مستند «یک گام تا انقراض» به کارگردانی قربان تیموری چندی پیش در قالب هفتمین جشنواره تلویزیونی مستند روی آنتن رفت و توانست جایزه بهترین مستند نیمه بلند از نگاه مخاطبان را از این جشنواره دریافت کند. این فیلم روایتی از روند تخریب طبیعت و حیات وحش است؛ اتفاقی که تلخ که گونه‌های مختلف جانوری را در خطر انقراض قرار می‌دهد.
تیموری با اشاره به سوژه اصلی این مستند گفت: این فیلم محیط زیستی درباره آسیب‌هایی است که مردم به طبیعت و حیات وحش منطقه لرستان وارد می‌کنند و آن را در خطر جدی قرار می‌دهند. آتش‌سوزی و شکار حیوانات دو چالش اصلی و اساسی در این منطقه است که در مستند یک گام تا انقراض به بررسی آن پرداخته‌ایم.
وی ادامه داد: به صورت کلی وقوع آتش‌سوزی در جنگل‌ها به ۲ دلیل اصلی رخ می‌دهد. اولین عامل چوپانان و گردشگرانی هستند که برای تهیه غذا یا گرم کردن خودشان در جنگل آتش روشن کرده و بعد از اینکه آنجا را ترک می‌کنند، به درستی آتش را خاموش نمی‌کنند. در نهایت شعله‌های آتش گریبانگیر درختان و گیاهان شده و تبدیل به آتش‌سوزی‌های بزرگ با خسارت‌های فراوان به محیط زیست می‌شود. عامل دیگر، افرادی‌اند که می‌خواهند زمین کشاورزی بیشتری داشته باشند و برای رسیدن به این هدف درختان را عمداً آتش می‌زنند تا از بین بروند.
او درباره شکار حیوانات به عنوان عامل دیگر تخریب حیات وحش گفت: شکار جوجه‌تیغی و گراز به دلیل خواص دارویی و پزشکی، در این منطقه رواج بسیار زیادی دارد و همین اتفاق، گونه‌های مختلف جانوری را در خطر بسیار بزرگی قرار داده است.
این مستندساز با اشاره به اینکه این چالش در اقصی نقاط طبیعت ایران دیده می‌شود، گفت: آتش‌سوزی و شکار غیرمجاز حیوانات نه فقط در لرستان بلکه در اکثر طبیعت ایران از جمله ایلام، کرمانشاه و … دیده می‌شود. تعدد این اتفاقات، نگرانی‌های زیادی را برای فعالان محیط زیستی به همراه داشته که بخشی از آن را در مستند می‌بینیم. متاسفانه شکار حیوانات نه تنها متوقف نمی‌شود، بلکه روز به روز نیز در مناطق بیشتری صورت می‌گیرد و به همین دلیل نام مستند را «یک گام تا انقراض» انتخاب کردیم.
او درباره روند تولید این مستند ۵۲ دقیقه‌ای گفت: تولید این مستند را از سال ۱۳۹۲ آغاز کردیم و تا سال ۱۴۰۱ ادامه داشت. دلیل طولانی‌شدن این فیلم این بود که می‌خواستیم تصاویر بکرتری از آسیب‌های انسانی به طبیعت به ویژه آتش‌سوزی را ضبط بکنیم.
تیموری درباره فعالیت سازمان حمایت از محیط زیست خاطرنشان کرد: اقداماتی که از سوی آنها صورت می‌گیرد، نه کافی است و نه بازدارنده. متاسفانه تا زمانی که به آنها گزارشی داده نشود، اقدامی نمی‌کنند. البته معتقدم برای جلوگیری از این اتفاق بیشتر از آنکه به فکر جریمه و شکایت باشیم، باید فرهنگسازی کرد تا در مرور زمان از این دست اتفاقات آسیب‌زننده جلوگیری شود.
ادامه مطلب «یک گام تا انقراض» روایتی تصویری از آسیب‌های جبران‌ناپذیر انسان به طبیعت
کتاب «از شیراز تا حیفا» با حضور اسماعیل شفیعی سروستانی، مدیر مسئول موسسه فرهنگی هنری موعود عصر و حمیدرضا اسماعیلی، پژوهشگر تاریخ معاصر به تازگی در سرای کتاب خانه کتاب و ادبیات ایران رونمایی شد.
