ژیلا صادقی، مجری تلویزیون در برنامه «برمودا» در پاسخ به این سوال که شما از اعتماد به دیگران ضربه خوردید؟ آیا آنها را بخشیدید؟ گفت: بی‌نهایت از اعتماد و حمایت دیگران ضربه خوردم. بله، برای آرامش حال خوبه خودم آنها را بخشیدم. یکبار به حرم امام رضا (ع) رفتم و آنجا آنها را بخشیدم. دلم می‌خواهد مردم بدانند من اگر در «دورهمی» خیلی شاد بودم، واقعاً شاد نبودم. چون مردم در دوران کرونا در شرایط بد بودند، دلم نمی‌خواست از غصّه‌هایم بگویم. آن زمان شروع تلخ اتفاقات زندگی‌ام بود.
صادقی ادامه داد: من پروسه سخت مادری را طی می‌کردم، ولی این قصه ناکام ماند و بسیار اذّیت شدم. اما در برنامه شاد صحبت کردم و خندیدم. دلم می‌خواهد مردم بدانند برنامه‌های تولیدی دو تا سه ساعت ضبط می‌شود، بعد از آن ۶۰ دقیقه درمی‌آورند. من سخت مورد قضاوت واقع شدم. هیچ سکویی هم نداشتم، تا از خودم دفاع کنم. اگرچه اطرافیانم در جریان بودند، ولی عوام نمی‌دانستند. الان هم که یکسری اتفاقات می‌افتد، باز نبش قبر می‌کنند. مثلاً می‌گویند او همان دختر پررویی است، که در «دورهمی» دور برداشته بود و اجازه صحبت نمی‌داد. مردم فکر می‌کردند من غمی ندارم و سرخوش و خوشحال هستم.
این مجری افزود: مخاطب هم گناهی ندارد. او آن چیزی را که می‌بیند، قضاوت می‌کند. اینکه یک سوالی پرسیده می‌شود و شما جوابی را می‌دهید، اما ابتدای آن را حذف می‌کنند، وسط گفتگو را منتشر می‌کنند. به همین دلیل، از مردم خواهش می‌کنم قبل اینکه قضاوت کنیم، از شعورمان وام بگیریم، اگر شعورمان به ما اجازه قضاوت را نداد، سکوت کنیم. اگر علاقه‌مند هستید درباره آن فرد بیشتر بدانید، خودتان تحقیق کنید.
وی با بیان اینکه من بعد از برنامه خیلی آسیب دیدم، توضیح داد: آسیبی که در دل یک آسیب بودم. با وجود اینکه مردم از قضیه باخبر شدند، تعداد خیلی کمی از من درخواست حلالیت داشتند. با خودم گفتم من هیچ سالی دعوت کسی را قبول نمی‌کردم، چرا قبول کردم مهمان این برنامه باشم؟
به گفته صادقی، چون ایام کرونا حرم امام رضا (ع) تعطیل بود، من پشت حرم حضرت ایستادم و چند روزی مهمان امام رضا (ع) بودم. من ساعت‌ها به صحن حرم نگاه می‌کردم و گفتم تو کمکم کن!
یکصد و چهل و هفتمین جلسه «کمیسیون عالی ارتقای تولید محتوای فضای مجازی» با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و سیدمحمد هاشمی جانشین وزیر فرهنگ امروز دوشنبه (۱۴ اسفند) در محل این وزارتخانه برگزار شد.
وزیر فرهنگ در این جلسه با تبریک ایام ماه شعبان، گفت: از زمانی که مسئولیت وزارت فرهنگ را در دولت مردمی به عهده گرفتم توجه ویژه‌ای به حوزه بازی‌ها داشتیم و بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای را از جایگاه پیرامونی به واسطه افزایش اعتبارات و دیگر اقدامات به کانون اصلی فعالیت‌های وزارتخانه برگرداندیم.
وی افزود: باتوجه به اشرافی که نسبت به وضعیت موجود داریم به این برآورد رسیده‌ایم که حوزه بازی‌های رایانه‌ای حتما برای ما فرصت مغتنمی است، البته جنبه تهدیدگونه هم دارد، اما به واسطه دارا بودن جریان فرهنگی قدرتمند از طریق بازخوانی و خوانش متناسب با اقتضائات لازم حتما می‌توانیم از این فرصت استفاده کنیم.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: سال گذشته تاکید کردم لیگی برای بازی‌های رایانه‌ای برگزار شود؛ براساس پیش بینی‌ها آماده مشارکت یک میلیون کاربر در این رویداد بودیم، اما تعداد شرکت کنندگان به یک و نیم میلیون نفر رسید و این درحالی است که همه بازی‌های این لیگ ایرانی بودند.
