is_tag

• 8 بازدید
• 7 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

مهدی شامحمدی، کارگردان فیلم سینمایی «مجنون» در برنامه «هفت» شبکه نمایش در پاسخ به سوال بهروز افخمی که آیا تعداد قطعه‌های موسیقی مجید انتظامی زیاد نبود؟ گفت: آقای انتظامی می‌خواستند ۳۰ قطعه بسازند، بعد مجبور شدند ۴۸ دقیقه بسازند، که با میکس به ۶۰ دقیقه رسید. قطعاً در زمان اکران فیلم با همان مدت زمانی که آقای انتظامی می‌خواستند مواجه می‌شوید. ما مجبور بودیم فضای فیلم را با موسیقی پر کنیم، تا به جشنواره فیلم فجر برسانیم.

شامحمدی ادامه داد: زمانی که مهدی زین‌الدین به «مجنون» رفت و گفت من اگر شده با جنازه‌ام یک متر از خاک جزیره را نگه می‌دارم، دسته‌بندی نکرده بود که بگوید من برای این دسته از مردم به جنگ می‌روم. من هم به همین شکل به ماجرا نگاه کردم. این فیلم برای مردم ایران است. چون ممکن است بد اخلاقی‌هایی از جایی باشد، که بگویند این فیلم را سازمان اوج ساخته و درباره فلان موضوع است. 

کارگردان این فیلم در پاسخ به این پرسش که همیشه با یک دوربین فیلمبرداری می‌کردید؟ گفت: گاهی اوقات از دو دوربین استفاده می‌کردیم، اما فیلم ذاتاً تک دوربین است. بخاطر شرایط جنگی که «مجنون» دارد، در چند صحنه هم دوربین‌های مختلف کاشته شده بود. اگرچه دوره فشرده‌ای را برای بازیگران در تهران گذاشته بودیم، ولی این جلسات تفصیلی با جزئیات نبود. من به بازیگران گفته بودم، بازی نکنید! فکر می‌کردم «مجنون» نیاز به باورپذیری دارد.

عباس نادران، تهیه‌کننده «مجنون» درباره مدت زمان فیلمبرداری فیلم توضیح داد: ما پارسال همین موقع‌ها تولید فیلم سینمایی «مجنون» را کلید زدیم و فیلمبرداری در خوزستان شروع شد. در پس تولید دچار مشکل شدیم. ما می‌خواستیم فرصت بیشتری داشته باشیم، تا در پروسه فیلم بیشتر کار کنیم. طبق برنامه‌ریزی‌مان در پیش تولید، ۹۰ جلسه در مدت سه ماه و چند روز فیلم‌برداری کردیم. برای این فیلم ۳۲ لوکیشن در استان خوزستان داشتیم.

به گفته نادران، قیاس این فیلم با نمونه‌های موفق قبلی مثل «موقعیت مهدی» یا ساخته محمدحسین مهدویان که در سینمای ایران ساخته شده، اجحاف در حق آن‌هاست. چون اساساً این فیلم‌ها هیچ ارتباطی با هم ندارند. حتی در ساختار فیلمنامه‌ای «مجنون» قابل مقایسه با فیلم‌های ساخته شده نیست.

• 35 بازدید
• 2 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

محمدرضا سرشار، نویسنده و پژوهشگر ادبی در برنامه «به افق فلسطین» شبکه افق با گلایه از رفتار دوگانه یکی از تشکل‌های حوزه کودک در ایران در عدم ابراز همدردی با مردم فلسطین گفت: با وجود اینکه تعداد زیادی از نویسندگان‌مان در ماجرای غزه بیانیه دادند و موضع‌گیری کردند، ولی متاسف شدم، که یکی از تشکل‌های حوزه کودک و نوجوان، که در جریان فتنه سال گذشته خودش را جلو انداخته بود و بخاطر وضعیت بچه‌ها یقه چاک می‌داد، درباره مسئله فلسطین هیچ واکنشی نداشت.

سرشار ادامه داد: این تشکل در روز جهانی حقوق کودک نامه احساسی نوشت و در آن نامه هیچ‌کس را محکوم نکرد، هیچ اسمی از هیچ کشوری نیاورد و در کنار مسئله غزه از وضعیت کودکان افغانستان و دانش آموزان در مدارس ایران نوشت. در انتهای نامه هم آرزوی استقرار صلح و دوستی در جهان را داشت. این تشکل با ریاکاری تمام نه‌تنها موضع نگرفت، بلکه می‌ترسید نامی از اسرائیل و آمریکا ببرد. شاید منافعی دارند و نگرانند که از دستشان برود! 

این نویسنده با بیان اینکه از بین نویسندگان داخلی کتاب‌های خوبی درباره مسئله فلسطین نوشته شده، گفت: مثلاً خانم مریم مقانی رمان سه‌گانه‌ای را شروع به نگارش کرد، که دو جلد آن چاپ شده است. عنوان اولین جلد «عشق آبی» و دومین عنوان آن «چشم‌هایم در اورشلیم» است، که دربر گیرنده ماجرای پلیسی – جنایی است و ظرفیت تولید یک مجموعه تلویزیونی را دارد. 

به گفته وی، آقای جلال توکلی داستان بلندی به نام «ریاح» دارد، که درباره ماجرای یک نوجوان فلسطینی و رانده شدن آن‌ها از سرزمین‌شان است. کتاب «باغ کیانوش» از علی اصغر عزتی پاک با وجود اینکه دعوت‌کننده صلح است، اما در نمایشگاه فرانکفورت گروه یهودی در آمریکا نامه نوشتند و خواستار ممانعت از توزیع کتاب شدند.