در این نشست، حمیدرضا اسماعیلی درباره موضوع و پرسش «نسبت طاهره قره‌العین با بهائیت» گفت: به رغم آنکه بهایی‌ها تلاش دارند به دلایل مختلفی وی را مصادره کنند، اما میان او و بهاییت (خوب یا بد) هیچ رابطه‌ای وجود ندارد. زیرا طاهره قره‌العین لااقل ده سال پیش از پیدایش بهاییت و ادعای حسینعلی نوری در این زمینه، به دلیل نقش‌آفرینی در ترور شهید ثالث (محمدتقی برغانی) و بعد از آنکه هم‌مسلکان طاهره قره‌العین، ناصرالدین شاه را ترور کردند، در سال ۱۲۶۸ قمری اعدام شده بود. طاهره قره‌العین در خاندان فقاهت به دنیا آمده بود و در میان سران بابی در تراز بالایی بود و با ملاحسین بشرویه‌ای در دعوت از محمدشاه همراه بود. درحالی که در آن زمان برادران نوری از جمله حسینعلی نوری، که بعد‌ها خود را بهاالله نامید، در شمار بزرگان بابی نبودند. مؤسسان ازلیه و بهاییت بعد از آنکه بزرگان درجه اول و دوم بابی در جنگ‌ها کشته شدند، یا توسط حکومت اعدام شدند و یا حتی به دست دیگر بابی‌ها ترور شدند، فرصت رهبری بقایای بابی را پیدا کردند.
اسماعیلی با بیان اینکه بابیت موضوع دامنه‌داری است، گفت: ۱۸۰ سال از بابیت و حدود ۱۵۰ سال هم از تحولات جریان بهائیت می‌گذرد. امروز مطالعات مربوط به این پدیده پیچیده که دارای ابعاد مختلفی است، نیاز به بازنگری و آسیب‌شناسی دارد. شاید تصور بسیاری بر این باشد که بهاییت یک موضوع تاریخی مربوط به زمان قاجار و پهلوی بوده و امروز شناخت آن خیلی اهمیتی ندارد. یا مثلاً نهایتاً چند ده هزار نفر هستند که فرقه‌ای دارند و مشغول عقاید و مناسک فرقه‌ای خود هستند. بخشی از این باور‌های اشتباه درباره بهاییت ریشه در حوزه بهائی‌پژوهی دارد.
اسماعیلی در ادامه به چند خطای شناختی در این حوزه اشاره کرد و گفت: بهائیت بعد از انقلاب اسلامی به دلیل ضربه‌ای که خورد به طور بنیادی نابود شده است. همچنین بهائیت پدیده‌ای محلی، ایرانی، فرقه‌ای و آیینی مستقل از یهود است. جریان سکولار و لائیک بهایی، بهایی نیستند. بهائیت نه یک پدیده تاریخی مانده در اعصار قاجار و پهلوی و نه یک فرقه کوچک است. «سازمان سیاسی بهائیت»، سازمانی جهانی با حدود ۱۸۰ شعبه در کشور‌های مختلف است که در اتصال به شبکه جهانی گلوبالیست‌ها، فعالیت‌های رو به گسترشی در تمام جهان دارد. این پیوند از اواخر قرن ۱۹ تا امروز وجود داشته است. مسئله امروز جهان مسئله دولت آمریکا و دولت‌های غربی نیستند؛ مسئله گلوبالیست‌ها هستند که هم دولت‌های غربی و غرب‌گرا و نظام سرمایه‌داری را تأسیس کرده‌اند و هم موضوعاتی مانند فرقه‌ها را دربرمی‌گیرد. موضوع بهائیت موضوع زنده و در ارتباط با گلوبالیست‌ها است.
