is_tag

• 22 بازدید
• 6 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

پس از آنکه سینمای ایران تجربه‌های متفاوتی در بازنمایی چهره‌ شهدای دفاع مقدس داشت که در بیشتر آن‌ها موفق هم بود حالا در جدیدترین محصول سازمان اوج فیلم مجنون اولین ساخته مهدی شامحمدی درباره زندگی شهید مهدی زین‌الدین روانه جشنواره فجر شد که در این مطلب نگاهی به آن انداختیم.

متن و حواشی جشنواره ۴۲ فیلم فجر

خلاصه داستان فیلم مجنون

داستان فیلم مجنون درباره بخش کوتاهی از رشادت‌های برادران شهید زین الدین است. این فیلم برشی از حماسه آفرینی شهیدان مهدی و مجید زین‌الدین و رزم‌آوران لشگر ۱۷ علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) قم در جزیره مجنون و عملیات بزرگ خیبر را به تصویر می‌کشد.

حمیدرضا محمدی

برخلاف قاطبۀ فیلم‌های دفاع مقدّس، «مهدی زین‌الدّین» قرار نیست در «مجنون» شهید شود؛ و «مجنون»، که هم اشاره به موضوع فیلم یعنی عملیّات خیبر در اسفند ١٣۶٢ در جزیرۀ مجنون دارد و هم مجنونیّت فرمانده را نشان می‌دهد که ماند و جنگید و مقاومت کرد تا قدمی از خاک وطن را به دشمن وانگذارد و حالا زمستان امسال، و دقیق‌ترش، اوایل اسفند، درست چهل‌سال از آن برهه می‌گذرد.

شروع فیلم که تا وقتی اسمش را به سربازی که برایش اجازه‌نامۀ حضور در خطّ مقدّم می‌نویسد، از پشت نشانش می‌دهد قابل توجّه است امّا وقتی رخ عیان کرد این‌گونه به ذهن متبادر شد که کاش شبیه‌تر بود به این فرماندۀ شهید. فیلم جز روایت عملیّات خیبر، چیز دیگری ندارد. یعنی از داستان خاصّی پیروی نمی‌کند و اگر همان یکی‌دو سکانس با همسرش، منیر و دختر نوباوه‌اش، لیلا را نداشت، به‌کلّی تهی از داستان فرعی بود.

مقدّمات عملیّات که یکی برای دیگری سربند یاحسین و یازهرا می‌بست و آن‌دیگری مشغول دعا بود، بیننده را یاد مستندهای روایت فتح می‌انداخت و چشمنواز بود. جای دیگر فرمانده، حضور برادرش مجید در جبهه را منوط به رضایت مادر می‌داند و تا کسب نکرد، دلش آرام نگرفت. این‌که یکی از رزمندگان از فرمانده مجوّز گرفت تا یک‌روزه به تهران برود و فوتبال استقلال و پرسپولیس را تماشا کند، نکتۀ حاشیه‌ای قشنگی بود.

موسیقی فیلم را اگرچه مجید انتظامی ساخته امّا آن شکوه‌مندیِ حماسی را که باید داشته باشد ندارد ولی چنان همیشه امضای خود را بر آن زده است. امّا افزون‌براین‌همه. سکانس وداع آقامهدی زین‌الدّین با معاونش، رضا حسن‌پور و به‌همراه خود بردنش به‌وسیلۀ موتور زیر آتش دشمن به عقب و پرچم ایران رویش کشیدن، آن‌را به‌مثابۀ یکی از باشکوه‌ترین وداع‌های سینمای دفاع مقدّس ایران کرده است.

۳ نکته از فیلم:

• نامِ پرمسمّی
• موسیقیِ دور از انتظار
• شباهتِ کمِ قهرمان

سید مهرزاد موسوی

به دلایل کاملا شخصی بسیار تلاش کردم که فیلم مجنون را دوست داشته باشم، با ذات فیلم همراه شوم و دنبال سختگیری نباشم. حدس هم می‌زنم فیلم (هم در داوری و هم در نقدها) به شدت تحویل گرفته می‌شود، ولی مجنون فیلم من نیست. توضیحش کمی سخت است؛

فکر می‌کردم وقتی فیلمی درباره یک قهرمان اسطوره‌ای و کمتر شناخته‌شده می‌بینم باید بیشتر از قهرمانی و کاراکتر او بدانم. از سویی فکر می‌کردم وقتی درباره یک عملیات پیچیده و آخرین دستاورد مهم دفاع مقدس فیلم ببینم، باید اطلاع بیشتر و دقیق‌تر و جاافتاده‌تری بدانم. فیلم خواسته هردوی این‌ها را داشته باشد و به زعم من نتوانسته تناسب را بین این دو رعایت کند و فوکوس روی هیچ سمت نکشیده؛ بین احساسات‌گرایی و توصیف یک عملیات نظامی مستأصل می‌ماند.

ما به اندازه‌ای که دلمان می‌خواهد زین‌الدین را بشناسیم، به او نزدیک نمی‌شویم و در زمان‌های بسیاری از او فاصله می‌گیریم. به اندازه‌ای که لازم است عملیات خیبر را بفهمیم، اطلاعات لازم به ما داده نمی‌شود.

مجنون قصه‌اش را کاملا خطی و کلاسیک تعریف می‌کند، در آغاز ریتم خوبی هم دارد، می‌خواهد فیلم پرتره باشد ولی در ادامه چنان در عملیات فرو می‌رود که به فیلم‌های مشابه جنگی (ساخته‌های قدیم درویش و ملاقلی‌پور و جدید منیر قیدی) نزدیک می‌شود. همه این‌ها را اضافه کنید به چندپایانه بودن فیلم، و لحظه‌هایی که باید تمام شود و نمی‌شود (البته این از ارزش پایان مستندواره فیلم کم نمی‌کند).

اما فیلم حائز نکات درخشانی هم هست؛ اینکه یک کارگردان فیلم اولی -ولو با کوله‌باری از تجربه مستندسازی- این فیلم پرزحمت را ساخته، بازی سجاد بابایی بهتر از آنی است که تصور می‌شد، هرچند که موسیقی پرحجم مجید انتظامی، به مینی‌مالیسم ذات فیلم (تا قبل غرق شدن در عملیات) نمی‌خورد.
مجنون قطعا تحویل گرفته می‌شود، قطعا فروش خوبی می‌کند و قطعا ارزش تماشا دارد ولی آیا این فیلم را دوبار تماشا خواهید کرد؟

اسم پیشنهادی دیگر برای فیلم: مجنون

سطح فیلم: انتخاب درست؛ احتمالا بسیار نامزدی و سیمرغ خواهد گرفت، حتی در رشته موسیقی

۳ نکته از فیلم:

• بازی سجاد بابایی در نقش مهدی زین‌الدین
• لهجه قمی بسیار اندک فیلم
• سکانس عقب کشیدن پیکر شهید با موتور و حمایل کردن پرچم

محمد تقی‌زاده

وقتی از هدر رفت سوژه و هزینه حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم؟ مجنون یکی دیگر از پروژه های میلیاردی دفاع مقدس است که مشخصا برای پروپاگاندا و نه تماشای عموم ساخته شده است. اهمیت به شهدای گرانقدر دفاع مقدس یک مساله است و خراب کردن وجهه این عزیزان و هدر دادن سوژه زندگی و رفتار آنها یک چیز دیگر.

اینکه هر سال باید یک یا چند فیلم درباره شهدا ساخته شود لزوما به معنای گرامیداشت یاد و نام آنها نیست، باید پرسید از میان حجم عظیم فیلم‌های جنگی این سال‌ها کدام ماندگار و پرفروش شدند و اگر قرار است مردم مخاطب این فیلم‌ها باشند، بازخورد عمومی به این فیلم‌های ضعیف چیست.

در مجنون حتی شمایل تیپیکال شهید زین الدین نیز ساخته نمی‌شود، فیلمساز با تکیه بر یک سری عکس و فیلم به بازسازی برخی رخدادهای شخصی و عملیات‌های ایشان پرداخته بدون آنکه فکری برای پرداخت شخصیت محوری فیلم کند. روایت فیلم نامنسجم و نامعلوم است و هیچ کاراکتر همراه کننده‌ای از فیلم وجود ندارد.

سه نکته از فیلم:

• هدر رفت بودجه
• هدر رفت سوژه‌ها و شهدای جنگ
• بازی ضعیف سجاد بابایی

 

بازیگران و عوامل فیلم مجنون

سجاد بابایی، حسام منظور، بهزاد خلج، شبنم قربانی بازیگران این فیلم هستند.

کارگردانی فیلم مجنون را مهدی شامحمدی برعهده دارد که از کارگردانان شناخته‌شده در سینمای مستند است و با این فیلم اولین کارگردانی فیلم بلند سینمایی را در کارنامه خود تجربه می‌کند. عباس نادران که تهیه‌کنندگی «مجنون» را برعهده دارد در مقام تهیه‌کننده تا به امروز فیلم‌هایی همچون «شاه‌کش» و «شادروان» را به سرانجام رسانده است و این پروژه اولین همکاری او با سازمان اوج محسوب می‌شود.

تدوین این اثر سینمایی نیز بر عهده حمید نجفی راد است و موسیقی فیلم را هم مجید انتظامی ساخته است. او پس از یک دهه دوری از سینما، با فیلم مجنون در جشنواره فیلم فجر حضور دارد. انتظامی از رکوردداران کسب سیمرغ و دیپلم افتخار جشنواره فیلم فجر است؛ فیلم‌های ترن، بایسیکل‌ران، از کرخه تا راین، راز خنجر، روز واقعه، آژانس شیشه‌ای و دیوانه‌ای از قفس پرید برای او تقدیر و سپاس جشنواره را به همراه داشته است.

چند نکته درباره فیلم

• تصویربرداری این فیلم در شهر آبادان انجام شد.
• کلید ساخت فیلم از پرتره شهدا و سرداران شهید به دهه ۸۰ باز می گردد اما این فیلم ها معمولا نتوانست آنطور که باید کیفیت تولید را داشته باشد و در اکران هم با مخاطب کم روبه رو شد. پس از فیلم‌های «ایستاده در غبار» با روایتی از زندگی حاج احمد متوسلیان، «منصور» با روایتی از زندگی شهید منصور ستاری و «غریب» با روایتی از زندگی شهید محمد بروجردی، حالا «مجنون» تازه‌ترین محصول سازمان اوج محسوب می‌شود که به یکی از شهدای شاخص انقلاب و دفاع مقدس می‌پردازد.
• شهید مهدی زین‌الدین فرمانده لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب در دوران دفاع مقدس و از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران در طول جنگ تحمیلی بود که در سال ۶۳ در منطقه سردشت در پی درگیری مستقیم با نیرو‌های مسلح دشمن در سن ۲۵ سالگی به شهادت رسید.
• سجاد بابایی سال گذشته در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر توانست برنده سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل مرد شود.

