is_tag

پادشاهان سلوکیان،آنتیوخوس هشتم

آنتیوخوس هشتم پادشاه سلوکی و پسر دیمتریوس دوم بود. او را با لقب‌های اِپیفانس(=تجلی خداوند)، کالی‌نیکوس(=فاتح درخشان)، فیلومتور(=مادردوست) و گروپوس(=کَج‌بینی) خوانده‌اند.

او به همراه کلئوپاترا تئا در بازهٔ زمانی میان مرگ آنتیوخوس هفتم و بازگشت دیمتریوس دوم بر سر کار بر تخت شاهی نشست ولی در ۱۲۹ که دیمتریوس به انطاکیه بازگشت او را کنارگذاشت ولی نکشت. در ۱۲۵ آنگاه که مادرش-کلئوپاترا تئا- برادر بزرگتر آنتیوخوس هشتم-سلوکوس پنجم- را کشت، آنتیوخوس به همراه مادرش باز تاج‌گذاری کرد. پس از اینکه آنتیوخوس در ۱۲۳ الکساندر دوم را شکست داد مادرش کوشید تا با بادهٔ زهراگین او را بکشد، ولی آنتیوخوس که به شناخت و پژوهش دربارهٔ زهرها دلبستگی داشت به مادر بدگمان شد و وی را واداشت تا خود باده را سربکشد.

ادامه مطلب پادشاهان سلوکیان،آنتیوخوس هشتم

پادشاهان سلوکیان،آنتیوخوس هفتم

آنتیوخوس هفتم اورگتس (به یونانی: Αντίοχος Ζ’ Σιδήτης) پادشاه سلوکی میان سال‌های ۱۳۸-۱۳۹ (پیش از میلاد) بود. او را سیدِتِس به معنای صیدایی نیز می‌خوانند. لقب دیگر او او اورگتس نیز در یونانی به معنای نیکوکار است. او را واپسین شاه سلوکی که به معنای راستین شاه بود می‌دانند.

ادامه مطلب پادشاهان سلوکیان،آنتیوخوس هفتم

پادشاهان سلوکیان،الکساندر بالاس

الکساندر بالاس (به یونانی: Ἀλέξανδρoς Bάλας) فرمانروای سلوکی میان سال‌های ۱۵۰-۱۴۶ (پیش از میلاد) بود. وی از تباری پست بود ولی خود را پسر آنتیوخوس چهارم و میرابر تاج‌وتخت سلوکی خوانده بود. الکساندر جوان و خواهرش لائودیس را هراکلیدس وزیر پیشین آنتیوخوس چهارم و برادر تیمارخوس-ساتراپ ماد که به دست دیمتریوس یکم کشته شد- کشف‌نمود.

ادامه مطلب پادشاهان سلوکیان،الکساندر بالاس

آیین زناشویی در ایران باستان

در کیش ایران باستان زناشویی به منظور زندگی خوش و خرم و اتحاد و اتفاق و ازدیاد
نفوس و تشکیل خانواده چنان بر پایه صحیح و محکم استوار بوده که خود به خود ضامن بقا و دوام زندگی مشترک بود و مهر ومحبت را بین زن و شوهر برای همیشه برقرار می ساخت.

زرتشت در گات ها یسنا پنجاه و سه بند به پسران و دخترانی که می خواهند با هم پیمان ازدواج ببندند اندرز می دهد که ای دختران شوی کننده و ای دامادان ،اینک بیاموزم و آگاهتان کنم .با غیرت از برای زندگانی پاک منشی بجوشید.هر یک از شما باید در کردار نیک از دیگری پیشی جوید و از این راه زندگانی خود را خوش و خرم سازد.در کیش زرتشتی از لحاظ نظم به کارهای دنیا و محکم ساختن یگانگی و جلوگیری از فساد اخلاقی ،در مورد زناشویی تاکید زیاد گردیده و این کار به خوبی ستوده شده است.چنانکه در فرگرد چهارم بند چهل و هفت وندیداد اهورامزدا می گوید:”ای اسپیتمان زرتشت هر آینه ،من مرد زندار را بر مرد بی زن و مرد خانه دار را بر مرد بی خانمان ترجیح می دهم.”

و در فقره چهل و چهار می گوید:”وظیفه هر شخصی است که برادران همکیش خود را در کسب مال و داشتن همسر راهنمایی و مساعدت کند.”در دین زرتشت کمک کردن برای ازدواج کسانی که به سن بلوغ رسیده و به علت ناداری بی همسر مانده اند،از کارهای خوب و پرثواب شمرده می شود.

 

ادامه مطلب آیین زناشویی در ایران باستان