در عرصه سینما و تلویزیون فیلمسازان ایرانی و بین‌المللی تلاش کرده‌اند تا چالش‌های پیش روی مردم فلسطین و تلاش های جنبش مقاومت را به تصویر بکشند. علی رغم این تلاش‌ها، پتانسیل بی حد و حصری در قلمرو سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی وجود دارد که واقعا صدای مقاومت و ظلم و ستم فلسطینی‌ها را طنین‌انداز می‌کند و درعین حال جنایات اسرائیل را که علیه آنها مرتکب شده، نشان می‌دهد.
محمد مهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم به تازگی خبر از ساخت ۶ فیلم سینمایی جدید در بنیاد سینمایی فارابی با موضوع غزه خبر داد و گفت: بنای ما این است که از همه فیلم‌های کوتاه و فیلمنامه‌هایی که به موضوع فلسطین می‌پردازند حمایت کامل کنیم. آقای رئیس جمهور هم به من دو بار دستور مستقیم دادند که وزارت فرهنگ از تولیدات هنری با موضوع فلسطین حمایت کند.
اکنون به مناسبت فرا رسیدن آخرین جمعه ماه مبارک رمضان و روز جهانی قدس برخی از فیلم و سریال‌ها با محوریت وقایع و سرگذشت فلسطین و غزه در این خبر گردآوری شده است.
انیمیشن سینمایی «بچه‌های محله الرشید»
انیمیشن سینمایی «بچه‌های محله الرشید» به کارگردانی تورج علوی است که در این فیلم، حسام کودک کر و لال فلسطینی است که بعد از شهادت پدر و مادرش توسط صهیونیست‌ها با عمو و مادربزرگش زندگی می‌کند، او به همراه دوستش محمد به اسرائیلی‌ها حمله می‌کند و خساراتی به آنها وارد می‌کنند. تا اینکه محمد هم شهید می‌شود و …
فیلم سینمایی «شکارچی شنبه»
فیلم سینمایی «شکارچی شنبه» به کارگردانی پرویز شیخ‌طادی است که در خلاصه این فیلم آمده است: در یک بندرگاه اسرائیل، زنی یهودی که پس از مرگ همسرش، با یک مرد مسیحی ازدواج کرده‌است، کودک ۸-۷ ساله خود را در پی اقدامات حقوقی و اصرار‌های زیاد پدربزرگش برای مدت کوتاهی به وی می‌سپارد. پدربزرگ کودک که یکی از سران جریان فکری صهیونیسم است در جواب نگرانی‌های مادر، وعده می‌دهد که او یک ماه بیشتر اینجا نمی‌ماند و پس از آن، کودک با اراده خود هر کجا که خواست می‌تواند برود که …
علی نصیریان، امیریل ارجمند، دارین خمسه، آرسینه سوکیاسیان، مهدی فقیه و سیلوا آندرانسیان در فیلم سینمایی «شکارچی شنبه» ایفای نقش کرده اند.
فیلم سینمایی «بازمانده»
فیلم سینمایی «بازمانده» به کارگردانی سیف‌الله داد است که داستان فیلم درباره اشغال شهر حیفا در سال ۱۹۴۸ در فلسطین اشغالی است؛ پزشکی به نام سعید همراه با همسرش و نوزادشان فرهان قصد سفر دارند. سعید، تروریست اسرائیلی به نام شمعون را که همبازی دوره کودکی‌اش بوده، در ایستگاه راه‌آهن با چمدانی حاوی بمب می‌بیند. شمعون قبل از انفجار می‌گریزد و سعید موضوع را به پلیس اطلاع می‌دهد. شمعون از سعید می‌خواهد که قبل از قتل عام مردم شهر، شهر حیفا را ترک کند. همچنین صفیه، مادر سعید به حیفا می‌آید تا فرزندش را به بهانه بیماری پدرش رشید، به ترک حیفا ترغیب کند. روزی که آنها تصمیم به سفر گرفته‌اند، صهیونیست‌ها به حیفا هجوم می‌آورند و سعید و همسرش در قتل عام اهالی شهر کشته می‌شوند که …
سلما المصری، جیانا عید، بسام کوسا، جمال سلیمان و غسان مسعود در این فیلم سینمایی بازی کرده‌اند.
فیلم سینمایی «سربازان کوچک»
فیلم سینمایی «سربازان کوچک» به کارگردانی کیانوش دالوند است که در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده است: اسرائیلی‌ها به یک روستا حمله می‌کنند و مردان و زنان را به اسارت می‌برند تا بعدا بتوانند با زیر پوشش گرفتن بچه‌ها به دنیا اعلام کنند که بچه‌های بی سرپرست را حمایت کرده اند که یک خبرنگار به روستائیان اعلام می‌کند ولی او هم به اسارت می‌رود و …
فیلم سینمایی «برگی برای زیتون»
فیلم سینمایی «برگی برای زیتون» به کارگردانی وحید درخشش فر است که داستان فیلم در یکی از روستا‌های قم در مدرسه‌ای اتفاق می‌افتد. این مدرسه که یک کلاس واحد برای دخترها و پسر‌ها وجود دارد مسابقه‌ای بر پا می‌شود با عنوان نامه‌ای برای کودکان فلسطین. از این رو معلم کمی در مورد اختلافات قدیمی بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها توضیح می‌دهد و از بچه‌ها می‌خواهد آنچه دوست دارند را طی نامه خود به کودکان بنویسند. بچه‌ها که با دیدن تصاویر شبکه‌های مختلف و حرف‌های معلم از ظلمی که به کودکان فلسطینی می‌شد رنجیده‌خاطر بودند اقدام به نوشتن نامه می‌کنند و تصمیم می‌گیرند نامه را برای کودکان فلسطینی پست کنند بنابراین به سراغ دفتر خدماتی مخابرات روستا می‌روند ولی …
پریسا کلدوست و محبوبه ارمیاتی در فیلم تلویزیونی «برگی برای زیتون» هنرنمایی کرده‌اند.
فیلم سینمایی «سایه‌های شهر»
فیلم سینمایی «سایه‌های شهر» به کارگردانی مرتضی آتش زمزم است که در خلاصه داستان آمده است: میشل ابوفاضل به اتفاق همسرش آیدا بعد از دو سال به کشورشان لبنان باز می‌گردند او که دیپلمات فرهنگی سفارت لبنان در ایران است. سعی دارد اختلافات و دلخوری‌هایی که خانواده همسرش از او و آیدا دارند را رفع کند. در این میان یک گروه تروریستی و جاسوسی از طرف موساد، آیدا را به گروگان می‌گیرند و از میشل می‌خواهند تا کیفی را با خود به تهران ببرد تا آیدا را رها کنند. نیرو‌های حزب‌الله لبنان میشل را از طرح و نقشه موساد مطلع می‌کنند که …
مجدی مشموشی، کارتیا کعده، نعمه بدوی و پولین حداد در فیلم تلویزیونی «سایه‌های شهر» بازی کرده‌اند.
انیمیشن سینمایی «سفر به سرزمین خون و خاکستر»
انیمیشن سینمایی «سفر به سرزمین خون و خاکستر» به کارگردانی تورج علوی است که در این انیمیشن یک خبرنگار سوئیسی به نام مایکل به غزه سفرمی‌کند. او از نزدیک شاهد زندگی سخت و دشوار مردم این سرزمین و مخصوصاً کودکان غزه است. مایکل که از طرف هیأت تحریریه به مدت یک هفته به نوار ساحلی غزه مأمور شده است با اتفاقات و رویداد‌های مختلف و ظلم و جور‌هایی روبه‌رو می‌شود که اشغالگران در حق فلسطینیان و به خصوص مردم غزه روا داشته‌اند. او هرچه می‌بیند از قاب دوربین خود به ثبت رسانده و در گزارش‌های خود ندای مظلومیت مردم غزه را به رشتۀ تحریر درمی‌آورد که …
فیلم سینمایی «فرحه»
فیلم سینمایی «فرحه» به کارگردانی «دارین سلام» یک فیلم درام تاریخی محصول سال ۲۰۲۱ است. این فیلم سینمایی با همکاری بین‌المللی درباره تجربه بلوغ یک دختر فلسطینی در جریان سرزمین فلسطین و آوارگی فلسطینی‌ها از سرزمینشان در سال ۱۹۴۸ است که بر اساس یک داستان واقعی نوشته‌است.
در خلاصه داستان این فیلم سینمایی آمده است که قبل از اخراج و فرار فلسطینیان در سال ۱۹۴۸، فرحه دختر ۱۴ ساله با دختران دیگر در یک روستای فلسطینی بازی می‌کند. در حالی که دختران دیگر از ازدواج دوست خود هیجان زده هستند، فرحه رؤیای ادامه تحصیل و رفتن به مدرسه در شهر را مانند بهترین دوستش فریده در سر می‌پروراند. فرحه از پدرش ابوفرحه می‌خواهد که او را برای مدرسه ثبت نام کند، اما پدرش می‌خواهد که او در عوض ازدواج کند. عمویش ابو ولید به دیدار ابوفرحه می‌رود. او از ابوفرحه می‌خواهد که درخواست‌های مکرر فرحه برای ادامه تحصیل را بررسی کند. در طول شب، گروهی از شبه نظامیان محلی فلسطینی از ابوفرحه که به عنوان رئیس و شهردار روستا عمل می‌کند، بازدید می‌کنند…
فیلم سینمایی «سی و سه روز»
فیلم سینمایی «سی و سه روز» به کارگردانی «جمال شورجه» یک فیلم جنگی و درام محصول ۲۰۱۲ ایران و لبنان است که یک روایت واقعی از جنگ سی و سه روزه بین اسرائیل و حزب‌الله لبنان نشان می‌دهد. این فیلم با همکاری بنیاد سینمایی فارابی و حزب‌الله لبنان تولید، در جنوب لبنان فیلمبرداری شد و در کشور‌های سوریه و لبنان به نمایش درآمد.