فهرست بهترین‌ فیلم های بیوگرافی / زندگینامه ای

پوستر و عکس های فیلم مجنون؛ زندگی شهید زین الدین

• 26 بازدید
• 6 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

بهشت تبهکاران جدیدترین ساخته مسعود جعفری جوزانی است که بعد از کش و قوس‌های فراوان بالاخره اولین نمایشش در جشنواره فیلم فجر خواهد بود تا جوزانی لقب کهنه‌کارترین فیلمساز جشنواره فجر ۴۲ را از آن خود کند.

همه چیز درباره چهل و دومین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۴۰۲

خلاصه داستان فیلم بهشت تبهکاران

خلاصه داستان فیلم بهشت تبهکاران که ساخته مسعود جعفری جوزانی است، از این قرار است؛ حسن جعفری کارمند شرکت نفت آبادان به تهران می آید و ناخواسته وارد ماجراهایی می‌شود. داستان این فیلم در زمان ملی شدن صنعت نفت و از سال ۱۳۲۹ روایت می‌شود. سالی که احمد دهقان نماینده مجلس، روزنامه‌نگار و مدیر تئاتر «نصر» توسط حسن جعفری در خیابان لاله‌زار تهران به قتل می‌رسد.

 

نقد و بررسی فوری فیلم بهشت تبهکاران

نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!

علی نعیمی

بهشت تبهکاران جعفری‌جوزانی نشان داد تنها دغدغه داشتن از یک برش تاریخ معاصر برای ساخت فیلم کافی نیست. جوزانی که در سریال در چشم باد عادت به اضافه گویی و زیاده گویی داشت در مدیوم سینما نیز این عادت را ترک نکرد و یک فیلم شلخته و آشفته و در نهایت بی سلیقگی ساخت. فیلمی که حتی از سریال کاراگاه علوی و لوکیشن‌های تهران دهه ۳۰ نیز عقب‌تر است. اینکه نام فرید مصطفوی با کوله‌باری از تجربه و همکاری با بزرگانی چون رخشان بنی‌اعتماد در تیتراژ فیلم و در مقام فیلمنامه‌نویس آمده ولی حاصل کار حتی نتوانسته ضعف‌های شخصیت‌پردازی و انگیزه‌ها و حضور شخصیت‌ها را معنی کند یعنی حتما یک جای کار می‌لنگد. ۲ سال وقت گذاشتن برای ساخت فیلمی که هیچ دستاوردی برای سینمای ایران ندارد و با انبوهی از حضور بازیگران حتی در اندازه سریال‌های نود قسمتی تلویزیون هم جاذبه ایجاد نمی‌کند باید همه ما را به فکر فرو ببرد. فکر به این نکته که چه شد که فیلمسازی مانند جعفری‌جوزانی با انگیزه‌های قابل احترامش توانایی تعریف کردن ساده یک درام را ندارد و حتی جرات دور ریختن سکانس‌های بی‌جهت و بی معنی را هم ندارد. نیمه ابتدایی فیلم که در آبادان می‌گذرد به جرات می‌توانست به یک سوم نسخه فعلی تقلیل پیدا کند و بازی‌ها و سکانس‌های باسمه‌ای و غیرواقعی نیز کمتر از این اندازه شود. صحنه‌های دادگاه به غیر از مرور تاریخ معاصر از زبان چند وکیل چیز دیگری نداشت و حیرت‌انگیزتر اینکه چطور فیلمساز در اواسط فیلم تصمیم گرفت ضلع دوم و سوم یک درام را به کل از صحنه حذف کند و لادن مستوفی و رضا یزدانی از نیمه فیلم کنار بروند؟ تماشای ۲ ساعته یک فیلم شلوغ و باری به هر جهت حتما روز سختی را برای تماشاگران رقم می‌زند که ای کاش حداقل اگر فکری برای اکرانش دارند از الان به تکاپوی سر و سامان دادن به این آشفته بازار تصاویر بکنند. یک «ای‌کاش» دیگر اینکه امیدوارم جعفری‌جوزانی فکر ساخت پروژه کوروش کبیر را با این حجم از ناتوانی در فیلمسازی از سرش بیرون کند تا لااقل اسطوره‌های این سرزمین هنوز هم در چشم مخاطب بزرگ و ماندگار باقی بمانند.

۳ نکته از فیلم:

• بازی بد و پر از ادا و اطوار امیرحسین آرمان
• صحنه‌های میتینگ‌های سیاسی که بسیار مضحک است
• بازی جواد طوسی منتقدقدیمی سینما و قاضی بازنشسته دادگستری

کمال پورکاوه

آخرین ساخته مسعود جعفری جوزانی تصویری کاریکاتور‌گونه از یک درام به اصطلاح سیاسی را به مخاطب ارائه می‌دهد. فیلم پرهزینه جوزانی اتفاقا یکی از آشفته‌ترین و شلخته‌ترین ساخته‌های اوست که برای کارگردانی با سابقه او چه در صحنه‌های عاشقانه (البته اگر عشقی در فیلم وجود داشته باشد!) و چه در اجرای صحنه‌های اعتراضات خیابانی،چنان خامدستی و نابلدی از خود نشان می‌دهد که اگر مواجهه مخاطب با تیتراژ ابتدایی نبود،بسیاری را به این یقین می‌رساند که کارگردانی جوان و بی‌استعداد درحال تجربه‌اندوزی اولین کار تصویری خودش، با اتکا به یک سرمایه هنگفت و بادآورده است.

نمایش مضحک میتینگ‌های سیاسی با آن دیالوگهای شعاری که با فضاسازی شتابزده کارگردان، توانایی ترسیم فضای سیاسی جامعه اواخر دهه بیست  (که به تازگی زمزمه‌های ملی شدن صنعت نفت را در سر می‌پروراند) را ندارد، در کنار ترسیم کاراکترهایی که در تمام مدت زمان طولانی فیلم، هیچکدام از دغدغه‌های ذهنی و درونی آنها برای تماشاگر هویدا نمی‌شود،بهشت تبهکاران را به یک بیانیه شعاری و کسالت‌بار سیاسی تبدیل کرده که هیچ نشانه‌ای از یک درام سینمایی را با خود به همراه ندارد.

نویسنده فیلمنامه،شخصیتهای بسیار زیادی را وارد مسیر داستان کرده و بدون اینکه زحمت پرداخت تک تک آنها را به خود بدهد،به سادگی از کنار آنها عبور می‌کند. بسیاری از کاراکترها، بدون اینکه تاثیر واضحی بر پیشبرد درام مرکزی فیلم داشته باشند،تنها برای خالی نبودن عریضه و بالاتر بردن مدت زمان فیلم، از طرف فیلمساز به متن اثر تحمیل شده‌اند.( نگاه کنید به حضور کاریکاتور‌گونه فخر‌الدین صدیق شریف، جواد طوسی، حمید گودرزی و حسام منظو‌ر که در لحظات آخر به فیلم اضافه می‌شوند)
به همه اینها اضافه کنید بازی ضعیف و دور از انتظار کلیه بازیگران اصلی فیلم که همپای با ساختار بهم ریخته‌اش،تماشاگر را در افسوس و نا‌امیدی عمیقی غرق می‌کند.

۳ نکته از فیلم:

• فیلمنامه ضعیف جوزانی و مصطفوی
• بازی ضعیف و توی ذوق زننده امیرحسین آرمان
• طراحی صحنه پرهزینه و تلف شده

سید مهرزاد موسوی

من کشف کرده‌ام؛ چرا فیلمی که ۲ سال از تولید و یکسال از طی شدن مراحل پساتولید آن می‌گذرد، هنوز آماده نیست یا در برخی سینماها با پرده سبز به نمایش درآمده؛ من کشف کرده‌ام که چرا فیلم -شاید- تا همین قبل از نمایش در جشنواره درگیر تدوین و ویژوال بوده. -احتمالا- تدوینگر بی‌نوا نمی‌دانسته با این همه راش، این همه سکانس بی‌ربط، این همه داد و فریاد و این همه قاب‌های سوپر کلوزآپ و این همه اتفاق بی‌منطق در طول زمان محدود ۱۲۰ دقیقه‌ای چه کند.

تدوینگر محترم، در کنار خط اصلی داستان که از واقعیت هم برداشت شده است، داستان کلیشه‌ای دختر پولدار و پسر فقیر را خطی روایت کند یا فلش‌بک بزند، از کارگری به عنوان یک بهانه سیاسی شروع کند یا تصویرشان را حذف کند، اساسا کدام شخصیت را کنار بگذارد که داستان خلوت‌تر و قابل دنبال کردن بشود. اصلا با فراموش شدن راکوردها چه کند…

شما خودتان را جای تدوینگرِ خیالیِ بی‌نوای قصه ما بگذارید که حتی نمی‌توانسته به کارگردان مشهور فیلم گلایه‌ای بکند و از این همه آشفتگی و بی‌منطقی شاکی شود. پس برای همین یکسال همه چیز طول کشیده حتی تا روز پخش در جشنواره و نتیجه فیلمی است که اگر روایت ویکی‌پدیایی قتل احمد دهقان را خوانده باشید، می‌توانید داستان را فهم کنید و شاید شاید به تماشا ادامه دهید. می‌دانم این نوشته خالی از نقدی است که باید، ولی درباره فیلم استاد جوزانی نمی‌شود چیزی بیش از این گفت و نوشت. مرا ببخشید!

اسم پیشنهادی دیگر برای فیلم: کمدی دیگری از جوزان‌فیلم

سطح فیلم: رد شدن در جشنواره با احترام

۳ نکته از فیلم:

• پای شفا گرفته حسن جعفری از آبادان تا تهران
• اصلاح رنگ و نور فیلم (افعال معکوس)
• تمامی سکانس‌های دادگاه با تشویق حضار

 

بازیگران و عوامل فیلم بهشت تبهکاران

در بهشت تبهکاران تعداد زیادی از بازیگران سینمای ایران حضور دارند؛ امیرحسین آرمان، لادن مستوفی، سحر جعفری جوزانی، پژمان بازغی، حمید گودرزی، رضا یزدانی، بهنام تشکر، هومن برق‌ نورد، حسام منظور، رضا شفیعی‌ جم، فریبا متخصص، فخرالدین صدیق شریف، اسماعیل خلج، علیرضا جلالی ‌تبار، محمدرضا هاشمی، سهیل برخورداری، حمید متقی، فتح‌الله جعفری جوزانی، مهدی مهریار و جواد طوسی و همچنین در این اثر سینمایی افسانه بایگان و فرهاد قائمیان با نقش آفرینی خود، حضور افتخاری دارند.