اسماعیلی با اشاره به یکی از بازی‌های مورد استفاده کاربران، ادامه داد: یکی از بازی‌های ایرانی که مبتنی بر ادبیات ملی ماست و از ساخت پیچیده‌ای هم بهره نمی‌برد بیش از یک میلیون مخاطب داشت که نشان می‌دهد در صورت استفاده از ظرفیت‌های موجود، مردم از اقدامات انجام شده در این حوزه استقبال می‌کنند.
وزیر فرهنگ تصریح کرد: در سینما هم وضعیت همینطور است؛ عده‌ای، آمار‌ها در مورد استقبال مردمی از سینما را نمی‌پذیرند این در حالی است که پویانمایی «بچه زرنگ» که کاملا دینی است و داستانی در مورد امام رضا (ع) دارد بیش از شصت میلیارد تومان فروش داشته است.
وی با بیان اینکه گاهی اوقات آثار تولیدی از کیفیت ویژه‌ای هم بهره نمی‌برد، اما چون با ذائقه مردم متناسب است مورد استقبال قرار می‌گیرند، افزود: تجربیات ما نشان می‌دهد که در این عرصه باید محکم وارد شویم، براساس آخرین نظر سنجی‌ها در کشور سی و چهار میلیون بازیکن بازی‌های رایانه‌ای داریم که چهار میلیون آنها بازیکنان حرفه‌ای هستند و در هفته بیش از ۲۱ ساعت را صرف بازی‌های رایانه‌ای می‌کنند.
اسماعیلی تاکید کرد: اینکه چه میزان می‌توانیم از این ظرفیت استفاده کنیم به خودمان بستگی دارد؛ در صورت بهره بردن از این ظرفیت می‌توان آن را به فرصت تبدیل کرد و در صورت غفلت موجب می‌شود تهدیدی پیش روی ما قرار گیرد.
وی با اشاره به فتنه سال گذشته، افزود: خیلی‌ها می‌گفتند اتفاقات سال گذشته به وسیله جوانانی صورت گرفت که بیش از سایرین درگیر فضای بازی‌های رایانه‌ای بودند.
وزیر فرهنگ با تاکید براینکه توان زیادی در این حوزه داریم، گفت: همانطور که امسال مسأله اقتباس در سینما رخ داد و تعدادی فیلم اقتباسی از آثار مکتوب ساخته شد باید این مسأله را در این حوزه هم پی‌گیری کنیم.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای فرادستگاهی است، گفت: در حوزه فرهنگ و هنر نگاه جزیره‌ای و بخشی مهمترین عارضه است که باید حل شود.
وزیر فرهنگ با اشاره به برگزاری جشنواره بازی‌های رایانه‌ای، گفت: آیت الله رئیسی پس از دریافت گزارشی در مورد این جشنواره، دستوراتی را دادند مثلا در اولین مورد آن ذکر شده است سند جامع بازی‌های رایانه‌ای با هدف حمایت از بازی‌های داخلی در مقابل محصولات خارجی تدوین شود یا در دستور دیگری آمده است بخشی از درآمد ناشی از فروش ترافیک سه سکوی خارجی عرضه بازی‌های رایانه‌ای و کنسولی به بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای جهت تنظیم گری، آموزش، ارتقای سواد بازی، تولید بازی اختصاص یابد.
وی افزود: براساس برنامه هفتم توسعه تولید بازی باید ۶۰ درصد رشد داشته باشد این در حالی است که ۱۰۰ بازی در سال تولید می‌کنیم.
وزیر فرهنگ تاکید کرد: دبیرخانه مرکز ملی فضای مجازی از دستگاه‌های مجری حمایت کند تا به لحاظ تقنین دستمان باز شود چراکه گرفتار برخی از ابهامات قانونی در این حوزه هستیم. انشاالله این حوزه پرچالش را به فرصتی برای نظام و نسل جوان تبدیل کنیم.
در ابتدای این جلسه محمدامین حاجی‌هاشمی مدیرعامل بیناد ملی بازی‌های رایانه‌ای نیز گزارشی در مورد میزان استقبال کاربران ایرانی از بازی‌های ایرانی، موضوعات مورد علاقه کاربران ایرانی، تاثیر پویانمایی بر ساخت بازی‌های رایانه‌ای، اقدامات انجام شده توسط بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای و در نهایت توضیحاتی در مورد رویداد ملی «بازی‌آرا» ارائه کرد.
حکایت شنیدنی مرد و مار و روباه: روزی، مردی از کوهستانی می‌گذشت. یک دفعه چشمش به مار بزرگی افتاد که زیر تخته سنگی گیر کرده بود. مار از مرد خواهش کرد او را نجات دهد. مرد گفت: «من این کار را نمی‌کنم چون اگر آزادت کنم، تو مرا نیش می‌زنی.»
روزی، مردی از کوهستانی می‌گذشت. یک دفعه چشمش به مار بزرگی افتاد که زیر تخته سنگی گیر کرده بود. مار از مرد خواهش کرد او را نجات دهد. مرد گفت: «من این کار را نمی‌کنم چون اگر آزادت کنم، تو مرا نیش می‌زنی.»
