محمدمهدی اسماعیلی روز یکشنبه – دوم اردیبهشت – در نشست اعضای شورای معماری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار داشت: فردا روز بزرگداشت شیخ بهایی و روز معماری است و این جلسه را به استقبال این روز برگزار کردیم.
وی افزود: ما بیشتر طبقه‌بندی‌های تاریخی و تفاوت‌های اصلی را با معماری نشان می‌دهیم. دوره ایلخانی با سلجوقی و دوره‌های قبل و بعد آن متفاوت است. احیای میراث تمدنی و کهن و افق‌گشایی جدید برای تمدن نوین اسلامی را در تجدد «هنر معماری» باید پیدا می‌کردیم.
اسماعیلی اظهار داشت: امروز محور عمده سبک زندگی، معماری است. در زندگی، منازل و مدارس، شکل معماری و نوع ساخت و ساز‌ها برای ما فضای زیست جدیدی فراهم کرده که با فضای زیست مطلوب فاصله دارد. این به دلیل فاصله گرفتن هنر معماری است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: همه ما دغدغه تمدنی و سبک زندگی داریم. سبک زندگی عفیفانه محل گفتگو است. یکی از فضا‌های زیست عفیفانه، از هنر معماری عبور می‌کند.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: سندملی معماری و شهرسازی به شورای هنر ارجاع شده است و این سند آماده ارائه به صحن شورای عالی انقلاب فرهنگی است و جشنواره معماری فجر طبق سند پیش‌بینی شده در این سند اضافه می‌شود که از امسال برگزار می‌شود.
خصایص عمده معمارى ساسانى
قدیمترین ابنیه ساسانى همگى تقریبا روى نقشه واحدى بنا شدهاند که نهایت درجه بسیط و ساده است. من در نظر گرفتهام بعض از این کاخها را که شهرتى بسزا دارند ذیلا
بطور خیلى مختصر تشریح و توصیف نمایم.
معمارى و هنر خانه سازى در ایران عهد هخامنشى
از آثار هنرى ناچیزى که از عهد هخامنشیان به جاى مانده، مىتوان کمابیش به- مظاهر هنر ملى پى برد، هنرمندان آن دوره نمىتوانستند و یا نمىخواستند صحنههاى مربوط به زندگى روزانه مردم را در آثار هنرى خود منعکس سازند.
به عقیده دکتر گریشمن، محقق فرانسوى: «هنر هخامنشى مقید و محبوس دربار بود و نمىتوانست از آزادى تعبیر برخوردار باشد.»
تخت جمشید در میان هزاران اثر تاریخی ایران، اثری بی‌همتاست. آثار دیگری هستند که ازنظر قدمت یا بزرگی یا ارزش هنری و معماری و یا دانش و نبوغی که در ساختشان به کار رفته، با تخت جمشید هم ردیف اند. اما شاید تخت جمشید تنها اثری است که همه اینها را یک جا دارد.
افزون بر این، تخت جمشید از حیطه یک اثر تاریخی فراتر رفته و دست کم در صد سال گذشته، نقش پررنگی در زندگی ایرانیان داشته است؛ تا آن جا که از وادی سیاست برکنار نمانده و گاه در مرکز کشاکش‌های سیاسی قرار گرفته است.
کاخ اختصاصی خشایار شاه (معروف به هدیش) در شرق «کاخ ه» آثار کاخ با شکوهی دیده می شود که به گواهی کتیبه هایش به فرمان خشایار شا ساخته شده است. وی در یک کتیبه این بنا را «هدیش» خوانده ولی در نبشته‌ای دیگر، انرا تچر نامیده است. بنابراین اطلاق نام «هدیش» بر این بنا چندان درست نیست
زیرا آشکار است که هر دو واژه یک معنی داشته اند. تا چندی پیش همه مورخان هنر و باستان‌شناسان، این کاخ را تمام و کمال ساخته خشایارشا،منقوش بر جرزی در گوشه شمال شرقی «هدیش» که وارونه فرو افتاده بود پیدا کرد که در آن به جای خشایارشا، «داریوش شاه» نوشته شده است، یعنی ثابت شد که این کاخ هم، به دست داریوش آغاز شده بود و به دست پسرش خشیارشا به انجام رسیده است. با این کشف بسیاری از نتایج غربیان به ویژه مایکل رف در مورد ساختمان این بنا و حتی نقشه تخت جمشید مردود شناخته شد. به هر حال، کاخ هدیش منسوب به خشایارشا بر سینه سنگ و در جنوب صفه ساخته شده و کف آن را از سطح دشت نزدیک به ۱۸ متری بلندی داشته است. محور طولی کاخ، غربی – شرقی بوده و مساحت آن تقریباً ۲۵۵۰ متر مربع (۴۰*۵۵) متر است. یک پلکان دو طرفه در سمت غرب و یکی دیگر در سمت شمال شرقی، آن را به ترتیب به حیاط کاخ داریوش (تچر) و حیاط «کاخ د» می پیوندد.
