائماً احساس می کند قربانی شده و “انتخاب شده است”.
• او اغلب دوستان خود را از دست می دهد، بزرگسالان را از خود دور می کند، یا درگیر درگیری های بین فردی می شود.
• به نظر می رسد او درگیر انتقام است.
• او تهدید می کند که از نظر جسمی به خودش صدمه می زند (یا در واقع این کار را انجام می دهد).
• او مرتباً به اموال آسیب می رساند.
• او بارها نسبت به خود یا شخص دیگری ابراز تنفر می کند.
• او به حیوانات یا بچه های کوچکتر که خواهر و برادر نیستند آسیب می رساند.

وقتی کودکی مسائل مدیریت خشم دارد به این معنی است که از آن احساسات فروخورده تحت خشم (ترس، آسیب، غم و اندوه) وحشت دارد. به عنوان دفاعی به خشم می چسبد. این زمانی است که بچه ها یک تراشه روی شانه خود ایجاد می کنند. به نظر می رسد که آنها سعی دارند شما را از خود دور کنند، اما این واقعاً یک فریاد برای کمک است.

با استفاده از ایده های این مقاله برای حمایت از فرزندتان شروع کنید. شروع به صحبت در مورد احساسات در خانه خود کنید و از کتاب های زیر به عنوان محل شروع بحث استفاده کنید. اگر بعد از چند ماه تلاش خوب احساس نمی کنید که اوضاع در حال تغییر است، در جستجوی کمک حرفه ای تردید نکنید. یک درمانگر باتجربه می تواند به کودک کمک کند تا از طریق آن احساسات عمیق تر کار کند و توانایی بیشتری برای مدیریت احساسات خود ایجاد کند. اما در کل توصیه می کنم والدین در کنار فرزندشان به مشاوره بروند. شما نمی خواهید فرزندتان احساس کند که او شکسته است، بنابراین او را برای “رفع” می برید. شما می خواهید همه اعضای خانواده یاد بگیرند که چگونه بهتر ارتباط برقرار کنند، بنابراین همه احساس می کنند که دوستش دارند و نیازهای خود را برآورده می کنند. یک درمانگر خوب که با شما و فرزندتان ملاقات خواهد کرد، می تواند به شما در انجام این کار کمک کند.

• 166 بازدید
• 29 آگوست 2022
• مطالب جالب

در این پست از مجله اینترنتی جیران قصد داریم به بررسی کامل کم کاری تیروئید در کودکان بپردازیم.

کم کاری تیروئید چیست؟

کم کاری تیروئید یک اختلال غدد درون ریز شایع است که در آن غده تیروئید کودک شما هورمون تیروئید کافی تولید نمی کند. کودکی که تیروئید کم کار دارد ممکن است خستگی، افزایش وزن، یبوست، کاهش رشد و بسیاری از مسائل دیگر را تجربه کند.

تیروئید کودک شما یک غده پروانه ای شکل کوچک در جلوی گردن، درست زیر غضروف تیروئید است. هورمون‌های تولید شده توسط تیروئید بر تمام جنبه‌های سلامت کودک شما از جمله ضربان قلب، متابولیسم انرژی (به‌طور مؤثر بدن از کالری استفاده می‌کند)، رشد و تکامل تأثیر می‌گذارند. برای درک بهتر می توانید به مقاله عوارض کم کاری تیروئید در کودکان مراجعه نمایید.

کم کاری تیروئید با دارو قابل درمان است.

انواع کم کاری تیروئید در کودکان

انواع مختلفی از کم کاری تیروئید وجود دارد، از جمله:

کم کاری مادرزادی تیروئید

کم کاری مادرزادی تیروئید (CH) زمانی اتفاق می افتد که غده تیروئید قبل از تولد رشد نکرده یا به طور طبیعی عمل نمی کند. این یک مشکل بسیار رایج است و از هر ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ نوزاد ۱ نفر را مبتلا می کند. در ایالات متحده، همه ایالت ها برای CH به عنوان بخشی از فرآیند غربالگری معمول نوزادان آزمایش می کنند.