وی در ادامه گفت: دولت‌های غربی و سرمایه‌دار جدای از یهود بین‌الملل وجود ندارد. همان‌ها که بهائیت را ایجاد کردند، گلوبالیسم را به جلو می‌برند؛ لذا برای فهم این مسائل باید آسیب‌شناسی در حوزه بهائیت‌پژوهی را جدی گرفت. جالب است که روسا و رهبران قدیم و جدید بهائیت مانند پیتر خان و جواهری تاکید دارند که ما سازمان هستیم و از یک نظم اداری محکم برخورداریم، اما هنوز در ایران بیشتر واژه فرقه به آنها اطلاق می‌شود. اگر با اطلاعات کامل هشتاد سال اخیر به نحوه توسعه بهائیت در بسیاری از کشور‌های جهان نگاه کنیم که مطابق برنامه‌های چندین ساله سازمانی صورت گرفته در می‌یابیم که با یک سازمان بزرگ جهانی مواجهیم که در حدود ۱۸۰ کشور شعبه دارد و مرکز جهانی آن در شهر حیفا در فلسطین اشغالی (اسرائیل) است. حال که این جلسه به میمنت رونمایی از کتاب «از شیراز تا حیفا» برگزار شده، خوب است تا فتح بابی شود تا روندی که بهائیت از شیراز تا حیفا طی کرد را به صورت دقیق بازشناسی کنیم.
اسماعیلی بیان کرد: وقتی در مورد بهائیت صحبت می‌کنیم ضروری است تا درباره تاریخ آن هم صحبت کنیم، اما نه تنها درباره مسائل روز بهائیت کم سخن گفته شده، بلکه درباره تاریخ بهائیت هم آن‌گونه که مطابق مسئله‌ها و اپیستمه عصر حاضر باشد، هم صحبت نشده است. جامعه بشر و انسان در حال تحول است. امروز جامعه شبکه‌ای و اطلاعاتی شکل گرفته است و دنیا و افکار امروز با صد سال پیش بسیار فرق کرده است. باید متناسب با جامعه امروز سخن گفت و تحقیق کرد نه انسان‌های صد سال پیش. سیر تحولات بالاست و پژوهش‌ها نمی‌تواند همان پژوهشی باشد که برای صد سال قبل بوده است. نظام معرفتی امروز بشر تغییر کرده است. اگر بازخوانی می‌کنیم باید بسیاری از کتاب‌های قدیم را معرفی کنیم، آن هم به شیوه‌ای که به کار امروز بیاید. در این زمینه کتاب‌های خوب فراوان است که تعدادی از آنها هنوز در حد نسخه خطی هستند و به نسخه چاپی نرسیده‌اند. نمونه آنها کتاب «لسان الصدق» نوشته سیدمحمد زنجانی، معروف به «سیدمجتهد» است که در ذیل تفسیر برخی آیات قرآن اشاره‌ای هم به ماجرای شورش زنجان داشته است.
وی در ادامه گفت: با بررسی همین متون معلوم می‌شود که مثلاً آیا علی‌محمد باب آن‌طور که برخی مدعی شده‌اند ادعای پیامبری کرد یا نه؟ زیرا آن‌گونه که من در این متون و منابع اولیه مطالعه کردم ادعای امام زمانی مشهود است، اما اثر روشنی از ادعای پیامبری مشاهده نمی‌شود؛ لذا این پرسش مهم است که این ادعا از کجا آمده است؟ چرا در جامعه بهائی‌پژوهی این ادعا تکرار شده است که مراحل ادعای علی محمد شیرازی ابتدا بابیت بوده، سپس امام زمانی و در نهایت پیامبری؟ از سوی دیگر این ادعا را در متون مأموران غربی، چون آلفونس نیکلا معلم مدرسه آلیانس اسرائیل می‌بینیم؛ لذا ما در جریان تاریخ قدیم باید خیلی کار کنیم. باید مشخص کنیم که بسیاری از کتاب‌ها در چه دوره‌ای نوشته شده است و بر این اساس، باید کتاب‌های جدید بنویسیم. کتاب‌هایی که مسئله امروز جامعه را شرح می‌دهد و بر اساس آن تاریخ گذشته را نیز می‌گوید.