فیلم سینمایی قناری
فیلم قناری به کارگردانی جواد اردکانی روایتی است درباره جانفشانی کودکان و نوجوانان فلسطینی در راه مبارزه برای آزادی کشورشان. داستان فیلم «قناری» درباره یک پسر خردسال فلسطینی است که دچار لکنت‌زبان است.
یک کشیش مسیحی به نام «پدر سیمون» برای کمک به رفع این مشکل، قناری کوچکی را به او هدیه می‌دهد و از او می‌خواهد برای قناری خود محیطی آرام و کم سر و صدا ایجاد کند تا قناری بتواند برایش آواز بخواند. تلاش این کودک برای یافتن محیط امن و آرام او را با مسائل مختلفی روبه رو می‌کند. قناری، در واقع نمادی است از صلح و آشتی و این فیلم استعاره‌ای است از صلح طلب‌بودن کودکان فلسطینی.
هیام و روایتی از تجاوز صهیونیست‌ها به حقوق فلسطین
فیلم هیام
فیلم هیام به کارگردانی محمد درمنش ملودرام خانوادگی است که موضوع مقاومت فلسطین و تجاوز صهیونیست‌ها به حقوق مردم این سرزمین را از دریچه روابط انسانی به تماشا درآورده است.
فیلم هیام تلاش می‌کند تا با ترسیم این واقعیت که اشغال فلسطین برهم زننده زندگی‌های عاشقانه و به هجران کشاندن وصال‌ها است، مخاطب خود را نسبت به رژیم صهیونیستی و تصرف خاک فلسطین متنفر کند. البته در پایان فیلم، آزادی قدس نوید داده می‌شود؛ خروج هیام و شوهرش از بند و بلای صهیونیست‌ها، آینده‌ای روشن و قریب الوقوع را برای مردم فلسطین نشان می‌دهد.
فیلم بیگانگان
فیلم «بیگانگان» به کارگردانی عباس رافعی نیز مصائب مردم فلسطین و جنایات رژیم اشغالگر قدس را در قالب روایتی با پس زمینه‌ای عاطفی و عاشقانه ترسیم کرده است. جوانی به نام «حسام» عاشق دختری به نام «لیلا» می‌شود. آن دو قصد ازدواج با یکدیگر را دارند، اما حمله صهیونیست‌ها به آن کشور و به وجود آمدن جنگ و سپس آواره شدن ساکنان شهر، باعث می‌شود که این دختر و پسر یکدیگر را گم کنند، اما پس از گذشت بیش از نیم قرن از این حوادث و در شرایطی که حسام و لیلا هر دو در سالخوردگی به سر می‌برند، اتفاقاتی رخ می‌دهد که زمینه پیوند آنها را فراهم می‌کند.
از نکات قابل توجه این فیلم، اشاره پررنگ آن به نقش انگلستان در شکل‌گیری رژیم صهیونیستی است. مخاطب در این فیلم با یک گروه از صهیونیست‌های تندرو به نام «هاگانا» آشنا می‌شود که به همراه انگلیسی‌ها نقش مهمی در اشغال منطقه حیفا در دوران تصرف کشور فلسطین داشتند.
فیلم سینمایی هفت سنگ
فیلم سینمایی هفت سنگ به کارگردانی عبدالرضا نواب صفوی هم بخش‌هایی از مبارزات مردم فلسطین علیه رژیم صهیونیستی را روایت می‌کند، نواب صفوی در تجربه دیگرش “قاعده بازی” که همزمان با «هفت سنگ» و در سال ۱۳۷۶ ساخته شد کوشیده بود در قالب یک درام حادثه‌ای و پرتعلیق علاوه بر نمایش مناسبات رژیم اشغالگر نمایش‌دهنده روحیه انقلابی مردم فلسطین باشد.
فیلم تولدی دیگر
در فیلم سینمایی تولدی دیگر ۱۳۸۶ ساخته عباس رافعی که فیلمبرداری آن در لبنان انجام شده و بازیگران عرب در آن مقابل دوربین رفتند، فیلمساز در قالب یک درام عاشقانه از ظلمی که به مردم سرزمین فلسطین می‌شود و جدایی آنها از وطن اصلی‌شان پرداخته شده است.
سریال چشمان آبی زهرا
این اثر به کارگردانی سعید سلطانی درباره جستجوی گروه پزشکی صهیونیست در اردوگاه‌های فلسطینی برای یافتن یک کودک است تا چشمان او را به جای چشمان فرزند یکی از مقامات بلندپایه صهیونیستی پیوند بزنند.
این فیلم روایتی نمادین از به وجود آمدن کشور جعلی اسرائیل است. به این معنی که تئودور، به عنوان یک کودک ناقص الخلقه، استعاره‌ای از رژیم صهیونیستی است که با دزدیدن اجزای سایرین در پی زنده نگاه داشتن خود است. این فیلم همچنین بر این واقعیت که رژیم صهیونیستی بزرگترین قاچاق کننده اعضای بدن کودکان است، صحّه می‌گذارد.
وفا یک سریال پرطرفدار درباره فلسطین
وفا داستان جوانی به نام ژوبین پناهی است که به جرم جاسوسی برای کشور اسرائیل در لبنان زندانی است. او به دلیل مشکلات روحی و روانی که پس از کشته شدن پدر و مادرش در انفجار بمبی در قبرس، پیدا کرده به بیمارستان منتقل می‌شود. در این زمان مأمور ویژه‌ای از طرف موساد و سازمان امنیت ملی اسرائیل برای ربودن او از آسایشگاه روانی وارد ایران می‌شود.
پوریا پورسرخ، هانیه توسلی، فرهاد قائمیان، فرهاد اصلانی، الیزابت امینی، رضا ایرانمنش و بازیگران لبنانی عدی رعد، حسن عدنان، گیریتا غون و آنجو حمید در فیلم تلویزیونی «وفا» به کارگردانی محمدحسین لطیفی بازی کرده‌اند.
سریال «سرجوخه»
سریال امنیتی – جاسوسی «سرجوخه» سال ۱۴۰۰ به کارگردانی احمد معظمی با روایتی از ماموران خرابکاری سازمان جاسوسی رییم صهیونیستی روی آنتن رفت.
سرجوخه به نویسندگی حسین امیرجهانی با روایت دو قصه موازی، به زندگی دو شخصیت غلامرضا و کیان که از دو طبقه اجتماعی مختلف با انگیزه‌ها و کشمکش‌های متفاوت هستند، می‌پردازد که هر دو در راه رسیدن به عشق موانع و اتفاقات زیادی سر راهشان قرار می‌گیرد.
سامان صفاری در نقش کیان، حمیدرضا محمدی در نقش غلامرضا، آرش آصفی در نقش یک افسر ضد جاسوسی، نازنین کیوانی در نقش یک اینفلوئنسر و نیلوفر کوخانی در نقش رزیتا از جمله بازیگران سریال هستند. یوری گال رئیس میز ایران در موساد است که در سریال سرجوخه محور تمام خرابکاری‌ها و ترور‌ها قرار می‌گیرد. ترور‌هایی که موساد بعضاً مسئولیت آن را به عناوین مختلف پذیرفته است.
سریال «سرجوخه» به تهیه کنندگی ابوالفضل صفری در مرکز سیما فیلم تهیه و تولید شده است.
سریال «زیتون سرخ»
مجموعه تلویزیونی «زیتون سرخ» محصول کشور سوریه با موضوع مظلومیت فلسطین سال ۸۹ از شبکه دو سیما پخش شده است.
سریال ۳۰ قسمتی «زیتون سرخ» محصول سال ۲۰۰۸ است که به کارگردانی احمد دعیب و نویسندگی بکر قبانی تولید شده است. بازیگرانی همچون منذر ریاخته، عبدالهادی الصباغ، عبدالکریم قواسمی، عبیر عبیسی، قاسم ملحو، محمد صداقی و ملوم حداد در آن به ایفای نقش می‌پردازند.
ادامه مطلب مروری بر فیلم و سریال‌های فلسطینی/ از «بازمانده» تا «برگی برای زیتون»
عوارض روغن زیتون: این روغن بسیار معروف می تواند اثرات مثبت و منفی برای هر فرد داشته باشد. روغن زیتون هیچ استثنایی نمی شناسد و گاهی اوقات اثرات جانبی خود را به طرز بسیار شدیدی نشان می دهد. این روغن فواید زیادی نیز برای سلامتی فرد دارد اما گاهی اوقات ممکن است که افراد از عوارض آن تعجب کنند و به همین دلیل در این قسمت از سلامت تعدادی از عوارض روغن زیتون را برای شما بررسی کرده ایم.
بیشتر بخوانید: فواید روغن زیتون: طول عمر با خوردن یک قاشق روغن زیتون + ۱۰مزیت باورنکردنی آن
روغن زیتون یک روغن بسیار سنگین است و نمی تواند سریع جذب پوست شود و لایه ضخیمی از آن روی پوست باقی می ماند و در نتیجه منافذ پوست را می بندد و بنابراین اگر مقدار زیاد از حد را روی پوست بزنید، باعث می شود که به پوست شما بچسبد و آلودگی ها را در آن به دام بیندازد و ماندن این آلودگی ها روی پوست می تواند باعث به وجود آمدن آکنه و لک های پوستی شود. پس توصیه ما به شما این است که در مصرف آن زیاده روی نکنید.
عوارض روغن زیتون, استفاده از روغن زیتون دو بار در هفته می تواند برای مرطوب کردن و لطیف کردن پوست کافی باشد و اگر پوست چربی دارید، بهتر است که هرگز روغن زیتون را استفاده نکنید زیرا چربی پوست شما با چربی این روغن افزایش پیدا می کند و در نتیجه آلودگی ها روی پوست تا مدت زمان زیادی باقی می مانند و ظاهر آن را دچار مشکل می کند.
بسیاری از افراد بعد از استفاده از روغن زیتون علائم آلرژی را از خود بروز می دهند و اگر شما هم یکی از آن افراد هستید، پیشنهاد ما به شما این است که دیگر از این روغن استفاده نکنید. روغن زیتون می تواند باعث حساسیت های شدید مثل خارش پوست، اگزما و مشکلات تنفسی و غیره شود که معمولاً این علائم بعد از چند دقیقه مصرف روغن زیتون خودشان را بروز می دهند و افرادی که نسبت به استفاده از روغن زیتون روی پوست حساسیت داشته باشند، حتماً با خوردن آن نیز این حساسیت را نشان می دهند. در صورت مشاهده علائم آلرژی بعد از مصرف روغن زیتون حتماً به پزشک مراجعه کنید و به یاد داشته باشید که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است و بهتر است که از به وجود آمدن وضعیت های خطرناک باید هرچه سریع تر پیشگیری کنید.
عوارض روغن زیتون، نوزادان پوست بسیار حساسی دارند و استفاده از روغن زیتون روی پوست آن ها کمی خطرناک است. این موضوع می تواند باعث خارش، قرمزی و تحریک پوست شان شود و به همین دلیل هرگز نباید از روغن زیتون برای پوست نوزادان تازه متولد شده استفاده کنید.
می توانید از روغن های دیگری که امنیت آن ها تضمین شده است استفاده کنید. مثل روغن نارگیل اما اگر حاضرید این ریسک را بپذیرید و فقط مایل به استفاده از روغن زیتون هستید، حتماً از نوع گیاهی با کیفیت بسیار بالای آن استفاده کنید.
همان گونه که قبل از این گفتیم، افراد با پوست چرب باید از مصرف روغن زیتون خودداری کنند. روغن زیتون می تواند باعث تحریک پوست در این افراد شود زیرا چربی آن به شدت با چربی طبیعی پوست واکنش نشان می دهد و باعث خارش قرمزی و تحریک می شود.
نمی توان گفت که روغن زیتون برای همه پوست های خشک مناسب می باشد و بسیاری از مطالعات به این نتیجه رسیدند که ماده ای به نام اولئیک اسید در روغن زیتون وجود دارد که مسئول از بین بردن رطوبت طبیعی پوست است و اگر پوست خشکی دارید، از این روغن استفاده نکنید.
عوارض روغن زیتون، افرادی که پوست به شدت چرب و چسبناکی دارند، بعد از استفاده از روغن زیتون متوجه افزایش جوش های سر سیاه روی پوست خود می شوند. همان گونه که قبلا توضیح دادیم، پوست چرب می تواند آلودگی ها را به دام بیاندازد و این آلودگی ها به شکل های مختلف مثل جوش سرسیاه خودشان را نشان می دهند.
روغن زیتون منبع غنی از چربی های تک رشته ای اشباع شده می باشد و هر قاشق غذاخوری از روغن زیتون حاوی ۱۴ درصد چربی اشباع شده و ۱۲۰ کالری است و همان گونه که می بینید مقدار کالری و چربی این ماده بسیار زیاد است. پیش از این هم در بخش سلامت تغذیه در نمناک گفتیم که مصرف روغن زیتون به طور منظم به صورت فرآوری نشده می تواند خطر ابتلا به بیماری هایی مثل چاقی ، حملات قلبی و سرطان سینه و سرطان روده بزرگ را افزایش دهد.
عوارض روغن زیتون، روغن زیتون سرشار از هیدروژن می باشد که در اثر فشار و گرما نیز افزایش پیدا می کند و این پروسه باعث تغییر ساختار مولکول ها شده و باعث می شود که اسید چرب امگا ۳ سالم در بدن فرد بسوزد و همچنین می تواند سطح کلسترول را در جریان خون افزایش دهد و از طرفی کلسترول مفید را نیز از بین ببرد و این اتفاق خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را نیز افزایش می دهد.
این روغن می تواند قند خون را به پایین تر از سطح طبیعی برساند. روغن زیتون می تواند پایداری بدن نسبت به انسولین را افزایش دهد که یکی از دلایل اصلی برای فعالیت های ضد سطوح قند خون می باشد. و مصرف بیش از حد روغن زیتون می تواند فرد را مستعد به ابتلا به مشکلات سلامتی مثل عرق کردن، ضعف و لرزش کند.
روغن زیتون می تواند سلامت قلب فرد را تنظیم کند اما مطالعات اخیر به این نتیجه رسیده اند که مصرف بیش از حد روغن زیتون می تواند باعث افت شدید فشار خون شود و این مشکل می تواند سلامت فرد را به خطر بیندازد و باعث مشکلاتی مثل سرگیجه، ضعف، حملات و نارسایی کلیه شود.
عوارض روغن زیتون، همان گونه که گفتیم روغن زیتون سرشار از اولئیک اسید می باشد که نقش حیاتی را در آزاد سازی لیپوپلی ساکارید ها ایفا می کند. این ماده پروتئینی سرشار از چربی می باشد. لیپوپلی ساکارید در خون بیشتر است و احتمال ابتلا به بیماری های التهابی توسط سلول های ایمنی افزایش پیدا می کند و علاوه بر آن روغن زیتون می تواند التهابات مزمن را نیز افزایش دهد.
یکی از جدی ترین اثرات جانبی روغن زیتون سنگ کیسه صفرا می باشد و اگر مستعد سنگ های کیسه صفرا هستید، باید از مصرف این روغن خود داری کنید. کبد ما صفرا و زرداب هایی را تولید می کند که تجمع آن ها باعث تولید سنگ صفرا می شود و راه آن را می بندد و این اتفاق زمانی رخ می دهد که فرد بیش از اندازه از روغن زیتون استفاده کند که باعث تجمع چربی در این قسمت می شود.
عوارض روغن زیتون، محتوای چربی بالا در روغن زیتون می تواند باعث اختلالات گوارشی و مشکلاتی مثل اسهال شود و همه ما می دانیم که ویژگی های روغن زیتون باعث شل شدن مواد درون روده می شود، پس زمانی که آن را به مقدار زیاد مصرف کنید، سیستم گوارشی تان کمی دچار مشکل خواهد شد و در نتیجه با اسهال خفیف رو به رو خواهید بود.
بیشتر بخوانید: قاتل فشار خون بالا: این مواد غذایی فشار خون بالا را به سرعت پایین می آورد!
زیر درختان زیتون، سومین بخش از سه‌گانه عباس کیارستمی محسوب می‌شود؛ سه‌گانه‌ای که در شمال ایران می‌گذشت و با عنوان سه‌گانه کوکر شناخته می‌شود. شاید ویژگی مهم این فیلم، خصلت فیلم‌درفیلم آن باشد. زیر درختان زیتون در واقع از دل سکانسی از فیلم قبلی این سه‌گانه، زندگی و دیگر هیچ، بیرون آمده بود و به شرایط تولید آن می‌پرداخت. زیر درختان زیتون، علی‌رغم سادگی ظاهری‌اش، اثری چندبُعدی بود که هم از سوی منتقدان سینمای ایران و هم در محافل جهانی با استقبال گرمی روبه‌رو شد. در این مطلب به چکیده نقدهایی پرداخته‌ایم که در زمان اکران زیر درختان زیتون در مورد این فیلم منتشر شدند.
همه چیز درباره رازهای فیلمسازی عباس کیارستمی
عوامل اصلی فیلم درختان زیتون: کارگردان، فیلمنامه‌نویس، تهیه‌کننده و تدوینگر: عباس کیارستمی/ فیلمبردار: حسین جعفریان/ بازیگران: محمدعلی کشاورز، حسین رضایی، ظریفه شیوا، فرهاد خردمند، طاهره لادانیان
خلاصه داستان فیلم زیر درختان زیتون: ابتدا کارگردان فیلم (کشاورز) خودش را به ما معرفی می‌کند و در میان شاگردان دبیرستانی دخترانه به دنبال بازیگر می‌گردد. در صحنه بعد خانم شیوا منشی صحنه فیلم صبح زود به دنبال طاهره می‌رود و در غیاب او با مادربزرگش صحبت می‌کند. طاهره حاضر نیست لباس محلی به تن کند و موضوع به بعدازظهر موکول می‌شود. برنامه فیلمبرداری بعدازظهر به‌خاطر لکنت زبان بازیگر نقش شوهر قطع می‌شود. خانم شیوا برای آوردن حسین، کارگر گروه فیلمبرداری، برای این نقش روانه می‌شود و او را می‌آورد. اما آمدن حسین نیز مشکل را حل نمی‌کند چون این بار طاهره جواب سلام او را نمی‌دهد. برنامه فیلمبرداری به هم می‌خورد و در بازگشت، کارگردان از حسین دلیل ماجرا را جویا می‌شود. حسین تعریف می‌کند که پیش از این کارگر ساختمانی بوده و یک بار به خواستگاری طاهره رفته ولی پدر و مادرش به خاطر نداشتن خانه به او جواب رد داده‌اند.
در شب زلزله، پدر و مادر طاهره از دنیا رفته‌اند اما مادربزرگش در پاسخ تقاضای مجدد او همچنان با ازدواج آن دو مخالفت کرده است. صبح روز بعد طاهره سرانجام با لباس محلی سر صحنه حاضر می‌شود و حسین سعی می‌کند در وقفه‌های بین برداشت‌ها دل طاهره را به دست بیاورد. طاهره پاسخی نمی‌دهد، حتی پاسخ منفی. فیلمبرداری به‌خاطر اشتباه‌های مکرر حسین و طاهره به‌دشواری پیش می‌رود ولی دست آخر نقش آنها تمام می‌شود و طاهره وقتی می‌بیند بر سر ماشین (میان عوامل فنی) بگومگو شده، پیاده از راه میان‌بر، راهی خانه می‌شود. حسین نیز با اشاره ضمنی کارگردان دنبالش می‌رود، و کارگردان هم پنهانی در پی آنهاست. حسین با سماجت علاقه‌اش را به تفصیل ابراز می‌کند. طاهره پاسخ نمی‌دهد و مسیر پرپیچ تپه فیلم خانه دوست کجاست را بالا می‌رود و حسین پس از مکثی کوتاه در پی‌اش روان می‌شود. آن سوی تپه در نمایی بسیار دور طاهره و حسین دو لکه سفیداند که در زمینه سبز حرکت می‌کنند و پس از زمانی طولانی، یکی از لکه‌های سفید (حسین) مسیر رفته را با شتاب بازمی‌گردد و موسیقی روی تصویر، شادمانی حسین را القا می‌کند.
زیر درختان زیتون موفقیت قابل توجهی در سطح جهان به‌دست آورد و از سوی بسیاری از محافل هنری به‌عنوان یکی از آثار برتر سال معرفی شد. تعدادی از دستاوردهای این فیلم کیارستمی به شرح زیر است:
زیر درختان زیتون از ۴ آبان ۱۳۷۳ در ایران اکران شد و ۲۶۱ هزار و ۳۱ مخاطب را به سینماها کشاند که، برای فیلمی که به‌نظر نمی‌رسید هیچ‌کدام از ویژگی‌های جذب مخاطب انبوه را داشته باشد، آمار قابل توجهی به شمار می‌رفت. با این نتیجه، زیر درختان زیتون در رتبه چهل‌وسوم پرمخاطب‌ترین فیلم‌های اکران‌شده آن سال قرار گرفت.
زیر درختان زیتون نمایانگر واقعیتی بازسازی‌شده از فیلم زندگی و دیگر هیچ است یا اثری تخیلی که فقط ظاهری واقع‌نمایانه دارد؟ آیا کیارستمی سعی کرده واقعیت را با کمترین مداخله ثبت کند یا آن را به‌نفع ایده‌ها و خواسته‌های خود تغییر دهد؟ این جنبه از فیلم تحسین‌شده عباس کیارستمی توجه بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد.
مصطفی جلالی‌فخر در شماره ۱۶۷ ماهنامه فیلم (آذر ۱۳۷۳) اعتقاد داشت که کیارستمی از محدود کردن و صدور احکام قطعی در مورد واقعیت پرهیز دارد و این ویژگی را در زیر درختان زیتون به نمایش گذاشته است: «تغییر تعمدی زاویه نگاه کیارستمی به واقعیت، جنبه دیگری از پرهیز تعمدی او از آنکادره‌کردن واقعیت است. او زندگی – و طبیعت – را پویاتر از آن می‌داند که بتوان برای آن حکمی صادر کرد.»
در همان شماره ماهنامه فیلم، ایرج کریمی سعی کرد با تمرکز بر نمای پایانی فیلم (که اتفاقا به یکی از به‌یادماندنی‌ترین پایان‌بندی‌های تاریخ سینمای ایران هم تبدیل شده است) راهی برای بررسی نگرش کیارستمی به مفهوم واقعیت بیابد: «نمای پایانی فیلم یکی از استثنایی‌ترین نماهای تاریخ سینما و استثنایی‌ترین نمای سینمای ایران تا به امروز است. اهمیت و زیبایی‌اش در زیبایی کارت‌پستالی منظره چشم‌نوازش نیست. برعکس – آن دو لکه انسانی که ظاهرا در مقیاس منظره وسیع چیزی به‌حساب نمی‌آیند به آن جان می‌دهند و تماشاگر و منظره را به هم پیوند می‌دهند… من معتقد نیستم که کمال ساختاری و محتوایی این نما – کمال موجود در آن و مضمون «کمال» که القا می‌کند – فقط به‌کار گره‌گشایی داستانی و دراماتیک فیلم بخورد. البته، در همین حد نیز نشانه هوشمندی کیارستمی می‌بود: اینکه تشخیص داده است که جواب گرفتن از همسر آتی – مخصوصا با کلیشه لوس در مراسم عقدکنان – آنقدر دور و در چشم‌انداز طبیعت زیبا روی دهد تا سانتی‌مانتال از کار در نیاید. ولی این نما فقط همین نیست. این نما، پیش از هر چیز و در درجه نخست، از دید کشاورز (کارگردان) است که حسین را درپی تعطیل‌شدن کار تعقیب کرده و حالا با نگاهش او را دنبال می‌کند. یعنی اینکه این «نما» همچون «واقعیت» در فیلم نمایانده می‌شود. واقعیتی که در مقایسه با نماهای تکرارشونده فیلم کشاورز که «درنمی‌آیند» و همچنین نماهای پشت صحنه فیلمش پخته و کامل است.»
بهزاد عشقی (ماهنامه فیلم، ۱۳۷۳): «آیا این ضعف فیلم محسوب می‌شود؟ جواب منفی است. کیارستمی قراردادهای سینما را در تمام لایه‌های فیلمش برملا می‌کند، تا میزان قدرت سینما را در ثبت واقعیت، مورد داوری قرار بدهد. در طی فیلم مناظره‌ای ایجاد می‌شود میان واقعیتی که فیلمساز می‌خواهد ثبت کند، با واقعیتی که خارج از ذهن او وجود دارد… فیلمساز گرچه به خاطر ثبت انگاره‌های ذهنی خود به دنبال واقعیت آمده، با این همه واقعیت نیز در او تاثیر می‌گذارد، و سرانجام واقعیت غالب می‌شود، چنان‌که از واقعیت مصنوع سینمایی فاصله می‌گیرد»
از دید کریمی، راز موفقیت کیارستمی این بود که، در راه بازنمایی یا ساختن واقعیت، خود را جلوتر از تماشاگر قرار نمی‌داد: «کیارستمی نوعی ناهمخوانی و ناسازگاری را میان تصویر و واقعیت، میان سینما و زندگی (حتی نوع سینمایی که با سبک خودش با کمترین دستکاری در واقعیت دارد شکل می‌گیرد و نمی‌گیرد) احساس می‌کند و از راه این احساس به «کمال واقعیت» می‌رسد. البته در اینجا هم خودش جلوتر از یک تماشاگر نیست و راز کامیابی‌اش در همین است. زیرا وقتی تماشاگر فیلم سازنده فیلم را در کنار خودش می‌بیند واقعا این احساس به او دست می‌دهد که تماشاگر واقعیت است و کیارستمی همین را می‌خواهد.»
بهزاد عشقی در شماره ۱۶۸ ماهنامه فیلم (دی ۱۳۷۳) بخش مهمی از یادداشت خود را به بررسی دوگانه واقعیت/قراردادهای سینمایی در زیر درختان زیتون اختصاص داد. به‌نوشته عشقی، زیر درختان زیتون عملا دو لایه متفاوت دارد: در یکی به‌نظر می‌رسد که فیلمْ جنبه‌ای مستندنما دارد و در دومی دست فیلمساز در طبیعت مداخله می‌کند. از دید عشقی، هدف کیارستمی از ساخت چنین فیلمی، ارزیابی قدرت سینما در ثبت واقعیت بود: «در نخستین صحنه فیلم زیر درختان زیتون، کشاورز خطاب به تماشاگر می‌گوید که بازیگر است و در این فیلم به نقش کارگردان ظاهر می‌شود. اما کارگردانی فیلم را عباس کیارستمی به عهده دارد، و این مسئله بخشی از واقعیت فیزیکی غیرقابل انکار فیلم محسوب می‌شود. فیلم دو لایه متفاوت دارد. لایه اول، درباره گروهی است که می‌خواهند فیلمی در مناطق زلزله‌زده بسازند. در لایه دوم، داستانی جلوی دوربین بازسازی می‌شود که جنبه مصنوع آن با طبیعت نمایشی‌اش همخوانی درونی دارد. اما لایه اول، طبیعتا می‌باید جنبه مستندگونه داشته باشد، در حالی‌که حضور کشاورز، به این پهنه از فیلم نیز جنبه مصنوع می‌بخشد. آیا این ضعف فیلم محسوب می‌شود؟ جواب منفی است. کیارستمی قراردادهای سینما را در تمام لایه‌های فیلمش برملا می‌کند، تا میزان قدرت سینما را در ثبت واقعیت، مورد داوری قرار بدهد. در طی فیلم مناظره‌ای ایجاد می‌شود میان واقعیتی که فیلمساز می‌خواهد ثبت کند، با واقعیتی که خارج از ذهن او وجود دارد. به‌عنوان نمونه، منشی صحنه از طاهره می‌خواهد که منطبق با دیدگاه فیلمساز، با لباس روستایی در مقابل دوربین ظاهر شود. طاهره در مقابل این خواست مقاومت می‌کند، زیرا در واقعیت خارجی، دختران جوان و تحصیل‌کرده، لباس محلی نمی‌پوشند. در این مجادله طاهره تسلیم می‌شود، و سازندگان فیلم، الگوی ذهنی خود را بر واقعیت تحمیل می‌کنند. در صحنه‌ای از فیلم، حسین شمار اقوامی را که در زلزله از دست داده، ۲۵ نفر ذکر می‌کند. کشاورز فیلمبرداری را قطع می‌کند، و از حسین می‌خواهد که بگوید ۶۵ نفر. واقعیت همان است که حسین می‌گوید، اما فیلمساز براساس برداشت شخصی خود، و به نیت ایجاد تاثیر عاطفی بیشتر، واقعیت آماری را تحریف می‌کند. به این ترتیب، آیا کیارستمی می‌خواهد بگوید که هر فیلمسازی نسخه خود را از واقعیت ارائه می‌دهد، و واقعیت چه در جزئیات، و چه در وجوه گوهریش قابل شناسایی نیست؟ در فیلم نشانه‌های دیگری وجود دارد که مبین تاثیر واقعیت در تغییر انگاره‌های ذهنی فیلمساز است. مثال می‌زنم: در صحنه‌ای از فیلم، کشاورز از دختری روستایی نامش را می‌رسد، و با سکوت خجولانه او مواجه می‌شود. حسین توضیح می‌دهد که زن‌های جوان این منطقه، نام خود را به غریبه‌ها نمی‌گویند. کشاورز با سکوت خود، منطق حسین را تایید می‌کند. در صحنه‌ای دیگر، طاهره در مقابل دوربین شوهرش را حسین خطاب می‌کند. کشاورز از طاهره می‌خواهد که بگوید «حسین آقا»، اما طاهره سرپیچی می‌کند. در اینجا واقعیت خود را به فیلمساز تحمیل می‌کند. زیرا به گفته حسین، اغلب زن‌های این منطقه، شوهرشان را به همین صورت مورد خطاب قرار می‌دهند.»
از دید عشقی، در نمای پایانی فیلم، این واقعیت است بر جنبه مصنوع سینما غالب می‌شود: «واقعیت پشت صحنه چنان تاثیرگذار است که به‌تدریج کارگردان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. او حسین را به دنبال طاهره می‌فرستد، و خود به تعقیب آنها می‌پردازد، و همچون فیلمسازی که صحنه‌ای سینمایی را پرداخت می‌کند، دلمشغول عشق یک‌سویه حسین می‌شود. فیلمساز گرچه به خاطر ثبت انگاره‌های ذهنی خود به دنبال واقعیت آمده، با این همه واقعیت نیز در او تاثیر می‌گذارد، و سرانجام واقعیت غالب می‌شود، چنان‌که از واقعیت مصنوع سینمایی فاصله می‌گیرد.»
با این وجود، در این مسیر گاه واقعیت و گاه تلقی فیلمساز پیروز می‌شود. بنابراین زیر درختان زیتون هم فیلمی است در ستایش واقع‌گرایی و هم اثری است در تحسین نقش سینما در شناخت واقعیت و تغییر دادن آن: «طی مناظره‌ای که میان واقعیت خارجی، و انگاره‌های فیلمساز برقرار می‌شود، گاهی واقعیت، و زمانی تلقی فیلمساز، حقانیت خود را به ثبوت می‌رسانند. کیارستمی با تاکید بر نقش مصنوع سینما، در عین حال واقعیت خارجی را ناشناختنی فرض نمی‌گیرد، و بر نقش ارزشمند سینما در شناخت واقعیت، تاثیرپذیری از واقعیت، و متحول کردن واقعیت صحه می‌گذارد، و درنتیجه فیلمی در ستایش واقع‌گرایی پدید می‌آورد.»
از دید رضا درستکار در شماره ۱۵۵ ماهنامه فیلم (اسفند ۱۳۷۲) زیر درختان زیتون علی‌رغم تاکید بر خودآگاهی شخصیت کارگردان، عملا او را به حاشیه می‌راند تا ماجرای علاقه حسین به طاهره را پیش ببرد: «هرچند خودآگاهی کارگردان پیش از هر چیز به چشم می‌آید، اما این مهم در نهایت به موضوعی مهم‌تر ختم می‌شود. کارگردان مدام در طول فیلمبرداری فیلمش تعمدا از حسین جانبداری می‌کند، زمینه را برای حصول نتیجه‌ای مثبت مهیا می‌سازد و حتی در ترغیب او نیز کوتاهی نمی‌کند، و با این مهم، خود را در فیلم به حاشیه می‌کشاند.»
با وجود ظاهر طبیعت‌گرایانه فیلم، نغمه ثمینی در شماره ۱۶۷ ماهنامه فیلم به الگویی از ادبیات کهن اشاره کرد که در ارتباط با دو فیلم زندگی و دیگر هیچ و زیر درختان زیتون هم قابل ردیابی است. هرچند ثمینی در یادداشت خود مستقیما به دوگانه سبک‌پردازی‌شده بودن و واقع‌گرا بودن اشاره نکرد اما به‌نظر می‌رسد توضیح او حاوی نوعی ارزیابی در مورد این تقابل است چرا که، طبق این توصیف، زیر درختان زیتون در واقع یک قصه است و نه بازنمایی مستند اتفاقات گذشته: «در چهل طوطی از هر داستان، داستانی دیگر زاده می‌شود. شهرزاد، هنوز قصه‌ای را به پایان نبرده، قصه‌ای دیگر آغاز می‌کند: از هر نقلی، نقلی تازه آفریده می‌شود. از هر حادثه، حادثه‌ای تازه‌تر. پس اگر تنها سکانسی از زندگی و دیگر هیچ منجر به ساخته شدن زیر درختان زیتون می‌شود، چه بسا تنها یک سکانس از همین فیلم نیز به فیلمی دیگر منتهی شود و سکانسی از آن فیلم هم به فیلم بعدی، و این تکرار می‌تواند تا ابد ادامه یابد. بی هیچ پایانی، به اندازه هزار و یک شب.»
هنگام تماشای زیر درختان زیتون، از حجم تکرارها شگفت‌زده می‌شویم. تاکید کیارستمی بر تکرار ایده‌ها، موقعیت‌ها و در مواردی حتی دیالوگ‌ها، تا جایی پیش رفت که از دید برخی از منتقدان به مهم‌ترین عنصر ساختاری فیلم تبدیل شد. امیر پوریا یکی از این منتقدان بود که در شماره ۱۶۷ ماهنامه فیلم مثال‌هایی از این تکرارها را ذکر کرد و سعی کرد از طریق آن دریچه‌ای رو به زیر درختان زیتون باز کند: «شاید مهم‌ترین عنصر ساختاری پدیدآورنده فاصله‌گذاری فیلم… تلاش برای ایجاد فرم از طریق تکرار است. تکرار واژه‌ها (کودکی در پاسخ کارگردان که مفهوم واژه تعاون را از او پرسیده بود، می‌گوید: «همکاری با یکدیگر» و چند لحظه بعد که کارگردان از دیگر بچه‌ها می‌پرسد «دیگه چی؟»؛ کودکی دیگر می‌گوید: «همکاری با یکدیگر» و کودک نخست اعتراض می‌کند: «ما اول گفتیم»!) تکرار موقعیت‌ها (حرف زدن و خواهش کردن و جواب خواستن یکسره حسین در صحنه بالای ایوان و صحنه ماقبل آخر، میان درختان زیتون و سکوت و پاسخ ندادن طاهره)، تکرار توضیح‌ها (حسین یک بار وقتی که پیرزن کولی و همراهانش سوار وانت شده‌اند، برای کارگردان توضیح می‌دهد که «اینجا رسم نیست که اسم دخترها رو از خودشون بپرسند» و یک بار هم زمانی که کارگردان به طاهره اصرار می‌کند که شوهر خود را در فیلم «حسین آقا» صدا بزند، باز حسین توضیح می‌دهد: «پیش زن‌های اینجا رسم نیست به شوهرشون بگن آقا. به نظر من، این توی کار شما غلط نیست»!) تکرار برداشت‌ها به هنگام فیلمبرداری…»
رضا درستکار (ماهنامه فیلم، ۱۳۷۲): «هرچند خودآگاهی کارگردان پیش از هر چیز به چشم می‌آید، اما این مهم در نهایت به موضوعی مهم‌تر ختم می‌شود. کارگردان مدام در طول فیلمبرداری فیلمش تعمدا از حسین جانبداری می‌کند، زمینه را برای حصول نتیجه‌ای مثبت مهیا می‌سازد و حتی در ترغیب او نیز کوتاهی نمی‌کند، و با این مهم، خود را در فیلم به حاشیه می‌کشاند»
از دید پوریا، پایان‌بندی زیر درختان زیتون جایی است که آن تکرارها به نتیجه می‌رسند: «به طول انجامیدن فصل پایانی زیر درختان زیتون، به سرانجام رساندن سیر تکرارهای آن است. پس از تکرار فراوان و تقاضاهای حسین از طاهره، هر دو تپه پیچ‌درپیچ خانه دوست… و زندگی و دیگر هیچ را می‌پیمایند و به آن سویش می‌روند (و این خود تقارن دلپذیری است که دوربین کیارستمی در لحظه‌ای شگفت، برای نخستین بار به احترام مضمون عشق، به آن‌سوی تپه عزیمت می‌کند). دوربین از همان‌جا، انگار از دید محمدعلی کشاورز، آن دو را در پهنه سبز طبیعت در قاب می‌گیرد که بیشتر همچون دو لکه سپیدند تا دو انسان در حال حرکت. بدون هیچ گونه تعلیق و تاکید، صحنه‌ای که از نظر دراماتیک در فیلمی با اصول متعارف و کلاسیک می‌توانست نقطه اوج روایت و مهم‌ترین لحظه داستان باشد، در نمایی بسیار دور می‌گذرد. در واقع تا حدود نیمی از زمان این نما، توجه تماشاگر فقط و فقط معطوف به پاسخ گرفتن حسین از طاهره است. اما با تکرار ریتم موسیقی و طولانی شدن عمدا زیاده از حد نما، رفته‌رفته این توجه کم می‌شود. اطلاعات بصری و شنیداری مخاطب پس از مدتی به حد صفر می‌رسد و درست از همین لحظه‌هاست که بازی بین تصویر لکه‌های سپید در زمینه سبز و آوای موسیقی، به‌تدریج جای آن توجه به فرجام روایت در آثار کلاسیک را می‌گیرد و صرفا همین فرم و ترکیب نقاشی، تصویر، موسیقی و شاعرانگی در نمای طولانی انتهایی، ذهن بیننده را به خود مشغول می‌کند.»
نغمه ثمینی در نقد خود این ویژگی را متاثر از اندیشه‌ای شرقی دانست: «کلید دیگر دریافت خصوصیات شرقی در این اثر، تمرکز بر تکرارها و زنجیره نماهایی است که چندین بار به نمایش درمی‌آیند. این تکرارها، در ظاهر، هر یک سازی می‌زنند و کمکی به پیشبرد خطی داستان نمی‌کنند. اما اگر به بطن فیلم نفوذ کنیم، درمی‌یابیم که آنچه بیش از پیشرفت داستان مهم می‌نماید، رسیدن به نوعی ثبات و سکون است که هدف غایی هنر شرق است. ثبات و سکونی که تنها در چرخیدن در دایره تکرارها و تکرارها، میسر می‌شود.»
از دید مجید اسلامی در شماره ۱۶۸ ماهنامه فیلم، این تکرارها به نوعی قرینه‌سازی در فیلم منجر شده و فرم روایی فیلم را می‌سازد: «کل صحنه‌هایی که در داخل ماشین می‌گذرند با هم به نوعی قرینه می‌شوند: گفت‌وگوی خانم شیوا و آقای دفاعی، گفت‌وگوی حسین و خانم شیوا، گفت‌وگوی حسین و کشاورز در داخل پاترول، و گفت‌وگوی حسین و کشاورز پشت وانت. این گفت‌وگوها به‌خاطر یکسان بودن مسیر، تکراری به‌نظر می‌رسند؛ از سوی دیگر در فیلمبرداری صحنه‌ها نیز آنچه به‌چشم می‌آید فقط تکرار است؛ حرف‌های حسین به طاهره نیز مدام تکرار می‌شود. تکرار اصلی‌ترین عنصر ساختاری فیلم است. حتی کوه‌های منطقه نیز صدای بلند کشاورز را در خود تکرار می‌کنند. تنها چیزی که در ابتدا به‌نظر می‌رسد تکراری نیست مسیر خطی حرکت حسین و طاهره در آن چشم‌انداز انتهایی است. اما اشتباه می‌کنیم: یکی از لکه‌های سفید از آن دوردست‌ها از دیگری جدا می‌شود تا مسیر رفته را از نو بازگردد و احتمالا باز آن راه رفته را تکرار کند. اگر فرم روایی زندگی و دیگر هیچ یک مسیر خطی (برای پیدا کردن بچه‌ها و همدلی با زلزله‌زدگان) بود فرم روایی زیر درختان زیتون همچون خانه دوست… مسیری رفت و برگشت است که با الگوهای تکرارشونده‌اش به زیبایی تمام تزیین شده است.»
جواد طوسی یکی از معدود منتقدان سرشناس سینمای ایران بود که در زمان اکران زیر درختان زیتون نقدی منفی بر این فیلم نوشت. از دید او، استفاده از الگوی تکرار در این فیلم کیارستمی نوعی زیاده‌روی است و نمی‌توان آن را نوآوری قابل‌توجهی دانست. طوسی حتی تلویحا گروهی از منتقدان را متهم کرد که مرعوب نام کیارستمی شده‌اند: «اصرار فیلمساز ما برای درانداختن طرحی نو در مکتب سینما/حقیقت، به‌حدی‌ست که آنقدر برداشت را تکرار می‌کند تا به کارگردان فیلمش حالی کند با واقعیت کنار بیاید. همان واقعیتی که نام حسین را بدون آقا ادا کند. همان واقعیتی که با سکوت آن کارگر جوان حمل‌کننده کیسه گچ و لکنت‌زبان گرفتنش در حین صحبت با دختر، کنار بیاید و قید بازی گرفتن از او را بزند. اما واقعا در سینما جایی برای این نوآوری متکی بر تکرار هست؟ چطور بعضی‌ها این تکرار را نوآوری شگرفی می‌دانند اما تاب تحمل تکرارهای پذیرفتنی دیگری از جانب فیلمساز دیگر را ندارند؟ لابد آن فیلمساز، زیادی بومی است ولی این فیلمساز در اندازه‌های جهانی است و نباید شیوه کارش را شوخی بگیریم.»
چه زیر درختان زیتون را اثری طبیعت‌گرا بدانیم و چه فیلمی تصنعی، به‌سختی می‌توانیم منکر توانایی کیارستمی در استفاده از طبیعت برای انتقال احساسات مختلف به تماشاگر شویم. ژان کلود کریر، نویسنده سرشناس، در یادداشتی که در نوول ابزرواتور نوشت و با ترجمه ژینوس کریمی در شماره ۱۶۷ ماهنامه فیلم منتشر شد، به این اشاره کرد که چگونه استفاده از فضای باز در زیر درختان زیتون به بحث شخصیت جوان فیلم در مورد داشتن سرپناه مرتبط می‌شود: «جریان فیلم در دهکده‌ای در شمال ایران می‌گذرد؛ همان دهکده‌ای که کیارستمی زندگی و دیگر هیچ را در آنجا فیلمبرداری کرده است. این دهکده در اثر یک زمین‌لرزه از بین رفته بود. یکی از وسوسه‌های قهرمان جوان فیلم هدیه کردن یک خانه واقعی به همسر آینده‌اش است. این خانه عنصری اساسی است. هیچ زندگی خانوادگی‌ای بدون آن قابل تصور نیست. برای اینکه بتوانیم عدم وجود مسکن را بیشتر حس کنیم، کیارستمی تمام فیلمش را در فضای باز گرفته است. در فیلم نمای داخلی اصلا وجود ندارد. حتی در شروع، مادربزرگ را در ایوان می‌بینیم. حضور دائمی درختان، باد، زمین، باران، بدون اینکه سخنی گفته شود لزوم سرپناه و سقفی را یادآوری می‌کنند.»
