is_tag

• 40 بازدید
• 10 مارس 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

رازهای زیبایی پوست زنان کره ای: به‌سختی می‌توان فردی کره‌ای را پیدا کرد که پوستی شفاف نداشته باشد. آنها خود را وقف عادات مراقبت از پوست می‌کنند تا نتایجی دائمی حاصل شود، نه اثراتی کوتاه‌مدت. آنها به مراقبت از پوست اهمیت می‌دهند و از آن در برابر آسیب‌ها محافظت می‌کنند. در این مطلب از سری مطالب آرایش و زیبایی به ۱۱ مهمترین رازهای زیبایی پوست زنان کره ای پرداخته شده است. تا پایان مقاله با چشمک همراه باشید.

رازهای زیبایی پوست زنان کره ای

زنان کره ای برای محافظت از پوست خود برنامه ۱۰‌مرحله‌ای شامل پاک‌سازی، لایه برداری، آبرسانی و مرطوب‌کردن دارند. این برنامه با پاک‌سازی دومرحله‌ای شروع می‌شود. کره‌ای‌ها از پاک‌کننده‌های مبتنی بر روغن و آب برای پاک‌کردن کامل آرایش و آلودگی‌های پوست استفاده می‌کنند. برای ازبین‌بردن سلول‌های مرده و آماده‌کردن پوست برای محصولات مراقبت از پوست هم از لایه‌بردار و سپس تونر استفاده می‌کنند. سپس منظم از سرم برای آب‌رسانی، روشن‌کردن و درمان آسیب‌های پوستی استفاده می‌کنند. این روتین با ماسک ورقه‌ای، کرم دور چشم یا پد زیر چشم، مرطوب‌کننده و کرم ضد آفتاب به پایان می‌رسد.

برای مراقبت از پوست سایر قسمت‌های بدن معمولا فقط از لایه‌برداری، پاک‌سازی و کرم مرطوب کننده استفاده می‌کنند. در پایان نیز گاهی از اسپری بدن موردعلاقه‌شان استفاده می‌کنند تا پوست بدنشان بوی خوبی بدهد.

مراقبت از پوست در برابر لکه‌ها

زنان کره‌ای بیشتر مستعد ابتلا به پیگمنتیشن (pigmentation) یا لکه‌های پوستی هستند. بنابراین برای محافظت از پوست خود در برابر اشعه‌های مضر UVA/UVB مراقبت بیشتری می‌کنند. آنها از روشن‌کننده‌های طبیعی پوست مانند عصاره برنج، ویتامین C و شیرین بیان و همچنین لایه‌بردارها استفاده می‌کنند. برای لکه‌های قهوه‌ای سرسخت نیز به متخصص پوست مراجعه می‌کنند تا با استفاده از لیزر این لکه‌ها را روشن کنند.

زنان و دختران کره‌ای از پچ‌های ضدجوش و آکنه (pimple patches) استفاده می‌کنند. می‌توانید این پچ‌ها را فقط در طول شب روی پوست خود بگذارید. ولی اگر می‌خواهید سریع‌تر از شر جوش‌ها و جای جوش خلاص شوید، باید در طول روز نیز از این پچ‌ها استفاده کنید.

آرایش 

گرچه مراقبت از پوست پایه و اساس داشتن پوستی شفاف و زیباست، حتی پوستی بی‌عیب‌ونقص نیز بدون آرایش کامل نخواهد بود. با توجه به اینکه پوست زنان کره‌ای به‌سبب روتین مراقبتی آنها تمیز، هیدراته و مرطوب است، فقط اندکی اصلاح آن با استفاده از چند محصول آرایشی کافی است. البته کره‌ای‌ها عقیده دارند که پوستشان بدون آرایش نیز عالی به نظر می‌رسد. بنابراین به‌جای آرایش غلیظ، آرایشی سبک را ترجیح می‌دهند. آنها پوستشان را با چند لایه از مواد آرایشی نمی‌پوشانند و از محصولات مات‌کننده استفاده نمی‌کنند.

استفاده از محصولات زیبایی طبیعی

محصولات زیبایی کره‌ای محصولاتی با عملکرد بسیار خوب‌اند. برندهای کره‌ای محصولاتی مقرون‌به‌صرفه را ارائه می‌دهند که در تولید آنها بر استفاده از مواد طبیعی و فرمولاسیون‌های ملایم‌تری تأکید می‌شود که از محصولات زیبایی سنتی کره‌ای سرچشمه گرفته‌اند.

امروزه رایج‌ترین موادی که در محصولات مراقبت از پوست کره ای ها می‌یابید عصاره‌های گیاهی مانند عصاره گیاه بشقابی یا سنتلا آسیاتیکا (Centella Asiatica)، عصاره بامبو، آب غان (birch juice) و آلوئه ورا و همچنین مواد طبیعی به‌دست‌آمده از حیوانات مانند موم عسل و موسین حلزون است. هریک از این مواد پوست را آب‌رسانی و عمیقا تغذیه می‌کند. در کره جنوبی برای بهبود رنگ و بافت پوست و همچنین درمان مشکلات پوستی که با محصولات مراقبت از پوست قابل‌درمان نیستند، درمان‌های پوستی مختلفی نیز وجود دارد.

یکی از معروف‌ترین درمان‌ها «درمان تقویت‌کننده پوست» (skin booster treatment) است که لکه‌ها، جای جوش و بافت پوست را بهبود می‌دهد.

پاک‌سازی عمیق پوست قبل از آرایش‌

پاک‌سازی پوست بسیار مهم است، زیرا چربی اضافی، آلودگی و باکتری‌های روی پوست ممکن است منجر به پیری زودرس، لکه‌های تیره و جوش شوند. بدون داشتن پایه‌ای تمیز، آرایش نیز خوب به نظر نخواهد رسید. برای پاک‌سازی سه‌مرحله‌ای پوست می‌توانید به این ترتیب عمل کنید:

با دستمال پاک‌کننده به‌آرامی و با ملایمت آلودگی‌های سرسخت روی پوست را پاک کنید. به نواحی حساس چشم و گردن توجه بیشتری داشته باشید. با شوینده‌ای روغنی پوست خود ماساژ دهید تا آلودگی‌های مبتنی بر چربی پاک شوند. سپس پوست را با آب بشویید. روی پوست مرطوب خود از فوم پاک‌کننده استفاده کنید تا آلودگی‌های مبتنی بر آب پاک شوند. سپس صورت خود را با آب بشویید و با ضربه‌زدن با حوله روی پوست آن را خشک کنید.

افزودن روغن صورت به کِرِم‌پودر برای آب‌رسانی بهتر

این کار برای آب‌رسانی پوست است. استفاده از اسپری، ماسک‌های ورقه‌ای و چندلایه مرطوب‌کننده موجب می‌شود که به درخشنگی و طراوت مدنظرتان برسید. کرم‌های دور چشم و پرایمرهای حاوی عصاره مروارید نیز وجود دارند که عیوب را از بین می‌برند و با بازتاب نور موجب می‌شوند که پوست درخشان به نظر برسد. اگر پوست خشکی دارید، روغن یا سرم پوست را با کرم پودر خودتان ترکیب کنید.

سرمایه‌گذاری روی روتین مراقبت از پوست

شاید این کار برایتان هزینه‌های بیشتری داشته باشد، ولی ارزش زمان و پولی را که صرف می‌کنید، دارد! استفاده از چند لایه کرم اثر زیادی دارد. بیشتر مردم فقط به شستن صورت و استفاده از مرطوب‌کننده اکتفا می‌کنند. هرگز اهمیت چیزهایی مانند لایه‌برداری، تونینگ، اسنس و ماسک‌های خواب را دست‌کم نگیرید.

ضربه‌زدن روی پوست به‌جای مالیدن

برای استفاده از محصولات مراقبت از پوست آنها را با ضربه‌زدن روی پوست پخش کنید، زیرا روش ملایم‌تری است. همچنین بهتر است که ماسک‌های ورقه‌ای را در یخچال بگذارید تا خنک و باطراوت‌تر شوند. محصولات پوستی سبک و آبکی و همچنین محصولاتی مانند سرم‌ها و مرطوب‌کننده‌ها را می‌توان با ضربه‌زدن روی پوست پخش کرد.