وی بیان کرد: اگر این چنین سراغ تاریخ برویم معلوم می‌شود که آیا باید از ترور ناصرالدین شاه به عنوان یک حادثه خوب تاریخی یاد کرد یا برعکس؟ در مرگ ناصرالدین شاه عده‌ای خوشحالی می‌کنند و می‌گویند شاگرد سیدجمال‌الدین، میرزا رضای کرمانی شاه ظالم را ترور کرد! آنها نقش بابی‌ها و دولت عثمانی و مأموران انگلیس را در ترور تنها شاه شیعه درنظر نمی‌گیرند. این گروه با محوریت سیدجمال جلساتی در استانبول تشکیل می‌دهند و تصمیم می‌گیرند شاه شیعه کشور را ترور کنند؛ شاهی که در برابر بابی‌ها و بهایی‌ها ایستاده بود و پس از ترور وی زمینه برای رشد و نفوذ آنها فراهم شد؛ لذا وقتی مسئله را بشناسیم مواجهه ما با تاریخ فرق می‌کند. یک عده اساس نظام پادشاهی در طول چند هزار سال گذشته را زیر سوال می‌برند و بدین‌وسیله از چنین اقداماتی استقبال می‌کنند. مگر تا پیش از دنیای جدید، در تجربه بشری به جز نظام سیاسی مونارشیم و پادشاهی حکومت و نظام سیاسی دیگری سراغ داشت؟! یهود و گلوبالیست‌ها همین را می‌خواهند که ما تاریخ خود را به کناری بگذاریم. وقتی ملتی تاریخ خود را به کنار بگذارد، بی‌هویت می‌شود.
اسماعیلی در پایان درباره اینکه چگونه باید امروز به بهاییت پرداخت، به یک مثال از روز‌ها و ماه‌های اخیر اشاره کرد و گفت: در ماه‌های گذشته که اسرائیل به صورت عجیبی به نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت به معنای واقعی آن دست می‌زند، جنبش‌های دانشجویی در جهان و از جمله در کانادا، آمریکا و اروپا خیزشی را علیه اسرائیل با تحصن و اطلاع‌رسانی آغاز کرده‌اند. نکته طنز تلخ تاریخ اینجاست که صد نهاد به اصطلاح حقوق بشری که بهائیان هم در میان آنها هستند در بیانیه مشترکی نسبت به پدیده «یهودستیری» در محیط‌های دانشگاهی غرب هشدار داده‌اند! مسئله امروز بشریت که بهائیت نیز با آن در پیوند است همینجا و همین‌هاست. امروز، باید از بهائیت امروز و در اتصال با شبکه جهانی – صهیونیستی گلوبالیست‌ها و آثار منفی آن برای بشریت امروز و فردا سخن گفت. پرداختن به تاریخ بهائیت هم باید در ذیل همین‌ها باشد.
در ادامه، اسماعیل شفیعی سروستانی گفت: این متن درخشان، نقدی عالمانه و روایتی منصفانه از چگونگی شکل‌گیری فرقه بابیه و در ادامه آن پایه‌گذاری فرقه بهائیه در بستر ایران عصر قاجار در نقطه مهم قرن سیزدهم هجری قمری و سرآغاز تحولات سیاسی و اجتماعی در جهان اسلام است. استعمارگران برای ایجاد دو فرقه وهابیت در جزیره‌العرب در بین جمعیت اهل سنت و بهائیت در کانون جهان تشیع موجب بروز انشقاق و تفرق مذهبی در دو قطب مهم اهل سنت و شیعه موجب ابتلائات، جنبش‌ها و آشوب‌های گوناگون سیاسی و اجتماعی شد.
وی با اشاره به فرآیند فرقه‌سازی در جهان اسلام افزود: موضوع فرقه‌سازی در جهان اسلام نقش مهمی را در تفرق امت اسلام ایفا کرده است و در جهان اسلام سابقه‌ای بسیار طولانی دارد. لازم به ذکر است فرقه‌سازی همواره در حوزه تمدنی و دینی ما به صورت مستقیم و غیرمستقیم دخالت داشته است و در بازه‌های زمانی گوناگون از صدر اسلام تاکنون با صور و دسیسه‌های گوناگون به ایجاد فرقه و سازمان پرداخته است و در مورد بهائیت که گمان می‌رفت خفته و خاموش شده است، دیگربار در حوزه تمدنی و فرهنگی ایران امروز نقش‌آفرینی می‌کند. از امام صادق علیه‌السلام نقل است: «ما امتی هستیم که همواره ابلیس افرادی را میان مسلمانان نفوذ می‌دهد که از ما نیستند و پیرو دین ما نیستند، ابلیس به آنها میدان می‌دهد و او را شهره می‌گرداند و از زبان او بهتان و دروغی به ما می‌بندد. عصر آن دروغگو که به پایان می‌رسد، دروغگوی دیگری به شهرت می‌رسد و شبهاتی دیگر طرح می‌کند. پس کار ابلیس ایجاد تفرقه است.».