بسیاری از عوامل، از جمله سابقه خانوادگی، معاینه فیزیکی فرزندتان، میزان کم کاری تیروئید در نوزادتان در زمان تشخیص، و دوره درمان در دو تا سه سال اول زندگی، به پزشک کودک شما کمک می‌کند تا علت را تعیین کند.

کم کاری تیروئید خود ایمنی: تیروئیدیت لنفوسیتی مزمن

کم کاری تیروئید اکتسابی اغلب توسط یک اختلال خود ایمنی به نام تیروئیدیت لنفوسیتی مزمن (CLT) ایجاد می شود. در این اختلال، سیستم ایمنی کودک شما به غده تیروئید حمله می کند که منجر به آسیب و کاهش عملکرد می شود. این اختلال در ابتدا توسط پزشک ژاپنی هاکارو هاشیموتو توصیف شد و بنابراین اغلب با نام او: تیروئیدیت هاشیموتو نامیده می شود.

CLT در دختران بیشتر از پسران و در نوجوانان بیشتر از قبل از نوجوانی است. بیماران مبتلا به سایر اشکال بیماری خودایمنی، معمولاً دیابت وابسته به انسولین، در معرض افزایش خطر ابتلا به CLT هستند. به طور کلی، حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از دیابتی ها دچار CLT می شوند. به همین دلیل، غربالگری سالانه برای CLT بخشی از مراقبت های معمول دیابت است.

کم کاری تیروئید یاتروژنیک

کم کاری تیروئید یاتروژنیک نوعی کم کاری تیروئید اکتسابی است که در کودکانی رخ می دهد که غده تیروئید خود را از طریق پزشکی قطع کرده اند یا با جراحی برداشته شده اند. با برداشتن غده تیروئید، بدن دیگر هورمون تیروئید تولید نمی کند و منجر به کم کاری تیروئیدی می شود.

کم کاری تیروئید مرکزی

کم کاری تیروئید مرکزی زمانی اتفاق می افتد که مغز هورمون محرک تیروئید (TSH) را تولید نمی کند، سیگنالی که به غده تیروئید می گوید که کار کند. این وضعیت بسیار کمتر از اختلالات مرتبط با غده تیروئید غیرطبیعی است. در واقع در کم کاری تیروئید مرکزی اکثر بیماران تیروئید طبیعی دارند.

علاوه بر TSH پایین، کم کاری تیروئید مرکزی ممکن است با کمبود سایر هورمون ها از جمله:

• هورمون رشد
• هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک که غده فوق کلیوی را در هنگام استرس تحریک می کند
• هورمون لوتئینه کننده و محرک فولیکول که عملکرد تخمدان و بیضه را کنترل می کند
• پرولاکتین، که به زنان کمک می کند شیر تولید کنند
• اکسی توسین که برای زایمان و شیردهی مهم است
• هورمون آنتی دیورتیک که تولید ادرار را کنترل می کند

کم کاری تیروئید مرکزی ممکن است به دلیل رشد غیر طبیعی هیپوتالاموس یا غدد هیپوفیز (محلی در مغز که در آن TSH ساخته می شود)، تروما، تومور یا درمان تومور یعنی جراحی، پرتو رخ دهد. کم کاری تیروئید مرکزی ممکن است ارثی باشد و پسران و دختران به طور یکسان تحت تأثیر قرار می گیرند.

علائم و نشانه های کم کاری تیروئید

علائم کم کاری تیروئید معمولاً ظریف و تدریجی هستند و ممکن است شبیه علائم سایر بیماری ها یا مشکلات پزشکی باشند. بسیاری از علائم غیر اختصاصی هستند و ممکن است به عنوان بخش های عادی زندگی روزمره ما نادیده گرفته شوند. به همین دلیل، این وضعیت ممکن است برای سال ها ناشناخته بماند.

