اولویت مواجهه مخاطب بر سیمرغ/ جای حسام محمودی فقط از نظر فیزیکی خالی است
- نویسنده: مدیر
- 39 بازدید
- 03 فوریه 2024
- اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب
محسن جسور کارگردان فیلم «شکار حلزون» درباره اکران این فیلم در روز نخست جشنواره گفت: همیشه روز اول جشنواره شور و هیجان خاصی دارد و روی فیلم هایی که اکران می شود هم دقت و توجه بیشتری وجود دارد و فیلم «شکار حلزون» هم از این قائده مسثتنی نبود.
وی درباره حضور فرناز زوفا (همسرش) در این فیلم توضیح داد: از چند بازیگر خانم برای حضور در فیلم دعوت کردیم که از نظر زمانی شرایط همکاری با ما را نداشتند و خانم زوفا دو هفته قبل از کلید خوردن فیلم به پروژه اضافه شدند و به نظرم حضورشان در این فیلم فوق العاده بود.
جسور با اشاره به حضور مرحوم حسام محمودی در فیلم «شکار حلزون» بیان کرد: جای حسام محمودی فقط از نظر فیزیکی خالی است و من احساس نمی کنم که او نیست و حتی در تیتراژ هم از عنوان زنده یاد در پیشوند اسمش استفاده نکردم چرا که او حقیقتا دلش با این کار بود و باور دارم او هست و در کنار ما شاهد همه چیز است.
محسن جسور در پایان درباره پیش بینی موفقیت این فیلم در عرصه رقابت با سایر فیلم ها گفت: سیمرغ برایم مهم است اما در وهله اول مواجهه مخاطب با فیلم برایم اهمیت بیشتری دارد.
ادامه مطلب اولویت مواجهه مخاطب بر سیمرغ/ جای حسام محمودی فقط از نظر فیزیکی خالی است
فیلم برای پیگیران خبرهای جنایی و حوادث، کپی تقریباً نعل به نعلی از ماجرای واقعی آرمان و غزاله بود. ماجرایی که تا مدت‌ها فضای رسانه‌ای را تحت تاثیر خودش قرار داده بود. فیلم با وجود چنین بن‌مایه‌ای در پیشبرد قصه و شخصیت‌ها دچار بحران است. هر چقدر کاظم دانشی پارسال در علفزار تا حد زیادی موفق عمل کرده بود اما این بار در قامت نویسنده، نتوانسته بود چیدمان درستی انجام دهد. شخصیت‌ها عقبه‌ای نداشتند و به طور مثال مشخص نبود پدر ارغوان با بازی سروش صحت چه کاره است. چه شغلی دارد که چنین درگیر کار شده و از تربیت دخترش غافل مانده یا نقش مادر سروش با بازی گلاره عباسی چون از آب و گل در نیامده بود، دیالوگ‌های نچسبی داشت. نکته دیگر که لو دادن اساسی قصه بود که کاملاً بی‌ربط بود. صحنه ملاقات پدر و پسر در اتاق ملاقات زندان که به طور کلی معمای داستان را ناگهانی و تزریقی، حل می‌کرد و جای هیچ شبهه‌ای را باقی نمی‌گذاشت. جای سکانسی که می‌توانست درخشان‌ترین سکانس فیلم و گره‌گشا باشد خیلی ساده از دست می‌رود و تبدیل به یکی از اشتباه‌ترین سکانس ها میشود. نهایتاً بیبدن فیلمی پرهیاهو و بدون عقبه و عمق است.
اولین ساخته بلند سینمایی مرتضی علیزاده، رنگ و‌بویی از آخرین ساخته نویسنده فیلمنامه‌اش ( کاظم دانشی با فیلم علفزار) را با خود به همراه دارد. یک درام دادگاهی که شخصیت‌های متعددش با ارائه اطلاعات تازه در طول فیلم، می‌کوشند معمای شکل‌گرفته در ابتدای اثر را به مجراهای مختلفی وارد کرده و از این طریق ذهن مخاطب را برای کشف حقیقت ماجرایی که به وقوع پیوسته است به بازی بگیرد.
بی بدن از آن دست فیلم‌هایی است که بر پایه یک ایده اجتماعی جنجالی بنا نهاده شده است. تفاوت این فیلم با آثار مشابه این است که سعی کرده خوش ریتم باشد، جنجالی بودنش را تا انتها حفظ کند و به ظاهر تنها به استفاده ابزاری از یک ایده قتل عاشقانه در شهر تهران بسنده نکند.
مرتضی حسین علیزاده کارگردان فیلم بیبدن درباره حاشیه‌هایی که درباره فیلمش راه افتاد با رسانه‌ها صحبت کرد که اینجا خلاصه‌اش را می‌خوانید:
