is_tag

عکس عاشقانه هادی کاظمی و همسرش سمانه پاکدل زیر باران!

هادی کاظمی و همسرش سمانه پاکدل که این روزها در سریال اکازیون بازی می کنند و ویدیویی از رقصشان پای سفره هفت سین در این سریال وایرال شده است، به تازگی عکس هایی در صفحه مجازی خود منتشر نموده اند که پربازدید شده و تیپ این زوج در سفر نوروزی مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه این مطلب فرهنگ و هنر عکس دونفره هادی کاظمی و همسرش در تعطیلات نوروز ۱۴۰۳ را می بینید.

بیشتر بخوانید: جدیدترین عکس های لی سوک هیونگ، پسر دونگی در آستانه ۲۴ سالگی اش +بیوگرافی

هادی کاظمی و همسرش سمانه پاکدل

هادی کاظمی و همسرش سمانه پاکدل

هادی کاظمی و همسرش سمانه پاکدل، هادی کاظمی یکی پرطرفدارترین بازیگران مرد سینماست که این روزها با نقش آفرینی جذابش در فیلم سینمایی فسیل و اکازیون همراه همسر واقعیش مورد توجه قرار گرفته است، او در یک خانواده مذهبی به دنیا آمده و پدرش روحانی است و سه برادر بنام های مهدی، حامد و توحید دارد، آقای بازیگر در سال ۱۳۹۷ با سمانه پاکدل مهتاب سریال دلنوازان ازدواج کرد و هنوز فرزندی ندارند.

بیشتر بخوانید: ابزار های تنبیه و تحقیر زنان در اروپای قرون وسطی+تصاویر

دانلود فیلم

دانلود سریال آمرلی

سریال جنگل آسفالت

ادامه مطلب عکس عاشقانه هادی کاظمی و همسرش سمانه پاکدل زیر باران!

بررسی و نگاهی به فیلم احمد درباره حماسه احمد کاظمی

نگاهی به فیلم احمد

۲۴ ساعت اول بعد از وقع زلزله در بم و بحران مدیریت این فاجعه طبیعی و یک مرد به نام احمد کاظمی و یارانش که پیش از آنکه دیگر مسئولان، سرگیجه‌شان برطرف شود، دست به کار می‌شوند و به کمک مردم آسیب دیده از زلزله می‌روند.

احمد کاظمی با همان روحیه کاری و مسلط بر موقعیت که در جنگ هشت‌ساله داشته است، با همراهی گروهی کوچک از یاران و همرزمان باوفایش دست به مدیریت بحران می‌زنند و جان بسیاری از مردم آسیب دیده از زلزله و در سرما بدون سرپناه مانده را نجات می‌دهد. این فرد و گروه همراهش قطعا قهرمانی کرده‌اند بلاشک. طبیعتا در هر بوم و اقلیمی چنین منش و رفتار و درایتی مصداق واضح مدیریت بحران همراه با درایت و خرد ورزی و همزمان کارآمدی است. پس قطعا ضرورت ساخت یک فیلم سینمایی سروشکل‌دار و در خورشان این رفتار و این منش به شدت احساس می‌شود.

فیلم احمد؛ معرفی، نقد و عکس‌ها

فیلم احمد با این انگیزه و هدف ساخته شده است. اما آیا فیلم موفقی هم بوده است؟ آیا توانسته احمد کاظمی را به عنوان یک قهرمان یا شخصیتی خاص و چند وجهی و شاید تکرار نشدنی را به تصویر بکشد؟ آیا موفق شده است جدای از شکل بیرونی کنش‌های قهرمان داستان، به جهان درونی و ذهنی او ورود کند و شکل و شمایل شخصیتی و فکری‌ای که باعث تبدیل شدن احمد کاظمی به یک قهرمان شده است را به تصویر در آورد؟ بایدها و نبایدها، شیوه تفکر، جهان بینی، روش مدیریتی، کنش و روش احمد کاظمی چه ویژگی‌هایی داشته که او را به فردی منحصر به فرد بدل کرده است؟   آیا پریدن روی باند هواپیما و نجات دختر بچه در سکانسی که طعنه به سینمای هند می‌زند، احمد کاظمی را شکل داده است؟ آیا رفتار احمد کاظمی از جنس فعال بودن و کنشگری بوده یا انفعال و سستی و سردرگمی بخشی از وجود او را شکل داده است؟ آیا تعادل میان رفتار همراه با مهربانی کاظمی و همزمان رفتار مبتنی بر اقتدار و مدیریت نیروی انسانی و مسلط شدن به شرایط بحرانی در فیلم رقم خورده است؟ پاسخ بسیاری از این سوالات مثبت نیست. هر چند فیلم از نظر پروداکشن و سر و شکل، اثری پرزحمت و چشمگیر است، اما به نظر فیلمی شکل گرفته و کامل نیست.

یکی از مشخص‌ترین مشکلات فیلم تدوین در نیمه نخست داستان است. تدوینی که می‌تواند در بازنگری احمد کاظمی را از یک انسان منفعل و سردرگم به مدیری لایق و مسلط به وضعیت بحرانی (چیزی که در حقیقت وجود داشته) بدل کند. تدوینی که با حذف سکانس‌های مربوط به عروس و داماد روی باند فرودگاه می‌تواند به فیلم و مخاطبش لطف شایانی کند

یکی از مشخص‌ترین مشکلات فیلم تدوین در نیمه نخست داستان است. تدوینی که می‌تواند در بازنگری احمد کاظمی را از یک انسان منفعل و سردرگم به مدیری لایق و مسلط به وضعیت بحرانی (چیزی که در حقیقت وجود داشته) بدل کند. تدوینی که با حذف سکانس‌های مربوط به عروس و داماد روی باند فرودگاه می‌تواند به فیلم و مخاطبش لطف شایانی کند. تدوینی که می‌تواند با کاهش نماهای پرت و پلای نمایش مردمان زخمی و آسیب دیده و ملول (بیش از حد لازم) ریتم فیلم را بهتر و منسجم‌تر کند. تدوینی که می‌تواند با حذف ماجرای شکار مار توسط دخترک و حرکت نمادین احمد کاظمی روی باند فرودگاه، فیلم را به جهان معقول‌تر و کمتر هندی‌وار هدایت کند.

یکی دیگر از پاشنه آشیل‌های فیلم انتخاب تینو صالحی به عنوان بازیگر نقش احمد کاظمی است. سوال اینجاست که آیا صرف شباهت ظاهری و قد و قامت می‌توان دست به انتخاب یک بازیگر زد آن هم برای ایفای نقش شخصیتی مثل احمد کاظمی که بیش از آنکه ظاهرش اهمیت داشته باشد، جهان‌بینی، لحن، جهان فکری، کنش و منش و شیوه نگاهش به زندگی و مرگ اهمیت داشته است؟ قطقا پاسخ منفی است. اجرای تینو صالحی در نقش احمد کاظمی به دلیل ضعف در فیلمنامه، هدایت بازیگر و البته دور بودن جهان درک شده توسط صالحی از جهان احمد کاظمی، بیشتر در شکل و اطوار خلاصه شده و در نگاه و لحن بازیگر ابعاد ظریف شخصیتی احمد کاظمی بروز پیدا نکرده است. در واقع صالحی بازی در نقش احد کاظمی را هم مثل بازی در هر نقشی یه شکلی تکنیکی به جا آورده حال آنکه برای نمایش قهرمان‌های بزرگ (چه ایرانی و چه فرنگی) جنسی از سفر به درون و بازی زیرپوستی که مکمل بازی بیرونی باشد، ضروری است.

در پایان باید گفت احمد هم مثل مجنون و آسمان غرب با یک ایده خوب ساخته شده است (صرفا ایده، نه فیلمنامه) و آن نشان دادن رشادت‌ها و قهرمانی‌های بزرگانی است که قبل از شهادتشان محل اثر بوده‌اند و اقدامات مهم و بزرگی را رقم زده‌اند. بزرگانی که بر خلاف نمونه‌های سینمایی سال‌های پیش لزوما در انتهای فیلم شکست نمی‌خورند و به شهادت نمی‌رسند، بلکه موفق می‌شوند و جان سالم به در می‌برند.



دانلود فیلم

ادامه مطلب بررسی و نگاهی به فیلم احمد درباره حماسه احمد کاظمی

گفت‌وگو با احمدرضا کاظمی سرپرست نویسندگان اسکار

احمدرضا کاظمی سرپرست نویسندگان رئالیتی‌شو اسکار است. او با همراهی گروهی از نویسندگان بخش‌های مختلف این رئالیتی‌شو اعم از مأموریت‌ها و چالش‌های مختلف را ملهم از یک برنامه بریتانیایی به نام «تسک مستر» بر عهده داشته‌اند. کاظمی می‌گوید که رئالیتی‌شو اسکار در نیمی از بخش‌ها ملهم از برنامه تسک مستر بریتانیایی است که البته با تغییراتی همراه شده و نیم دیگر آن نیز از پایه طراحی شده است. او یکی از نقاط قوت این رئالیتی‌شو را ریتم خوب آن می‌داند که باعث می‌شود مخاطبان بیشتری را پای تماشای آن بنشاند و معتقد است که اگر این برنامه‌ها در تعداد محدود از سوی پلتفرم‌ها و شبکه نمایش خانگی ارائه شود می‌تواند برای مخاطب همچنان جذاب باشد. گفت‌وگوی کوتاه با این نویسنده را به نقل از فرهیختگان می‌خوانید.

با مسابقه اسکار مهران مدیری بیشتر آشنا شوید

  • چه بخشی از رئالیتی‌شو اسکار ملهم از برنامه تسک مستر بریتانیایی است؟

احمدرضا کاظمی: برنامه اسکار در نسخه‌ای که با نظر آقای مدیری اجرا شده، بیشتر در ساختار و یک سری از ماموریت‌ها به برنامه تسک مستر شبیه است تا ماهیت. رئالیتی‌شوی اسکار نسبت به برنامه تسک مستر تغییرات اساسی دارد به طوری که فیزیکی‌تر شده و بیشتر به سمت کمدی کلامی و موقعیت رفته است. بنابراین مثل جوکر نیست که کپی عین به عین برنامه خارجی باشد و آن را ایرانیزه کرده باشند.

  • به طور مثال بخش مسابقه که شرکت‌کنندگان با اقوامشان تماس می‌گیرند و درخواستی را مطرح می‌کنند طبق برنامه اصلی بریتانیایی است؟

در برنامه تسک مستر این بخش به این شکل نیست. آن‌ها با یکی از دوستان‌شان تماس می‌گیرند و چالش فیزیکی و تغییر صدا انجام می‌دهند که ما هم در این برنامه این بخش را با تغییراتی داریم. در رئالیتی‌شو اسکار، یک سری تسک‌ها و ماموریت‌ها هست که به صورت بنیادین از صفر طراحی کردیم. برخی را از برنامه اصلی الهام گرفتیم و به شکل دیگری تغییر دادیم و برخی قسمت‌ها را نیز از همان برنامه اصلی گرفتیم مثل بخش پیتزا. در مجموع نیمی از بخش‌های این برنامه از ابتدا طراحی شده و نیم دیگر آن نیز ملهم از برنامه اصلی، ایرانیزه شده است.

  • کار با گروه نویسندگان چگونه پیش می‌رود؟

به صورت گروهی و بر اساس یک اتاق فکر کار شده است و این طور نبود که هر قسمت بر عهده یک نویسنده باشد. شیوه کار به این شکل بود که نویسندگان پیشنهادهایشان را ارائه می‌کردند که برخی از این پیشنهادها عینا به کار گرفته می‌شد و برخی هم با کمی تغییر مورد استفاده قرار می‌گرفت. گاهی یکی از دوستان ایده کوچکی را مطرح می‌کرد و این ایده بین دیگر دوستان نویسنده می‌چرخید و چیزهایی به آن اضافه می‌شد و در نهایت به یک ایده پخته‌تر و اجرایی تبدیل می‌شد.

احمدرضا کاظمیاحمدرضا کاظمی: ما در اتاق فکر برنامه اسکار، بانکی از چالش‌ها را طراحی کردیم و این چالش‌ها به نسبت گروه بازیگرانی که به برنامه دعوت می‌شدند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. مثلا برای برخی از گروه‌ها، چالش‌های معمایی‌تر انتخاب می‌شد، برای برخی دیگر از گروه‌ها که احساس می‌کردیم بازیگران  آن بداهه‌پردازترند، چالش‌های بداهه‌ای

  • متن بر چه اساسی نوشته می‌شد؟ آیا بر اساس ویژگی‌های هر بازیگری که قرار بود دعوت بشود متن خاصی نوشته می‌شد یا یک متن کلی بود و برای هر بازیگری قابلیت استفاده داشت؟

ما در اتاق فکر برنامه اسکار، بانکی از چالش‌ها را طراحی کردیم و این چالش‌ها به نسبت گروه بازیگرانی که به برنامه دعوت می‌شدند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. مثلا برای برخی از گروه‌ها، چالش‌های معمایی‌تر انتخاب می‌شد، برای برخی دیگر از گروه‌ها که احساس می‌کردیم بازیگران  آن بداهه‌پردازترند، چالش‌های بداهه‌ای و برای برخی گروه‌های دیگر نیز چالش‌های فیزیکال را انتخاب می‌کردیم.

  • در این برنامه علاوه بر بازیگران، گروه‌های دیگری از سلبریتی‌ها نیز حضور دارند؟

خیر فقط بازیگران حضور دارند.

  • چه بخشی از این رئالیتی‌شو بداهه است و چه بخشی از آن بر اساس متن نگاشته شده، پیش رفته است؟ به طور مثال خود آقای مدیری چقدر به آن چه در متن نگاشته شده وفادار است و چه بخشی از آن را بداهه‌گویی می‌کند؟

همه گفت‌وگوهای داخل استودیو به غیر از تسک‌ها، بداهه است و در لحظه شکل می‌گیرد. ما فقط چالش‌ها را طراحی می‌کنیم و زمینه شوخی را فراهم می‌کنیم که موقعیتی برای بازیگر به وجود بیاید تا بتواند خودش را نشان دهد. این بستگی به خود بازیگران دارد که چطور از این موقعیت‌ها استفاده کنند. گاهی یک بازیگر می‌تواند یک موقعیت ایجاد شده را به شکل بامزه‌ای به انجام برساند و گاهی هم برخی بازیگران از این موقعیت به صورت جذاب استفاده نمی‌کنند. آقای مدیری هم تا حدود زیادی آن چه ارائه شده است را عینا اجرا کرده و گاهی هم آن‌ها را تغییر داده است اما پایه کار بر اساس چیزی است که قبلا طراحی شده است.

  • بازخوردهایی که از اولین قسمت این مجموعه گرفتید چطور بود؟

عموم مردم دوست داشتند و نقدهایی هم از جانب کسانی که کمی تخصصی‌تر به قضیه نگاه می‌کردند یا برنامه  تسک مستر را دیده بودند، ارائه شده بود که معتقد بودند برنامه اسکار متفاوت از تسک مستر است و ما هم همین را می‌خواستیم که کار متفاوتی ارائه کنیم.

  • نقاط قوت این برنامه را در چه می‌دانید؟

نقطه قوت آن در خوش ریتم بودن آن است که حوصله سربر نیست و مردمی که پای تماشای این برنامه می‌نشینند، خسته نمی‌شوند.

  • فکر می کنید با توجه به شرایط امروز جامعه، نیاز به تولید چنین برنامه‌هایی در شبکه نمایش خانگی هست؟

در حال حاضر در یک بازه زمانی هستیم که تعداد برنامه‌های رئالیتی‌شو در نمایش خانگی زیاد نیست و فکر می‌کنم وجود چنین برنامه‌هایی در همین تعداد کم لازم است. وقتی تعداد این برنامه‌ها در شبکه‌های مختلف نمایش خانگی زیاد می‌شود، ممکن است کمی مردم را خسته کند ولی تعداد کم آن می تواند جذاب باشد. اگر پلتفرم‌ها نیز در ارائه برنامه‌های رئالیتی‌شو با هم هماهنگ باشند و از ارائه محتوای شبیه به هم در یک بازه زمانی خودداری کنند به طوری که با فاصله زمانی از یکدیگر این برنامه‌ها را به مخاطب ارائه کنند، بهتر است.

دانلود و تماشای آنلاین مسابقه اسکار مهران مدیری

دانلود فیلم

ادامه مطلب گفت‌وگو با احمدرضا کاظمی سرپرست نویسندگان اسکار

آنچه در احمد مهم است آتش به اختیاری شهید کاظمی است

امیررضا مافی میزبان برنامه ابتدا بیان کرد: در اولین بخش برنامه امشب انیمیشن «ببعی قهرمان» معرفی می‌شود و بعدتر به فیلم‌های «احمد»، «پرویزخان» و «شور عاشقی» می‌پردازیم. این آخرین روز جشنواره ۴۲ فیلم فجر برای اهالی رسانه است.

بخش اول برنامه به نقدوبررسی انیمیشن سینمایی «ببعی قهرمان» با حضور حسین صفارزادگان و میثم حسینی کارگردانان اثر اختصاص داشت.

حسین صفارزادگان ابتدا عنوان کرد: پروژه «ببعی قهرمان» از مجموعه تلویزیونی پخش شده توسط شبکه پویا شروع شد. این مجموعه چهار تا پنج سال روی آنتن خوش درخشید؛ در نتیجه باتوجه به اقبال از این اثر، مجموعه تصمیم گرفت سینمایی پروژه را بسازد و نسل جدید را با عنوان «ببعی قهرمان» آشنا کند و بتواند ادامه‌دار این اسم باشد. بخشی از پروژه «ببعی قهرمان» تلاش تیم نویسنده و بخش دوم تلاش تیم تولید بوده و همه در تلاش بودند باهم همبستگی داشته باشند که کیفیت و محتوا را به نحو احسن به نمایش بگذارند.

این کارگردان ادامه داد: ما تلاش کردیم که خانواده «ببعی»، طبق مجموعه تلویزیونی حفظ شود. اما نیاز‌های پروژه به ما این اجازه را داد که کاراکتر‌های دیگر را اضافه کنیم تا مخاطب بزرگسال هم همراه فیلم شود.

صفارزادگان درباره عدم حضور «ببعی» در سال گذشته فجر مطرح کرد: تولید هیچوقت قابل پیش‌بینی نیست و این مساله در انیمیشن بیشتر دیده می‌شود. اتفاقات و نوسانات روی کاغذ درست است، اما در واقع آنگونه پیش نمی‌رود. سال گذشته هم می‌شد ورژن دیگر از «ببعی» را در جشنواره اکران کرد، اما نیاز دیدگاه خودمان برآورده نمی‌کرد و سعی کردیم با صبوری مراحل را به درستی طی کنیم.

میثم حسینی دیگر کارگردان انیمیشن بیان کرد: «ببعی» پروژه سختی بود؛ بیش از صد نفر، سه سال و اندی درگیر پروژه تولید بودیم. خوشحالیم که الان «ببعی» در جشنواره است و اینکه زحمات ما دیده می‌شود، برایمان شیرین است.

وی افزود: ما یک اصطلاح داریم که انیمیشن نقطه پایان ندارد و باید گذاشته شود؛ در واقع هرچقدر روی انیمیشن کار کنیم طبعا نتیجه بهتری دریافت خواهیم کرد. ما در اکران‌های عمومی خارج از جشنواره خوشبختانه بازخورد خوبی گرفتیم؛ کودکان به ویژه با موسیقی فیلم بسیار ارتباط گرفتند.

صفارزادگان درباره مهاجرت نخبگان انیمیشن عنوان کرد: رفت‌وآمد متخصصان هر رشته کاری، باعث رشد و مرتبه می‌شود. ما همین الان نیرو‌هایی داریم که در دیزنی و دیگر کمپانی‌های معروف انیمیشن‌سازی مشغول کارند و این بسیار افتخارآفرین است. از طرف دیگر این جای نگرانی دارد چرا که سبد خودمان خالی می‌شود. برای جلوگیری از این مساله راه دیگری به جز حمایت از صنعت انیمیشن وجود ندارد. تولید هم باید مستمر شود و هم سرمایه‌گذاری‌اش با توجه به تورم و به‌روز باشد.

حسینی نیز درباره این موضوع اظهار کرد: متاسفانه سرمایه‌گذاری در ایران به سمت تولید اثر می‌رود. من همواره گفته‌ام که سرمایه‌گذاری باید روی استودیو‌ها اتفاق بیفتد؛ وقتی این‌ها حمایت شوند چرخه تولیدی فراهم می‌شود و هر سال می‌توانند اثر تولید کنند و نیرو‌ها حفظ می‌شودند. 

بخش بعدی «نقد سینما» به گفتگو درباره فیلم «احمد» با حضور امیرعباس ربیعی نویسنده و کارگردان و رضا محبی‌نوری دیگر نویسنده اثر اختصاص داشت.

امیرعباس ربیعی ابتدا بیان کرد: من دربارا زندگی «شهید احمد کاظمی» پژوهش می‌کردم که مواجه شدم با این پاراگراف که ایشان طی بیست‌وچهار ساعت اولیه زلزله بم، ده‌هزار مجروح را برای امداد و نجات انتقال داده. بعد از پژوهش، به لحاظ مضمونی به نقطه‌ای رسیدم که احساس کردم گفتنش برای امروز لازم است.

وی ادامه داد: روایت تاریخ به شدت نیاز امروز هر جامعه‌ای است چرا که پدیده‌های تاریخی در حال تکرارند و ما با فهم تاریخ می‌توانیم در لحظه‌ها و مواجه‌ها با پدیده‌های روز درست ببینیم و تحلیل کنیم و واقعیت را از هپروت تفکیک کنیم. برای همین تاریخ همیشه برای من جذاب است.

این کارگردان اظهار کرد: اینکه «شهید احمد کاظمی» در زلزله بم چه کاری کرد یک طرف ماجراست، طرف دیگر ارتباط آن با زمان حال است. آنچه که مرا درگیر کرد این بود که یک مدیر فرمانده نیرو هوایی سپاه است، به محض متوجه شدن این حادثه، آتش به اختیار خود را به بم می‌رساند. در حالی که طبق سیستم و پروتکل می‌توانست به وزارت کشور اعلام کند چرا که روالش همین است. «شهید احمد کاظمی» اینکار را نمی‌کند و به آنجا می‌رود، چون مردمش را از خانواده‌اش عزیزتر می‌دانست و واقعا تشنه خدمت به مردم بود. نمی‌تواست درد مردم را ببیند و از دور نظارت و مدیریت کند. این تفکر پاشنه آشیل خیلی از مسایل حال حاضر حکمرانی و مسئولین ماست.

محبی نویسنده اثر عنوان کرد: زمانی که پروژه «احمد» از سمت امیرعباس ربیعی به من پیشنهاد شد، دو نکته خیلی مهم وجود داشت؛ یک تجربه روایت قصه‌های معاصر و دراماتیزه کردن آن، نکته دوم زندگی خود «شهید احمد کاظمی» که از بیست سالگی تا لحظه شهادت پر از درام و قهرمانی است؛ اینکه تنها ۲۴ ساعت از زندگی او روایت شود، کار سختی بود.

ربیعی درباره جلوه‌های ویژه فیلم مطرح کرد: ما در فرآیند تولید «احمد» سعی کردیم کاری را که «شهید احمد کاظمی» در بم انجام داد، این بار ما اجرا کنیم. او امر نشد را شدنی کرد؛ «محمد برادران» با همین روحیه پیش رفت. او برای اولین کاری کرد که در ایران انجام نشده؛ ما به سمت ساخت انسان‌هایی رفتیم که مخاطب متوجه انیمیشن آن نشده. بخش میدانی فیلم فقیر است و عظمت زلزله و جمعیت را مدیون «محمد برادران» هستیم.

وی درباره صدابرداری «احمد» گفت: ما در شرایط فرودگاهی و پرواز‌های متعدد توانستیم صدا‌ها را سر صحنه بگیریم. هرکسی فیلمنامه را می‌خواند و شرایط ما را می‌دید، می‌گفت که کار باید دوبله شود، اما این اتفاق برای ما نیافتاد.

محبی‌نوری درباره وفاداریش به حادثه بم بیان کرد: امیرعباس ربیعی پیش از این پروژه، دو سال درباره «شهید احمد کاظمی» تحقیق کرد. همچنین هفت هشت ماه درباره خود حادثه تحقیق و به منابع کتبی و شفاهی زیادی رجوع کردیم. بسیاری از ارجاعات ما از قاب مستند‌ها وعکس‌ها بود.

این نویسنده ادامه داد: مساله فیلم «احمد» مقایسه دانش و علم نیست، بحث «احمد» مساله‌شناسی است. «شهید احمد کاظمی» از عقلانیتی صحبت می‌کند که روی مردم تاثیرگذار دارد؛ او نماینده عقلانیت است. همه این اتفاقات به ما سطحی می‌دهد که علم امروز مدرن کارکرد ندارد و معرفت‌شناسی است که سنگ‌بنا است. مهمترین کار «شهید احمد کاظمی» در فیلم همسو ساختن جریان‌های محالف در راستای کمک به مردم است.

بخش بعدی برنامه «نقد سینما»، به گفتگو درباره فیلم «پرویزخان» با حضور علی ثقفی کارگردان و یاسین مسعودی یکی از بازیگران این فیلم اختصاص یافت.

علی ثقفی درباره «پرویزخان» بیان کرد: «پرویز دهداری» معرف حضور علاقه‌مندان به فوتبال است. من به دنبال فرصتی برای شناخته شدن افکار ایشان بودم و نتیجه‌اش شد «پرویزخان». فیلم سختی بود و من باید از سازمان اوج و پناهی و «سعید پورصمیمی» که حضورش در فیلم به تمام گروه انرژی می‌داد. من فکرش را نمی‌کردم که ایشان حضور در کار من را قبول کنند.

یاسین مسعودی، بازیگر فیلم مطرح کرد: من بیشتر کار جنگی کرده‌ام، اما «پرویزخان» از بازی جنگی برایم سخت‌تر داشت. من نقش زنده‌یاد «کریم باوی» را در فیلم بر عهده داشتم. طی تحقیقاتم در مرحله پیش‌تولید فیلم، متوجه مظلومیت او شدم و نسبت به او احساس دین کردم. برای همین بسیار برای نقشم زحمت کشیدم و امیدوارم از پس نقش برآمده باشم. همچنین باید گفت که اینکار دست‌آورد‌های زیادی برای من داشت و همکاری با «سعید پورصمیمی» افتخار بزرگی برای من بود؛ ایشان ایده‌های زیادی در نقش به من دادند.

کارگردان این اثر درباره بازسازی فوتبال در سینمای ایران عنوان کرد: فیلمنامه «پرویزخان» ۱۹ بار بازنویسی شد و این پروسه دو سال طول کشید. ما در سینمای ایران اصلا فوتبال ندیده بودیم و تا الان کسی فوتبال را بازسازی نکرده بود؛ ما تجربه پیشینی نداشتیم که به آن اکتفا کنیم و این کار ما را بسیار سخت کرده بود.

بخش بعدی «نقد سینما» به گفتگو درباره فیلم «شور عاشقی» با حضور داریوش یاری کارگردان اثر اختصاص داشت.

داریوش یاری در ابتدا عنوان کرد: به لطف پروردگار از روز‌های آغازین فیلمسازی من، زلفم گره خورده به زلف خاندان آل‌لله؛ الحمدلله در سینمایی که آسمانش پر از ستاره‌های رنگارنگ است فرصت بوده که در این فضا کار کنیم. من قصه «شور عاشقی» را بعد از تجربه زیسته‌ام به فضای سینما آوردم. باقی‌اش با تماشاگر.

یاری ادامه داد: ما سالهاست در ایام محرم و صفر می‌گوییم که چرا فیلم عاشورایی نداریم. «شور عاشقی» ادعایی ندارد، آنچه ما ساختیم درباره زمان اسارات حسین (ع) است؛ هرچند تاریخ درباره آن مقطع کمرنگ است، ما با همه بضاعت و شجاعتمان وارد میدان شدیم و این فیلم را ساختیم. امیدوارم «شور عاشقی» با اکرانش این ترس را از بین ببرد که فیلم‌های امام حسین (ع) امکان پخش ندارند.

در بخش پایانی «نقد سینما»، «محمدرضا مقدسیان» به برنامه پیوست تا جمع‌بندی جشنواره بپردازد.

مقدسیان ابتدا عنوان کرد: خوشحالی ویژه من همین میز برپا شده در «نقد سینما» است چرا که انواع نقد‌ها در جشنواره وجود داشت، اما آنچیزی که مبنا و ریشه است، همین مساله‌مندی بود. خوشحالم که سهم کوچکی در آن داشتم.

وی درباره جشنواره فجر ۴۲ گفت: من امسال مجموعه‌ای از فیلم‌ها را دیدم که تلاش کردند به موضوعات مختلف بپردازند و در واقع متنوع باشند. اما در نهایت این تنوع در حد عنوان باقی ماند. برای بخشی از آثار به لحاظ شکلی هزینه زیادی شد تا فیلم‌ها چشمگیر باشند، اما از بخش محتوا، فیلمنامه و بازیگر جا مانده بودند؛ بخش دیگر هم نه فرم و شکل و تکنیک داشتند و نه محتوا و فیلمنامه. باید گفت که ۹۰ درصد فیلمنامه‌ها در حد ایده دو خطی باقی می‌ماند و این خام‌دستی به همان مساله‌مندی برمی‌گردد؛ اینکه مساله چیست و چطور باید به زبان سینما آن را مطرح کرد؛ به جز فیلم «باغ کیانوش» که با فاصله اختلاف زیادی با دیگر فیلم‌ها داشت. من در بهترین حالت چهار پنج فیلم خوب در این جشنواره دیدم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: این جشنواره اصلی‌ترین جشن فرهنگی ماست و باید همچنان برقرار باشد. اما‌ای کاش این مساله آسیب‌شناسی شود و به جای برگزاری تعداد زیادی جشنواره و پول پخش کردن در نهاد‌ها و ارگان‌ها، بتوان با تامل و مکث و شاید با هزینه کمتر، نتیجه بهتری حاصل گرفت.

منبع : فارس

دانلود فیلم

ادامه مطلب آنچه در احمد مهم است آتش به اختیاری شهید کاظمی است

نزدیک شدن به شخصیت حاج احمد کاظمی ترسناک بود



رضا محبی نوری، نویسنده فیلمنامه «احمد» در پاسخ به سوال بهروز افخمی که در تاریخ سینما فیلم‌های زیادی درباره زلزله ساخته شده است. معمولاً نحوه برخورد حرفه‌ای و هالیوودی با زلزله به این صورت است که فیلمنامه‌نویس تصمیم می‌گیرد یا با زلزله شروع کند، یا زلزله میانه فیلم قرار گیرد، گفت: آقای ربیعی بخاطر علاقه‌شان به شهید کاظمی به مدت دو سال روی پروژه کار کرده بود و به برش ۲۴ ساعت از زندگی شهید کاظمی رسیده بود. زمانی من به پروژه اضافه شدم، که طرح فیلمنامه در ذهن آقای ربیعی شکل گرفته بود.

محبی نوری ادامه داد: «احمد» با کلمه برادر شروع شد. در فیلم همه افراد را با فامیلی صدا می‌زنند و فقط یک نفر اسمش قاسم است، که او حاج قاسم سلیمانی است. یعنی یک کنش درونی و عاطفی «احمد» را به ماجرای مردم بم گره می‌زند. وقتی حاج قاسم به میان مردم می‌رود، آنجا مردم برایش مسئله اصلی می‌شود. اساساً «احمد» یک فیلم اجتماعی است. از سن ۲۰ سالگی در شخصیت حاج احمد کاظمی فقط کنش قهرمانی می‌بینی. در این فیلم درد «احمد» درد مردم است و به تنهایی دست به کنش قهرمانانه برای مردم می‌زد.

این نویسنده با بیان اینکه زیست «احمد» نزدیک به مردم است، افزود: ما سعی کردیم بر اساس الگوی شاه‌پیرنگ حرکت کنیم. یعنی فیلمنامه دو خط اصلی، یک خط ماجرا و یک خط شخصیت داشت. خط ماجرا زلزله تلخ بم بود. مهمترین عنصر در ذهنمان این بود که در عین دیدن دشوار‌های زندگی مردم، عزت و کرامت مردم حفظ شود. اگرچه ممکن است درگیری و تنش بین مردم ببینید، ولی هیچ کس داد سر مردم نمی‌زند.

وی افزود: از طرفی، نزدیک شدن به شخصیت حاج احمد کاظمی ترسناک بود؛ چراکه هم قصه معاصر‌ی را تعریف می‌کردیم، که مردم تصویر ذهنی از آن داشتند، هم شهید کاظمی آنقدر قدرتمند بود، که نمی‌توانستیم همه آن را به تصویر بکشیم. سعی کردیم مدیریت توام عقلانیت و درایت را در فیلم «احمد» ببینیم. در ساختار فیلم هم شاهد پرده اول، پرده دوم و پرده سوم هستیم.

حبیب والی‌نژاد، تهیه کننده فیلم در پاسخ به پیشنهاد افخمی مبنی بر اینکه صحنه‌ها و افرادی که حضورشان کمکی به پیشبرد داستان نمی‌کند، بهتر است حذف شود، توضیح داد: نسخه فیلم‌مان صبح روز اکران آماده شد. نیاز بود یک ماه پس از آماده شدن نسخه نهایی بازخورد می‌گرفتیم و هنوز «احمد» به اصطلاح دم نکشیده است.

دانلود فیلم

ادامه مطلب نزدیک شدن به شخصیت حاج احمد کاظمی ترسناک بود

روی نقش احمد کاظمی تعصب دارم



تینو صالحی بازیگر نقش «احمد» بیان کرد: فیلم سینمایی «احمد» از همه نظر فیلم سختی بود و بخش زیادی از این سختی روی دوش عوامل فنی، کارگردان، تصویربردار، طراحان و صدابردار بود.

او با بیان اینکه ایفای نقش احمد برای من کار سخت و لذت بخشی بود، افزود: بیش از چهار ماه سر صحنه فیلمبرداری کار کردن ما زمان طولانی بود که در این مدت هم بیمار شدم و هم آسیب دیدم.

صالحی اضافه کرد: همه چیز فیلم «احمد» برای من بی‌نظیر است و افرادی که «احمد» را ساختند برای من به یاد ماندنی و جذاب هستند.

این بازیگر با اشاره به دیالوگ به یادماندنی این فیلم گفت: در فیلم سکانسی که «احمد» احساس تنهایی می‌کند و می‌گوید «مشکل من این است که باکری ندارم» در ذهنم ماندگار شد.

او درباره چهل و دومین جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: فکر می‌کنم جشنواره امسال جشنواره خوبی بود و فیلم‌ها پربازیگر بودند و برای همه بازیگران آرزوی موفقیت می‌کنم.

فیلم «احمد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی در نخستین سانس نهمین روز از چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در برج میلاد اکران شد.

دانلود فیلم

ادامه مطلب روی نقش احمد کاظمی تعصب دارم

شهید احمد کاظمی مدیر تراز ایران/ زلزله بم شبیه قیامت بود



نشست رسانه‌ای فیلم «احمد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی برگزار شد. در این نشست امیرعباس ربیعی نویسنده و کارگردان، حبیب والی نژاد تهیه کننده، رضا محبی نوری نویسنده، تینو صالحی، توماج دانش بهزادی، ساره رشیدی بازیگران، حسین قورچیان صداگذار، طاهر پیشوایی صدابردار، نیاز حمیدی طراح لباس، حمید نجفی راد تدوینگر، محمد برادران جلوه‌های ویژه بصری، مسعود سخاوت دوست آهنگساز و مرتضی کهزادی طراح گریم حضور داشتند.

در ابتدای این نشست حبیب والی نژاد تهیه کننده این فیلم سینمایی گفت: امیدوارم بتوانم پروسه سختی که طی کردیم را کوتاه به شما بگویم. در ابتدا دوستان صحبت کنند.

تینو صالحی بازیگر این فیلم سینمایی گفت: این نقش چالش بزرگی برای من بود. در شروع کار آقای ربیعی به من کمک کردند و اطلاعاتی را در اختیار من گذاشتند. با هم بررسی کردیم و تمرین‌های طولانی و خوبی داشتیم تا بتوانیم نقش را آماده کنیم. از توماج هم تشکر می‌کنم. یکی از سخت‌ترین کار‌ها مسئولیت این نقش بود. سخت از این نظر که به عنوان نقش اصلی فیلم و چنین کاراکتری حضور داشتم. ۲۰ سال است که در تئاتر کار میکنم و باید جوابگویی افرادی می‌بودم که من را می‌شناختند. این‌ها مجموعه استرس‌هایی بود که داشتم.

امیرعباس ربیعی کارگردان «احمد» درباره ساخت این فیلم سینمایی توضیح داد: مدتی پیش، شروع به مطالعه پیرامون شهید احمد کاظمی کردم و در پژوهش‌ها به صفحه‌ای برخوردم که درباره حضور این شهید در بم و فعالیت ایشان نوشته بود. از همان جا قلاب من روی این داستان گیر کرد. زیرا احساس کردم این قصه نیاز امروز ماست. به واقع احمد کاظمی مدیر تراز جمهوری اسلامی است.

رضا محبی‌نوری نویسنده این اثر گفت: آقای ربیعی حدود ۸ ماه پژوهش را انجام داده بود و پس از گفتگو‌های بسیار، نوشتن این پروژه نصیب من شد. احمد کاظمی از ۲۱ سالگی لشکر تاسیس کرده و تا پایان عمرش سراسر درخشندگی دیده می‌شود.

وی افزود: بار‌ها و بار‌ها با کمک بسیاری از عزیزان ازجمله هادی مقدم‌دوست کار را بازنویسی کردیم. پرتره «احمد» داستان واقعی است و حرف‌هایی جدی و قابل تامل در آن زده شده است. تلاش کردیم داستان بگویم و کاراکتری را خلق کنیم که مردم آن را بپذیرند و دوست داشته باشند.

این نویسنده بیان کرد: در فرایند فیلمنامه، باید بیش از ۷۰ درصد به شخصیت‌پردازی تمرکز کنیم. متن ساختار و اسکلتی دارد که اگر به دل نویسنده ننشیند یعنی قوام آن قصه شکل نگرفته است. «احمد» درباره قصه تلخ زلزله بم است و ما باید وجوه شهید کاظمی مانند مردم‌داری، هیبت، مهربانی و… را در این فیلم نشان می‌دادیم. درست است که نمی‌توان تمامی ابعاد شخصیتی این شهید را نشان دهیم؛ اما تلاش کردیم تا حدودی بخش‌هایی از هیبت و عطوفت ایشان را بازنمایی کنیم.

توماج دانش‌بهزادی دیگر بازیگر این فیلم سینمایی از تجربه بازی در این فیلم گفت: امیدوارم همیشه آزاد و آباد و شاد باشید. این چند ماهی که در خدمت یک گروه درخشان از کوچک گرفته تا بزرگ بودیم و از همه‌شان تشکر می‌کنم. اگر همدلی و همراهی و تلاش این دوستان نبود، این پروژه سخت به ثمر نمی‌رسید.

وی اضافه کرد: تینو صالحی را ۲۳ سال است که می‌شناسم و حضورش به عنوان کاراکتر شهید کاظمی دل من را قرص کرد تا بتوانم کار خودم را انجام دهم. حدود ۴ ماه تمرین فشرده داشتیم و این خاصیت آثار امیرعباس ربیعی است. نقشی که در این فیلم بازی کردم، بسیار دشوار بود.

ساره رشیدی بازیگر زن فیلم سینمایی «احمد» خاطر نشان کرد: من تلاش کردم با لهجه بمی در فیلم صحبت کنم، اما این لهجه به‌قدری سخت بود که کارگردان گفت این لهجه را فعلا کنار بگذاریم و به همین دلیل این کاراکتر لهجه بمی ندارد. با این حال، من لهجه بمی را دوست دارم و بسیار آهنگ زیبایی دارد.

وی ادامه داد: من از ۱۵ سالگی کار تئاتر کردم و اولین کار تصویر من نیز یک سریال برای شبکه فارس بود که البته به پخش نرسید. من می‌خواهم کم‌کم تمامی ژانر‌ها را بازی و تجربه کنم. خوشحالم که آقای ربیعی به اعتماد کردند و نقش جدی‌ای به من دادند و امیدوارم به همه بازیگران کمدی اعتماد شود.

حمید نجفی‌راد تدوینگر این فیلم بیان کرد: کمترین کاری که در این پروژه کردم، بخش تدوین بوده است. زیرا در پروژه «احمد»، ۸۰ نفر تلاش کردند و این اثر هنوز برای من تمام نشده و دوست داشتم باز هم ادامه پیدا کند. از نظرم ما باید قطعا استراحتی به خودمان بدهیم و کمی از زمان فیلم را کم کنیم.

مسعود سخاوت‌دوست آهنگساز این اثر بیان کرد: کرمان سرزمین مادری من است و هنگام زلزله بم، در کرمان دانشجو بودم و باید بگویم که این حادثه دلخراش شبیه قیامت بود. لحظه‌ای چشم ما خشک نمی‌شود و به قامت اشک می‌ریختیم. پیش از این، بخشی از آن اتمسفر را در فیلم شیار ۱۴۳ تجلی بخشیدم و حدود ۷ سال بعد با فیلم «احمد» به آن حال و هوا بازگشتم.

حسین قورچیان صداگذار در بخش دیگری از این نشست گفت: همزمان ما سعی می‌کردیم کار‌های فنی را انجام دهیم و هم با زمان محدودی که داشتیم، مراقب بودیم چیزی کم نگذاریم. فیلم‌های جنگی امسال در جشنواره زیاد است و امیدوارم فیلم ما در این بین گم نشود. البته متاسفانه در سالن برج میلاد، صدا‌ها مشکل دارد و باعث می‌شود تاثیرگذاری فضای فیلم کمتر شود.

طاهر پیشوایی صدابردار بیان کرد: فیلم پر از شلوغی و تنش‌های دیالوگی بود. زمانی که فیلمنامه را خواندم، برایم پر از قصه بود. تمام روایت «احمد» بر اساس حس بازیگران است. حتی حساسیت‌های کارگردان در زمینه صدابرداری بسیار بود و برای او میکروفونی تهیه کردیم که خواننده‌ها روی سن از آن استفاده می‌کنند تا صدا‌ها را خوب بشنوند.

محمد برادران طراح جلوه‌های ویژه بصری گفت: حرف خاصی نیست از همه دوستان سپاسگزارم.

ربیعی ادامه داد: پلان‌های ویژوال و تکنیک‌های جلوه‌های ویژه بصری این کار در حدی بود که مخاطب اصلا متوجه آن نخواهد شد. بخشی از پلان‌های ما تماما سی‌جی است و خواهش می‌کنم محمد برادران توضیحی در این باره بدهد.

محمد برادران طراح جلوه‌های ویژه بصری بیان کرد: باتوجه به محدودیت زمانی که داریم، همین که تماشاگران فیلم را پسندیده باشند، برای ما کافی است.

نیاز حمیدی طراح لباس بیان کرد: «احمد» پروژه سختی بود که ۸ ماه تولید آن زمان برد و ممنون هستیم که فیلم را تماشا کردید.

در بخش دیگر مرتضی کهزادی طراح چهره‌پردازی گفت: ۱۴ نفر از بازیگران مختلف را برای نقش شهید احمد کاظمی تست گریم زدیم، اما مورد قبول کارگردان نبودند. درنهایت با افتخار در کنار تینو صالحی عزیز بودیم. طی ۲۰ سالی که در این فضا فعالیت می‌کنم، صادقانه می‌گویم که «احمد» سخت‌ترین آن بود. دست تک‌تک عوامل و همراهان خود را می‌بوسم.

در پایان این نشست حبیب والی نژاد تهیه‌کننده گفت: از تک‌تک عوامل تشکر می‌کنم که برای این پروژه تلاش کردند. برای چنین پروژه دشواری، برخی ارگان‌ها پای کار آمدند. حوزه هنری طول این پروژه کنار ما بود و در کنار آن، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران هم بسیار از ما پشتیبانی کرده‌اند.

وی افزود: امروزه، خدمت به مردم ایران را وظیفه خودم می‌دانم. در این فیلم‌ها داریم از بزرگانی یاد می‌کنیم که برای مردم جنگیده‌اند. یکی از دوستان شهید احمد کاظمی خواب او را دیده بود که گفته بود «بم من را نجات داد.» بم یعنی خدمت به مردم.

دانلود فیلم

ادامه مطلب شهید احمد کاظمی مدیر تراز ایران/ زلزله بم شبیه قیامت بود