عوامل فیلم بهشت تبه کاران

فهرست عوامل فیلم بهشت تبهکاران عبارتند از؛

کارگردان: مسعود جعفری جوزانی، مدیرفیلمبرداری: امیر کریمی، تدوین: مهدی حسینی ‌وند، موسیقی: فردین خلعتبری، فیلمنامه: مسعود جعفری جوزانی، فرید مصطفوی، طراح صحنه و لباس: اصغر نژاد ایمانی، طراح چهره‌پردازی: مهین نویدی، طراحی و ترکیب صدا: سید محمود موسوی ‌نژاد، صدابردار: آرش برومند، جلوه‌های ویژه میدانی: آرش آقابیک، جلوه‌های بصری: کامیار شفیع ‌پور، مدیرتولید: بهزاد هاشمی، عکاس: علی نیک ‌رفتار، دستیاران کارگردان: علی مهرآسا، مهدی حاجی یوسف، پارسا هاشمی، مشاور رسانه‌ای: منصور جهانی و تهیه‌کنندگان: فتح‌الله جعفری جوزانی، علی قائم مقامی.

 

چند نکته درباره فیلم

• پیش تولید فیلم از خرداد ماه ۱۳۹۹ شروع شد.
• اواخر تابستان ۱۴۰۱ فیلمبرداری این کار شروع و بخش زیادی از این اثر سینمایی در شهرک سینمایی غزالی فیلمبرداری شد.
• فیلم به‌عنوان اثر سینمایی رزرو برای رونمایی در جشنواره چهل‌ویکم قرار داشت اما مراحل پس‌تولید آنقدر طولانی شد که به جشنواره نرسید.
• جعفری جوزانی در این فیلم سینمایی از بازیگرانی همچون امیرحسین آرمان و رضا یزدانی برای نقش اصلی مرد استفاده کرده است.
• جوزانی که علاقه زیادی به تاریخ دارد سریال در چشم باد را برای تلویزیون تولید کرد و در تولید فیلم کوروش با تهیه‌کنندگی زنده یاد علی معلم ناکام ماند.

 

حرف‌های عوامل فیلم در نشست خبری جشنواره فیلم فجر

مسعود جعفری‌جوزانی | کارگردان: به دنبال کیسی بودم که همیشگی باشد، در مورد ابینکه آدم‌هایی که دفاع می‌کنند، چرا اعدام‌ می‌شوند؟ اما اگر قرار بود در مورد یک مسئله فیلم بسازیم، تبدیل به کلیشه فیلمسازی در حوزه قصاص می‌شد. در نهایت با دوستانم در انجمن حقوق‌شناسان مشورت کرده و تصمیم گرفتیم که یک مسئله ریشه‌ای را در تاریخ بررسی کردیم. کتابی درباره کاراکتر اصلی فیلم؛ حسن جعفری نوشته شده که قطعی ثابت کرده این فرد بی‌گناه است. اسم کتاب «بی‌گناهی که بر دار شد» است. این که این فرد قاتل نبوده و چون سیاسی و اهل قلم بوده، اعدامش کرده‌اند. البته این فیلم اقتباسی به حساب نمی‌آید؛ بلکه اثری پژوهشی است. زیرا من تمام پرونده‌ها و اسناد مربوطه را مطالعه کردم. «بهشت تبهکاران» درباره اهمیت استقلال قوه قضاییه است، چراکه در هر سرزمین و کشوری اگر قوه قضاییه مستقل نباشد، بهشت تبهکاران است و جهنم انسان. زندگی حسن جعفری به‌واقع فیلم است و من همواره دوست دارم در ژانرهای مختلف فیلم‌هایی بسازم که بتواند رد پایی از من و علایقم باشد. این قصه می‌تواند و قابلیت سریال شدن هم دارد.

علی قائم‌مقامی | تهیه‌کننده: فیلم «بهشت تبهکاران» از لحاظ پروداکشن پروژه سنگینی بود. چند روز قبل از شروع جشنواره فیلم فجر، با مدیران صحبت کردم که چند روزی برای رساندن نسخه نهایی صبر کنند، منتها گفتند قانون برای همه یکسان است و بلیت‌فروشی انجام شده است. پس آن ماجرایی در روزهای ابتدایی جشنواره اتفاق افتاد و در آن روزها نسخه فیلم ما که روی پرده رفت، ناقص بود.

امیرحسین آرمان | بازیگر: اعث خوش‌شانسی من بود که بازی در نقش حسن جعفری به من رسید. از لحظه لحظه بازی کردن این نقش در این فیلم لذت بردم و سعی کردم چیزی از شخصیت بسازم که واقعی باشد. من با برادرزاده و خانواده‌ این شخص صحبت‌های بسیاری کردم تا قصه را طبق واقعیت‌ها، روایت کنیم. تک‌تک تصاویری که در فیلم می‌بینید، پشتش فکر است و ساعت‌ها درباره آن صحبت شده است. در کمتر فیلمی، این میزان از دقت کارگردان را دیده‌ام.

رضا یزدانی | بازیگر:  من خواننده‌ای هستم که چند سالی‌ است بازیگری را هم تجربه می‌کنم. به واسطه چهره و صدایی که دارم، بیشتر نقش‌های منفی به من پیشنهاد می‌شود. زمانی که فیلمنامه را خواندم، از این نقش منفی بسیار خوشم آمد و نمی‌دانم که توانسته‌ام از پس آن بربیام یا خیر. اما باید بگویم مسعود جعفری‌جوزانی از آن دسته کارگردانانی است که بازیگرش را خوب هدایت می‌کند.

بهنام تشکر | بازیگر نقش قاضی:  باعث افتخار من است که در فیلم آقای جعفری‌جوزانی ایفای نقش کرده‌ام. لوکیشن دادگاهی که در تصویر تماشا کردید، واقعی است و در سال ۱۳۲۹، مراسم محاکمه حسن جعفری در همین دادگاه اجرا شده بود.

حسام منظور | بازیگر: زمانی که اسم آقای جعفری‌جوزانی پشت کاری باشد، بازیگر بدون فکر کردن آن را انتخاب می‌کند. متاسفانه فیلم‌های تاریخی خیلی کمتر ساخته می‌شود. تجربه نشان داده مردم هم آثار تاریخی-ملی را بسیار دوست دارند و این آثار علاوه بر این که سینمایی است، پژوهشی هم هست.

پوستر و عکس های فیلم بهشت تبهکاران

• 25 بازدید
• 6 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

فیلم آپاراتچی یکی از فیلم‌های حاضر در بخش نگاه نو جشنواره فیلم فجر است که تجربه نخست فیلمسازش به حساب می‌آید. آنطور که از تصاویر و نام فیلم بر می‌آید با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبرو هستیم. در اینجا نگاهی به متن و حواشی فیلم می‌اندازیم.

اطلاعات کامل جشنواره فیلم فجر دوره ۴۲

خلاصه داستان فیلم آپاراتچی

فیلم آپاراتچی دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما را روایت می‌کند که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است. در خلاصه داستان رسمی این فیلم پدیرفته شده در بخش نگاه نو جشنواره فجر ۱۴۰۲ آمده است: «التفات، بتونه می‌زند… التفات دستیار کارگردان است… بایرام سمباده می‌کشد… بایرام فیلمبردار است… شهباز آستری می‌زند… شهباز بازیگر است… ایوب سقف را رنگ می‌زند… ایوب مدیرتولید است… جلیل، اما رنگ نهایی را می‌زند… وسواس دارد و هر دیوار را باید سه بار رنگ بزند… چرا؟ چون جلیل کارگردان است… حالا این جماعت می‌خواهند اولین فیلم بلندشان را بسازند…، اما حیدر، پدر جلیل نمی‌خواهد پسرش در منجلاب سینما فرو رود… »

نقد و بررسی فوری فیلم آغوش باز

نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!

سید مهرزاد موسوی

فیلم آپاراتچی همان جنس فیلم ارگانی (به قول امیر قادری؛ سینمای نفتی) است که در شرایط ایده‌آل باید باشد! حالا اینکه در شرایط ایده‌آل باید فیلم ارگانی داشته باشیم یا نه، بحث دیگری است… یعنی فیلمی که اگرچه موضوعی خاص را سوژه کرده ولی -مثل بی‌نهایت فیلم ارگانی مشابه- پول را دور نریخته است. هم ارزان‌ساز است و هم می‌‌تواند مقداری از سرمایه هزینه‌شده را برگرداند. از سویی، در شهر و لهجه محل ساختش متوقف نشده و با اینکه در تبریز می‌گذرد ولی بیشترِ فیلم لهجه ترکی لحاظ شده و دیالوگ‌های محدود ترکی دارد.

ایده ابتدایی فیلم آپاراتچی، پرداخت آن و اغلب بازی‌ها خوب یا قابل قبولند، به‌خصوص که در انتهای فیلم، نقبی هم به منبع اقتباس اصلی می‌زند و مستند بودنش را به رخ می‌کشد. فیلم بی‌ادعایی که نباید انتظار زیادی هم از آن داشت. کاش کارگردان فیلم‌اولی (که انصافا این فیلم برای اولین تجربه سینمایی، قابل قبول است) در فیلمنامه و اجرا، به شوخی‌های بیشتر و متنوع‌تر و گره‌گشایی قوی‌تری فکر می‌کرد تا اثر اولش با همه این داشته‌های مثبت، شایسته‌تر توصیه و تماشا شود.

اسم پیشنهاد دیگر برای فیلم: جلیل؛ بدون هیچ دلیل

سطح فیلم: همین‌جایی که هست، خوب است.

۳ نکته از فیلم:

• بازی فاطمه مسعودی‌فر
• لوکیشن‌های جذاب
• ایده آغاز فیلم

 

بازیگران و عوامل فیلم آپاراتچی

تورج الوند، فاطمه مسعودی‌فر و رضا ناجی در کنار بازیگرانی، چون هومن برق‌نورد، بهنام تشکر، امید روحانی، وحید مبصری، امین گلستانه، حسین عابدینی، ولی فروتن و علیرضا استادی در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.

قربانعلی طاهرفر کارگردان و سجاد نصراللهی‌نسب تهیه‌کننده آپاراتچی هستند. این فیلم با نگارش حسین تراب‌نژاد و احسان لطفیان برداشتی آزاد از کتاب آپاراتچی نوشته دکتر روح الله رشیدی است که رویداد‌های آن در اوایل دهه ۶۰ شهر تبریز می‌گذرد.

