is_tag

• 23 بازدید
• 2 آوریل 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

حسینعلی شریف، موذن، استاد پیشکسوت قرآنی و مولف کتب مختلف آموزش قرآن کریم در حاشیه نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم درباره تذکر رهبری به قاریان پیرامون تلاوت قرآن گفت: آنطور که مقام معظم رهبری فرمودند از آنجایی که قرائت بعضی از قاریان مصری حالت غنا دارد، رادیو را خاموش می‌کنند. 

شریف ادامه داد: رهبری خطاب به قاریان فرمودند که شما لازم نیست لباس آن‌ها را به تن کنید! ما خودمان قاریان و تلاوت‌های خوبی داریم، بهتر است فرهنگ خودمان را پیاده کنیم.

این استاد پیشکسوت قرآنی با بیان اینکه اشکالی ندارد از سبک قرائت قاریان مصری تقلید شود، افزود: اگر ما می‌خواهیم الگوبرداری کنیم، الگو‌های خوب‌تری وجود دارد. اگر اشکالی در قرائت بعضی از قاریان هست، از آن اشکالات پیروی نکنید.

وی با بیان اینکه به هر حال قاریان مصری نسبت قاریان ایرانی پیشکسوت هستند، اما قاریانی مانند مرحوم منشاوی و مرحوم عبدالباسط سبک‌هایی دارند که اگر کسی صحیح آن را تقلید کند، می‌تواند با مفهوم آیات انس بگیرد، توضیح داد: حال که ما حدود ۴۰ سال در زمینه قرائت قرآن قدمت داریم، می‌توانیم مهندسی جدید برای تلاوت قرآن داشته باشیم. اشکالی ندارد قاریان قدیمی مصری الگویمان باشند، اما قاریان جدید مصری حرفی برای گفتن ندارند.

• 26 بازدید
• 3 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

محمد امامی، کارشناس مسائل مدیریت و فرهنگ و رسانه درمورد نقش مجلس در توسعه فضا‌های فرهنگی بیان کرد: ابتدا باید یک تعریفی از فرهنگ داشت. چون بین فرهنگ و سایر ابزار‌ها و مواد و اتفاق‌های فیزیکی تفاوت‌هایی وجود دارد و در حقیقت، فرهنگ ناملموس و غیر قابل لمس است. زیرا فرهنگ یک بنای ساختمانی نیست و شاید بتوان تبادل و ماندگاری صدا و تمدن و تاریخی که احتمالاً در ذهن و قلب مردم می‌ماند را فرهنگ نامید. زیرا باید بدانیم با یک موضوعی سر و کار داریم که درواقع، ناملموس است و با سایر موضوعات و حوزه‌های دیگری که ملموس و فیزیکی هستند تفاوت دارد.

این کارشناس مسائل مدیریت و فرهنگ و رسانه گفت: فرهنگ حاصل تلاش غیر ملموس و هویت ذات وجودی انسان‌ها و جامعه است که سبب می‌شود ما هرگز نتوانیم آن را مشاهده و لمس کنیم. بنابراین، دو وظیفه اصلی و اساسی در قانون اساسی برای نمایندگان کشور وجود دارد. یک، قانون‌گذاری نمایندگان و دوم که از اولی مهم‌تر است نظارت بر عملکرد مسئولان اجرایی دستگاه هاست که متأسفانه، وظیفه نمایندگان مجلس مغفول واقع شده است و خاک می‌خورد. یعنی یک ابزار بسیار خوب و قدرتمندی به عنوان نظارت بر عملکرد در اختیار نماینده مجلس است که از این ابزار به نازل‌ترین شرط موجود استفاده می‌کند.

امامی در پاسخ به این سوال که «چرا فضا‌های فرهنگی در کشور توسعه پیدا نمی‌کنند؟» تصریح کرد: چون نماینده‌‌ای که در مجلس می‌نشیند آن قدر سرگرم و درگیر قانون‌گذاری‌های آن چنانی می‌شود و به حدی به خود می‌بالد و می‌گوید در وضع فلان قانون حضور داشته است که در نهایت، نظارت بر عملکرد‌ها فراموش می‌شود. در نتیجه، توسعه فضا‌های فرهنگی از کجا باید مشاهده و دریافت شود؟ نماینده مجلس است که باید توسعه فضا‌های فرهنگی را رصد کند و بر مبنای همین رصد به توسعه‌ای بپردازد که از صفر تا صد در قانون وجود دارد. 

او مطرح کرد: نگاه مسئولان ما به فضا‌های آموزشی همچنان آموزشی است و نگاه یا بسترسازی و دیدگاه فرهنگی در مسئولان ما وجود ندارد. مثلاً با وجود یک سری تغییرات در مدارس و دانشگاه ها، آن‌ها همچنان به عنوان فضای آموزشی دیده می‌شوند؛ نه فضای فرهنگی! 

این کارشناس فرهنگ و رسانه ادامه داد: آیا نمایندگان مجلسی که در کمیسیون فرهنگی مجلس حضور دارند سابقه فرهنگی دارند؟ به دلیل این که فرهنگ ناملموس است خیلی از افراد از حضور در این کمیسیون می‌گریزند. چون اقتصادی و مادی نیست و در این میان، نماینده دنبال فضایی برای ساختن رزومه و کارنامه خودش است. در نتیجه، شاید به زعم خود بر این عقیده باشد که در کمیسیون فرهنگی می‌خواهد چه چیزی را بیان کند؟ الان، نماینده می‌گوید در فضا‌های فرهنگی کشور اقداماتی انجام داده است آیا توسعه این فضا فقط این است که چند کنسرت گذاشته شود؟ سینمای خانگی ما به ابتذال کشیده می‌شود و کمیسیون فرهنگی ما حواسش نیست. این در حالی است که سینمای خانگی منشأ تمام اتفاق‌های بغرنج حداقل، دهه کنونی است.

امامی افزود: کمیسیون و نمایندگان فرهنگی ما چه کرده اند و چه کاری انجام می‌دهند؟ آیا ما در فضای فرهنگی نیاز به خوراک فرهنگی داریم؟ اگرچه این موضوع هنوز ملموس نشده است، ولی نیاز داریم. این خوراک فرهنگی را چه کسی می‌خواهد تبیین کند و بسترسازی آن را انجام دهد؟ کدام کارشناس‌های فرهنگی ما گفته اند که خوراک فرهنگی ما فقط سینمای خانگی و کنسرت نیست و در مقابل، آیا به ارتباط فرزندان با خانواده که یک تجربه نگاری فرهنگی است پرداخته شده است؟ آیا به ارتباط دانشجو و استاد که نوعی، تجربه نگاری فرهنگی است اهمیت داده شده و برایش وقت گذاشته شده است؟ همچنین، ارتباط مردم و نمایندگان هم، یک نوع تجربه نگاری فرهنگی است و نماینده باید بسترسازی قوانینی را انجام دهد و نظارت صحیح بر عملکرد پیمانکاری داشته باشد که در حال ساخت فضای فرهنگی در کشور است در حالی که در توسعه فرهنگ مشکل داریم.