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی و یا عدم تحمل ورزش
• زمان واکنش کندتر (مسئله مهم برای رانندگان)
• افزایش وزن
• یبوست
• موهای کم پشت، درشت و خشک
• پوست درشت، خشک و ضخیم
• نبض آهسته
• عدم تحمل سرما
• گرفتگی عضلات
• کناره های ابرو نازک شده یا می ریزد
• حالت چهره کسل کننده
• صدای خشن
• گفتار آهسته
• افتادگی پلک
• صورت پف کرده و متورم
• غده تیروئید بزرگ شده و رشدی شبیه گواتر روی گردن ایجاد می کند
• افزایش جریان قاعدگی و گرفتگی در دختران و زنان جوان

اگر در مورد سلامت کودک خود نگرانی دارید، با پزشک کودک خود صحبت کنید.

علل کم کاری تیروئید

کم کاری تیروئید می تواند مادرزادی باشد به این معنی که فرزند شما با آن متولد شده است یا با رشد کودک شما اکتسابی باشد. ژنتیک نقش مهمی ایفا می کند و برخی از کودکان البته نه همه این اختلال را از والدین خود به ارث می برند. در برخی موارد، علت کم کاری تیروئید ناشناخته است.

بسته به علت کم کاری تیروئید کودک شما، ممکن است نوع خاصی از کم کاری تیروئید در کودک شما تشخیص داده شود که می تواند بر درمان و پیامدهای طولانی مدت کودک شما تأثیر بگذارد.

کم کاری تیروئید و چاقی

کم کاری تیروئید شدید می تواند منجر به کاهش متابولیسم و ​​کاهش مصرف کالری شود. با این حال، کم کاری تیروئید به ندرت دلیل اضافه وزن یا چاقی است.

با وجود این واقعیت، ارائه دهندگان پزشکی اغلب آزمایش های عملکرد تیروئید را به عنوان بخشی از غربالگری معمول در بیماران دارای اضافه وزن سفارش می دهند. این یک عمل معقول است. علاوه بر این، آزمایش عملکرد تیروئید نیز باید همزمان با آزمایش کلسترول بالا تجویز شود، زیرا کم کاری تیروئید به دلیل کاهش متابولیسم LDL با افزایش سطح کلسترول بد همراه است.

اضافه وزن با افزایش خفیف هورمون محرک تیروئید (TSH) مرتبط است که بازتاب بیماری تیروئید نیست، بلکه با اضافه وزن ارتباط دارد. به عبارت دیگر، بیشتر شایع است که اضافه وزن منجر به افزایش خفیف TSH شود تا افزایش خفیف TSH که منجر به افزایش قابل توجه وزن شود.

به منظور تایید رابطه بین اضافه وزن و افزایش خفیف TSH، پزشک کودک شما باید رشد خطی (افزایش قد) را بررسی کند تا تعیین کند که آیا افزایش وزن با افزایش قد طبیعی یا افزایش قد همراه است، برخلاف کاهش رشد خطی. که بیشتر با کم کاری تیروئید همراه است.

پزشک کودک شما همچنین ممکن است آزمایش آزمایشگاهی برای تیروئیدیت هاشیموتو یا افزایش LDL و کلسترول تام برای تعیین اینکه آیا کم کاری تیروئید باید درمان شود یا خیر، تجویز کند.

کم کاری تیروئید و بارداری

در چند ماه اول بارداری، جنین برای هورمون تیروئید به مادر متکی است. هورمون تیروئید نقش اساسی در رشد طبیعی مغز دارد. کم کاری تیروئید مادر می تواند آسیب جبران ناپذیری به جنین وارد کند. مطالعات اولیه نشان داد که کودکانی که در دوران بارداری از مادران مبتلا به کم کاری تیروئید متولد می شوند، دارای ضریب هوشی پایین تر و اختلال در رشد روانی حرکتی (ذهنی و حرکتی) هستند. اگر به درستی کنترل شود، اغلب با افزایش میزان هورمون تیروئید، زنان مبتلا به کم کاری تیروئید می توانند نوزادان سالم و بدون پیری داشته باشند.