مجری طرح: مسعود ملکی مشهور، مدیر فیلمبرداری: حسن پویا، تدوین: ابوذر حیدری، طراحی و ترکیب صدا: آرش قاسمی، طراح صحنه: جعفر محمدشاهی، مدیر صدابرداری: داریوش صادق‌پور، موسیقی: مسعود سخاوت دوست، طراح لباس: زهرا صمدی، طراح گریم: سیدجلال موسوی، جلوه‌های ویژه بصری: روزبه شمشیری، مدیر برنامه‌ریزی: حسین دیردار، منشی صحنه: سحر غمخوار، طراح پوستر و لوگو: محمد روح الامین و عکاس: پویا شاه‌جهانی. این فیلم محصولی است از سازمان سینمایی سوره، بنیاد سینمایی فارابی و مدرسه سینمایی اندیشه و هنر «ماه».

کوتاه درباره کارگردان فیلم آپاراتچی

قربانعلی طاهرفر در سال متولد ۱۳۵۱ تبریز و در حال حاضر عضو شورای بررسی فیلم و فیلمنامه همین استان است. او از سال ۱۳۶۱ وارد انجمن سینمای جوان شده و در سال ۱۳۷۲ اولین فیلم خود را با نام خاک آشنا ساخته است. طاهرفر در سال ۱۳۷۵ اولین مجموعه تلویزیونی خود را با موضوع کودک و نوجوان، به نام «سحرخیزان کوچک» تولید نموده و «ترمینال غرب»، ازجمله آثار اوست که فانوس هفتمین جشنواره عمار را کسب کرده است.

همچنین نویسندگی و کارگردانی ۶ فیلم بلند،‌ کارگردانی بیش از ۱۰ فیلم کوتاه  و ۸ مجموعه تلویزیونی نیز در کارنامه او به چشم می‌خورد. کارگردانی و تهیه کنندگی بیش از ۶۶ مجموعه مستند و ده‌ها فیلم مستند، و نگارش ده‌ها فیلمنامه از دیگر فعالیت‌های هنری‌اش محسوب می‌شود. طاهرفر در دوره هفتم و نهم جشنواره مردمی فیلم عمار عضو هیئت‌داوران بخش فیلمنامه بوده است.

چند نکته درباره فیلم

• تورج الوند که سال ۱۴۰۰ با بازی در فیلم نگهبان شب مورد توجه منتقدان قرار گرفت این بار در نقش یک عاشق سینما در اولین تجربه طاهرفر بازی کرده است.
• فاطمه مسعودی فر که پیش از این نخستین بار در فیلم سینمایی «پوست» ایفای نقش کرده بود، با حضور در سریال «وطن فا» و در نقش سارای گرجی مورد توجه مخاطبین قرار گرفت.
• آپاراتچی را می‌توان از معدود فیلم‌های حاضر در جشنواره فجر دانست که فیلمنامه آن اقتباس از یک کتاب است و از این منظر می‌توان به حضور ادبیات در جشنواره چهل و دوم امیدوار بود.
• نکته جالب درباره فیلم آپاراتچی این است که فیلمی است درباره عشق به سینما و نوستالژی بازی فیلمساز با فضای فیلم جذاب است.

پوستر و عکس های فیلم آپاراتچی

• 36 بازدید
• 5 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

فیلم میرو ساخته حسین ریگی یکی از آثار سینمایی حاضر در جشنواره فیلم فجر است که داستانی درباره مقاومت مردم سیستان در ۸ سال دفاع مقدس را روایت می‌کند. در اینجا مروری داریم بر متن و حواشی این فیلم.

چهل و دومین جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۲؛ همه اطلاعات و خبرها

خلاصه داستان فیلم میرو

فیلم میرو با محوریت نمادین یکی از بسیجیان نوجوان شهرستان چابهار و اراده وی برای عزیمت به جبهه‌های جنگ، تحت تاثیر سردار شهید حاج قاسم میرحسینی ساخته شده است.

نقد و بررسی فوری فیلم میرو

نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!

علی نعیمی

فیلم میرو حسین ریگی نمونه کامل تلف کردن بودجه برای ساخت فیلم در یک منطقه مستعد است. ریگی در آثار قبلی‌اش نشان داد علقه و شناخت خوبی به سرزمین مادری یعنی سیستان و بلوچستان دارد و وقتی برای آنکه بتواند برای ساخت فیلم جدیدش باز هم از نهادهای فرهنگی دولتی بودجه بگیرد به سراغ داستانی رفت که هیچ‌گونه شناختی به ابعاد آن ندارد.

حاصل کار هم می‌شود یک فیلم سفارشی شبیه به اخراجی‌ها۱ در منطقه سیستان و بلوچستان که حتی به اندازه ساخته اول مسعود ده‌نمکی هم توان ارتباط برقرار کردن با مخاطب را ندارد. فیلمساز حتی در بیان دغدغه‌ها هم دچار سردرگمی است و پیوند نامبارک انگیزه‌های شخصیت اصلی با مفهوم رشادت و دفاع مقدس آنقدر نچسب و غیرقابل باور درآمده که هیچ گونه احساسی را بر نمی‌انگیزد.

۳ نکته از فیلم:

• ناتوانی فیلمساز در بازی گرفتن از بازیگران بومی
• امضای قرارداد همکاری بین انجمن سینمای دفاع مقدس و اداره شیلات!
• میرو همان مجید سوزوکی مناطق محروم است!

مهرزاد موسوی

در یک کلام؛ فیلم میرو خسته‌کننده است. سخت‌فهم، کم‌جان و ناتوان برای درونی کردن قصه. کلیشه‌های قابل حدسی هم دارد، عشق قابل حدسی و تحول قابل حدسی. اما اگر این فیلم، تجربه اول کارگردانش بود، می‌شد همه این ضعف‌های روایی و ریتمی را کنار گذاشت و به موفقیت کارگردانش در ادامه مسیر فیلمسازی ایمان داشت.

من اما از حسین ریگی فیلم هوک را در هم در همین وطن فا دیده‌ام. دقیق نمی‌دانم فیلم چندم اوست ولی اگر شما هم آن را ببینید حق می‌دهید که هوک از میرو، فیلم سرحال‌تر، خوش‌ریتم‌تر و در بیان قصه‌اش خوش‌بیان‌تر است. حالا اگر این ماجرا را بگذاریم کنار تجربه سوم کارگردان در فیلمسازیِ بومی، یعنی ما توقع درستی از ریگی داریم که فیلم به فیلم پیشرفت کند و حداقل بشود پابه‌پای قصه پیش رفت و همراهش شد. محدودیت «لو دادن داستان» باز هم دست و پای قلم نویسنده را بسته و نمی‌تواند مثال‌هایی برای این لکنت‌های پیاپی میرو بیاورند. شباهت بخش‌هایی از داستان با «اخراجی‌ها یک» مایه سرافکندگی است تا تامل و تاثیرگذاری. حذف بی‌دلیل کاراکترها (مثل پسرک همراهِ میرو که همیشه هم فحش می‌خورد و همیشه هم هست!) یا پایان‌بندی خوش ولی بی‌منطق داستان، نمره منفی بزرگی برای ریگی است. در انتهای داستان این سوال در ذهن می‌ماند که چرا بنیاد شهید اسپانسر این فیلم شده است، آن هم وقتی بیشتر زمان قصه صرف افسانه شاه‌ماهی می‌شود.

اسم دیگر برای فیلم: اخراجی‌ها ۴

سطح فیلم: در سودای سیمرغ ولی برای رنگین شدن سفره، بدون کاندیداتوری

۳ نکته از فیلم:

• بازی بازیگران بلوچ ولو درست مدیریت و هدایت نشده‌اند
• کاش میرو فیلم اول ریگی بود
• جیغ خواهر میرو که خواب حاضران در سالن را پراند!

 

بازیگران و عوامل فیلم میرو

حسین ریگی کارگردان فیلم میرو سومین اثرش را بعد از هوک و لیپار ساخته است و از هنرمندان بومی استان سیستان و بلوچستان است. سعید الهی برادر محمود گبرلو نیز به عنوان تهیه‌کننده این اثر حضور دارد و بنیاد شهید و امور ایثارگران و بنیاد سینمایی فارابی سرمایه‌گذاران فیلم هستند.

سودابه بیضایی، امیررضا دلاوری، حمید ابراهیمی، مهدی دین‌محمدپور، آرزو تاج نیا، ایوب افشار، ابوالفضل همراه، احمدرضا غلامی، محمد بصیرپور، عبدالمجید بلوچ شارکی، فاطمه شهرکی، مصطفی پرکان، محسن آراهیش، عباس نارویی، دیانا حوت و جمعی از هنرمندان بومی استان سیستان و بلوچستان بازیگران فیلم میرو را تشکیل می‌دهند. بنیاد شهید و امور ایثارگران و بنیاد سینمایی فارابی سرمایه‌گذاران فیلم میرو هستند.

 

چند نکته درباره فیلم

• تصویربرداری میرو حدود ۲ ماه در شهرستان چابهار طول کشید.
• این فیلم سومین اثر سینمایی ریگی از فیلمسازان بلوچ کشور پس از فیلم‌های تحسین شده «لیپار» و «هوک» است که در ژانر کودک و نوجوان تولید شده و در بستر قصه‌ای متعلق به دوران دفاع مقدس در دهه ۶۰ روایت می‌شود.
• فیلم هوک ساخته قبلی ریگی که در جشنواره سال گذشته حاضر بود بدون آنکه اکران شود راهی اکران آنلاین شد.
• سعید الهی برادر محمود گبرلو که به عنوان مجری تلویزیون و پژوهشگر در حوزه سینما فعالیت می‌کرد پیش از تهیه فیلم میرو مستندی به نام «قوی دل» را برای جشنواره سینما حقیقت تولید کرد که ۴ تندیس از این جشنواره را کسب کرد.

 

تولید میرو به روایت تهیه‌کننده

سعید الهی | گروه تولید پروژه سینمایی «میرو» در حالی پس از چند ماه فیلمبرداری شهرستان چابهار را ترک کرد. بی‌تردید خیلی از فعالان فرهنگی و سینمایی از حضور در این پروژه ها خودداری کرده و ترجیح می‌دهند در مناطقی که امنیت آنها زبانزد است فیلم بسازند؛ اما برای دلسوزان این سرزمین روشن است که استان سیستان و بلوچستان با ساخت و نمایش فیلم هایی از جمله «میرو» می تواند به ایران عزیز ثابت کند که سرزمینی متمدن، زیبا، تاریخی و پرنشاط است و مردمانی شریف و مهمان نواز دارد.

