is_tag
- is_tag
- سایت تفریحی و تاریخی کوروش بزرگ : همه اطلاعات فیلم قلب رقه
- سایت تفریحی و تاریخی کوروش بزرگ : صبحانه با زرافه ها؛ دارودسته سروش صحت
- سایت تفریحی و تاریخی کوروش بزرگ : اطلاعات کامل فیلم صبح اعدام
- سایت تفریحی و تاریخی کوروش بزرگ : همه چیز درباره فیلم پرحاشیه بی بدن
- سایت تفریحی و تاریخی کوروش بزرگ : اطلاعات و معرفی فیلم پرواز ۱۷۵
- سایت تفریحی و تاریخی کوروش بزرگ : معرفی و نقد فیلم دروغ های زیبا
- سایت تفریحی و تاریخی کوروش بزرگ : معرفی اولیه فیلم تابستان همان سال | فیلم محمود کلاری با بازی مهران مدیری
بیش از یک دهه از ظهور پدیده نحس و کثیف داعش در منطقه خاورمیانه می‌گذرد و ایران به عنوان یکی از کشورهایی که درگیر این پدیده شوم بوده است همواره تحت تاثیر کینه و اقدامات این گروه تروریستی بوده. اما با همه اینها و حضور مستشاری ایران در منطقه هنوز هم یک اثر درخور توجه درباره این اتفاق ساخته نشده است. بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها یک دورنمای کلی از این پدیده دارند که حتی فاصله ساخت فیلم اول تا همین فیلم قلب رقه هیچ تغییری در دیالوگ‌ها و فیلمنامه‌ها و انگیزه‌ها و حتی رویکرد سیاسی و امنیتی و نگاه اعتقادی و اسلامی درون آن احساس نمی‌شود و هیچ پیشرفتی که باعث تماشایی شدن این آثار شود شکل نمی‌گیرد. گریم‌ها همه یکی است. دیالوگ‌ها و حرف‌ها و انگیزه‌های داعشی‌ها یکی است. مانند دهه شصت که تمامی فیلمهای دفاع مقدسی تصویری یکسان از بعثی‌ها نشان می‌دادند و همگی یک سیبیل کوتاه روی لب داشتند داعش هم در نظر سینماگران ایرانی به غیر از یک تصویر تصنعی چیز دیگری درون خودش ندارد. ساخت فیلمهای عقیدتی از این دست نیازمند دغدغه و زیست سلحشورانه و باورمند است که متاسفانه درون هیچ کدام از فیلمسازانی که به سراغ چنین سوژه‌هایی رفتند وجود ندارد. یا اگر هم وجود دارد نمود بیرونی ندارد. قلب رقه نیز از این قاعده مستثنی نیست و دلیل ساخت آن بعد از نابودی داعش چیزی جز پر کردن ویترین مدیران فرهنگی نهادهای نظامی – فرهنگی نیست. با این میزان از دغدغه نمی‌توان به جنگ با تهاجم فرهنگی غرب و عوامل آن در منطقه رفت. باید پوست اندازی جدی در این زمینه صورت بگیرد وگرنه سینمای مقاومت کماکان با درجا زدن هر روز از مخاطب امروز دور میشود.
آخرین ساخته سروش صحت اتفاقی عجیب و قابل مطالعه در سینمای ایران محسوب میشود.اگر بسیاری از فیلمسازان درجه دو با ساخت کمدی‌های دم دستی و آمیزه‌ای از شوخی‌های جنسی، پیام انتهایی آثارشان را همچون سرپوشی برای بکارگیری طنز پایین‌تنه‌ای می‌دانستند، سروش صحت بدون هیچ رودربایستی تعارف را کنار گذاشته و با انبوهی از ارجاعات و‌کنایه‌های جنسی، یک تنه بار کل سینمای ایران را به دوش کشیده و در این بین قید پیام و نصیحت انتهایی را هم زده است.
فیلم جدید صحت، در ادامه تجریبات با من برقص و سریال مگه تموم عمر چند تا بهاره است که با ساختاری کامل‌تر ارائه شده است. فیلم در عین کمدی و فانتزی بودن، فلسفه و مضامین مهمی از مرگ و زندگی، عشق و جدایی و لذت و ترس را به نمایش در آورد تا جاییکه بهترین توصیف برای فیلم همان نمایش خود زندگی است.
بهروز افخمی در فیلم جدیدش، فارغ از تجربه‌های کمدی و جدی، هنری و داستانی، آمریکایی و اروپایی کارنامه فیلمسازی‌اش سراغ تجربه‌ای جدید در فیلمسازی رفته که حاصل یک فیلم متوسط با مضامین اجتماعی و سیاسی است.
فیلم برای پیگیران خبرهای جنایی و حوادث، کپی تقریباً نعل به نعلی از ماجرای واقعی آرمان و غزاله بود. ماجرایی که تا مدت‌ها فضای رسانه‌ای را تحت تاثیر خودش قرار داده بود. فیلم با وجود چنین بن‌مایه‌ای در پیشبرد قصه و شخصیت‌ها دچار بحران است. هر چقدر کاظم دانشی پارسال در علفزار تا حد زیادی موفق عمل کرده بود اما این بار در قامت نویسنده، نتوانسته بود چیدمان درستی انجام دهد. شخصیت‌ها عقبه‌ای نداشتند و به طور مثال مشخص نبود پدر ارغوان با بازی سروش صحت چه کاره است. چه شغلی دارد که چنین درگیر کار شده و از تربیت دخترش غافل مانده یا نقش مادر سروش با بازی گلاره عباسی چون از آب و گل در نیامده بود، دیالوگ‌های نچسبی داشت. نکته دیگر که لو دادن اساسی قصه بود که کاملاً بی‌ربط بود. صحنه ملاقات پدر و پسر در اتاق ملاقات زندان که به طور کلی معمای داستان را ناگهانی و تزریقی، حل می‌کرد و جای هیچ شبهه‌ای را باقی نمی‌گذاشت. جای سکانسی که می‌توانست درخشان‌ترین سکانس فیلم و گره‌گشا باشد خیلی ساده از دست می‌رود و تبدیل به یکی از اشتباه‌ترین سکانس ها میشود. نهایتاً بیبدن فیلمی پرهیاهو و بدون عقبه و عمق است.
مرتضی حسین علیزاده کارگردان فیلم بیبدن درباره حاشیه‌هایی که درباره فیلمش راه افتاد با رسانه‌ها صحبت کرد که اینجا خلاصه‌اش را می‌خوانید:
فیلم پرواز ۱۷۵ تا به اینجا از مهجورترین فیلمهای حاضر در جشنواره فیلم فجر است که در بخش رقابتی نگاه نو جشنواره ۴۲ فیلم فجر حضور دارد. محمدحسین حقیقت متولد ۱۳۷۶ جوان‌ترین کارگردان جشنواره چهل و دوم است و سعید شرفی‌کیا هم به عنوان تهیه‌کننده در این فیلم حضور دارد.
