روستای پاز یا پاژ یا فاز یا باژ نام روستایی است در حدود ۲۰ کیلومتری جاده مشهد به کلات. این روستا در واقع زادگاه ابوالقاسم فردوسی؛ شاعر بزرگ حماسه سرای ایران است.
در مسیر کاروان روی قزوین – اصفهان و ۴۸ کیلومتری جاده بوئین زهرا به ساوه، کاروانسرای بزرگی قرار دارد که به گزارش شادن توسط زینب بیگم – مادر شاه عباس اول- با هزینه ای معادل چهار هزار تومان ساخته شده و با بناهای الحاقی اش از جمله دو باغ، دو آب انبار، یک گرمابه و یک جویبار بهترین کاروانسرای ایران به شمار می آمده است.
احتمالا ابتدایی‌ترین شکل پل به زمانی برمی‌گردد که بشر توانست با استفاده از تنه درختان و سنگ‌های بزرگ، از نهرها و دره‌‌ها و مسیل‌ها عبور کند. اما پل‌های واقعی از وقتی شکل گرفت که انسان تکیه گاه و پایه‌های پل را ساخت، سپس یک تخته سنگ یا چند تیر چوبی را روی ۲ پایه گذاشت و روی آنها را تخته پوش کرد.
در دوران باستان تا زمان ساسانیان، غارهایی که دارای هفت حوضچه بوده و در بلندای کوه قرار گرفته بودند، به عنوان نیایشگاه مورد استفاده قرار می گرفتند. غار وراء در نزدیکی جاده جهرم – لار استان فارس هم یکی از همین غارها بود که هم هفت حوضچه داشت و هم رو به آفتاب ساخته شده بود. دو المان مقدسی که برای ایرانیان باستان اهمیت داشت و این غار هر دو را در اختیار آنها قرار می داد.
کسانی که به هرمزگان و بندرعباس سفر کرده اند می دانند که دیدنی ترین آثار تاریخی کشور را می توانند در این منطقه ببینند. جایی که معماری هفتاد و دو ملت خودنمایی می کند و در هر گوشه ای از آن اثری از گذر خارجی ها به جا مانده است. در این بین شاید معبد هندوها دیدنی ترین بنایی باشد که بتوانید سراغش بروید. بنایی با معماری هندی که در بلوار امام خمینی، رو به روی بازار روز بندر عباس در استان هرمزگان قرار دارد.
با نو شدن سال در تقویم میلادی، بسیاری از سایت‌ها و مجلات گردشگری، مناطقی جدید را به عنوان مقصدهای گردشگری آن سال معرفی می‌کنند. مناطقی که کاملا وابسته به سلیقه نویسندگان بوده و به همین دلیل اسامی مختلفی در این حوزه بیان شده است.
برای سال ۲۰۱۲ نیز وضع به همین منوال خواهد بود، اما در فهرستی که به آن اشاره شده، کشورها و مناطقی به عنوان مقصدهای ویژه گردشگری معرفی شده‌اند، که در سال جدید رویدادی منحصر به فرد در آنها به وقوع خواهد پیوست. همچون میزبانی المپیک یا برپایی نمایشگاه گل که هر ۱۰ سال صورت می‌گیرد.
از زمان ورود اعراب به ایران، نقش رستم به اشتباه به «کعبه زرتشت» معروف شد و دلیل این اشتباه آن بود که اعراب کاربرد واقعی این بنا را نمی دانستند و تصور می کردند نقش رستم مرکز عبادتگاه های زرتشتیان است. در حالی که این نام به مجموعه مقبره هایی تعلق دارد که رو به روی گاهشمار سنگی نقش رستم ساخته شده است.