دشمن هم به واسطه همین روحیه آرام و امن تلاش می کند به واسطه عملیات های کور خود، هر از چند گاه این چهره متین و خوشایند را مخدوش کند که زهی خیال باطل! قوم بلوچ سال‌هاست از تصویر تلخ و دردناکی که از آن در سراسر دنیا آگاهانه و عامدانه به نمایش در می آید رنجیده است و در این مسیر تنها ابزار هنری و رسانه‌ای می توانند زیبایی ها و امنیت عمومی این مرز و بوم را به تصویر کشیده و ظرفیت های مستعد این استان محروم را به نمایش در آورند.

پوستر و عکس های فیلم میرو

• 32 بازدید
• 2 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

فیلم دروغ های زیبا ساخته مرتضی آتش‌زمزم یکی از آثار حاضر در جشنواره فیلم فجر است که محصول مشترک ایران و بنگلادش است و در کشور بنگلادش تولید شده. در این مطلب نگاهی به متن و حواشی و نقدهای این فیلم می‌اندازیم.

چهل و دومین جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۲؛ همه اطلاعات و خبرها

خلاصه داستان فیلم دروغ های زیبا

در خلاصه داستان یک خطی فیلم دروغ های زیبا آمده است: فرشته و همسرش امجد برای زندگی به سختی تلاش می‌کنند، آنها مجبور می‌شوند تصمیم سختی برای زندگی‌شان بگیرند… تیزر فیلم دروغ های زیبا را می‌توانید اینجا ببینید. (متاسفانه در برخی فیلترشکن‌ها ویدئوهای آپارات نمایش داده نمی‌شود)

نقد و بررسی فوری فیلم دروغ های زیبا

نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!

کمال پورکاوه

آخرین ساخته مرتضی آتش‌زمزم، برای بسیاری از سینما دوستان یادآور ملودرام‌های درجه سه سینمای دهه ۸۰ بالیوود است. کارگردان و فیلمنامه‌نویس همراهش  با اتکا به مضمون همیشگی این گونه از آثار که به شکل معمول حول محور دست و پنجه نرم کردن کاراکترهایش با مساله فقر اقتصادی می‌چرخد، بدون اینکه بخواهند خلاقیت و نوآوری دراماتیکی در این زمینه داشته باشند ، همچنان بر روی کلیشه‌های بی‌رمق این گونه از آثار پای‌فشاری می‌کنند.
دروغ‌های زیبا علیرغم تعلق خاطری که  به ملودرامهای هندی از خود نشان می‌دهد ، متاسفانه در اجرای همان کلیشه‌های مورد علاقه‌اش هم ناموفق عمل کرده و حتی در صحنه‌های به اصطلاح دراماتیک و احساسی هم، توانایی تحت تاثیر قراردادن تماشاگرش را پیدا نمی‌کند.

فیلم نه در سطح درام خانوادگی‌اش به موفقیتی دست پیدا می‌کند ، نه می‌تواند از میان تقابل رفتار و خواسته‌های کاراکتر رئیس کارخانه و کارگران، دست به خلق  درامی درگیرکننده بزند و در نهایت مخاطبش را با داستانی یکنواخت و بدون افت و خیز روبرو می‌کند که دنبال کردن فیلم را تا به انتها به یکی از دشوارترین کارها برای تماشاگر تبدیل می‌کند.

۳ نکته از فیلم:

• طراحی صحنه و لباس در خور توجه
• میزانسن‌های نا‌امیدکننده در صحنه‌های احساسی
• قاب بندی و فیلمبرداری خوب بایرام فضلی

سیدمهرزاد موسوی

برخی فیلم‌ها هستند که برای تکمیل سبد جشنواره، پذیرفته می‌شوند (آنچه احتمالا در این دوره زیاد خواهید شنید)، فیلم دروغ‌های زیبا هم یکی از آنهاست. فیلمی که با همه رنگ و لعابش، به جغرافیای اتفاق ربط ارگانیکی ندارد، رفتار کاراکترهایش درک نشدنی است و مملو از دیالوگ‌هایی در ستایش محبت و مذمت فقر است. فیلمی که اگر قرار نبود سبد جشنواره را رنگین کند، جایی در بین فیلم‌های سودای سیمرغ نداشت. فیلمی آرام درباره فداکاری زن و شوهری -در اوج فقر و نداری- برای فرزند همسایه آن هم در لوکیشن بنگلادش. با جمله‌هایی در مذمت فقر و سختی زندگی و ارزش امید. مناسب برای جشنواره‌هایی که به این مضامین توجه ویژه دارند. در ضمن تقریب مذهب هم در این فیلم مدنظر قرار گرفته است!

۲۵۰ کلمه؟ کمی برای فیلمی که گره‌افکنی تا گره‌گشایی‌اش ۷ دقیقه طول می‌کشد، زیاد است!

اسم پیشنهادی دیگر برای فیلم: کاشت حلزون

سطح فیلم: رد شدن در مرحله انتخاب / پذیرفته شدن در بخش‌های جانبی (نگاه به شرق)

۳ نکته از فیلم:

• قاب‌بندی‌های زیبا و تصاویر خوش‌رنگ بنگلادش
• برای عصر جمعه
• توضیح مناسب مقایسه واحد پول بنگلادش و دلار در زیرنویس فیلم و مقایسه با کشور چهارفصل‌مان

 

بازیگران و عوامل فیلم دروغ های زیبا

بازیگران فیلم دروغ های زیبا: جاوا احسن، سومان ریکیتا، سالم شاهد، ریکیتا ناندینی، شهیدالزمان سلیم، شاهد علی، شاهین میردها و جان پل سرمادیراس

عوامل فیلم هم عبارتند از: نویسندگان: مرتضی آتش زمزم، ممیت الرشید، صدابردار: فرامرز مختاری، صداگذار: حسین قورچیان، تدوین: کاووس آقایی، موسیقی: فواد حجازی، منشی صحنه: عطیه پیرعلی، مدیر تولید: محمد فاسول عفران، طراح لباس: آنیک چاودری، طراح گریم: محبوب الرحمن مانیک، فیلمبردار: محمد کوثر، مشاور پروژه: سید موسی حسینی، مجری طرح: محسن آتش زمزم، محصول مشترک شرکت ایماژ سینما و ماکسیموم بنگلادش.

درباره مرتضی آتش‌زمزم کارگردان

مرتضی آتش‌زمزم که در این سال‌ها، یکی از فعالان سینمای کودک و نوجوان بوده است، در جدیدترین تلاش سینمایی خود فیلم دروغ‌های زیبا را ساخت. آتش‌زمزم همچنین فیلم سیمین که در سال ۹۷ ساخته بود و در جشنواره کودک و نوجوان اصفهان مورد تقدیر قرار گرفته را آماده نمایش دارد. این کارگردان تاکنون آثاری چون بن‌بست، مرگ سپید و مالیخولیا را در کارنامه دارد.

نکته‌ها و حاشیه های فیلم

• دروغ‌های زیبا در بنگلادش با نام فیلم «فرشته» شناخته می‌شود.
• آتش‌زمزم آبان ماه سال ۱۴۰۱ درخواست ساخت این فیلم را به سازمان سینمایی داده بود و بعد از دریافت پروانه ساخت، مراحل تولید این کار شروع شد.
• قصه فیلم در شهرهای داکا و قاضی‌پور بنگلادش پیش می‌رود.
• آتش‌زمزم از دو سوپراستار کشور بنگلادش، جایا احسن و شمون فاروغ دعوت کرد تا در این فیلم بازی کنند.
• این فیلم مورد توجه مطبوعات بنگلادش قرار گرفته است و احتمال می‌رود به عنوان نماینده سینمای بنگلادش به اسکار سال آینده معرفی شود.
• بنگلادش با جمعیتی بیش از ۱۸۰ میلیون نفر به وسعت استان کردستان است که جزو متراکم‌ترین کشورهای جهان محسوب می‌شود و سینما در این کشور متاثر از سینمای هند و از بزرگترین دغدغه‌های مردم آن است.

 

حرف‌های عوامل فیلم در نشست خبری جشنواره فجر

مرتضی آتش‌زمزم | کارگردان: از روز اولی که وارد بنگلادش شدم، رنگ و زندگی در این کشور در جریان بود و دوست داشتم یک قصه در آنجا بنویسم. این کشور کمتر دیده شده در حالی که ۱۸۰ میلیون جمعیت و اندازه کردستان ما وسعت دارد و همچنین رشد اقتصاد آن مثبت ۸ است. در شهر داکا مردم شب‌ها تا صبح کار می‌کنند و مانند شب‌های عید خودمان است. اولین چیزی که همه در داکا با آن مواجه می‌شویم، سیستم حمل و نقل عمومی است‌. وقتی برای اولین بار سوار آن شدم حس خوبی نداشتم و گفتم که باید برای اینها یک قصه بنویسم. در این مسیر ممیت الرشید من را کمک کرد. ایشان ۴۰ فیلم از سینمای ایران ترجمه و در بنگلادش کار کرده است.

ممیت الرشید | بازیگر: واقعا خوشحالم که در حضور شما هستم. همیشه می‌گویم که ایران کشور دوم من است زیرا ۶ سال در ایران بودم و در اینجا نیز عمل قلب باز کردم یعنی از ایران قلب جدید گرفتم و همواره خودم را مدیون دوستان ایرانی و زبان فارسی می‌دانم. واقعیت امر این است که هیچوقت از ایران بدی ندیدم و خوشحالم که یک برادر به نام مرتضی آتش‌زمزم پیدا کردم. شما هم به بنگلادش تشریف بیاورید و امیدوارم کارهای مشترک بیشتری داشته باشیم. ما تقریبا بیشتر از یک سال و نیم درباره این فیلم صحبت می‌کردیم. ۲ ماه پیش ریکشا از طرف یونسکو ثبت شد و این‌ برای ما بسیار جالب است. خداراشکر که یک دوست ایرانی اولین بار درباره یک ریکشامن فیلم ساخت. جالب است این را بدانید که صدها نفر در ریکشامن کنار هم می‌خوابند و روزانه ۴_۵ دلار درآمد دارند.

جایا احسن | بازیگر: من واقعا خوشحالم که به ایران دعوت شده‌ام و خوشحالم در کشوری هستم که سینما را دوست و سینماگران بسیار خوبی دارد. خودم دوست داشتم که به ایران بیایم و با مردم و سینماگران ایران آشنا شوم. تجربه من این است که در سراسر جهان هر وقت درباره سینما حرف می‌زنیم، باید درباره سینمای ایران هم صحبت کنیم. ما گروه قوی و خوبی داشتیم و دوستان ایرانی هم کنار ما بودند. در بنگلادش فیلمبرداری خیلی سخت است و گروه ما کار خیلی پیچیده‌ای داشتند اما خداراشکر کار به خوبی انجام و فیلم ما هم برای افتتاحیه فیلم فجر انتخاب شد که باعث افتخار است.