استفاده از محصولات حاوی موسین حلزون (Snail Mucin)

موسین حلزون موجب رهایی از تحریک و سوزش پوستی می‌شود و بسیار آب‌رسان است. موسین ترشحاتی است که حلزون‌ها در زمان استرس تولید می‌کنند (بنابراین برای وگان‌ها مناسب نیست). طبق شواهد، پروتئین‌های موجود در ترشحات بدن حلزون خواص ضدپیری دارند. آزمایش‌های بالینی انجام‌شده درباره این مسئله و همچنین وارونه‌کردن آسیب‌های ناشی از نور خورشید نتایج خوبی داشته‌اند. اسلایم یا ترشحات بدن حلزون به ازبین‌بردن چروک‌های عمیق کمکی نمی‌کند، ولی بافت و کیفیت پوست را بهبود می‌دهد.

محافظت از پوست در برابر نور خورشید

کره‌ای‌ها برای حفظ سلامت پوست خود از نور خورشید دوری می‌کنند. قرارگرفتن زیاد در معرض اشعه فرابنفش پوست را خشک می‌کند و تأثیراتی منفی مانند پیری زودرس پوست، چین و چروک صورت و لکه‌های پوستی به دنبال دارد. کره‌ای‌ها بدون استفاده از کرم ضدآفتاب از خانه بیرون نمی‌روند و با استفاده از کلاه، چتر و دستکش از تابش مستقیم نور خورشید به پوست خود جلوگیری می‌کنند. راز زیبایی پوست کره ای ها – استفاده از ماسک های صورت مخصوص استفاده از ماسک‌های صورت مخصوص برای محافظت از پوست صورت در برابر نور خورشید

استفاده منظم از ضدآفتاب (حتی در روزهای ابری) و تجدید مرتب آن از بهترین راه‌های محافظت از پوست هستند. کره‌ای‌ها وقتی از خانه بیرون می‌روند، همیشه با خود چتر دارند، کلاه‌های بزرگ بر سر می‌گذارند و لباس‌های آستین‌بلند و شلوارهایی می‌پوشند که پوستشان را می‌پوشاند. آنها همچنین برای محافظت از صورت خود در برابر اشعه‌های فرابنفش مضر خورشید از ماسک‌های صورت مخصوصی استفاده می‌کنند.

رژیم غذایی سالم

داشتن رژیم غذایی متعادل نیز برای مراقبت از پوست مهم است، زیرا زیبایی از درون می‌آید. مواد غذایی خوب برای سلامت پوست مفیدند، بنابراین رژیم غذایی سالم نیز از علل شفافیت و جوانی پوست کره ای ها به شمار می‌رود. رژیم غذایی کره‌ای شامل سبزیجات تخمیرشده، گوشت و ماهی کبابی (منبع خوب پروتئین) و انواع چای است که فواید زیادی برای زیبایی و سلامتی دارند.

در پژوهشی در سال ۲۰۱۲، پژوهشگران مشاهده کردند که ۱۰ هفته پایبندی به رژیم غذایی سنتی کره‌ای یا رژیم غذایی با شاخص گلیسمی پایین (low-glycemic diet) وضعیت آکنه را تا حد زیادی بهبود می‌دهد. کیمچی نمونه‌ای عالی از غذاهای کره‌ای است که برای پوست بسیار مفید است.

با خوردن کیمچی و سایر غذاهای تخمیرشده انواع آنتی اکسیدان را وارد بدن می‌کنیم که سلامت گوارش را بهبود می‌دهند و موجب می‌شوند که روده‌ای سالم و پوستی شفاف داشته باشیم. چای‌های کره‌ای مانند چای جو و چای سبز نیز پوست را سفت نگه می‌دارند و احتمال بروز آکنه را کاهش می‌دهند.

ژنتیک

ژنتیک در ویژگی‌ها و خصوصیات فیزیکی ما نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند و مسئول رنگ چشم، نوع مو، قد و سایر ویژگی‌های ماست. اساسا این ژنتیک است که تعیین می‌کند ما که هستیم و چه ظاهری داریم. راز سفیدی پوست کره ای ها و شفافیت آن نیز تا حدی به ژنتیک آنها مربوط می‌شود، ولی بدان معنا نیست که همه آنها پوستی بی‌عیب‌ونقص دارند. هریک از کره‌ای‌ها نیز با نوع پوست متفاوتی متولد می‌شوند. بنابراین شرایط و ظاهر پوست آنها بیشتر به عوامل سبک زندگی و مراقبت از پوست بستگی دارد و متفاوت است.

سخن پایانی

حتی اگر با پوستی شبیه کره‌ای‌ها به دنیا نیامده باشیم، کارهای زیادی می‌توانیم انجام دهیم تا پوستی شفاف و زیبا داشته باشیم. پس از دانستن راز زیبایی پوست کره ای ها متوجه شدیم که سبک زندگی آنها تأثیر زیادی روی پوستشان دارد. بنابراین برای داشتن پوستی سالم و زیبا باید به نکات مراقبت از پوست و استفاده از لوازم آرایشی و محصولات زیبایی آگاهی داشته باشیم و مانند آنها رژیم غذایی سالمی داشته باشیم.

 

• 40 بازدید
• 6 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

• 455 بازدید
• 12 سپتامبر 2022
• مطالب جالب

در طول سال‌ها، زنان زیبا به موفقیت‌های باورنکردنی دست یافته‌اند و تیتر خبرها شده‌اند. آنها نه تنها خیره کننده، بلکه بازیگران، خوانندگان، مدل ها، فعالان و … بسیار با استعداد هستند. اینها برخی از زیباترین و خیره کننده ترین زنان در طول تاریخ هستند که سایت تفریحی جیران جمع آوری کرده است. با ما همراه باشید.

جاکلین اسمیت

جاکلین اسمیت بیشتر برای بازی در فیلم فرشتگان چارلی در نقش کلی گرت شناخته می شود. پس از این نقش، او به یک نام آشنا تبدیل شد. در سال ۲۰۰۳، او بار دیگر در فیلم اقتباسی Charlie’s Angels: Full Throttle نقش گرت را بازی کرد. او از آن زمان بر رشد کسب و کار خود و کمتر روی بازیگری تمرکز کرده است.

باربارا ادن

باربارا ادن بیشتر برای بازی در نقش شخصیت اصلی در I Dream of Jeannie شناخته می شود. با این حال، او تقریباً اصلاً این نقش را دریافت نکرد. سازندگان سریال می خواستند نمایش را از Bewtiched که یک بازیگر اصلی بلوند متمایز کنند. در ابتدا، آن‌ها می‌خواستند بازیگری سبزه برای نقش جینی بازی کند، اما ادن آنقدر خوب بود که نمی‌توانستند از او بگذرند.

---

بیشتر بخوانید:

---

شارون تیت

شارون تیت حرفه امیدوارکننده ای را در پیش داشت اما در سال ۱۹۶۹ توسط اعضای خانواده منسون به طرز غم انگیزی به قتل رسید. او فقط ۲۶ سال داشت و در ۸٫۵ ماهگی فرزندی داشت که از رومن پولانسکی کارگردان فیلم، همسرش، باردار بود.

ویوین لی

ویوین لی نقش های نمادینی در فیلم هایی مانند Gone With The Wind و A Streetcar Named Desire داشت. او همچنین برای نقش‌های صحنه‌ای و فعالیت سینمایی‌اش بسیار شناخته شده بود. لی به عنوان شانزدهمین ستاره زن سینمای کلاسیک هالیوود شناخته شد.

کیم نواک

کیم نواک برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ با کلمبیا پیکچرز قرارداد امضا کرد، زیرا استودیو امیدوار بود بتواند با مرلین مونرو از فاکس قرن بیستم رقابت کند. او در فیلم هایی مانند پال جوی، مردی با بازوی طلایی و سرگیجه آلفرد هیچکاک ظاهر شد.

میشل فایفر

میشل فایفر با بازی در نقش الویرا هکاک در فیلم Scarface در سال ۱۹۸۳ شناخته شد. از آن زمان، او به یکی از پرکارترین بازیگران زن دهه ۱۹۸۰ و ۹۰ تبدیل شده است. او همچنین در فیلم هایی مانند ازدواج کرده با اوباش، جادوگران ایستویک، روابط خطرناک و پسران نانوای افسانه ای ظاهر شده است.

شارلیز ترون

شارلیز ترون در دهه ۱۹۹۰ در بسیاری از فیلم های هالیوود ظاهر شد. از جمله نقش‌هایی در فیلم‌هایی مانند Mighty Joe Young، The Devil’s Advocate، و The Cider House Rules. در سال ۲۰۰۳، او در هیولا نقش آیلین ورونوس را بازی کرد که او را به شهرت رساند. از آن زمان او در فیلم های بی شمار دیگری ظاهر شده است.