احمد طالبی‌نژاد (ماهنامه فیلم، ۱۳۷۳): «کلید اصلی فیلم را در سکانس پایانی‌اش یافتم. جایی که جوان عاشق به توصیه کارگردان (محمدعلی کشاورز- کیارستمی) به دنبال دخترک از راه فرعی می‌رود، به آن تک‌درخت بالای تپه خانه دوست می‌رسد و در پی او می‌رود تا به دشت سبز و خرمی می‌رسد که راهی مارپیچ از میانش می‌گذرد. آنها در پی هم می‌روند. فاصله‌ها نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود و به جایی می‌رسند که انگار یکی شده‌اند»
احمد طالبی‌نژاد در شماره ۱۵۵ ماهنامه فیلم به سکانس پایانی اشاره کرد و به این نتیجه رسید که فیلم، بیش از اینکه در مورد سرنوشت انسان‌ها باشد، در مورد خود طبیعت است: «کلید اصلی فیلم را در سکانس پایانی‌اش یافتم. جایی که جوان عاشق به توصیه کارگردان (محمدعلی کشاورز- کیارستمی) به دنبال دخترک از راه فرعی می‌رود، به آن تک‌درخت بالای تپه خانه دوست می‌رسد و در پی او می‌رود تا به دشت سبز و خرمی می‌رسد که راهی مارپیچ از میانش می‌گذرد. آنها در پی هم می‌روند. فاصله‌ها نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود و به جایی می‌رسند که انگار یکی شده‌اند. دوربین همچنان بر فراز تپه و در کنار آن تک‌درخت که حالا دیگر تنومند شده ناظر این لحظه جادویی است. جوانک در نقطه انتهایی کادر، از راه رفته برمی‌گردد و تو می‌مانی که آیا از محبوبش جواب مثبت گرفته یا نه. اما اصلا مهم نیست. مهم این است که آنها در متن طبیعت گم و با آن یکی می‌شوند و فیلم درباره طبیعت است که انسان هم جزئی از آن به شمار می‌رود. حالا وقتی با این کشف به بقیه فیلم نگاه کنی، همه چیز برایت معنایی تازه می‌یابد.»
جهانبخش نورایی در شماره ۱۶۷ ماهنامه فیلم به کاربرد دوگانه مفهوم زلزله در زندگی و دیگر هیچ و زیر درختان زیتون اشاره کرد: «اگر نتیجه یک جهان آباد و سامان‌یافته، تفاوت‌گذاری و محرومیت برخی از انسان‌ها باشد، پس زلزله‌ای که آبادی‌ها را زیروزبر کرده، برکتی آسمانی بوده که با بی‌خانمان کردن همه آدمیان، دارا و ندار را در موقعیت مساوی قرار داده است. در این بی‌سامانی، تساوی هست و در این تساوی، به گمان عاشق بی‌قرار و بی‌خانمان ما، عشق راحت‌تر می‌شکفد و رسیدن به دلدار سهل‌تر است، زیرا حجاب و مانعی به نام «خانه» از میان برداشته شده و در رابطه انسان‌ها، «دل» حرف اول و آخر را می‌زند.»
از دید نورایی، زیر درختان زیتون از نظر نوع نگاه فیلمساز به طبیعت حتی از آثار قبلی خود کیارستمی هم فراتر می‌رود: «طبیعت در فیلم‌های کیارستمی مشخصا در خانه دوست کجاست؟، زندگی و دیگر هیچ و بالاتر از همه، زیر درختان زیتون با پستی و بلندی‌ها و پیچ‌وخم‌های زمین منطقه شمال عرصه‌ای برای تقلای جسمانی آدم‌هاست و در همان حال به مثابه آینه‌ای پستی و بلندی روح و عواطف آنان را بازمی‌تاباند… اما، در زیر درختان زیتون، طبیعت به مرحله معنایی رفیع‌تری می‌رسد و کیفیتی اساطیری پیدا می‌کند. طبیعت در این فیلم، نه صرفا به عنوان توصیفی از حالات روحی و عاطفی آدم‌ها، که در حد یک شخصیت فعال و زنده – اسطوره – حضور دارد. آدم‌ها را در گریز از تنگنای خانه، در آغوش بیکرانه خود جا می‌دهد.»
نقدی بر «سه گانه زلزله» عباس کیارستمی
نورایی به شخصیت حسین اشاره کرد که نوعی دوگانگی در دلبستگی به طاهره و وابستگی به گروه فیلمبرداری در او دیده می‌شود. افزایش علاقه حسین به طاهره عملا به‌معنای دل‌کندن او از دنیای روزانه است (و عملا نزدیک‌تر شدن او به طبیعت) است: «حسین هر چه بیشتر زبون طاهره می‌شود، وابستگی‌اش به گروه فیلمبرداری کاهش می‌یابد. آدم سربه‌راه و محجوبی چون او که در همه حال آماده خدمتگزاری‌ست، در برابر دستور یکی از افراد گروه فیلمبرداری در مورد آوردن چای به اعتراض می‌گوید که امروز به حد کافی به آنها چای داده است، و جروبحث‌هایش با خانم شیوا لحن یک استقلال‌طلبی ملایم را به‌خود می‌گیرد. عشق طاهره، در همان حال که حلقه زنجیر خود را به دور گردن حسین تنگ‌تر می‌کند، در سطح ارتباط او با دنیای مادی اطراف به صورت یک نیروی رهاننده عمل می‌کند. رهایی نهایی در آخر راه زیگزاگ و بر فراز تپه اتفاق می‌افتد. حسین فلاسک و سطل محتوی وسایل تهیه چای را که در دست دارد و نمایان‌ترین نشانه وابستگی او به دنیای حقیر روزانه است ول می‌کند و در سراشیب آن سوی تپه، به دنبال طاهره روان می‌شود (همگونی دلنشینی میان این عمل حسین و تصمیم هامون در فیلم مهرجویی می‌بینیم که با دور کردن همه علائم تعلق و بندگی از خود، تن به دریای تطهیرکننده می‌سپارد).»
شاید کلیدواژه اصلی زیر درختان زیتون (همچون دیگر آثار شاخص سینمای کیارستمی) اصالت باشد. می‌دانیم که کیارستمی مدت‌ها شاخص‌ترین چهره سینمای ایران در جشنواره‌های جهانی بود. همچنین از این نکته آگاهیم که موفقیت‌های او منجر به ایجاد جریانی از فیلم‌های تقلیدی شد که با عنوان سینمای جشنواره‌ای شناخته می‌شد و به‌تدریج باعث دلزدگی گروهی از مخاطبان و منتقدان ایرانی هم شد. اما نکته دقیقا اینجا است که تحسین‌های همه‌جانبه از سینمای کیارستمی به‌واسطه تقلیدی نبودن آن بود. سینمای کیارستمی، چه آن را بپسندیم و چه نه، سینمایی بااصالت و منحصربه‌فرد بود و به همین علت بر بسیاری از فیلمسازان در نقاط مختلف جهان نیز تاثیر گذاشت.
راستش اوضاع همیشه بدین منوال است که انبوهی کارگردانِ صرفا تابعِ مدِ روز داریم و معدودی فیلمساز اصیل که حتی وقتی به جریان‌های روز می‌پردازند هم از زاویه نگاه ویژه خود آنها را مورد بررسی قرار می‌دهند. عباس کیارستمی یکی از همین فیلمسازان کم‌تعداد بود و به همین خاطر است که جای خالی او هنوز در سینمای ایران پر نشده است. زیر درختان زیتون هم یکی از همین فیلم‌های اندک محسوب می‌شود و به همین دلیل، تماشای آن هنوز هم تجربه‌ای متفاوت با بخش عمده آثار دیگر سینمای ایران است.
ادامه مطلب فیلم زیر درختان زیتون؛ نقدهای قدیمی، معرفی کامل و عکس ها
زیتون یکی از خوشمزه ترین و سالم ترین همراهان غذا است که لذت خوردن را چند برابر می کند و ارزش غذایی بالایی دارد.
گاهی اوقات هنگام خرید زیتون تلخ توجه کافی نمی کنیم، اما روش هایی وجود دارد که می توانید با استفاده از آنها تلخی زیتون را از بین ببرید.
زیتون معمولاً در اوایل تابستان شکوفا می شود. سپس میوه ها به تدریج شکل گرفته و در اواخر تابستان به مرحله برداشت می رسند.
در ابتدا زیتون ها سبز کمرنگ هستند و به تدریج تیره می شوند ، اما در پایان پاییز رنگ آنها کاملا سبز تیره می شود. جالب است بدانید که درخت زیتون در گذشته نمادی از صلح و ثروت بود.
پرچم سازمان ملل همچنین از شاخه زیتون به عنوان نمادی از صلح استفاده می کند و به سه شکل کنسرو شده – شکسته و بدون دانه در دسترس است.
زیتون کنسرو شده همان زیتون های فاقد هسته هستند که روغنی نیستند و برای تهیه زیتون های فرآوری شده استفاده می شوند.
این نوع زیتون برای تزیین نیز استفاده می شود.زیتون خرد شده زیتونی است که با روغن آغشته نشود.
انواع زیتون ها تلخ هستند و راه رفع تلخی آنها چندین بار شستن آنها با آب است ، به این معنی که زیتون ها باید سه یا چهار بار شسته و بعد از هر بار شستن در آب نمک خیس بخورند تا طعم دلخواه را بدست آورند.
هنگامی که تلخی زیتون از بین رفت ، آنها را دوباره در آب نمک بریزید تا میزان شوری به دلخواه شما باشد. سپس ۲ قاشق غذاخوری روغن زیتون و یک قاشق غذاخوری گلپر روی زیتون ها بریزید و در جای خنک به غیر از یخچال نگهداری کنید.
زیتون سبز و نارس را در محلول قلیایی خیسانده تا تلخی آن از بین برود ، سپس برای مدتی در آب نگهداری شود و سپس این زیتون را با مخلوط آب ، نمک و سرکه یا به روش آب نمک تلخ در ظرفی قرار می دهند و از بین می برد.