شفیعی سروستانی بیان‌کرد: فرقه به معنای جدا شدن و از دیگران جدا شدن است و به جماعتی اطلاق می‌شود که بر دیگران وارد می‌شود و ایشان را از بدنه جامعه به دور می‌کنند. در معنی فرقه با مفهوم کالت روبه‌رو هستیم، تاکنون طبق دایره‌المعارف فرقه‌ها، ۲۰۰۰ فرقه هم‌اکنون مشغول به کار هستند. حدیثی نیز منسوب به حضرت ختمی مرتبت در اشاره به ورود انشعاب بیان می‌کند: «یهودیان به هفتاد و یک فرقه تقسیم شدند.» این حدیث به حدیث افتراق معروف است. تنها یک فرقه فرقه ناجیه است. مسیحیان به هفتاد و دو فرقه تقسیم شدند و تنها یک فرقه اصیل است. مسلمانان به هفتاد و سه فرقه تقسیم می‌شوند که تنها یک فرقه، فرقه ناجیه است.
وی در ادامه گفت: سیر تطور فرقه‌سازی در جهان اسلام در سه بازه زمانی تعریف می‌شود، مرحله نخست جریانی داخلی با رویکردی داخلی این مقطع از صدر اسلام آغاز و تا قرن ۱۲ ادامه دارد. جریان دوم جریانی داخلی با رویکردی خارجی (قرن ۱۲ و ۱۳) که در این مقطع فرقه‌های شیخیه، بابیت، بهائیت. وهابیت شکل می‌گیرد. با مراجعه به ملل و نحل شهرستانی فرقه‌های شکل گرفته در مرحله نخست، حاصل عدول از صراط مستقیم، غفلت از مبادی و معیارها، اختلاط آموزه‌ها، تعصب خودخواهی و قدرت طلبی هستند. اما آنچه در بازه زمانی قرن ۱۲ و ۱۳ رخ می‌دهد، محصول دسیسه استعمار، غفلت از مبادی و معیارها، خودفروختگی و عناد با معارف اصیل اسلامی‌اند. مرحله تاریخی سومی نیز در این بازه وجود دارد که شامل جریان خارجی با رویکردی خارجی، محصول استراتژی جدید غرب علیه اسلام و مسلمین، غفلت مسلمین و معلمان فرهنگی و خودباختگی است.
این پژوهشگر افزود: آرام آرام این فرقه‌ها بنیاد این سرزمین را از بنیاد اصلی جدا کردند. شبهاتی را دامن زدند و ما وقتی درباره هنگامه ظهور منجی موعود می‌خوانیم، این پرسش مطرح می‌شود که آیا امام مهدی (عج) دین جدید می‌آورد؟ خیر، آنچه می‌آورد، همان سنت رسول مکرم اسلام (ص) است. اغتشاش، انشعاب و تشتت چنان وارد زندگی مسلمانان شده است که وقتی امام زمان (عج) ظهور می‌کند، مردم فکر می‌کنند دین جدیدی آورده است در حالیکه دین جدیدی نیست.
شفیعی سروستانی در ادامه گفت: گفتگو از فرقه‌ها مطلقاً جدا از منجی‌گرایی نیست. منشا اصلی منبع صدور فرقه‌ها ابلیس است. ابلیسی که قسم خورده تا انسان را گمراه کند. عمر شیطان تا زمان ظهور، ولی عصر (عج) است. چون می‌داند که در راس دین حقیقی بر صراط مستقیم حضرات معصوم نشسته‌اند، به جان مسلمین افتاد تا با گروه‌سازی و انشقاق آنها را از هم جدا کند که همین اتفاق هم افتاد. جریانی که در جهان اسلام اتفاق افتاد، جریان داخلی با رویکرد داخلی بعد از رحلت پیامبر (ص) بود. زمانی که پیکر رسول خدا (ص) هنوز بر روی زمین قرار داشت، نطفه فرقه‌سازی بسته شد.
وی افزود: جریان خلافت مسلمین از امامت حقه خارج شد و بنی‌امیه و بنی عباس شکل گرفت. این اولین جریان در صدر اسلام محصول عدول از صراط مستقیم بود. در غدیر و روز غدیر مظهر صراط مستقیم مولا علی (ع) بود، ولی در سقیفه بنا بر عدول از صراط مستقیم رویگردانی از مبادی اولیه‌ای که خداوند، رسول خدا و سنت رسول بود بنا گذارده شد. اختلاط آموزه‌ها را باعث شدند و قدرت‌طلبی باعث شد که شاهد شکل‌گیری اولین فرقه باشیم. تا ۲۵۵ یعنی آغاز میلاد امام عصر (عج) خلفای عباسی حاکم هستند و این منصب به سلاطین منتقل می‌شود. تا قرن ۱۲ در خود فرو برد. نقطه عطف فرقه‌سازی را از قرن ۱۲ تا ۱۳ شاهد هستیم. با جریانی که تا امروز نفس می‌کشد، بابیت، بهائیت و وهابیت در دو نقطه مهم از جهان اسلام یعنی عربستان سعودی و ایران شکل گرفت.
اسماعیل شفیعی سروستانی در پایان مشخصه‌های فرقه‌های قرن دوازدهم و سیزدهم که محصول استعمارند بر شمرد و گفت: توجه عمده به بخشی از آموزه‌های اسلامی، اصرار موکد بر جدایی دین از سیاست، گرایش سیاسی به جریان‌های استعماری، تفرقه‌افکنی میان صفوف مسلمین و شبهه‌افکنی در میان افکار عمومی است. جریان دوم فرقه‌سازی که نقطه عطف دوم در قرن دوازدهم و سیزدهم هستند، ظاهر امر آن است که این جریان داخلی است، اما نگاهش کاملاً به بیرون است و این جریان تا به امروز نفس می‌کشد و حیات دارد. ما در دو جغرافیای فرهنگی، یکی در جزیزه‌العرب کانون اهل تسنن و دیگری در ایران کانون تشیع، شاهد شکل‌گیری دو جریان استعماری و معطوف به خارج با هدف ایجاد شبهه و انشقاق میان مردم امت اسلامی هستیم. جریان بابیه امری است که کانونی‌ترین اصل فرهنگ تشیع یعنی مهدویت را نشانه رفته است و این امر، درست در مقطعی که استعمار دارد پوست می‌اندازد تبلور پیدا می‌کند. در نظر داشته باشید این جریان همزمان با فروپاشی امپراطوری عثمانی رخ می‌دهد و هدفی جز بلعیدن جهان اسلام ندارد.
ادامه مطلب «از شیراز تا حیفا» روایتی از شکل‌گیری بهائیت در عصر قاجار
«باغ کیانوش» به کارگردانی رضا کشاورز حداد و تهیه‌کنندگی محمدجواد موحد و بازیگری شهرام حقیقت‌دوست و عباس جمشیدی‌فر یکی از تولیدات حوزه کودک‌و‌نوجوان است که در جشنواره فجر رونمایی شد. این فیلم براساس رمانی به همین نام ساخته شده‌است. رمان باغ کیانوش برای نخستین بار در سال ۱۳۸۹ در مجموعه رمان نوجوان کانون پرورش فکری کودکان‌ونوجوانان منتشر شده و مورد استقبال علاقه‌مندان واقع شده‌است.
فیلم سینمایی «باغ کیانوش» از آثار راه‌یافته به چهل و دومین جشنواره فیلم فجر بود که توانست در بخش «نگاه نو» سیمرغ بلورین بهترین دستاورد هنری و جایزه آرمان شهرداری تهران را از آنِ خود کند. فیلم از کتاب «باغ کیانوش» به قلم علی‌اصغر عزتی‌پاک اقتباس شده است.