گریس کلی

گریس کلی با بازی در فیلم موگامبو در سال ۱۹۵۳ به شهرت رسید و برای آن نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. او همچنین در سه فیلم با آلفرد هیچکاک کار کرد. او بعداً در سال ۱۹۵۶ پس از ازدواج با شاهزاده رینیر سوم، پرنسس موناکو شد.

ژاکلین بیست

ژاکلین بیست بازیگری را در سال ۱۹۶۵ آغاز کرد و در سال ۱۹۶۸ با بازی در فیلم های The Detective، The Sweet Ride و Bullitt به شهرت رسید. او برای بازی در The Sweet Ride نامزد دریافت گلدن گلوب برای نویدبخش ترین تازه وارد شد. او اخیرا در فیلم Birds of Paradise در سال ۲۰۲۱ ظاهر شد.

---

جالب است بخوانید: سوالات متداول برداشتن خال با لیزر

---

بریژیت باردو

بریژیت باردو بازیگر، خواننده و مدل سابق است که بیشتر به خاطر نقش‌هایش در نقش زنان رهایی یافته از نظر جنسی شناخته شده است. او در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۶۰ در فیلم‌های زیادی ظاهر شد، اما در سال ۱۹۷۳ تصمیم گرفت از این صنعت کناره‌گیری کند. با این حال، او هنوز یک نماد بزرگ فرهنگ پاپ است.

• 268 بازدید
• 5 ژوئن 2022
• مطالب جالب

چرا زنان عاشق افراد خشن و آسیب زننده میشوند؟!

 

به نظر شما چرا ما عاشق افرادی میشویم که بیشترین آسیب را به ما میزنند؟!

 

ایران ناز: این پست فقط جنبه‌ آموزش و اطلاع رسانی دارد و پیش از استفاده از توصیه های این پست حتما با یک کارشناس مشورت کنید.

 

باور کنید که حقیقت بسیار ساده است، همه‌ ما انسانها به دنبال افرادی هستیم که حس دوست داشته شدنی که در دوران کودکی‌ خود تجربه کرده‌ایم را برای ما بازسازی میکنند.

 

اما عشقی که ما در کودکی تجربه کرده‌ایم گاهی با جنبه‌های دردناکی هم در هم آمیخته بوده است: حس دیده نشدن، عشق شکننده و بی‌ثبات والدین یا حتی تجربه‌ی سوءاستفاده و سوءرفتار از سوی آن‌ها.

 

 

این مسأله ما را مستعد این می‌کند تا شریکی را برای زندگی‌مان انتخاب کنیم که شیوه‌ی ارتباط او با ما، تداعی‌کننده‌ الگوهای ارتباطی مشخصی است که در کودکی‌مان آن‌ها را تجربه کرده‌ایم و نسبت به آن‌ها احساس آشنایی داریم، اما این افراد ممکن است لزوماً با ما رفتار مهرآمیزی نداشته باشند.

 

همه‌ی ما در مورد انتخاب فردی که می‌خواهیم با او باشیم کاملاً آزادیم. در واقع حق انتخاب‌های ما بسیار بیشتر از آن چیزی است که تصور می‌کنیم.

 

با این حال برخی از مهم‌ترین عواملی که در انتخاب شریک زندگی ما نقش دارند، از جایی نشأت می‌گیرند که فکرش را هم نمی‌کنیم: دوران کودکی ما، تجربیات روان‌شناختی گذشته، آسیب‌های روانی و تروما یا حتی تجربیات دوران بلوغ.

 

همه‌ی این‌ها به صورت ناخودآگاه، الگوی دل‌بستگی ما را شکل می‌دهند و ما را به سمت افراد خاصی سوق می‌دهند که تأمین‌کننده‌ی کاستی‌های روانی ما هستند.

 

 

در حقیقت این بازآفرینی تجربیات عاطفی دوران طفولیت ما است که حس عاشقی را در ما ایجاد می‌کند، بنابراین در روابط عاطفی خود عاشق افرادی می‌شویم که به هر طریق احساسات و عواطفی را که در دوران کودکی خود تجربه کرده‌ایم، در ما زنده می‌کنند.

 

اما همان‌طور که اشاره شد این تجربه‌ی عاشقی ممکن است گاهی با جنبه‌های دردناکی نیز همراه باشد، مانند احساس خوب نبودن، احساس رها شدن یا احساس رنجش.

 

این تجربیات در واقع ما را مستعد این می‌کند که در بزرگ‌سالی عاشق افرادی شویم که نه تنها نسبت به ما رفتاری سخاوتمندانه دارند، بلکه از همه مهم‌تر احساس حمایت و امنیت را برای ما فراهم می‌کنند. در واقع ما بیشتر از همه به دنبال احساس پذیرفته شدن هستیم.

 

مشکلات ما اغلب به این دلیل ایجاد می‌شوند که ما به چنین افرادی، درست به همان شکل پاسخ می‌دهیم که در کودکی یاد گرفته‌ایم. به عنوان مثال، شاید ما والدین نسبتاً خشمگینی داشته‌ایم که اغلب صدای خود را بلند کرده و ما را دعوا می‌کرده‌اند.

 

ما هم آن‌ها را دوست داشتیم و به همین خاطر واکنش ما به رفتار آن‌ها به این شکل بوده که وقتی آن‌ها عصبانی می‌شدند ما خودمان را مقصر و گناهکار تلقی می‌کرده‌ایم در نتیجه رفتاری متواضعانه و مبتنی بر ترس از خود بروز می‌داده‌ایم.

 

حالا اگر شریکی (که به صورت مغناطیسی به سمت او جذب شده‌ایم) چنین رفتارهایی را از خود نشان بدهد، ما هم متقابلاً به او به عنوان کودکی آسیب‌دیده و مظلوم پاسخ می‌دهیم: عصبانی می‌شویم، احساس می‌کنیم که تعارض پیش آمده تقصیر ماست و در عین حال مستحق انتقاد و برخورد نامناسب هستیم.

 

در نتیجه ما احتمالاً به سمت کسی جذب می‌شویم که به سرعت بابت هر مسأله‌ای عصبانی می‌شود و ما هم متقابلاً به نوبه‌ی خود آن الگوی عاطفی آموخته شده در دوران کودکی را تجربه می‌کنیم.

 

یا اگر والدینی شکننده و حساس داشته‌ایم که به راحتی آسیب می‌دیده‌اند، ناخودآگاه به دنبال شریکی می‌گردیم که او نیز کمی ضعیف و شکننده باشد و از ما انتظار داشته باشد که از او مراقبت کنیم.

 

اما پس از مدتی از ضعف و آسیب‌پذیری آن‌ها، خسته می‌شویم و سعی می‌کنیم با وسواس زیادی با آن‌ها رفتار کنیم، در واقع سعی می‌کنیم که از آن‌ها حمایت کنیم و به آن‌ها اطمینان خاطر بدهیم (همان‌طور که در دوران کوچکی این کار را انجام می‌دادیم) اما در عین حال این شخص را به خاطر ناتوانی و بی‌لیاقتی‌اش سرزنش می‌کنیم.

 

حقیقت این است که ما نمی‌توانیم الگوی دل‌بستگی به این افراد خاص را تغییر دهیم. اما همیشه راه‌حلی برای پاسخ دادن به روشی بالغ‌تر (بالعکس کودکان) به چنین موقعیت‌هایی وجود دارد. روانشناسان معتقدند که ما این توانایی را داریم که در هر موقعیتی به شیوه‌ای بالغانه و منطقی رفتار کنیم.

 

هدف این راه‌حل بالغانه هم لزوماً پایان دادن به این نوع روابط نیست، بلکه درک معایب و ایرادات رفتاری یکدیگر و کار کردن روی آن‌ها به روشی قانع‌کننده و بالغانه‌تر است.

 

یعنی به‌جای اینکه در چنین مواقعی تصمیم بگیریم شریک زندگی خود را عوض کنیم، ممکن است تصمیم عاقلانه‌تر این باشد که نحوه‌ی واکنش و رفتارمان را با این افراد مشکل‌ساز اصلاح کنیم.

 

در ادامه‌ ما به بررسی دلایل مختلفی می‌پردازیم که باعث می‌شود ما جذب افراد مشکل‌ساز و آسیب‌زا شویم و با آن‌ها وارد رابطه‌ی عاطفی شویم. سپس روش درست تعامل با چنین افرادی را از منظر روانشناسان بررسی می‌کنیم. با ما همراه باشید.