توصیه‌های کنونی شامل سؤال از همه زنان در ویزیت اولیه قبل از تولد است که آیا سابقه اختلال عملکرد تیروئید یا مصرف داروهای هورمون تیروئید دارند. غربالگری آزمایشگاهی عملکرد تیروئید و یا آنتی بادی های تیروئید باید برای زنان در معرض خطر بالای کم کاری تیروئید در نظر گرفته شود. تشخیص و درمان کم کاری تیروئید مادر در اوایل بارداری ممکن است از اثرات مضر کم کاری تیروئید مادر بر جنین جلوگیری کند. برای زنانی که قبل از بارداری هورمون تیروئید دریافت می کنند، آزمایش عملکرد تیروئید باید به طور منظم در طول بارداری انجام شود، زیرا به احتمال زیاد دوز هورمون تیروئید نیاز به افزایش دارد. زنان تشویق می شوند که از ارائه دهندگان مراقبت های اولیه خود برای اطلاعات بیشتر و شفاف سازی در مورد این موضوع مهم بخواهند.

آزمایش و تشخیص

ارزیابی تشخیصی با یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی کودک شما شروع می شود. شایع‌ترین علت کم‌کاری مادرزادی تیروئید این است که غده تیروئید در طول رشد قبل از تولد به محل صحیح در یک سوم پایین گردن حرکت نکرده است.

متخصصان بالینی از انواع تست های تشخیصی برای تشخیص کم کاری تیروئید استفاده می کنند، از جمله:

غربالگری عملکرد تیروئید، آزمایش خونی که سطح هورمون تیروئید (تیروکسین یا T4) و TSH سرم (هورمون محرک تیروئید) را اندازه گیری می کند. کم کاری تیروئید زمانی تشخیص داده می شود که سطح TSH بالاتر از حد طبیعی و سطح T4 کمتر از حد طبیعی باشد. یک نوع کمتر یا اولیه کم کاری تیروئید با افزایش TSH و T4 کم نرمال منعکس می شود، وضعیتی که به آن کم کاری تیروئید جبران شده یا تحت بالینی می گویند.
مطالعات سطح آنتی بادی ضد تیروئید آنتی تیروپراکسیداز (ضد TPO) و ضد تیروگلوبولین (TgAb) در کم کاری تیروئید خودایمنی افزایش می یابد. برخلاف آنتی‌بادی‌های موجود در بیماری گریوز (نوعی پرکاری تیروئید)، این‌ها هیچ عملکردی ندارند. آنها فقط به عنوان یک شاخص تشخیص عمل می کنند.
سونوگرافی تیروئید، که از امواج اولتراسونیک برای تصویربرداری از تیروئید و غدد لنفاوی کودک شما استفاده می کند. سونوگرافی کودک شما را در معرض اشعه قرار نمی دهد. در برخی از اشکال کم کاری تیروئید، بافت تیروئید ظاهری نامنظم خواهد داشت و ممکن است مناطقی مانند ندول تیروئید وجود داشته باشد. بررسی تخصصی تصاویر توسط یک متخصص غدد اطفال با تجربه مشخص خواهد کرد که آیا این ناحیه مستلزم بررسی بیشتر با آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA) است یا اینکه آیا می توان آن را با تکرار سونوگرافی تیروئید دنبال کرد تا مشخص شود آیا FNA نیاز است یا خیر. همچنین می توان از سونوگرافی برای اطمینان از اینکه نوزاد مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید دارای تیروئید طبیعی در محل صحیح است استفاده کرد.
جذب و اسکن داروی هسته‌ای، که به تعیین میزان جذب ید توسط بافت تیروئید کودک شما کمک می‌کند، یک عنصر کلیدی در ساخت هورمون تیروئید. برای آزمایش، به کودک شما مقدار بسیار کمی ید رادیواکتیو داده می شود – معمولاً تکنسیوم ۹۹ متر (TC-99m) یا I-123 – سپس میزان ید جذب شده (جذب) و الگوی توزیع ید رادیواکتیو را اندازه می گیریم. بافت تیروئید (اسکن). همچنین می توان از این آزمایش برای تعیین محل بافت تیروئید برای نوزادان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید استفاده کرد.