مار گفت: «نترس، مرا آزاد کن، قول می‌دهم تو را نیش نزنم.»
مرد، دلش سوخت و او را آزاد کرد، مار با سرعت به طرفش خزید و خواست او را نیش بزند. مرد خودش را عقب کشید و گفت: «تو مار حق‌نشناسی هستی! مگر قول نداده بودی که مرا نیش نزنی؟»
مار او را دنبال کرد و گفت: «من این حرف‌ها سرم نمی‌شود و باید تو را نیش بزنم.»
مرد که فهمید مار حرف حساب سرش نمی‌شود، عقب عقب رفت و گفت: «بیا از سه حیوان بپرسیم که حق با کیست. اگر همه‌ی آنها گفتند که حق با توست، تو می‌توانی مرا نیش بزنی. ولی اگر تنها یک نفر از آنها گفت که حق با من است، تو باید دست از سر من برداری.»
مار قبول کرد و به راه افتادند. اولین حیوانی که دیدند یک سگ شکاری پیر بود. سگ آن قدر ضعیف بود که خود را به زحمت می‌کشید. آنها از او پرسیدند: «آیا سزای نیکی بدی است؟ آیا مار حق دارد مردی را که نجاتش داده، نیش بزند؟»
سگ پیر با نفرت به مرد نگاه کرد و گفت: «من اربابی داشتم که با او به شکار می‌رفتم. اربابم تا وقتی جوان بودم، دوستم داشت. نوازشم می‌کرد و بهترین غذاها را به من می‌داد. من هم از او راضی بودم. ولی حالاکه پیر شده‌ام و نمی‌توانم شکار کنم، در عوض آن همه خدمتی که به او کردم، مرا از خانه‌اش بیرون انداخته است. پس می‌بینید که سزای نیکی بدی است و مار حق دارد تو را نیش بزند!»
مار فریاد زد: «شنیدی؟ سگ پیر کاملاً با من موافق است.»
مرد چیزی نگفت و به راه‌شان ادامه دادند. حیوان دوم اسب پیر و لاغری بود که به جز مشتی پوست و استخوان، چیزی برایش باقی نمانده بود. از او هم همان سؤال را کردند. اسب در جواب گفت: «سزای نیکی بدی است و مار حق دارد. چون بعد از یک عمر جان کندن برای اربابم، حالا که پیر و از کار افتاده شده‌ام، او قصد دارد مرا بکشد. مار، زودتر این حق‌نشناس‌ترین موجوددنیا را نیش بزن.»
مار لب‌هایش را با زبانش لیسید و درحالی که چشم‌هایش برق می‌زدند، گفت: «شنیدی چی گفت؟ اسب هم با من موافق است.»
مرد که خیلی ترسیده بود چیزی نگفت و با مار به راهش ادامه داد.
حیوان سوم روباه بود. از او هم همان سؤال را پرسیدند، روباه مثل یک قاضی واقعی به فکر فرو رفت. او چند بار با دقت به مار و مرد نگاه کرد. سرانجام گفت: «برای اینکه بتوانم درست قضاوت کنم، باید تمام جزئیات را بدانم؛ حتی جزئی‌ترین اتفاقی که افتاده است. بیایید به کوهستان برگردیم تا من از نزدیک همه چیز را ببینم و قضاوت بکنم.»
هر سه به طرف کوهستان راه افتادند. وقتی به تخته سنگ رسیدند، روباه گفت: «مار عزیز! حالا دوباره زیر سنگ برو و تو هم وقتی که مطمئن شدی او گیر کرده است، یک بار دیگر نجاتش بده.»
و این دقیقاً همان کاری بود که آنها انجام دادند. مار نادان دوباره زیر تخته سنگ رفت و گیر کرد.
روباه خندید و گفت: «این سزای کسی است که حق‌نشناس است و زیر قولش می‌زند. تو باید برای همیشه همان جا بمانی.»
مرد خوشحال شد و از روباه تشکر کرد. مرد رفت. روباه هم رفت. مار زیر تخته سنگ ماند. به خاطر همین است که تا به امروز، مارها از زیر تخته سنگ‌ها پیدا می‌شوند.
منبع داستان:
شمس، محمدرضا، (۱۳۹۴)، افسانه‌های آن‌ور آب، تهران: نشر افق، چاپ اول
شما می توانید داستان ها، پازل ها و تست های شخصیت شناسی بیشتر را در بخش تفریح و سرگرمی چشمک مشاهده و مطالعه کنید. در صورت تمایل آنها را با دوستان خود به اشتراک بگذارید. به خصوص آنهایی که علاقمندند خود را بهتر بشناسند. ما را در شبکه های اجتماعی اینستاگرام و فیس بوک دنبال کرده و نظرات و پیشنهادات خود را مطرح کنید.
ادامه مطلب حکایت شنیدنی قضاوت روباه | حکایت مردی که گرفتار مهربانی خود در حق مار شد!