 

چرا ما جذب افراد مشکل ساز میشویم؟

 

 

یک ضرب‌المثل قدیمی هست که می‌گوید: «عشق کور است.» روانشناسان هم معتقدند که ما واقعاً در مورد کسی که عاشق او می‌شویم، حق انتخاب چندانی نداریم.

 

برخی به عشق در نگاه اول معتقدند، برخی دیگر نیز نظریه‌های عاشقانه‌ی خود را دارند. با این حال، وقتی که ما عاشق شخصی ناسازگار و مشکل‌ساز می‌شویم، گاهی اوقات نمی‌توانیم زیرساخت‌های روانی این انتخاب را به درستی تشخیص بدهیم.

 

در واقع وقتی که عاشق می‌شویم، این احساس را به زور به خودمان تحمیل نمی‌کنیم، بلکه این اتفاق خود به خود رخ می‌دهد. اما سؤال مهم این است که این اتفاق چگونه رخ می‌دهد؟

 

احساس ما به کسانی که دوستشان داریم و جذبشان می‌شویم از جایی نشأت می‌گیرد که معمولاً توجهی به آن نداریم، زیرا حس می‌کنیم دیگر اهمیتی در زندگی ما ندارد، اما حقیقت این است برخی تجربیات و اتفاقات در زندگی انسان از نظر روانی اهمیت زیادی دارند.

 

معیار انتخاب ما در مورد افرادی که دوستشان داریم و احساس می‌کنیم جذب آن‌ها می‌شویم، ریشه در دوران کودکی ما دارد.

 

تجربیات ما در دوران کودکی، ما را به سمت افرادی سوق می‌دهد که ویژگی‌های رفتاری خاصی دارند.

 

ما در تمام طول حیات خود به دنبال کسانی هستیم که احساس عشقی را که در کودکی خود تجربه کرده‌ایم، برایمان بازسازی می‌کنند و به ما کمک می‌کنند تا آن تجربیات عاطفی را دوباره احساس کنیم.

 

اما مسئله‌ی مهم این است که عشقی که اکثر ما برای اولین بار در دوران کودکی خود تجربه کردیم، به احتمال زیاد با مهربانی و محبت همراه نبوده است.

 

با توجه به این واقعیت روان‌شناختی، برخی از ما در بزرگ‌سالی خود را در معرض روابطی قرار می‌دهیم که با جنبه‌های دردناکی همراه است.

 

در حقیقت تجربه کردن خشونت خانگی، کودک‌آزاری، افسردگی والدین، عدم دریافت محبت کافی از سوی والدین، از دست دادن والدین در سنین کم و تجربیات دردناک دیگر باعث می‌شود وقتی که به بزرگ‌سالی می‌رسیم، دنیا را به شکل متفاوتی ببینیم.

 

جستجوی پنهان برای انعکاس والدین

 

 

تحقیقات روانشناسان نشان می‌دهد که در مورد روابط عاطفی ما صرفاً به دنبال شریکی خوب و مهربان نیستیم، بلکه بیشتر به دنبال فردی هستیم که تجربیات و رویدادهای عاطفی دوران کودکی‌مان را برایمان بازسازی کند.

 

این نیاز روانی باعث می‌شود افرادی که ممکن است واقعاً لایق محبت ما باشند را نادیده بگیریم و بر اساس تجربیات دوران کودکی‌مان، دست به انتخاب‌هایی بزنیم که ممکن است چندان به صلاح ما نباشد و گاهی حتی برای ما آسیب‌زا باشند.

 

برخی از ما به چنین افرادی توصیه می‌کنیم که شریک آزارگر و سمی خود را ترک کنند و به دنبال فردی با ملاحظه‌تر باشند که لیاقت عشق و علاقه‌ی آن‌ها را داشته باشد.

 

اما حقیقت این است که این کار غیرممکن است، زیرا ما نمی‌توانیم به شکلی جادویی ناگهان به احساسمان نسبت به کسی پایان دهیم و عاشق فردی با شخصیت سالم شویم.

 

در چنین روابطی به‌جای اینکه ما از این افراد آزارگر بخواهیم که رفتار خود را اصلاح کنند، این خودمان هستیم که شروع به انطباق دادن رفتارمان با آن‌ها می‌کنیم.

 

در واقع ما به این شرکای آزارگر و سمی به همان روشی پاسخ می‌دهیم که در دوران کودکی خود به والدین آزارگرمان پاسخ می‌دادیم.

 

در مورد همسر عصبانی‌تان که صدای خودش را بلند می‌کند و همیشه به شما صدمه می‌زند، شما احساس گناه و مقصر بودن می‌کنید، درست همانند همان احساس گناهی که در دوران کودکی‌تان با والدین خشمگین‌تان تجربه می‌کردید.

 

در چنین مواقعی ما اخم می‌کنیم، ساکت می‌مانیم و احساس می‌کنیم که همه‌ی این مسائل تقصیر ماست، درست مانند زمانی که یک کودک بودیم. اما از سوی دیگر این مسأله باعث ایجاد کینه نسبت به طرف مقابل در قلب ما می‌شود.

 

ما نمی‌توانیم الگویی را که به واسطه‌ی آن به دیگران علاقه‌مند می‌شویم و عاشق آن‌ها می‌شویم را تغییر دهیم. تنها چیزی که ما می‌توانیم تغییر دهیم این است که نسبت به رابطه رویکردی سازنده‌تر داشته باشیم و نسبت به خودمان و طرف مقابل با ملاحظه تر رفتار کنیم.

 

یک رابطه‌ی دشوار

 

 

به لحاظ نظری، ما در انتخاب شخصی که دوستش داریم، کاملاً آزادیم و با هیچ محدودیتی در انتخاب همسرمان مواجه نیستیم.

 

ما نه به واسطه‌ی قراردادهای اجتماعی عاشق کسی می‌شویم، نه به خاطر الزامات فرهنگی و قانونی. با این حال حق انتخاب ما در مورد پیدا کردن شریک زندگی‌مان، بسیار کمتر از آن چیزی است که تصور می‌کنیم.

 

این مسأله ما را مستعد این می‌کند تا در بزرگ‌سالی به دنبال شریکی باشیم که لزوماً با ما با مهر و محبت رفتار نمی‌کند، بلکه از همه این‌ها مهم‌تر آن احساسات آشنای دوران کودکی را برای ما زنده می‌کند.

 

در واقع تجربیات دوران کودکی ما ممکن است ما را وادار کند تا از بسیاری از گزینه‌های مناسب برای ازدواج و روابط عاطفی چشم‌پوشی کنیم، صرفاً به این خاطر که آن‌ها قادر به ارضای عقده‌هایی نیستند که در وجود ما با عشق و دوست داشتن درهم تنیده شده است.

 

ممکن است شخصی را «کسل کننده» یا «غیر جذاب» بدانیم، اما در حقیقت منظورمان این است که بعید است او من را به گونه‌ای برنجاند تا واسطه‌ی این رنجش احساس عشق و علاقه را تجربه کنم.

 

یک نیاز عمیق

 

 

این نیاز عاطفی در تمام طول زندگی همراه ما است و بر روابط عاطفی ما تأثیر می‌گذارد. در واقع در مورد برخی از ما این مسأله، چیزی است که هرگز ما را رها نمی‌کند، یعنی بخشی از هویت و ویژگی بارز ما است.

 

این تجربیات مستقیماً بر فرایند تکامل هویت عاطفی ما تأثیر می‌گذارند: گاهی ما عاشق فردی می‌شویم، کسی که با او روابط بین فردی پایدار برقرار می‌کنیم، اما این افراد معمولاً کسانی هستند که مشکلات حل نشده خاصی دارند؛ در حقیقت افراد مشکل‌دار!

 

در برخی موارد این گونه روابط در زندگی ما دوام زیادی دارند، حتی گاهی برای یک عمر با چنین فردی زندگی می‌کنیم.

 

در مواردی هم ما موفق می‌شویم از این مارپیچ آسیب‌زا خارج شویم که غالباً به واسطه‌ی آشنایی با دلایل این مسأله است و شناسایی جنبه‌هایی از هویت و تجربیات روانی مربوط به گذشته که ما را به این سمت سوق می‌دهد.

 

خبر خوب این است که رهایی از این وضعیت، الزاماً امری ضروری نیست.

 

رابطه‌ی عاطفی با یک فرد پیچیده و حتی مشکل‌دار برای بسیاری از ما می‌تواند خوب و مفید باشد و بدون هیچ مشکلی بنیان یک زندگی مشترک را فراهم کند،

 

البته تا زمانی که نقصان‌ها و مشکلات رفتاری طرف مقابل مانع از تجربه کردن یک حس خوب در رابطه با او نشود و نیازهای عاطفی و روانی ما هم در رابطه مرتفع شود.

 

حقیقت این است که هیچ‌کس کامل نیست، حتی ما. اما اگر این مسأله باعث شود که دائماً به افرادی که مشکلات رفتاری یا عاطفی دارند دل ببندیم، این خطر برای وجود دارد که آن افراد نتوانند آنچه را که در یک رابطه «عادی» از طرف مقابل خود انتظار داریم به ما بدهند.

 

برای همین گذار از این مکانیسم شیفتگی «غیرعادی» برای سلامت روان ما از اهمیت زیادی برخوردار است.

 

برخی از دلایلی که برای لزوم این تغییر وجود دارد، در ادامه آمده است:

 

زیرا ما انعکاس مشکلات خودمان را در شریک زندگی‌مان می‌بینیم

 

 

همه ما محدودیت‌ها و مشکلات خود را داریم. این مشکلات حل‌نشده اغلب از دوران کودکی یا نوجوانی بجا مانده‌اند و همیشه در زندگی ما حضور دارند تا به ما یادآوری کنند که نتوانسته‌ایم برخی مسائل را پشت سر بگذاریم و از آن‌ها عبور کنیم.

 

حالا اگر به طور اتفاقی چنین مشکلاتی را در شخص دیگری مشاهده کنیم، یک مکانیسم روان‌شناختی ساده در ناخودآگاه ما فعال می‌شود: با خودمان فکر می‌کنیم که من به خوبی می‌توانم آن شخص را درک کنم.

 

من هم با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم کرده‌ام و نتوانسته‌ام بر آن‌ها غلبه کنم، پس مطمئناً می‌توانم به این فرد کمک زیادی بکنم و از آنجایی که کمک کردن به شخصی دیگر مطمئناً آسان‌تر از حل مشکلات خودمان است (حداقل در ابتدا، زمانی که خیلی به لحاظ عاطفی درگیر نیستیم)، این احساس را داریم که داریم که می‌توانیم برای دیگران و خودمان کار مفیدی انجام می‌دهیم.

 

این اتفاق به ما احساس خوبی می‌دهد، احساس زنده بودن و پیدا کردن آرامش درونی.

 

با این حال، اغلب در چنین شرایطی خیلی زود متوجه می‌شویم که نه تنها قادر به حل کامل مشکلات طرف مقابل نیستیم، بلکه بدتر از آن، به این نتیجه می‌رسیم که رابطه با یک فرد مشکل‌ساز نه تنها منجر به رشد و تعالی ما نمی‌شود، بلکه امکان غلبه بر مشکلات روحی و روانی را نیز برای ما فراهم نمی‌کند.

 

روابطی از این دست ممکن است سال‌ها به طول بی‌انجامند، اما معمولاً بالاخره جایی در نیمه‌راه زندگی پایان می‌یابند و زخم‌های عمیقی در وجود ما بر جای می‌گذارند.

 

چون دیگری زخم‌های کهنه ما را باز می‌کند

 

 

ممکن است این حالت مازوخیسم خالص به نظر برسد، اما خیلی هم غیرمنطقی نیست.

 

بخشی از وجود ما، در واقع ناخودآگاه‌ترین قسمت آن، همان بخش کودکانه و ناامن، تنها در صورتی احساس امنیت و زنده بودن می‌کند که درگیر رابطه‌ای باشد که همان زخم‌های کودکی را دوباره برایمان ایجاد کند و اگر طرف مقابل، ناخواسته یا عمداً، زخم‌هایی را که به طور کامل در وجود ما التیام نیافته‌اند، دوباره باز کند، بخش عاطفی وجود ما در بالاترین سطح ممکن به طرف مقابل احساس دل‌بستگی و وابستگی پیدا می‌کند.

 

زیرا ناخودآگاه ما بر این باور است که انگشت گذاشتن روی زخم‌های کهنه، به غلبه بر آن‌ها کمک می‌کند. برای اینکه بفهمیم تاب و توانمان در برابر زخم‌های کهنه چقدر افزایش پیدا کرده است.

 

برای اینکه یک بار دیگر بررسی کنیم و ببینیم که آیا می‌توانیم آن زخم‌ها را به طور قطعی درمان کنیم یا نه و همین‌طور برای اینکه وجود آن فرد به ما کمک کند تا بفهمیم آن آسیب‌ها بخشی از وجود ما است و باید وجود آن‌ها را بپذیریم.

 

تجربه کردن چنین روابطی گاهی برای رشد ما ضروری است و این افراد مشکل‌ساز هم ممکن است شریک مناسبی برای یک زندگی مشترک کامل باشند.

 

تنها خطری که چنین روابطی را تهدید می‌کند این است که اگر روزی واقعاً بتوانیم زخم‌های عاطفی خودمان را درمان کنیم، ممکن است حس کنیم آن‌قدر تغییر کرده‌ایم که دیگر نیازی به وجود آن شخص در زندگی‌مان احساس نمی‌کنیم و با وجود تمام احساسات بدی که این اتفاق می‌تواند ایجاد کند، حس می‌کنیم که جذب شخص دیگری شده‌ایم و حالا عشق را با وجود او می‌توانیم تجربه کنیم.

 

زیرا شریک زندگی‌تان به وجود شما نیاز دارد

 

 

اغلب چنین روابطی به این دلیل شکل می‌گیرند که شما به وضوح حس می‌کنید که طرف مقابل به شما نیاز دارد و این مسأله ممکن است به اندازه‌ی کافی قانع باشد تا بین شما از نظر احساسی پیوندی مستحکم ایجاد کند.

 

این اتفاق تنها به این دلیل رخ نمی‌دهد که ما شخصیتی مراقبت‌کننده و با توجه داریم، بلکه بالعکس برای این مسأله دلایلی کاملاً متضاد وجود دارد.

 

زیرا ما حس ناامنی داریم، زیرا معتقدیم که لایق محبت دیگران نیستیم و می‌دانیم که طرف مقابل به وجود ما نیاز دارد، حتی بدون اینکه ما را دوست داشته باشد و یا باعث شود احساس امنیت و مهر و محبت را تجربه کنیم.

 

در حقیقت احتمال کمتری وجود دارد که او ما را ترک کند. به هر حال، ما نیز به وجود او نیاز داریم، بنابراین این رابطه می‌تواند منطقی و قابل قبول باشد.

 

روابطی که با این فرضیات شروع می‌شوند به ندرت می‌توانند به یک رابطه‌ی شاد و ارضاکننده تبدیل شوند که تا آخر عمر دوام داشته باشد.

 

اما غلبه بر این مکانیسم مشکل‌ساز قبل از هر چیز به معنای غلبه بر ناامنی‌هایمان است، به معنای حل کردن مشکلاتمان و پذیرش بی‌قید و شرط خودمان که البته فرآیندی کند و دشوار است.

 

زیرا مشکلات طرف مقابل برای ما آشنا به نظر می‌رسند

 

 

بسیاری از ما یک کودکی سرشار از مشکلات را پشت سر گذاشته‌ایم، با والدینی که هم ما را دوست داشتند هم باعث رنج کشیدن ما می‌شدند. با این حال این اولین نوع عشقی است که در زندگی دریافت می‌کنیم، عشقی که همیشه به عنوان معیار سنجش از آن استفاده می‌کنیم.

 

بنابراین طبیعی است که در بزرگ‌سالی نیز به دنبال آن بگردیم، حداقل در قالب اشکال مشابه.

 

در واقع اگر والدین غیراستانداردی داشتیم که ما را به شیوه‌ی خودشان دوست داشته‌اند، یعنی با مشکلات و محدودیت‌هایشان، وقتی شخص دیگری را پیدا می‌کنیم که مشکلات مشابهی دارد با وجود او می‌توانیم دوباره آن احساس راحتی پیوند خورده با دوران کودکی‌مان را تجربه کنیم.

 

ما حتی رنج کشیدن به واسطه‌ی دلایلی که شبیه علت رنج کشیدن در دوران کودکی است را آرامش‌بخش می‌دانیم، زیرا ناخودآگاه ما به نوعی آن نوع رنج را با شکل طبیعی عشق مرتبط می‌داند، بنابراین این مسأله تبدیل به علتی می‌شود که باعث می‌شود احساس کنیم طرف مقابل را دوستش داریم.

 

در مقیاس کوچک، این نوع مشکلات عشقی می‌تواند در طولانی هم دوام بیاورد و مانعی بر سر رابطه‌ی افراد ایجاد نکند. در حقیقت این نوع رنج مکرر می‌تواند به یک عنصر شر ضروری تبدیل شود، روتینی که به نوعی به ما احساس امنیت و آرامش می‌دهد و باعث می‌شود احساس کنیم در مکان مناسبی هستیم.

 

زیرا به نظر ما این افراد «صادق‌تر» هستند

 

 

اغلب چیزی که ما را بیشتر از همه می‌ترساند فریب خوردن است. مثلاً یک فرد فریبکار که با کلمات دروغینش ما را جذب خودش می‌کند اما بعد در عمل یک شخصیت متفاوت از خودش نشان دهد.

 

در چنین مواردی، بزرگ‌ترین ویژگی یک فرد برای ما صداقت و بیان حقیقت از طرف است و چه کسی صادق‌تر و راستگوتر از کسی که مشکلات خودش را دارد و از افشای صریح آن شرم ندارد؟

 

به واسطه‌ی همین علت و بر اساس برخی مطالعات انجام شده، افراد مشکل‌دار از نظر آماری روابط بیشتری را نسبت به افراد بدون مشکل تجربه می‌کنند.

 

اینکه چنین افرادی در واقع راحت‌تر می‌توانند دیگران را جذب خودشان کنند، نشانه‌ی این است که وجود مشکلات شخصی در روابط عاطفی محدودیتی ایجاد نمی‌کند و صداقت در مورد آن‌ها حتی گاهی می‌تواند یک مزیت محسوب شود.

 

این که آیا چنین روابطی پایدار است یا نه، بدیهی است که به عوامل جانبی متعدد دیگری بستگی دارد. حقیقت این است که صداقت هرگز برای به نتیجه رساندن یک رابطه کافی نیست.

 

با این حال، اگر این مشکلات شخصی، تأثیرات جدی و مهمی روی زندگی روزمره‌ی طرفین نداشته باشند، این‌گونه روابط هم می‌توانند به اندازه‌ی کافی و حتی برای تمام عمر دوام بیاورند.

 

به خاطر نوع‌دوستی

 

 

این مورد در حقیقت یک مورد خاص و نادر است و به ندرت در مورد روابط عاطفی که زندگی خود را در آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنیم، صدق می‌کند. این مسأله زمانی اتفاق می‌افتد که در بالاترین سطح سلسله مراتب هرم نیازهای مازلو قرار می‌گیرید.

 

وقتی همه نیازهای شما برآورده می‌شوند، وقتی که احساس می‌کنید از هر نظر خوشحال و راضی هستید، غالباً تمایل پیدا می‌کنید که بخشی از آنچه که هستید را به شخص دیگری اهدا کنید.

 

در این حالت کمک کردن به دیگران می‌تواند به یکی از نیازهای اساسی شما تبدیل کند، زیرا به ابعاد وجودی شما معنای عمیق‌تری می‌بخشد. در این صورت، ملاقات با یک فرد مشکل‌ساز می‌تواند شما را تحریک کند تا به آن شخص آنچه که نیاز دارد بدهید و به نوعی به او کمک کنید.

 

در این موارد، به احتمال زیاد یک رابطه‌ی دوستی عمیق یا نوعی مربی‌گری شخصی ایجاد می‌شود، اما نه یک رابطه‌ی عاطفی.

 

در واقع افرادی که به بالاترین سطح هرم مازلو رسیده‌اند، این کار را انجام می‌دهند، یعنی قبل از این اتفاق شریک زندگی خودشان را برگزیده‌اند و زندگی مشترک خودشان را دارند که از آن راضی هستند و آنچه را که نیاز دارند به آنها میدهد.

• 258 بازدید
• 12 می 2022
• مطالب جالب

زنان ایرانی الگوی زنان جهان

 

زنان مسلمان و ایرانی همواره الگوی زنان جهان بوده اند و جایگاهی خاص و مقتدر در بین مردم دیگر کشورها مخصوصا دیگر کشورهای اسلامی دارند.

 

حضور بانوان در کشورهای اسلامی و در جریان بیداری اسلامی همه‏ الگو گرفته از زنان ایرانی و جایگاه زن در ایران است، بنابراین یکی از ثمرات و نتایج موقعیت زن در ایران باعث شد که تبدیل به الگویی مناسب برای زنان دیگر کشورهای اسلامی شوند.

 

توجه به مسأله‏ی زنان به عنوان نیمی از پیکره‏ی جامعه که نقش محوری و کلیدی در فرهنگ‌سازی به عهده دارد، از عمده‌ترین رسالت‌های دولت اسلامی است چرا که هرگونه تحول در زیرساخت‌های فرهنگی جامعه و نهادینه‌سازی ارزش‌های دینی منوط به توجه جدی به زنان است.

 

زن در خانواده با نقش مادری و همسری، عامل اساسی انتقال ارزش‌هاست و به همین جهت دشمن برای دگرگونی فرهنگ ام‌القرای جهان اسلام و ایجاد همسانی فرهنگی زنان مسلمان با فرهنگ غرب، تمام همت خود را مصروف می‌دارد.

 

پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ را باید به عنوان نقطه عطفی در تحولات وضعیت زنان در ایران و حتی جهان دانست. رویش انقلاب اسلامی در ارایه الگوی جدیدی که در آن زن مسلمان در عین حفظ حجاب اسلامی و مدیریت خانواده و محوریت عاطفی در منزل می‏تواند در تمام عرصه‏های مختلف جامعه حضوری فعال داشته و در پیشرفت جامعه خود شریکی قابل باشد.

 

این الگو اثرات مستقیمی بر کشورهای جهان گذاشته و می‏گذارد. خبر ممنوع شدن حجاب در دانشگاه‏ها و ادارات از طرف دولت‏ها از نشانه‏های همین اثرگذاری می‏باشد.

 

اما آن‏چه را که باید از دقت نظر دور نداشت الگوی مناسبی است که اسلام برای حضور زن در جامعه ترسیم نموده است و انقلاب اسلامی ایران توانست تا اندازه‏ای به این الگو عمل کند در این راستا با سرکار خانم مریم معین‏ الاسلام کارشناس مسایل زنان و مباحث تربیتی با بیش از ۴ جلد کتاب و ۲۵ مقاله به گفت‏و گو نشستیم.

 

بسیاری از مخالفین و معاندین نظام، این شبهه را مطرح می‏کنند که جمهوری اسلامی نه تنها برای زنان کاری نکرده بلکه باعث تضعیف حقوق جامعه‏ی زنان نیز بوده است و آن‏ها را به حاشیه رانده است.

 

به عنوان اولین سؤال بفرمایید از نظر شما دست آوردهای نظام مقدس جمهوری اسلامی برای زنان علی الخصوص زنان جمهوری اسلامی ایران چه بوده است؟

دستاوردهای انقلاب اسلامی برای خانم‌ها طی چند دهه‏ای که از انقلاب اسلامی ما گذشته برای هر انسان منصفی کاملاً‌ مشخص و بارز است زنان ما تا قبل از انقلاب در واقع در دو قشر خلاصه شده بودند.

 

قشر اول کاملا سنتی بودند و صرفاً مشغول به خانه‌داری و بچه‌داری بودند به طوری که هیچ کاری به مقررات اصلی کشور و اطراف خود نداشتند که این دید بسیار متهجرانه‌ بود و تنها وظیفه‏ی خانم‌ها را در این می‌دانست که در خانه بنشینند و خانه‌داری و بچه‌داری کنند.

 

قشر دیگری هم به وجود آمد که گرفتار دیدگاه‌های روشنفکرانه و غرب‌گرانه شده بودند، آن‌ها فکر می‌کردند که اگر زن می‌خواهد جایگاه خودش را پیدا کند باید به تعبیر امام (ره) تبدیل به عروسک بزک کرده شود و بیاید در خیابان‏ها و هر چه هم که سبک زندگیش بیشتر شبیه غربی‌ها شود متجددتر است.

 

در واقع دو نگاه وجود داشت یک نگاه صد در صد متهجرانه بود و یک نگاه دیگر صد در صد غرب مآبانه بود و به برکت انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی امام (ره) آمدند و یک دید تازه‌ای نسبت به مسایل زنان ایجاد کردند و آن را به جهانیان ارایه کردند.

 

و آن این است که به هرحال زن مثل مردان نسبت به مقدرات سیاسی کشورش مسؤول است و رسالت دارد و باید ضمن حفظ رسالت مادری و همسری نسبت به مقررات سیاسی کشور خود حساس باشد

 

و هر زمان که کشور و نظامش به حضور زنان احتیاج داشت، بیاید و وارد صحنه شود و نهایتاً خانمی باشد که در عین فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و علمی؛ رسالت را به نقش مادری و همسری خود می‌دهد و از طرف دیگر نماد و مشخصه‏ی چنین زنی، حجاب و عفافش است.

 

لذا این دیدگاه اصلاحی امام در مقابل آن دو دیدگاهی که قبل از انقلاب وجود داشت موجب این شد که یک موضوع جدیدی از خانم‌ها ارایه شود و جهانیان دیدند که زن ایرانی در عین حال که در جامعه حضور علمی، اجتماعی و سیاسی دارد ولی در واقع اصالت را به خانه و پرداختن به مسایل خانه‌داری می‏دهد و از طرف دیگر با عفاف و حجاب است.

 

این خصوصیات باعث شد که زنان سرتاسر جهان، زن مسلمان ایرانی را الگوی خود قرار دهند و در واقع زن ایرانی تبدیل شد به الگویی برای جهانیان که در واقع دشمنان نظام از این قضیه بسیار ترسیدند و دچار هراس شدند.

 

و نهایتاً سعی کردند که دوباره این مدل جدیدی را که امام ارایه داده بودند با پرداخت‌های که انجام داده‌ بودند تغییر دهند و با همسان سازی که با فرهنگ غرب صورت می‌گیرد بتوانند زن ایرانی را از الگو بودن برای جهانیان خارج ‌کنند و دوباره او را به زنی تبدیل کند که دچار استحاله فرهنگی شده و نهایتاً پایبندی و ارزش‌های دینی ندارد.

 

به هر حال اگر بخواهیم بگوییم که دست‏آوردهای انقلاب اسلامی برای زنان چه بود پاسخ این است که در حقیقت زنان بعد از انقلاب اسلامی به جایگاه واقعی خود برگشتند و الان اگر می‌بینیم که زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی این چنین زیبا می‌درخشند، همه به برکت نظام جمهوری اسلامی است که زن را دوباره به جایگاه اسلامی و انقلابی خودش برگرداند.

 

کسانی که اسلام را زیر سؤال می‏برند، فمینیسم را به عنوان حامی یا تنها پناه و ناجی زنان معرفی می‏کنند. آیا شما با این نظر موافق هستید؟ به نظر شما آیا فمینیسم می‏تواند زن را به حقوق واقعی خود برساند؟

 

اگر می‌خواهید ببینید که فمینیست واقعاً به نفع زنان بوده یا نه، باید دیدگاه‌های زنان فرهیخته‏ی آمریکایی و اروپایی را بررسی کنید و ببینید نظر آن‏ها راجع به فمینیسم چیست؟

 

آیا آن‏ها تمام دیدگاه فمینیسم را به نفع خودشان می‌بینند یا به ضرر خودشان می‌بینند؟ شما کافی است مراجعه‏ای به دیدگاه و نظرات آن‌ها داشته باشید آن وقت مشخص می‌شود که در واقع زن از آن جایگاهی که فمینیسم‌ها برایش درست کردند احساس رضایت دارد یا نه.

 

یک خانمی که رییس مرکز مطالعه در آمریکا است می‌گوید که من نسبت به آن چیزی که فمنیسم‌ها دارند اعتراض دارم چون نتیجه‌اش جز از هم پاشیدگی خانواده، افزایش طلاق بیماری ایدز و…

 

چندین عامل را می‌شمارد که نتیجه فمنیسم ها جز این‌ها نبود و اگر شما دقیقاً‌ می‌خواهید بدانید که آیا امروزه زن غربی از جایگاهی که دارد الان راضی است یا نه؟

 

باید دیدگاه‌های زنان فرهیخته‏ی آمریکایی‌ و اروپایی را نگاه کنید تا به خوبی متوجه شوید که امروزه جایگاه زن در غرب در چه موقعیتی قرار دارد.

 

یکی از خانم‌های روان درمانگر غربی با نام وتی فریدن می‌گوید زنان آمریکا در هیچ زمان و موقعیتی، افسرده‌تر از الان نبودند و هیچ گاه به اندازه‏ی امروز احساس بدبختی نمی‌کردند و می‌گویند ما آزادیم و هر کاری که بخواهیم انجام می‏دهیم اما هیچ گاه به اندازه‏ی الان بدبخت نبودیم.

 

لطفا نظر خود را در خصوص نقش زنان جمهوری اسلامی ایران در الگو دادن به زنان منطقه و جریان بیداری اسلامی که جهان امروز به شدت درگیر آن است بفرمایید؟

 

اگر شما می‌خواهید نتیجه‏ی انقلاب اسلامی را ببینید در حقیقت الان در انقلاب اسلامی کاملاً نتیجه‏ی آن را می‌توانید مشاهده کنید یعنی حضور زنان در کشورهای اسلامی و در جریان بیداری اسلامی همه‏ آنها الگو گرفته از ایران و جایگاه زن در ایران است.

 

و لذا یکی از ثمرات موقعیت زن در ایران این شد که الان در کشورهای اسلامی و در جنگ بیداری اسلامی می‌بینیم که چقدر از زنان ایرانی الگو گرفتند و الان دارند این چنین فعالانه در کشورهای خودشان اقدامات سیاسی انجام می‌دهند.

• 237 بازدید
• 9 می 2022
• مطالب جالب

حضور فعال زنان ایرانی در ورزش

 

شبکه تلویزیونی الجزیره قطر، در ادامه برنامه‌های (نگاهی به ایران) در گزارشی به بررسی وضعیت ورزش زنان ایران پرداخت و گفت زن ایرانی می‌کوشد واردتمام عرصه‌های ورزش جهانی شود.

 

این شبکه افزود: زنان ایرانی تاکنون دستاوردهایی در بعضی رشته‌ها که مناسب جامعه ایران است کسب کرده ولی همچنان درصدد ورود به سایر رشته‌های ورزشی هستند.

 

الجزیره گفت: چند سال پیش اگر با مسابقات فوتبال زنان درایران مواجه می شدید امری غیرمنتظره بود ولی اکنون فوتبال زنان ایرانی فقط به داخل کشور خلاصه نشده و به مسابقات خارجی هم گسترش یافته و تیم ملی فوتبال زنان ایران در چندین رقابت منطقه‌ای شرکت کرده است.

 

در تیراندازی هم دختران جوان ایرانی می‌کوشند با هدف گیری صحیح به اهداف بیشتری در صحنه ورزش نایل آیند. پس از آنکه همه در ایران دریافتند که ورزش، یک ابزار مهم برای سازندگی جسم و روح است و نمی‌توان دختران جوان را از آن محروم کرد، زنان ورزشکار ایرانی وارد چندین رشته ورزشی مختلف شد.

 

این شبکه به نقل از یک مسئول ورزشی زنان ایران گفت: ۵۵ هیئت ورزشی برای مردان و ۴۴هیئت برای زنان وجود دارد، هیچ ممنوعیت یا خط قرمزی برای ورزش زنان وجود ندارد و ورزشگاه‌های ویژه زنان وجود دارد ولی مشارکت آنان در رقابت‌های بین‌المللی محدود به مسابقاتی است که می‌توان در آنها از حجاب اسلامی استفاده کرد.

 

۴یا ۵ورزش وجود دارد که زنان ایران در رقابت های بین‌المللی آنها شرکت نمی‌کنند. الجزیره افزود: بازی‌های زنان کشورهای اسلامی ابتکار ایران بود که هدف از آن، گردهم آوردن ورزشکاران زن کشورهای اسلامی برای رقابت در ورزش‌هایی است که مناسب پوشش اسلامی آنان باشد.

 

براساس این گزارش، تیم تکواندوی زنان ایران یکی از تیم‌های ورزشکاران زن است که خود را برای شرکت در المپیک آینده پکن آماده می‌کند.

 

الجزیره درپایان گفت: زنان ورزشکار ایرانی با وجودمشکلات خود برای ورود به جهان ورزش، حضور خود را در ایران ثابت کرده و در صدد کسب دست آوردهای جهانی در ورزش هستند.