ماجرا از این قرار است، حمزه و عباس تصمیم می‌گیرند به باغ میوه کیانوش بروند و میوه بچینند. در شب عروسی پسر کیانوش، با استفاده از غفلت او از باغ، وارد باغ میوه می‌شوند، اما توسط کیانوش که برای سرکشی به باغ آمده است، گیر می‌افتند. در کشاکش تنبیه حمزه و عباس، خلبان هواپیمای درحال سقوط عراقی به باغ می‌افتد. خلبان کیانوش و عباس را با اسحله تهدید می‌کند و آنها را اسیر می‌کند. حمزه در یک لحظه از باغ فرار می‌کند، تا کمک بیاورد و کیانوش و عباس گرفتار خشم و ترس خلبان که خود نیز درمانده شده است، می‌شوند …
علی اصغر عزتی پاک در صفحه مجازی‌اش نوشت: پریشب به بهانه‌ی هدف قرار گرفتن نوجوان چهارده‌ساله‌ی اهل غزه که با پرچم سفید از خانه بیرون زده بود، گزارشی خواندم از حجم دیوانه‌کننده‌ی جنایت‌های اسرائیل علیه کودکان و نوجوانان. (کشتن بیش از یازده هزار کودک در بازه‌ای سه‌ماهه!) و با همین گزارش بود که یادم آمد در سال ۲۰۱۳، یک مرکز یهودی از آمریکا نامه‌ای زده بود به نمایشگاه کتاب فرانکفورت آلمان که جهت حفظ حقوق کودکان و نوجوانان ارائه‌ی کتاب باغ کیانوش را در این نمایشگاه محدود و ممنوع کنید!
البته که باغ کیانوش داستانی است بغایت انسانی و با عطوفت که به دنبال هیچ‌گونه جنگ و جدالی نیست. نوجوانان این داستان، کسانی‌اند که در یک موقعیت اضطراری و بر اساس غریزه‌ی انسان‌دوستی و با دست خالی، فقط می‌خواهند به صاحب باغ کمک کنند و او را از دست دشمن متجاوز مسلّح نجات بدهند. برای موسسه سیمون ویزنتال (simon wiesenthal center) که عنوان موزه تسامح را برای خود انتخاب کرده، اما این مسائل مهم نبوده و نیست. چرا که مسئله‌ی آنان اصلا مراقبت از کودکان و حفظ مصالح بچه‌ها نیست. مجموعه‌هایی همانند این مرکز، که بی‌شمارند در اطراف دنیا، صرفا برای آرایش انسانی چهره‌ی کریه و هیولایی اسرائیل و هوادارانش ایجاد شده‌اند و بس؛ و نیز بی‌تردید به دنبال منفعل کردن نویسندگان و هنرمندان دیگر جوامع بشری‌اند تا جرات پروراندن روحیه‌ی دفاع از موجودیت خود را در کودکان و نوجوانان‌شان نداشته باشند؛ و اگر غیر از این می‌بود، باید صدای فریاد چنان مرکزی، امروز گوش هم‌کیشانش را در اسرائیل کر می‌کرد، و خواهان مراعات کودکان می‌شد. آنان این منع و بازدارندگی را فقط در حق جوامع رقیب و ملت‌های دیگر لازم می‌دانند، و نه خودشان.
داستان این است: دیگران حق ندارند به کودکان و نوجوانان‌شان متذکر شوند که اگر متجاوزی وارد خانه و روستا و شهرشان شد، لااقل در نجات خانواده و همشهریانشان بکوشند؛ اما هم‌کیشان سیمون ویزنتال می‌توانند آرزوی تجاوز به خاک و خانه‌ی دیگران را در اذهان کودکانشان بپرورانند و آموزشش را هم بدهند. کار ما و امثال ما می‌شود ترویج جهاد و تجلیل شهادت و محکوم است؛ و کار آنان دفاع و مبارزه با یهودستیزی و مشروع!
تذکر۱؛ باغ کیانوش به زبان‌های دیگر ترجمه نشده.
تذکر۲: در نامه‌ی مذکور، علاوه بر باغ کیانوش، و نویسنده‌اش، به دو نویسنده‌ی دیگر از ایران و نویسنده‌هایی از مصر و پاکستان اشاره شده است.
ادامه مطلب «باغ کیانوش» روایتی متفاوت از روزهای دفاع مقدس و مبارزه با دشمن
نشست خبری فیلم سینمایی «صبح اعدام» به کارگردانی بهروز افخمی در سانس نخست سومین روز این رویداد، ۱۴ بهمن ماه در خانه رسانه برگزار شد.