شمون فاروق | بازیگر: من عاشق ایران هستم، ۴ بار به ایران آمده‌ام و دوستان زیادی در اینجا دارم. اگر قرار باشد در زمینه فیلم کار کنم، بسیار دوست دارم این اتفاق در ایران رخ بدهد زیرا عاشق سینمایش هستم. فیلم‌های ایرانی واقعیت‌گرا و سر صحنه همه چیز طبیعی است. من فیلم «سیمین» آقای آتش زمزم را دیدم و به شخصه اشک ریختم و همواره دوست داشتم در کارهای ایرانی بازی کنم‌.

پوستر و عکس های فیلم دروغ های زیبا

• 24 بازدید
• 2 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

شکار حلزون یکی از فیلم اولی‌های جشنواره چهل و دوم فیلم فجر است که محسن جسور آن را کارگردانی کرده و آخرین نقش‌آفرینی زنده‌یاد حسام محمودی در سینما در این فیلم نقش بسته است. در این مطلب نگاهی به متن و حاشیه و نقدهای فیلم شکار حلزون می‌اندازیم.

اطلاعات کامل جشنواره فیلم فجر دوره ۴۲

خلاصه داستان فیلم شکار حلزون

فیلم شکار حلزون روایتگر قصه مینو، زن جوان سرپرست خانواده‌ای است که برای تامین معاش در یک شرکت خدماتی و نظافتی مشغول به کار است‌. او با پیشنهاد شغل پرستاری از پدر یک جوان مواجه می‌شود که شرط پذیرفتن این شغل با حقوق مناسب، جاری شدن صیغه محرمیت میان آن‌هاست.

نقد و بررسی فوری فیلم شکار حلزون

نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!

محمد تقی زاده

شکار حلزون از آن دست فیلم‌هایی است که اساسا این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که برای چه ساخته شده، قرار است بر چه طیفی از مخاطبان تاثیر بگذارد و بود و نبود این گونه فیلم‌ها در فستیوال فجر به عنوان ویترین سینمای ایران با چه هدفی بوده است؟

ایده فیلم درباره مشکلات اجتماعی و آدم‌های رنجور و بیچاره‌ای است که در حوالی ما زندگی می کنند و شاید ما از حال و روز آنها بی‌خبر باشیم. مکافات عمل دیگر مضمون فیلم است که با تقابل دختر و قاضی قرار است برای مخاطب تداعی گر سرنوشت اعمال و رفتارهای انسان در همین دنیا باشد. فیلم در اجرا نتوانسته درامی باورپذیر و پرکشش باشد و این ایرادات در وهله اول از فیلمنامه حاصل شده است. فیلمنامه‌ای که تنها بر پایه ایده‌ها نوشته شده و شخصیت ها و اتفاقات نمی‌توانند موثر و همراه کننده باشند.

موسیقی در شکار حلزون بیش از حد زیاد است و گویی باید کمبود فضای دراماتیک را با حجم زیاد موسیقی‌ها تحمل کنیم. این حجیم بودن موسیقی بدون شک از بزرگ ترین معایب فیلم است که در جهت احساسی گرایی و همراه کنندگی تماشاگر صورت گرفته است. هر قدر حسین پاکدل در اجرا و تلویزیون موفق و با کاریزما بود در سینما و بازیگری تصنعی و آماتور است، بازی او در نقش دکتر، قاضی و پدر فیلم از آزاردهنده‌ترین لحظات فیلم است.

سه نکته از فیلم:

• نکته مثبت؛ فضای غیر شهری و غیر آپارتمانی فیلم
• نکته منفی؛ فیلمنامه کلیشه‌ای، آدم‌های باور ناپذیر
• موسیقی پرحجم و اضافی

سید مهرزاد موسوی

برخی فیلم‌های جشنواره نه برای رنگین شدن سفره، بلکه برای پر شدن اسم و ردیف پذیرفته می‌شوند (احتمالا این جمله را هم در این دوره جشنواره زیاد بشنوید و بخوانید) فیلم شکار حلزون که به کندی اسم حلزون پیش می‌رود، خط داستان مشخصی ندارد، در دیالوگ الکن است، در بیان حرف‌هایش منطق ندارد، کاراکترهایش پا در هوا هستند و همه این‌ها یعنی مشخص نیست چرا در جشنواره فیلم فجر پذیرفته یا حتی چرا ساخته شده است.

این جنس فیلم‌ها می‌توانست یک فیلم تجربی یا تلویزیونی باشد (گونه‌ای که مدت‌هاست خبری از آن نیست) ولی حالا یک فیلم پذیرفته شده در مهم‌ترین جشنواره سینمایی ایران است متاسفانه. واکنش‌های تند مخاطبان در برج میلاد به این فیلم و تمسخر صحنه‌های به اصطلاح احساسی آن، واکنش به همین انتخاب اشتباه است. کاش فیلمسازان بدانند که وقتی وارد معرکه قضاوت می‌شوند، باید با این رفتارهای تند کنار بیایند.

اسم پیشنهادی دیگر برای فیلم: دروغ‌های زیبا!

سطح فیلم: رد شدن در مرحله انتخاب / پذیرفته شدن در بخش فیلم‌های ویدئویی

۳ نکته از فیلم:

•  کاش مهدی پاکدل، برادرش را سر پروژه‌هایش معرفی می‌کرد
•  سوالات فلسفیِ «تو منو به این دنیا آوردی!» در تم تکرارشونده «من باید برم»
•  منطق روایی، تصویری، زمانی و حقوقی؟ بی‌خیال…

کمال پورکاوه

اولین ساخته محسن جسور که پیش از سابقه فعالیت حرفه‌ای در زمینه تئاتر و عکاسی سینما را داشته است، به گواه تیتراژ فیلم کوشیده برداشتی آزاد از نمایشنامه مشهور «مرگ و دوشیزه» نوشته آریل دورفمان باشد. محسن جسور در اولین تجربه بلند سینمایی‌اش به سراغ درامی شخصیت‌محور رفته که رابطه میان زنی جوان و پیرمردی بیمار و از کار افتاده، پایه و اساس درام اصلی فیلم را تشکیل می‌دهد.

کارگردان در ۱۵ دقیقه ابتدایی فیلم با اتکا به میزانسن‌های سنجیده (صحنه اولین ورود مینو به خانه دکتر که با صدای دانه‌های تسبیح در دست کاراکتر روحانی در هم می‌آمیزد و به صحبت‌های خارج از کادر پدر در اتاق کارش قطع می‌شود) و اطلاعاتی که به تدریج به تماشاگر ارائه می‌دهد، چنان انتظاری را در تماشاگر بوجود می‌آورد که هر علاقه‌مند پیگیری را نسبت به ظهور استعدادی دیگر در سینمای ایران امیدوار می‌کند. اما فیلم در ادامه و با عبور از نقطه عطف ابتدایی، گویی به مسیری دیگر وارد شده و از فیلمسازی رونمایی می‌کند که گویی هیچ طرح و ایده منسجمی برای پیشبرد ادامه درامی که طراحی کرده است ندارد.

فیلم شکار حلزون گرچه می‌کوشد تصویرساز یک درام ملتهب از رویارویی چند کاراکتر مختلف با مقاصد گوناگون باشد، اما در طراحی سکانس‌های مهمی که قرار است مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد، به سمت یک‌کمدی ناخواسته تمایل پیدا کرده و به جای اینکه بتواند اشکی از چشمان تماشاگرش سرازیر کند، صدای قهقهه بلند او را در سالن سینما به گوش می‌رساند. شخصیت پردازی ناقص کاراکتر دکتر که به تصویرسازی  رابطه او و مینا لطمه بزرگی زده است (گمان نمی‌کنم هیچ‌کدام از تماشاگران از نمایش صحنه حضور دکتر در اتاق مینا و شانه‌ای که به دست می‌گیرد منقلب شده باشند) در کنار رابطه مبهم میان پسر دکتر و‌ مینا، باعث شده فیلمی که در ابتدا شوق بسیاری در مخاطب برانگیخته بود، در انتها با دلسردی و‌ نا‌امیدی، تماشاگرش را بدرقه کند.

۳ نکته از فیلم:

• بازی قابل اعتنای فرناز زوفا
• بازی توی ذوق‌زننده حسین پاکدل
• طراحی صحنه و لباس خوب

 

بازیگران و عوامل فیلم شکار حلزون

حسین پاکدل، فرناز زوفا، محمد رسول صفری، مسعودرضا عجمی، رابعه مدنی، یاسمن ترابی، علی‌اکبر قاضی نظام، امیرعلی سخایی، میثم محمدی و زنده‌یاد حسام محمودی بازیگران «شکار حلزون» هستند.

عوامل این فیلم سینمایی عبارتند از:

نویسنده و کارگردان: محسن جسور، تهیه‌کننده: مصطفی سلطانی، مدیر فیلمبرداری: احسان غفوریان، مجری طرح: مهدی عبادتی، مدیر تولید: علی‌حسین قاسمی، آهنگساز: امیریل ارجمند، تدوینگر: موحد شادرو، طراحی و ترکیب صدا: مهرداد جلوخانی، مدیر صدابرداری: هادی افشار، طراح صحنه و مدیر هنری: مرتضی پورحیدری، طراح چهره‌پردازی: رکسانا نیک‌پور، طراح لباس: ندا حسین‌پور، دستیار اول کارگردان و مدیر برنامه‌ریزی: احساس طرخورانی، عکاس و فیلمبردار پشت صحنه: امیر مرشدزاده، طراح لوگوتایپ و گرافیک: بهداد صالحی و مشاور رسانه‌ای: مریم قربانی‌نیا.

درباره کارگردان فیلم

محسن جسور دارای مدرک کارشناسی ارتباط تصویری از دانشگاه هنر سوره است و از فعالیت‌های او می‌توان به نویسندگی فیلمنامه فیلم‌های کوتاه «آن زن»، «بی آسمان»، «بهشت کجاست»، تله فیلم‌های «خشت بهشت»، «رقص روی یخ»، «چند کوچه پایین‌تر»، «ایستگاه سلام»، فیلم‌های سینمایی «آوا»، «به تهران خوش آمدید»، «چراغ‌های ناتمام»، «پله‌ها نزدیک است»، «این کوچه خالی است»، «فصل فراموشی یک طبقه گرسنه»، سریال‌های تلویزیونی «پردیسان» و «محکومین» اشاره کرد.

او همچنین فیلم‌های کوتاه «آخرین نوبت برای زایمان یک زوج فراموش شده»، «کسی به من نگاه می‌کند»، «تارا صدا ندارد»، «گل طلایی»، مستندهای «مدرسه بی‌نام» و «بزنگاه»، سریال «در کنار پروانه ها»، مسابقه تلویزیونی «فامیل بازی» و نماهنگ «روحان» را کارگردانی است.

