مهمترین وسایل جنگی دفاعی و هجومی ایران باستان
- 5,209 بازدید
- 18 فوریه 2012
- سازمان ارتش
اسباب و وسایل جنگ
در روزگار قدیم، مهمترین اسباب دفاعى جنگ چهار سلاح بود:
سپر، زره، ساقبند، و خود:
۱٫ سپر: یکى از سلاحهاى دفاعى است که وضع و قطر انواع آن یکسان نیست؛ گاه آن را از چوب سبک و نازکى مىساختند و رویش را با پوستى که با روغن تدهین شده بود، مىپوشانیدند.
گاه تمام سپر را از طلا یا مس مىساختند، و در بعضى موارد از فلزات مذکور پردهاى بر روى سپر مىکشیدند. سپرها را با دست چپ مىگرفتند و گاه بهجاى آنکه با دست بگیرند به گردن مىآویختند. سطح خارجى سپر محدب بود تا نیزه آن را پاره نکند.
۲٫ زره: با زره گاهى سینه و پشت و گاه شکم را نیز حفاظت مىکردند و یکى از وسایل مهم دفاعى بود.
۳٫ ساقبندها: دو پارچه از پوست یا آهن بود که براى حفاظت ساقها استعمال مى- نمودند.
۴٫ خود: وسیله پوشش سر بود. غالبا از برنج و گاهى از پوست ضخیم ساخته مىشد و در قدیم صفحهاى براى حفاظت صورت برآن مىافزودند.
اسباب هجوم عبارت بود: از شمشیر، نیزه، مزراق، تیروکمان، فلاخن، تبر و گرز.
اول. شمشیرهاى قدیم کوتاه و دو دم بود و آن را در غلافى جا مىدادند و بر کمر مىآویختند.
دوم. نیزه و مزراق که هردو شبیه به یکدیگر بودند؛ لیکن نیزه از مزراق بلندتر بود.
بلندى نیزه یونانیان قدیم ۲۵ قدم بود ولى نیزه اعراب از ۱۵ قدم تجاوز نمىکرد.
سوم. تیر که معمولا آن را از کمان مىانداختند و در جنگ و شکار به کار مىرفت، و در ابتداى امر، تیر را از چوب گز و کمان را از چوب نرم یا برنج مىساختند و زه را از پوست یا موى اسب یا روده حیوانات درست مىکردند. سر تیر را گاهى به زهر آب مىدادند و گاه اخگر و آتشى به یکطرف تیر مىبستند تا اسبابهاى طرف مقابل را آتش زنند.
چهارم. فلاخن که به کمک آن، سنگ را به سوى هدف پرتاب مىکردند.
پنجم. تبر یا تبرزین.
ششم. عصا یا گرز.
تاریخ اجتماعى ایران ج۱ ۴۲۸ اسباب و وسایل جنگ ….. ص : ۴۲۸