در این نشست، بهروز افخمی (نویسنده و کارگردان)، علی شیرمحمدی (تهیه‌کننده)، حسن‌علی اسدی (مدیر فیلمبرداری)، رضا سورانی (تدوین‌گر)، محسن دارسنج (مدیر چهره‌پردازی)، امیرحسین گل‌محمدی (صدابردار) و ارسطو خوش‌رزم، مهرداد نیکنام، مسعود، شریف، محسن آوری از جمله بازیگران «صبح اعدام» در این نشست خبری حضور داشتند.
در ابتدای نشست، بهروز افخمی کارگردان فیلم در پاسخ به این پرسش که چرا این شکل از روایت را انتخاب کرده است، گفت: روایت مستندگونه را انتخاب کردیم؛ زیرا مناسب این قصه و فیلم بود.
وی افزود: این فیلم، دارای المان‌های مستند، مانند نریشن است، البته نقل‌قول‌هایی هم در فیلم وجود دارد که خود طیب حاج‌رضایی بیان کرده بود و ما در سکانس‌های زندان آوردیم.
این کارگردان با اشاره به موسیقی «صبح اعدام» بیان کرد: موسیقی در این فیلم مرموز، خیال‌انگیز، متافیزیکی و جنبه‌ای از دنیای ماوراست.
افخمی در پاسخ به این پرسش که آیا باز هم به سراغ اقتباس خواهد رفت یا نه، مطرح کرد: در اکثر کارهایم از اقتباس استفاده کرده‌ام، اما این فیلمنامه، اقتباسی به حساب نمی‌آید و بر مبنای گزارش‌های روزنامه کیهان و اطلاعات، این فیلمنامه را نوشته‌ایم.
در ادامه این نشست، علی شیرمحمدی تهیه‌کننده و طراح صحنه و لباس این اثر عنوان کرد: پیش‌تر تجربه‌های خوبی با علیرضا افخمی داشته‌ام. در این پروژه هم همزمان کار تهیه و طراحی صحنه و لباس را انجام دادم. در این پروژه همه چیز را طبق آثار مستند پیش بردیم و اینکه چقدر در این مسیر موفق بوده‌ام، به مخاطب می‌سپارم.
ارسطو خوش‌رزم، بازیگر «صبح اعدام» از تجربه حضور خو در این فیلم گفت: نخستین نقش جدی من در سینما، در «صبح اعدام» رقم خورد. البته من ۲۰ سال است که بازی می‌کنم؛ اما صبر کردم تا نقش مناسبی را برای ورود به سینما انتخاب کنم.
وی افزود: زمانی که نقش یک کاراکتر واقعی را قرار است بازی کنیم، مسئولیت‌مان هم بیشتر می‌شود. من نقش حاج اسماعیل رضایی را بازی کردم که مورد نظر کارگردان بود. امیدوار هستم که خانواده شریف ایشان هم بپسندند.
در ادامه نشست، محسن دارسنج مدیر چهره‌پردازی «صبح اعدام» اظهار کرد: حضور در این پروژه هم باعث افتخار بنده بوده است.
در ادامه مهرداد نیکنام بازیگر این اثر سینمایی گفت: از علی شیرمحمدی و آقای افخمی ممنون هستم که به من اعتماد کردند تا در این پروژه باشم. امیدوار هستم که نتیجه اعتمادشان را بگیرند.
حسن‌علی اسدی فیلمبردار «صبح اعدام» نیز توضیح داد: حضور در فیلم بهروز افخمی برای هر کسی افتخار است و این فیلم به دلیل سیاه و سفید بودن، تجربه متفاوتی بود. هیچ‌کاری بدون ایراد نیست و ما هم نمی‌گوییم که کارمان بدون ایراد است. همه ما دنبال کار درجه یک هستیم.
در پایان نشست، مسعود شریف بازیگر «صبح اعدام» اظهار کرد: از همه عوامل این فیلم که دست به دست هم دادند تا به ثمر بنشیند، ممنونم. آنها به من کمک‌های زیادی کردند تا بتوانم این نقش را ایفا کنم.
ادامه مطلب «صبح اعدام» روایتی مستندگونه دارد/ فیلمی با موسیقی مرموز