چه کسانی باید از نظر کم کاری تیروئید غربالگری شوند؟

• همه کودکانی که در غربالگری نوزاد خود در بخش تیروئید شکست می خورند
• همه کودکان با رشد خطی ضعیف (نسبت قد به وزن)
• همه کودکانی که تحت تابش جمجمه به عنوان بخشی از درمان پزشکی سرطان قرار گرفته اند
• همه کودکان با سابقه آسیب مغزی شدید یا رشد غیر طبیعی
• هر کسی که علائم کم کاری تیروئید دارد
• همه زنان باردار با سابقه خانوادگی یا علائم بیماری تیروئید

درمان کم کاری تیروئید

در بیشتر موارد، کم کاری تیروئید را می توان با قرص های جایگزین هورمون تیروئید (لووتیروکسین) درمان کرد. لووتیروکسین از نظر شیمیایی مشابه تیروکسین (T4) است که به طور طبیعی در بدن ما وجود دارد و تا زمانی که طبق دستور مصرف شود، سطح هورمون تیروئید کودک شما را به حالت طبیعی باز می‌کند. این قرص ها را می توان به بیماران در هر سنی از نوزاد تا بزرگسال داد.

به طور غیر معمول، بیماران ممکن است از استفاده از لووتیروکسین (T4) و لیوتیرونین (T3) سود ببرند. این گزینه بسته به پاسخ کودک شما به درمان فقط T4 و همچنین مقادیر آزمایشگاهی هورمون تیروئید بعدی فرزندتان ارزیابی و با شما بحث خواهد شد.

اگر کودک شما کم کاری تیروئید دارد و دارو تجویز شده است، می توانید قرص را خرد کرده و همراه با شیر مادر، شیر خشک یا آب به کودک خود بدهید. در حال حاضر، هیچ شکل مایعی از دارو در ایالات متحده وجود ندارد که موثر باشد.

کودکان بزرگتر می توانند دارو را قورت دهند یا بجوند. غذا می تواند جذب را کاهش دهد، اما به طور کلی، مهم تر است که به یاد داشته باشید که قرص را تقریباً در یک ساعت معین هر روز (صبح یا شب) مصرف کنید تا اینکه بیش از حد نگران مصرف آن با معده خالی باشید.

شما باید از دادن قرص جایگزین تیروئید به کودک خود همزمان با مصرف آهن یا کلسیم خودداری کنید.

پیامدهای کم کاری تیروئید

اکثر کودکان مبتلا به کم کاری تیروئید که با داروهای خود سازگار هستند می توانند به رشد و تکامل طبیعی دست یابند. جایگزینی هورمون تیروئید بر اساس وزن و سن انجام می شود، بنابراین در زمانی که کودک شما هنوز از نظر فیزیکی در حال رشد است، به معاینات مکرر بیشتری نیاز است.

بیشتر بخوانید: سبک زندگی مناسب برای مردان بالای ۵۰ سال

• 116 بازدید
• 15 ژوئن 2022
• مطالب جالب

نقش عرق در کنترل نمک بدن و سلامتی

 

دکتر عباس انتظاری، متخصص پیشگیری از بیماری ها و عضو هئیت علمی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی عنوان کرد: دفع شدید کلرور سدیم در هنگامی که شخص نسبت به گرما تطبیق پیدا نکرده باشد، در عرق وجود دارد.