جسور تاکنون برنده پروانه زرین بهترین فیلمنامه بلند سینمایی از بیست و هشتمین دوره جشنواره کودک و نوجوان اصفهان برای فیلم سینمایی «آوا»، برنده بهترین فیلمنامه بلند از جشنواره بین‌المللی چهل چراغ برای «رقص روی یخ»، برنده جایزه بهترین فیلمبرداری از جشنواره بین‌المللی سوره برای «شاید من می‌دانم»، برنده یاس زرین بهترین طراحی پوستر از جشنواره بین المللی یاس برای «صدای پای باران» و «اوقات مشترک آن‌ها»، برنده بهترین نمایشنامه جشنواره تئاتر دانشگاهی برای «سرباز پو»، برنده بهترین نمایشنامه جشنواره تئاتر دانشگاهی سایه برای «این چند تکه کاغذ»، نامزد بهترین فیلمنامه بیست و پنجمین دوره جشنواره کودک و نوجوان اصفهان برای فیلمنامه «خشت بهشت»، نامزد بهترین فیلمنامه و بهترین طراحی تیتراژ از سومین جشنواره جام جم برای «رقص روی یخ» و نامزد بهترین فیلمنامه کوتاه داستانی از سی‌امین جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان اصفهان برای «مشق شیدا» بوده است.

تهیه‌کننده فیلم شکار حلزون چه کسی است؟

مصطفی سلطانی دانش‌آموخته رشته حقوق از دانشگاه تهران است که فعالیت حرفه‌ای خود را با مجموعه «لبخند خدا» به عنوان دستیار مدیر تولید آغاز کرد. پس از آن به عنوان دستیار کارگردان در فیلم سینمایی «سینه سرخ»حضور یافت و با ساخت فیلم کوتاه «آخرین ایستگاه» در ۲۳ جشنواره بین‌المللی حضور یافت و در هفت جشنواره موفق به دریافت جایزه بهترین کارگردانی شد. او همچنین با کارگردانی فیلم سینمایی «چراغ‌های ناتمام» به ۱۱ جشنواره بین‌المللی راه یافت و در چهار جشنواره اوراسیا روسیه، نویدا هند، نیوکاسل انگلستان و سالنتو ایتالیا موفق به دریافت جایزه بهترین کارگردانی شد.

از دیگر فعالیت‌های حرفه‌ای سلطانی می‌توان به تهیه‌کنندگی سریال «حواست باشه»، تهیه‌کنندگی و کارگردانی فیلم‌های کوتاه داستانی «گذشته» و «کودکی»، مستند «مهربان‌تر از مادر»، مجموعه مستند «آسمان پرستاره» و کارگردانی مستند «سفیر مشارکت» اشاره کرد.

او با فیلمسازان شاخصی همکاری کرده و در آثار متعددی همچون فیلم‌های سینمایی «موج سوم»، «شکارچی شنبه»، «خاک و آتش» «آفریقا»، «گیرنده»، «فرشتگان قصاب»، «غریبه»، «به تهران خوش آمدین»، «تابو»، «بدون مرز»، «امپراطور جهنم»، مسابقه تلویزیونی «فامیل بازی» و سریال‌های «گاندو ۱ و ۲»، «دادستان»، «پدر گواردیولا»، «آزادی مشروط»، «رستگاری» و «ترور» سمت‌های مختلفی از جمله‌ مدیرتولید و مجری طرح داشته و در فیلم‌های سینمایی «آتش در نیستان»، «دلشکسته»، «دایناسور» و «سربازان اعدام» دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز بوده است.

 

حرف‌های عوامل فیلم در نشست خبری جشنواره فجر

مصطفی سلطانی | تهیه‌کننده:  محسن جسور، رفیق ۱۶ ساله من است‌ و در کار دیگری بودیم که ایده فیلم «شکار حلزون» شکل گرفت و با هم‌ کار را جلو بردیم. ما این فیلم را خیلی شخصی ساختیم و از ابتدا می‌دانستیم که «شکار حلزون» قرار نیست در چرخه اقتصادی سینما تاثیرگذار باشد. حتی پروانه ساخت این اثر را ویدیویی گرفتیم. همه عوامل هم بسیار دلی جلوی دوربین و پشت صحنه آن بازی کردند و حضور داشتند. زمان اصلی این فیلم ۱۵۰ دقیقه بود و بخش‌هایی را هم‌ کم کردیم. مثلا متاسفانه سکانس‌های مربوط به بی‌قراری مینو را کم کردیم‌ و شاید به این دلیل سکانس‌هایی برای مخاطبان قابل درک نبود.

محسن جسور | کارگردان:  این قصه جزو فیلم‌‌هایی بود که دوست داشتم بسازم. در حقیقت موضوع فیلمنامه، از جمله حوزه‌هایی بود که سال‌ها در حوزه عکاسی به آن پرداخته بودم. اسم اولیه فیلم «عطر مینو» بود که در طول بازنویسی، به این نتیجه رسیدم اسم گیرایی نیست؛ زیرا معتقدم که نام‌ یک اثر می‌تواند به فرم و دیده شدن فیلم هم کمک کرد. سعی کردم برای انتخاب فیلم، از ارایه تلویحی استفاده کنم‌ برای همین اشاره‌های ریزی به کاشت حلزون و خمیده بودن کاراکتر اول داشتیم.  این فیلم را خیلی دوستانه و دلی ساختیم. به نوعی، فضای خیلی حرفه‌ای نداشتیم که بگویم برای هر نقش کلی فکر کرده بودیم که چه بازیگری آن نقش را بازی کند! من فیلم ساخته‌ام که اینجا بیایم و در معرض قضاوت منتقدان قرار بگیرم. قطعا هر اثری ضعف‌هایی دارد. اقتباس آزاد از یک اثر، شیرین اما سخت است. ادبیات ستونی است که من به عنوان‌ نویسنده می‌توانم به آن تکیه کنم.

فرناز زوفا | بازیگر: من تاکنون تجربه‌های مختلفی با دیگر کارگردانان داشته‌ام؛ اما «شکار حلزون» برای من فیلمی شریف است و همکاری با تمامی عوامل این فیلم، برایم درس و تجربه‌ای بود که شروع دیگری در زندگی شخصی‌ام داشت. بخشی‌ از این تجربه، کار با زنده‌یاد حسام‌محمودی بود و بخش دیگری هم وجود داشت که منجر شد تا آدم صبور‌تری شوم.

موحد شادرو | تدوین‌گر: امسال سه فیلم در جشنواره فیلم‌ فجر دارم و همیشه سعی کردم تا ذهنیتم را به فیلمساز نزدیک کنم. من و محسن جسور، از دوران تحصیل در مدرسه پابه‌پای هم قدم برداشتیم و کارهای هنری زیادی انجام دادیم. من افراد زیادی را دیدم که درباره دروغ‌گویی فیلم ساختند، اما خودشان دروغ‌گو بودند. کسانی را دیدم که درباره تجاوز فیلم ساختند با وجود اینکه خودشان متجاوز بودند. با این حال باید بگویم که محسن جسور، فردی است که از انسانیت فیلم ساخته و خودش مانند اثرش است.

امیریل ارجمند | آهنگساز: از این که در چنین پروژه‌ای بودم، خرسند هستم. همان‌طور که موحد شادرو گفت، محسن جسور فردی کتابخوان و درست است. درضمن، متاسفانه من هم کسانی را دیده‌ام که دروغ می‌گویند اما درباره راست‌گویی فیلم‌ می‌سازند. در ابتدا قرار بود که من هم در فیلم بازی کنم و هم آهنگسازی کار را انجام دهم؛ اما در نهایت تصمیم بر این شد که فقط کار موسیقی را برعهده بگیرم. به اعتقاد من کارگردان خدای کار است و با تمام این تفاسیر گفته‌ شده، من فیلم را دوست داشتم. باید بگویم که تمامی عوامل بی غل و غش کارشان را انجام دادند و خشوحالم که بخشی از این کار بودم. من معتقد هستم وقتی متنی نوشته می‌شود، آن نوشته فقط از دیدگاه نویسنده نمی‌آید؛ بلکه سلسله اتفاق‌ها و تجربه‌های طی شده تا آن مطالب نوشته شود.

پوستر و عکس های فیلم شکار حلزون

• 27 بازدید
• 2 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

اصغر نعیمی امسال با کمدی اجتماعی دو روز دیرتر به جشنواره فیلم فجر آمده است تا یکی از منتقدان سابق سینمایی باز هم با فیلمی تنور جشنواره را گرم کند. در این مطلب نگاهی به متن و حواشی فیلم دو روز دیرتر می‌اندازیم.

همه چیز درباره چهل و دومین جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۲

خلاصه داستان فیلم دو روز دیرتر

در خلاصه داستان رسمی فیلم دو روز دیرتر آمده است: «آقا جون می‌خوای ریش گرو بذاری، بذار، می‌خوای از اون دنیا امداد غیبی بفرستی، بفرست… من دیگه رد دادم» و در سایت جشنواره فیلم فجر هم نوشته شده: «پدر مریم عاشق نوه است و برای نوه‌دار شدن آنها را تحت فشار قرار می‌دهد…» این فیلم به نوعی به ماجرای فرزندآوری زوج‌های جوان و مسائل آنها می‌پردازد.

 

نقد و بررسی فوری فیلم دو روز دیرتر

نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!

سید مهرزاد موسوی

خلاصه داستان فیلم را که خواندم (در همین صفحه حتما خوانده‌اید یا بخوانید)، تصور می‌کردم فیلم به موضوع فرزندآوری کمی پیچیده‌تر، در لفافه‌تر و شعورمندانه‌تر بپردازد. ولی فیلم جوری ساخته شده تا در عنبیه چشم مخاطب هضم شود یا در همان دیالوگ‌های ابتدایی فهمیده شود و البته فروشش در گیشه هم ثابت کند که فیلم اثرگذار و مردمی بوده است! فیلم کمدی‌ای که در خنده گرفتن هم (جز در مواقعی که از شب و سریع بچه‌داری حرف زده می‌شود) ناتوان است.

مجموع تیپ‌هایی که قرار است در یک خط داستانی به شدت قابل حدس، مفهوم «هرآنکس که دندان دهد نان دهد» را برای مخاطب ساده و لابد سطحی شرح دهند و او بپذیرد و از همان شب دست به اقدام بزند (بابت این اشاره در این متن عذرخواهم ولی در فیلم چنین چیزی هست!). البته فیلم در همین حد نمی‌ماند، آن را پیچیده در فشار اقتصادی و رباخواری (بله رباخواری هم در فیلم هست!) به خورد مخاطب می‌دهد و زوجی که با صدای قلب، متحول می‌شوند؛ «خدایا شکرت»!