زیتون را می توان در خانه نیز تهیه کرد ، اما بیشتر مصرف کنندگان به دلیل زمان لازم ترجیح می دهند زیتون آماده درست کنند.
رنگ زیتون به نوع آنها بستگی دارد اما اگر زیتون پس از خارج شدن از محلول قلیایی در معرض هوا قرار گیرد ، رنگ آن سیاه می شود. محلولهای قلیایی خوراکی همان مخلوط آب، جوش شیرین و آهک است.
زیتون را می توان از این طریق حتی در خانه تهیه کرد، اما به دلیل فرآیند کار سخت، بیشتر مصرف کنندگان زیتون آماده را ترجیح می دهند. بعضی از زیتون ها پس از پردازش سیاه می شوند.
اگر زیتون پس از خارج شدن از پوست برای مدتی در معرض هوا قرار گیرد ، رنگ آن سیاه می شود. البته رنگ زیتون بیشتر به نوع آن مربوط می شود ، در مورد محلول های خوراکی قلیایی آب و بی کربنات مانند جوش شیرین و آهک که برای مربای خیار استفاده می شود.
زیتون خرد شده زیتونی است که روغن کاری شده باشد و زیتون بدون دانه همان زیتون کنسرو شده (روغن کاری نشده) است و برای تهیه زیتون کشت شده یا پوشاندن آنها با فلفل قرمز و بسته بندی های زیبا استفاده می شود
در هر صورت همه زیتون ها تلخی دارند و تنها راه خلاص شدن از تلخی آنها خیساندن آنها در آب نمک و چندین بار شستن آنهاست تا طعم تلخ آنقدر که انتظار دارید از بین برود. (می توانید زیتون را حدود سه تا چهار بار در روز بشویید و دوباره در آب نمک قرار دهید.
در آخر ، وقتی طعم دلخواه را پیدا کرد ، دوباره زیتون ها را در آب نمک قرار دهید. شوری باید به حدی باشد که شما غذا را دوست داشته باشید (نه بدون نمک و نه نمک) ، و مثلا اگر سطل های پلاستیکی به اندازه سه کیلو ماست باشد.
ریزیم ۱ یا ۲ قاشق غذاخوری روغن زیتون و گلپر (یک قاشق غذاخوری) روی آن بریزید، معمولاً زیتون ها را در جای خنک قرار می دهند و سعی کنید این مکان را در یخچال سرد نگه ندارید.
زیتون سبز یا زیتونی که فقط کمی رسیده اند برای مدتی در محلولهای قلیایی خیس می شوند تا تلخی گوشت آنها از بین برود.
سپس آنها را برای مدتی در آب خیس کرده و در نهایت در ظرفی حاوی محلول حاوی نمک کم (مخلوط آب ، نمک و سرکه) نگهداری می کنند و یا از همان ابتدا روند تلخی را فقط با آب نمک انجام می دهند.
زیتون را می توان از این طریق حتی در خانه تهیه کرد ، اما به دلیل فرآیند کار سخت ، بیشتر مصرف کنندگان زیتون آماده را ترجیح می دهند.
برخی از زیتون ها پس از پردازش سیاه می شوند. اگر زیتون پس از خارج شدن از پوست برای مدتی در معرض هوا قرار گیرد ، رنگ آن سیاه می شود. البته رنگ زیتون بیشتر مربوط به شکل ظاهری آن است.
در مورد محلولهای قلیایی خوراکی (ترکیبی از آب و بی کربنات مانند جوش شیرین و آهک) (برای مربای گل همیشه بهار استفاده می شود)
برای شیرین سازی زیتون با استفاده از سودا ، ابتدا زیتون تازه چیده شده را تمیز کنید، پس از تمیز کردن و از بین بردن برگها و میوه های زخمی و بیمار یا پوسیده آنها را با یک ظرف مناسب در بشکه ریخته و آب ساده به آن اضافه کنید.
بنابراین پس از غوطه ور شدن زیتون ، حداکثر ۱۵ سانتی متر آب روی زیتون قرار می گیرد.در مرحله دوم شیرین سازی زیتون ، باید حجم آب (حجم آب ظرف) را اندازه گیری کنید
تا مشخص شود چند لیتر است (می توان از ۱.۵ لیتر بطری نوشابه استفاده کرد).
برای شیرین سازی زیتون ، ۲۰ گرم سودا (NaOH) در هر لیتر آب در نظر بگیرید و سودا را در حجم مورد نظر آب در ظرفی بریزید و با دقت ، چند دقیقه با یک تکه چوب تمیز هم بزنید تا سودا کاملاً حل شده است.
با احتیاط و بدون تماس محلول با دست و پوست بدن یا قطرات آن ، به چشم آسیب می رساند. محصول را روی زیتون ها بریزید و ظرف را ببندید.
بعد از ۱۰-۱۲ ساعت برای زیتون گروه ۱ و ۸-۱۰ ساعت برای زیتون گروه ۲ ، ظرف را باز کنید (در این مدت بهتر است چندین بار محتوای ظرف را هم بزنید) رنگ محلول کاملاً قهوه ای تیره است.
قبل از ریختن محلول تیره ، با دقت چند دانه زیتون را با ابزار برداشته و خوب بشویید و برای چند دقیقه در آب سرد قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که آب شدید تغییر رنگ نمی دهد.
دانه های زیتون را با زبان خود امتحان کنید. اگر طعم تلخ احساس نشود ؛ محلول تیره بریزید ، در غیر این صورت زیتون هنوز باید در محلول باقی بماند.
هنگامی که مطمئن شدید ؛ زیتون تلخ است. محلول تیره را با دقت دور بیندازید (توجه داشته باشید که این محلول قلیایی است و نباید روی گیاهان و باغچه ریخته شود).
زیتون ها را به مدت ۱-۲ روز در ظرف آب ساده بشویید و چندین بار آب آن را عوض کنید تا رنگ آب تغییر نکند.
برای خنثی سازی باقیمانده احتمالی ، به ازای هر ۱۰ لیتر آب ۱ لیتر سرکه اضافه کنید و بعد از یک روز آب موجود در ظرف را ۲-۳ بار عوض کنید.
سپس آب زیتون را ریخته و آنها را به مدت ۳۰-۲۰ ساعت در ۷٪ آب نمک (۷۰ گرم نمک در هر لیتر آب) نگه دارید.
در آخر ، زیتون ها را از ۷ درصد آب نمک خارج کنید و بهتر است ۴ درصد آب نمک اضافه کنید. آب نمک را بجوشانید و پس از خنک شدن آن را روی زیتون ها بریزید.
سپس زیتون ها را برای مصرف یا فروش به ظروف مناسب و کوچک منتقل کنید. ظروف شیشه ای به دلیل بهداشت آنها در اولویت نگهداری زیتون است.
در این روش باید زیتون های پوست کنده را خراشیده کنید. خراشیدن را می توان با خاراندن پوست میوه زیتون از ۴ طرف ، یا ضربه زدن به میوه زیتون به گونه ای که پوست میوه آن خراشیده شود ، یا با ایجاد یک برش عمیق با چاقو در دو طرف زیتون تا به آرامی به آب میوه نفوذ کنید.
سپس زیتون خرد شده را خوب بشویید و در ظرفی بردارید که حداقل دو برابر حجم زیتون داشته باشد و ظرف را با آب سرد ساده پر کنید. هر روز صبح به مدت ۷-۱۰ روز آب را مرتب عوض کنید.
در این حالت ، زیتون نسبتاً تلخ است. باید مراقب باشید که ظرف آب و زیتون را در معرض آفتاب یا مکان گرم قرار ندهید.اگر در این مدت پوسیدگی در زیتون مشاهده شد ، توصیه می شود کمی نمک اضافه کنید.
سپس زیتون ها را به مدت ۳ هفته در آب نمک غلیظ (۱۰-۱۲٪) قرار دهید. آب نمک باید با آب جوشانده و سرد تهیه شود و بهتر است از نمک سنگ برای نمک زدن آب استفاده شود و در صورت امکان از نمک یددار استفاده نکنید.
زیتون ها را با کمک سبدهای پلاستیکی زیر آب قرار می دهید. به جای سبد می توانید از شبکه های پلاستیکی مناسب استفاده کنید تا زیتون ها کاملا در آب غوطه ور شوند.
زیتون ها وارد آب می شوند ، بنابراین شما باید زیتون ها را با استفاده از یک تور یا صافی در آب قرار دهید ، در غیر این صورت زیتون هایی که در آب هستند و در مرز بین هوا و آب هستند ، پوسیده می شوند.
در هفته های دوم و سوم ، اگر غلظت آب نمک کاهش یابد ، باید به غلظت بالایی افزایش یابد. برای نمک زدایی ، زیتون ها را از آب نمک خارج کنید ، به مدت ۴۸ ساعت در آب تمیز قرار دهید و چندین بار آب آن را عوض کنید.
سپس آنها را در ۳٪ آب نمک و ۳٪ سرکه نگهداری می کنند. زیتون نمکی خانگی سالم و خوشمزه شما آماده است. همانطور که گفته شد ، با استفاده از این روش ، زیتون طعم کمی تلخی دارد و یکی از موارد استفاده این زیتون های سبز له شده ، تهیه زیتون کشت شده است.
