نقد و بررسی سریال سریال مردگان متحرک: کسانی که زنده مانده اند

37 بازدید
6 مارس 2024
اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

ترجیح می‌دادم پس از دیدن ۲ اپیزود از سریال The Walking Dead: The Ones Who Live بانسن ترجمه «مردگان متحرک: کسانی که زنده مانده اند»، نظر قاطعم را درباره آن بگویم. اما انگار هنوز زود است. اگرچه در ظاهر همه چیز ساده به نظر می‌رسید؛ مدت‌ها پس از به پایان رسیدن فرانچایز The Walking Dead، قهرمان اصلی آن ریک گرایمز به همراه میشون به صحنه برگشته‌اند. این همان چیزی بود که حتی در اپیزودهای آخر سریال هم خیلی‌ها انتظارش را داشتند. این که خبری از ریک گرایمز برسد یا صحنه‌ای از او نمایش داده شود تا بفهمیم عاقبتش چه شده است. ابهامی که در کل قسمت‌های پس از حذف ریک از سریال آزارمان داد. پس از انفجار پل در آخرین صحنه حضور ریک گرایمز تقریبا برای همه قطعی بود که او زنده است و با هلیکوپترهایی که به طرز عجیبی وارد صحنه شده‌اند به مکان دیگری منتقل شده، اما هیچوقت نفهمیدیم کجا. سریال هم در شرایط خیلی خوبی به آخر نرسید و بخش بزرگی از طرفدارانش را با پایان‌بندی ضعیف ناامید کرد.

معرفی سریال مردگان متحرک: کسانی که زنده مانده اند

حالا و در سریال کسانی که زنده مانده اند، خبر از بازگشت ریکی گرایمز و میشون بود. دو شخصیت اصلی و کاریزماتیک سریال که می‌توانند به تنهایی همه نشدنی‌ها را ممکن کنند. این شعاری است که در خود این اسپین‌آف هم شنیده می‌شود. سریالی پرهزینه و پردردسر. همه خبرها حاکی از این بود که اندرو لینکلن به سختی تن به همکاری با سریال داده با دستمزدی بالا –شنیده می‌شود او برای هر اپیزود ۲ میلیون دلار دستمزد می‌گیرد-. دانای گوریرا بازیگر نقش میشون هم با چانه‌زنی زیاد و تنها وقتی فیلمنامه را خوانده تن به بازی داده. او هم دستمزدی نزدیک به ۱.۵ میلیون دلار برای هر اپیزود می‌گیرد. حرفه‌ای‌ترها می‌دانند در قواعد استریم‌ها این دستمزدها چه اندازه بالاست و هزینه ساخت را تا کجا سنگین می‌کند.

در مورد فصل اول سریال «آنهایی که زنده مانده‌اند» که ۶ اپیزود خواهد بود، برآوردها حاکی از این است که هر قسمت بین ۵ تا ۱۰ میلیون هزینه داشته. اگرچه این ارقام به پای گیم‌آف ترونز و سرگذشت ندیمه نمی‌رسد اما نشان می‌دهد که با یکی از شاخص‌ترین ساخته‌های ACM طرفیم و نباید توقعات‌مان را پایین بیاوریم. توقعاتی که در ساخت و عظمت سریال بی‌جواب نمی‌ماند. سازندگان برای استفاده از ستاره‌های درجه یک‌شان کم نگذاشته‌اند و تا دل‌تان بخواهد هلکوپتر و سیاهی‌لشگر و استفاده از تکنولوژی‌های مدرن را در سریال به کار گرفته‌اند. سریال در چند کشور فیلمبرداری شده و نماها خیره‌کننده است (اگرچه همچنان فضای متفاوت اسپین‌آف دریل دیکسون را لذتبخش‌تر می‌دانم. هرچند که سر در آوردن دریل از فرانسه و حکایت ماجرا کمی احمقانه به نظر می‌رسید اما لوکیشن و آب و هوای سریال حرف نداشت).

سریال مردگان متحرک: کسانی که زنده مانده اند

در سریال مردگان متحرک: کسانی که زنده مانده اند با چی طرفیم؟

تکلیف کم و بیش روشن است. این اسپین‌آف خوراک طرفداران «مردگان متحرک» است و قرار است عطش سیری‌ناپذیر آنها را فروبنشاند و کمی از ضعف‌های آخر کار خود سریال را جبران کند. اگر در «مردگان متحرک: دریل دیکسون»، نورمن ریداس به فرانسه منتقل شده بود و قرار بود تا با بیشرف‌های داستان بجنگد و خودش را به آمریکا و گروهش برساند، اگر در Dead City مگی و نیگان قرار بود زوجی پرتنش باشند و در اوج نفرت همکاری کنند تا مگی پسرش را نجات دهد، این بار با نجات دنیا طرفیم.