 

وی تصریح کرد: اگر یک شخص طبیعی نسبت به گرما تطبیق پیدا نکرده به ندرت بیش از یک لیتر عرق در ساعت تولید می کند.

 

نقش عرق کردن در کنترل نمک بدن

 

انتظاری افزود: در صورتیکه همین شخص به مدت یک تا شش هفته در معرض هوای داغ قرار بگیرد به طور پیشرونده تعریق فراوانتری انجام می دهد و به کرات حداکثر تولید عرق به دو تا سه لیتر می رسد و تبخیر این مقدار زیاد عرق می تواند گرما را با سرعتی بیش از ده برابر سرعت پایه طبیعی تولید گرما، از بدن دفع کند.

 

این افزایش کارایی مکانیسم تعریق ناشی از تغییر در داخل خود غدد عرق برای افزایش دادن توانایی عرق کردن است.

 

این متخصص خاطر نشان کرد: همراه با تطبیق نسبت به گرما، غلظت کلرورسدیم در عرق کاهش می یابد که به طور موثری حفظ بهتر نمک را امکان پذیر می سازد.

 

علت عرق کردن زیاد بدن

عرق کردن بیش از اندازه بدن یکی‌ از کارهای‌ طبیعی‌ بدن‌ است‌ که‌ به‌ تنظیم‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌ کمک‌ می‌کند.

 

اما عرق کردن بیش‌ از اندازه‌ فایده‌ خاصی‌ ندارد و غالباً باعث‌ شرمساری‌ و مشکل‌ در ارتباطات‌ اجتماعی‌ می‌شود، زیرا عرق‌ زیاد باعث‌ بوی‌ بد یا خیس‌ شدن‌ و شوره ی‌ روی‌ لباس‌ می‌گردد.

 

به گفته متخصصان ، علل احتمالی بروز هایپرهیدروز و تعریق زیاد تب یا احساس اضطراب میتواند باشد . با این حال به اعتقاد این متخصصان عوامل ذیل نیز ممکن است از علت تعریق زیاد بدن باشد:

 

* بروز مشکلی در غده تیروئید از علت های عرق کردن .

* قند خون پایین از علت های عرق کردن .

* بروز اختلال در سیستم عصبی بدن از علت های عرق کردن .

 

علت های موثر دیگر عرق کردن بدن

 

 

علت عرق کردن زیاد بدن و ورزش کردن

عرق کردن بدن در اثر ورزش خوب است. هنگامی که عرق می کنید، مقدار مایعات بدن کم می شود. پس در این مواقع و به خصوص در هوای گرم، بهتر است آب و مایعات بنوشید.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و غذاهای تند

غذاهای تند و ادویه دار، گیرنده های عصبی را تحریک می کنند و بدن فکر می کند که گرم است و عرق می کند.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و گرما و رطوبت هوا

هنگامی که هوا گرم باشد، غدد عرق شروع به فعالیت می کنند و عرق ترشح می کنند. عرق کردن، روش طبیعی بدن برای خنک کردن خود است. وقتی عرق از سطح پوست تبخیر شود، گرمای بدن را می گیرد.

 

ولی هنگامی که هوا مرطوب است، شما احساس گرمای بیشتری می کنید، زیرا در هوای مرطوب عرق از روی پوست تبخیر نمی شود.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و عصبانی شدن

هنگامی که عصبانی هستید، هورمون های استرس زا آزاد می شوند که موجب افزایش ضربان قلب و فشار خون می شوند و دمای بدن را بالا می برند که موجب عرق کردن بدن می شود.

 

عصبانی شدن در برخی مواقع طبیعی است، اما وقتی که همیشه و به طور منظم عصبانی شوید، می تواند نشانه ای از مشکل باشد.