فیلمی دم‌دستی که حتی در ایده‌هایش خلاف هدف خود عمل می‌کند؛ مثل اثر دعانویسی و باز شدن فقل در فرزندآوری… فیلمی عجیب درباره اصرار به تولید مثل. و زندگی شیرین می‌شود در حد سریال آینه‌ها.

اسم پیشنهادی دیگر برای فیلم: عزیزم؛ غلام‌حسین!

سطح فیلم: رد شدن در مرحله انتخاب / پذیرفته شدن در بخش نگاه ملی!

۳ نکته از فیلم:

• فیلم پرانرژی و خوبی دارد کاش در همین شروع می‌ماند
• بازی پردیس احمدیه همچنان خوب است
• حماقت، کمدی نیست!

محمد تقی‌زاده

فیلم دو روز دیرتر مانند شمار زیادی از فیلم‌های سینمای ایران، ضربه اساسی را از فیلمنامه لاغر و ادعاهای زیادش می‌خورد؛ از نقد اجتماعی سیاسی داشتن تا کمدی موقعیت ساختن!! فیلم اساسا منطق درستی برای روایت ندارد و به مثابه فیلمفارسی‌ها بدون رعایت انگیزه کاراکترها و روابط علی و معلولی بین رخدادها پیش می‌رود. انگیزه مهاجرت زوج اصلی شکل نگرفته به سراغ فرزندآوری می‌روند و پشت هم اتفاقاتی چون فوت پدر، نزول کردن پول و طلبکارها و استرس زندان رفتن پیش میاید بی آنکه هیچ پیش‌زمینه و پس‌زمینه‌ای برای آنها مهیا شده باشد.

بازی‌ها کاملا کلیشه‌ای و تکراری است، سینا مهراد خودش را از شادروان با همان شمایل وارد این فیلم کرده و فرهاد آییش ادامه پوپک و مش ماشالله را در فیلم اصغر نعیمی تکرار میکند؛ اصولا دو روز دیرتر فیلم کلیشه‌هاست، چه در داستان چه در اجرا. حجم زیاد دیالوگ‌ها بیش از آنکه اطلاعات خاصی به مخاطب دهد، تکه پراکنی، شیرین بازی و نوعی پرگویی کلامی است. کمدی فیلم هم از کلیشه‌ها فراتر نمی‌رود؛ از جوک‌ها و متلک‌های پیامکی تا به زعم فیلمساز نقد اجتماعی و چه آزاردهنده و سفارشی فیلمساز قصد دادن فیلمش پیام‌دار جلوه کند.

۳ نکته از فیلم:

• مثبت: نقد ایده فرزندآوری با وجود مشکلات اجتماعی
• منفی؛ کلیشه، تکرار در اجرا و بازی‌ها
• پرگویی‌های بیجا

کمال پورکاوه

فیلم دو روز دیرتر به کارگردانی اصغر نعیمی، در امتداد همان به اصطلاح کمدی رمانتیک‌هایی است که فیلمساز پیشتر از این با ساخت آثاری چون «خط استوا» و نویسندگی فیلم‌هایی چون «آپاچی» و «آس و پاس» برای فتح گیشه اقدام کرده بود. این‌بار اصغر نعیمی با بهره‌برداری از توصیه مسئولان دولتی مبنی بر فرزند‌آوری بیشتر، به سراغ ایده‌ای شبه‌فیلمفارسی رفته تا داستان بارها تکرار شده‌ای را روایت کند که در آن یک ارثیه هنگفت قرار است به شرط ازدواج (در اینجا به شرط بچه‌دار شدن) کاراکتر اصلی به او اعطا شود.

اینجاست که مجالی به فیلمساز دست می‌دهد تا پای شوخی‌های جنسی مد روز را هم وسط کشیده و در ادامه با طراحی سکانس‌های رقص و آواز، خودش و سرمایه‌گذار فیلم را در برابر گیشه بیمه کند. اما به نظر می‌رسد برای کارگردانی همچون اصغر نعیمی که فضاسازی ملودراماتیک و خلاقیت در اجرا را امری زائد و تجملاتی می‌داند، به‌کارگیری همین عناصر گیشه‌پسند هم پاسخ چندان مثبتی در زمان اکران دریافت نخواهد کرد. ایده کلی فیلم بر پایه اجرای یک پرده موسیقی و رقص، یک پرده ملودرام پر از اشک و آه، یک پرده خنده، یک پرده نصیحت پندآموز شکل گرفته و باعث شده به شکل عجیبی فیلمی که خودش را در رقابت با آثاری از جنس «نقص فنی» ساخته مرحوم وحدت آماده کرده است، سر از جشنواره فیلم فجر درآورد.

۳ نکته از فیلم:

• بازی غیر قابل تحمل فرهاد آئیش
• فیلمنامه ضعیف و شعاری
•  کارگردانی ضعیف

 

بازیگران و عوامل فیلم ۲ روز دیرتر

سینا مهراد، پردیس احمدیه، فرهاد آئیش، گوهر خیراندیش، کمند امیرسلیمانی، ناهید مسلمی، سید جواد یحیوی، سیاوش چراغی پور، محمد فیلی، علیرضا داوودنژاد، آزاده اسماعیل‌خانی و علی مهربان به عنوان بازیگر در فیلم اصغر نعیمی حضور دارند.

محسن شیرازی تهیه‌کننده فیلم دو روز دیرتر است و سید جمال ساداتیان، مشاور تهیه کننده است. دیگر عوامل فیلم ۲ روز دیرتر هم عبارتند از؛ فیلمنامه: حمید اکبری خامنه (بر اساس طرحی از رضا مقصودی)، مدیر فیلمبرداری: مرتضی هدایی، تدوین: میثم مولایی، آهنگساز: مسعود سخاوت‌دوست، صدابردار: رشید دانشمند، طراحی و ترکیب صدا: حسین ابوالصدق، طراح چهره‌پردازی: عباس عباسی، طراح صحنه: محسن غلامی و عکاس: حمید جانی‌پور.

درباره اصغر نعیمی؛ کارگردان فیلم

اصغر نعیمی فعالیت در عرصه سینما را با نقد فیلم آغاز کرد و در دهه ۷۰ به عنوان روزنامه‌نگار سینمایی فعالیت می‌کرد. او در دهه ۸۰ دستیاری کارگردان‌های مطرحی چون کیانوش عیاری و فریدون جیرانی را پشت سر گذاشت تا در میانه دهه ۸۰ اولین فیلم خود را با حضور حمید گودرزی و الناز شاکردوست تولید کند. حضور او در سینما به فیلم بی وفا منتهی نشد و او بعد از این فیلم ۵ فیلم دیگر ساخت که دو روز دیرتر جدیدترین فعالیت سینمایی او محسوب می‌شود.

 

نکته‌ها و حواشی فیلم ۲ روز دیرتر

• بنیاد فرهنگی روایت فتح سرمایه گذار اصلی این پروژه سینمایی است که با همکاری بنیاد سینمایی فارابی و مؤسسه بهمن سبز حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی مشارکت دارد.
• بنیاد فرهنگی روایت فتح در دور جدید تولید آثار سینمایی خود اقدام به تهیه و تولید چند اثر سینمایی در استان های کشور کرده است.
• ۲ روز دیرتر ششمین تجربه فیلمسازی اصغر نعیمی است که پیش از این هم تجربه ساخت کمدی اجتماعی بی وفا را در اولین فیلمش داشت.
• پردیس احمدیه که با بازی در سریال پوست شیر به محبوبیت زیادی دست پیدا کرد بعد از آخرین تجربه سینمایی‌اش یعنی فیلم لامینور ساخته داریوش مهرجویی در فیلم اصغر نعیمی حاضر شده است.

 

صحبت‌های عوامل فیلم در نشست خبری جشنواره فجر

محسن شیرازی |  تهیه کننده: نطفه فیلم ما تقریبا یک سال و نیم پیش شکل گرفت و ما حس کردیم این قصه را می‌توانیم در بستر طنز اجتماعی روایت کنیم.

اصغر نعیمی | کارگردان: سال عجیبی بر سینمای ایران گذشت. سال گذشته موفقیت هایی در عرصه جذب مخاطب داشتیم و ضایعه بزرگ قتل آقای مهرجویی و همسر هنرمند ایشان را باعث تاسف ما بود. مایلم در اولین روز جشنواره ادای احترامی به روح این هنرمند بزرگ و تاریخ‌ساز سینما داشته باشیم و به همین علت خواهش می‌کنم به احترام آقای مهرجویی و همسرشان یک دقیقه سکوت کنیم.  آن چیزی که همواره در فیلمسازی برای من مهم است یک مسیر تجربی اما در عرصه سینمای حرفه‌ای است. دنبال راهکارهایی هستم تا به صورت سالم با مردم ارتباط برقرار کنم. وقتی به فیلم‌هایم‌ نگاه می‌کنم وجوه افتراق زیادی با هم دارند اما براساس تجربه به نظرم رسید که جامعه ما در شرایطی است که گونه کمدی رمانتیک در آن گم شده است.

ما فیلم های اجتماعی خوبی داریم، از طرفی فیلم های کمدی مطلق داریم که موفق بوده اند اما علاقه‌مندی شخصی من گونه کمدی رمانتیک است. یکی از فیلم هایی که من دوستش دارم فیلم‌ بی‌وفا بود که حس شیرینی داشت. در فیلم «دو روز دیرتر» هم سعی کردم ضمن حفظ این موضوع زمینه های اجتماعی را هم‌ به قصه اضافه کنم. برای من پرداختن به مسائل خانواده های متوسط بدون چیزی که به آن سیا‌‌ه‌نمایی می‌گویند، اهمیت دارد. درنهایت امیدوارم موفق بوده باشیم که به خوبی دو جوان را در جامعه امروزی به تصویر بکشیم.

محسن غلامی | طراح صحنه:  مقوله صحنه و طراحی صحنه همیشه برای تولید و تهیه‌کننده بار مالی کم و زیادی دارد. باتوجه به شرایط اقتصادی، تهیه کردن یک فیلم با تعدد لوکیشن انصافا برای تهیه‌کننده که از منابع مالی ایشان هم اطلاع داشتیم، سخت بود. در این فیلم باید حواسمان به فضاسازی، رضایت کارگردان و فیلمبردار بود. باید همه این فاکتورها را جمع‌بندی می‌کردیم تا طراحی صحنه فضایی را ایجاد کند که فضاسازی درستی داشته باشد. تقریبا همه لوکیشن‌های ما مخروبه و خالی بودند و ما از پایه همه چیز را تعمیر کردیم.

پوستر و عکس های فیلم ۲ روز دیرتر + پشت صحنه