داستان عاشقانه ریک گرایمز و میشون در میان انبوهی از زامبی‌ها. در شروعی باشکوه، ریک در شهری که قرار است الهامبخش نجات جهان و حفظ آن باشد گرفتار شده و با دیدن فضای تیره و مرگبار حاکم بر جامعه قصد فرار و رسیدن به میشون را دارد. زندگی برایش به اندازه‌ای غیرقابل تحمل است که حتی قصد جان خود را می‌کند. از سوی دیگر میشون را داریم که در اولین فرصت خود را می‌رساند تا تیم تشکیل شود. یک دریم-تیم که قرار است همه جهان را به سوی نقطه موعود ببرد. دو کاراکتر شکست‌ناپذیر که پس از غلبه بر گروه‌های تبهکار و رفتن از این شهر به آن شهر، حالا به نقطه نهایی رسیده‌اند و هیچ کاری برایشان غیرممکن نیست. ریک که حالا عضو نیروی نظامی CRM و یکی از ماموران حکومتی میلیتاریستی است، در کنار میشون به دنبال ساحل امن می‌گردند و هدف‌شان بازگشت به الکساندریا و کنار خانواده است. اما برای این هدف باید با یک شهر و یک مجموعه بزرگ و پیچیده درگیر شوند.

فضایی هیجان‌انگیز و پر از رعب و وحشت که با پیچش‌های داستانی و بی‌رحمی در حذف شخصیت‌هایی که سر راه قرار می‌گیرند مهیب‌تر از همیشه به پیش می‌رود. هرچند که سرانجام اسپین‌آف‌های واکینگ دد، قرار است به یک اسپین‌آف نهایی منجر شود و قهرمانان دوباره همدیگر را پیدا کنند و جمع شوند و آنجا بترکانند.

چرا باید The Walking Dead: The Ones Who Live را ببینیم؟

اگر قبلا گذرتان به The Walking Dead افتاده، باید بدانید که اینجا بهترین‌ها جمع‌اند. اندرو لینکلن خوش‌قیافه با روحیه رهبری و پیروزی –که البته در این اسپین‌آف با ناامیدی‌ها و درماندگی‌هایش درگیر است و حتی حاضر است قال قصه خودش را بکند- در کنار میشون یا دانای گوریرا با موهای خاص و عجیبش –که لابد شما هم مثل من از خود می‌پرسید چطور می‌تواند آنها را نظافت کند-. قصه پر رمز و راز و پرکشش است و در همان دو اپیزود اول به کرات شما را غافلگیر می‌کند. اتفاقاتی باورنکردنی که در داستان گنجانده شده‌اند تا شما دوباره گرما و جذابیت بهترین فصل‌های واکینگ دد را احساس کنید.

برای ساخت سریال هم از قوی‌ترین جلوه‌های ویژه ممکن استفاده شده و اکشن در بالاترین حد ممکن است. اینجا با یک داستان جدید طرفید که جواب پرسش‌های‌تان را از سریال اصلی خواهد داد.یک سریال پساآخرزمانی با موج‌های تمام‌نشدنی زامبی‌ها که برای گریم‌شان زحمت زیادی کشیده شده و هر کدام ساعت‌ها زیر دست گریمور نشسته‌اند. در سریال هم برای کامل کردن گروه بازیگران مایه گذاشته شده و از جادیس استوکس، ضدقهرمان جذاب سریال با بازی پولیانا مکلنتاش تا تری اوکویین (که او را از سریال لاست به یاد داریم) و اینجا نقش ژنرال بیل مقتدر و پیچیده را بازی می‌کند تا متیو جفرز در نقش نت که او را از سریال نیوآمستردام به یاد می‌آوریم، همه آمده‌اند تا شما هیچ حس کمبودی نداشته باشید. سریال شروعی توفانی دارد اگرچه کسانی که پیش‌نمایش را دیده‌اند می‌گویند تازه در اپیزودهای سه و چهار راه خواهد افتاد.

فهرست ترسناک ترین و وحشتناک ترین فیلم های جهان

چرا ممکن است از سریال آنهایی که زنده مانده اند خوشتان نیاید؟

اگر با دنیای زامبی‌ها حال نمی‌کنید که کلا قید این یکی را هم بزنید. اما جز آن، باید یگوییم که شروع سریال با تعدد شخصیت‌های جدیدی که به داستان آمده‌اند اما تعریف روشنی ندارند و با توصیفاتی که از شهرهای دیگر و فضای حاکم بر دنیا می‌شود، کمی گیج خواهید شد. عده‌ای که از سریال خوششان نیامده گفته‌اند این یکی هم از همان کلیشه‌های همیشگی این سریال استفاده کرده و تقریبا قابل حدس است که در آینده چه اتفاقاتی خواهد افتاد. بعضی‌ها گفته‌اند چرا ریک گرایمز سراغ دخترش جودیت را از میشون نمی‌گیرد و این وسط یک چیزی می‌لنگد. بعضی‌ها هم به لهجه او ایراد گرفته‌اند که بین بریتیش و امریکن تلو تلو می‌خورد.

شخصا ترجیح می‌دهد دو نیم فصل ۶ اپیزودی سریال را ببینم و بعد درباره‌اش نظری تند و بی‌پروا بدهم. سریال تا اینجای کار امتیاز خیره‌کننده ۹ را در IMDB کسب کرده. در روتن تومیتوز هم امتیازات در همین حد بالاست و نویسندگان سایت و مخاطبان انمتیاز ۹۰% و ۹۳% را به آن داده‌اند. در متاکریتیکز اما به سریال سخت گرفته‌اند و جدا از کاربران که امتیاز ۸.۲ به آن داده‌اند، میانگین امتیاز منتقدان ۵۹ از ۱۰۰ بوده که یعنی ای بابا!