 

به یاد داشته باشید که قبل، حین و بعد از ورزش کردن به مقدار نیاز آب و مایعات بنوشید تا دچار کم آبی بدن نشوید. این روش باعث می شود که دمای بدن تغییر محسوسی نکند و ورزش را خوب انجام دهید.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و استرس و فشار عصبی

استرس، عصبانیت و خجالت می تواند دلیلی برای عرق کردن بدن باشد. فشار روحی باعث فعالیت غدد عرق در کف دست ها و پاها می شود. به این دلیل است که هنگام عصبی بودن، دست ها می لرزند.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و تب

هنگام تب، مغز درجه حرارت بدن را کمی بالا می برد. وقتی مغز درجه حرارت را افزایش می دهد، شما احساس سرما و لرز می کنید.

 

این احساس تب و لرز برای این است که بدن برای ورود میکروب ها در حال دفاع می باشد. هنگامیکه تب برطرف شد و دمای بدن به ۳۷ درجه طبیعی رسید، شما احساس گرما می کنید و عرق می نمایید. عرق کردن بدن باعث خنک شدن بدن می شود.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و بیمار شدن

عرق کردن بدن فقط به دلیل تب نیست.عرق کردن بدن می تواند نشانه وجود آنژین (درد قفسه سینه)، حمله قلبی، عفونت، دیابت وپرکاری غده تیروئید باشد.

 

برخی امراض از قبیل: سرطان و ایدز، می تواند باعث عرق کردن بدن موقع شب گردد. اگر شما بدون هیچ دلیلی عرق می کنید، به پزشک مراجعه کنید.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و قهوه

در صبح نوشیدن یک فنجان قهوه، می تواند شما را بیدار کند و باعث عرق کردن بدن گردد. قهوه باعث افزایش عرق کردن بدن به دو طریق می شود:

 

– کافئین قهوه موجب تحریک سیستم عصبی مرکزی می گردد و این خود باعث فعال شدن غدد عرق می شود.

– گرمای بدست آمده از نوشیدنی گرم، باعث گرم شدن بدن و عرق کردن بدن می شود.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و یائسگی

در طی یائسگی، ترشح کم هورمون استروژن بر هیپوتالاموس و دمای بدن اثر می گذارد و باعث گرگرفتگی خانم یائسه می شود.

 

این مهم نیست که چقدر هوا سرد است، گرگرفتگی باعث می شود که احساس کنید در درونتان یک کوره روشن است.

 

برای دفع گرمای اضافی، رگ های خونی در پوست گشاد می شوند و غدد عرق را وادار به فعالیت می کنند. با این کار احساس برافروختگی در شما کم می شود.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و مصرف زیاد الکل

مصرف الکل، باعث گشاد شدن رگهای خونی در پوست و افزایش عرق کردن بدن می شود.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و عوارض جانبی برخی داروها

عرق کردن بدن یکی از عوارض جانبی داروها می باشد، از جمله: داروهای ضد افسردگی، داروهای غیراستروئیدی ضد التهاب ( NSAIDs)، داروهای فشار خون، داروهای سرطان و برخی داروهای دیابت.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و سیگار کشیدن

نیکوتین موجود در سیگار باعث آزاد شدن ماده استیل کولین در بدن می شود. استیل کولین، غدد عرق را تحریک می کند و باعث افزایش ضربان قلب، فشار خون و دمای بدن می شود.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و عاشق شدن

هنگامی که شما عاشق می شوید، مغز شما موادی همانند آدرنالین ترشح می کنند. این مواد به نام مواد شیمیایی عشق شناخته شده اند. این مواد باعث افزایش ضربان قلب، عرق کردن کف دست و دیگر علائم می شوند.

 

علت عرق کردن زیاد بدن و بارداری

هورمون های ترشح شده در طی بارداری و افزایش سوخت و ساز بدن می تواند باعث تحریک غدد عرق و افزایش عرق کردن بدن گردد . در این دوران باید مایعات کافی بنوشید تا بدن شما و جنین در معرض کمبود آب نباشند.