 

شبکه تلویزیونی الجزیره قطر، سپس با عشرت مسعودی عضو شورای عالی گسترش ورزش زنان درباره مشکلات ورزش بانوان ایران گفتگو کرد.

 

نگاهی به تحول ورزش بانوان پس از پیروزی انقلاب – درخشش بر سکوی قهرمانی با حجاب اسلامی

بدون شک یکی از مهم ترین بعد سلامت هر جامعه ای است و گرایش بانوان به ورزش، سلامت نیمی از جامعه و مهم تر از آن مادران و نسل سازان آینده را تامین می کند.

 

مسئله ای که شاید بعد از پیروزی انقلاب اسلامی،‌ از سوی بسیاری با تردید مواجه شد. چرا که بسیاری بر این باور بودند که ورزش کردن با تغییر حجاب و پوشش بانوان ایرانی، کاری دشوار و نشدنی است.

 

اما با گذشت سی و هفت سال از انقلاب، شاهد آن هستیم که حجاب نه فقط مانعی برای روی آوردن بانوان به ورزش نشد، که به یکی از موفقیت های بانوان در ورزش نیز تبدیل شد.

 

اگر چه بانوان ورزشکار ایرانی در این زمینه هنوز هم با چالش های عمده ای مواجه هستند اما، با تلاش فراوان و به رغم تمام کمبودها و کاستی ها توانستند با حضور فعال خود،‌ مقبولیت حجاب را نزد فدراسیون های جهانی جا نداخته و آنها را متقاعد به استفاده از پوشش اسلامی کنند.

 

به طوری که حالا بانوان ورزشکار ایرانی نه تنها به مهره هایی قدر در ورزش جهان تبدیل شده که چشم جهانیان را نیز به واسطه حجاب اسلامی خود خیره کرده اند.مسئله ای که شاید بتوان از آن به عنوان مهم ترین دستاور انقلاب اسلامی در عرصه ورزش یادکرد.

 

آغاز یک تحول در ورزش زنان ایرانی

بعد از پیروزی انقلاب، بانوان ایرانی به مدت ۱۵ سال در هیچ رشته ورزشی حتی در سطح منطقه نیز شرکت نمی کردند و ورزش برای این قشر از جامعه به نرمش های همگانی در پارک ها و بوستان ها و مکان های سرپوشیده محدود بود.

 

اما بازی های آسیایی ۱۹۹۰ پکن و اولین حضور زنان در رقابت های بین المللی،نوع نگاه به ورزش بانوان را تغییر داد. سال ۱۳۶۰ را می‌توان سرآغاز تشکیلات ورزشى زنان در دستگاه ورزش کشور به‌شمار آورد.

 

در این سال هدایت فعالیت‌هاى ورزشى زنان به عهده کمیته‌اى تحت عنوان “کمیته ورزش بانوان” گذاشته شد و این کمیته فعالیت خود را به عنوان یکى از زیرمجموعه‌هاى دفتر امور مشترک فدراسیون‌هاى ورزشى آغاز کرد.

 

بر اثر تغییر و تحولاتى که در سال ۱۳۶۴ در دستگاه ورزش کشور صورت گرفت، توجه مسئولان سازمان تربیت بدنى به ورزش زنان جلب شد و با تغییرات سازمانى گسترده‌اى که در سال ۱۳۶۵ و با یارى سازمان امور استخدامى کشور در سطح سازمان تربیت بدنى رخ داد، تشکیلات سازمانى ورزش زنان به مدیریت ورزش زنان تبدیل شد و این مدیریت یکى از مدیریت‌هاى تحت پوشش معاونت فرهنگى- آموزشى سازمان تربیت بدنى قرار گرفت.شروعی که حالا بعد از سالها، می توان نتیجه مثبت آن را به وضوح دید.

 

تابو شکنی فریمان

لیدا فریمان را می توان یک تابو شکن نامید. نخستین بانوی ورزشکار ایرانی که بعد از انقلاب، در رقابتهای بین المللی شرکت کرد. نخستین حضور او در عرصه ورزش جهانی، رقابت های آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما بود.

 

البته این رقابتها برای او مدالی به همراه نداشت، اما در رقابت‌های آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما، لیدا فریمان‌ و لیلا تقیپور ورزشکاران تبریزی ایران موفق شدند رکوردی بالاتر از حداقل ورودی المپیک را کسب کنند.

 

تا آن تاریخ این رکورد توسط تیراندازان ایرانی به‌دست نیامده بود و با استفاده از «وایلد کارت» یا همان سهمیه اهدایی، فریمان قادر به حضور در المپیک آتلانتا شد. المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا با پرچمداری لیدا فریمان همراه بود.

 

او اگر چه در این رقابتها مدالی به دست نیاورد اما توانست در رشته تفنگ ۱۰ متر بادی رنکینگ ۴۷ را به دست آورده و نگاه دنیا را به بانوی ورزشکار ایرانی جلب کند.

 

چرا که تا آن زمان، دنیا هرگز با یک بانوی محجبه در عرصه ورزش مواجه نشده بود و این آغاز یک تحول بود. دو سال پس از آن زنان بدون کسب مدال در بازی های آسیایی ۱۹۹۸ تایلند شرکت کردند.

 

به طور کلی می توان گفت از سال ۱۹۷۸ تا سال ۱۹۹۸ حضور بانوان ورزشکار ایران در عرصه های بین المللی کمرنگ و بدون مدال بود . المپیک ۲۰۰۰ سیدنی نیز اگر چه با حضور منیژه کاظمی در رشته تپانچه ۱۰ متر بادی همراه بود اما باز هم مدالی برای ورزش بانوان ایران به همراه نداشت.

 

اولین مدال آسیایی

اما در سال ۲۰۰۲ ، سال خوبی برای ورزش بانوان ایران بود. در رقابتهای ۲۰۰۲بوسان کره ، تیم تپانچه ۱۰ متر زنان ایران با کسب یک نشان نقره در میان چند تیم حاضر یافته طلسم بی مدالی بانوان را شکست.

 

در بوسان کره جنوبی نسیم حسن پور توانست مدال نقره مسابقات در رشته تیراندازی از فاصله ۱۰متر را از آن خود کند و به عنوان نخستین بانوی مدال آور ایران در مسابقات بین المللی شناخته شود.

 

اما این روند در رقابتهای المپیک که دو سال بعد برگزار شد،‌حفظ و پیگری نشد و نسیم پور اگر چه در المپیک ۲۰۰۴ آتن نیز در ۱۰متر تپانچه بادی نماینده جامعه بانوان ورزشکار ایران بو اما این بار موفقط به کسب مدال نشد تا حسرت مدال المپیک همچنان به دل بانوان ورزشکار ایرانی بماند.

 

دو سال بعد اما رقابتهای آسیایی یک بار دیگر فرصتی برای مدال آوری بانوان ورزشکار ایرانی مهیا کرد. رقابتهای آسیایی سال ۲۰۰۶ دوحه قطر با حضور ۲۶ ورزشکار زن در کاروان ایران همراه بود که از این تعداد، سه ورزشکار صاحب مدال شدند.

 

در واقع در رقابتهای آسیای قطر بود که حضور زنان در رشته های گوناگون به رسمیت شناخته شد.

 

مهروز ساعی و افسانه شیخی در تکواندو مدال برنز گرفتند و آتوسا پورکاشیان نیز در شطرنج تیمی به گردن آویز برنز دست یافت و یک بار دیگر ثابت کردند که حضور موفق بانوان ایرانی در ورزش اگر چه با وجود مصائب و مشکلات فراوان کاری سخت است اما نشدنی نیست.

 

افزایش حضور بانوان در المپیک

در پی موفقیت بانوان ایران در بازیهای آسیایی دوحه، کاروان ایران سال ۲۰۰۸ با سه سهمیه راهی مسابقات المپیک پکن شود.

 

نجمه آبتین در تیراندازی با کمان، هما حسینی در قایقرانی و سارا خوش جمال فکری در تکواندو سه نماینده ورزش بانوان ایران در رقابتهای المپیک پکن بودند.

 

البته تیم ملی فوتبال بانوان ایران همان سال به دلیل داشتن حجاب اسلامی از مسابقات انتخابی المپیک کنار گذاشته شد. حذفی که آغاز راه پرفراز و نشیب ورزش های تیمی بانوان برای کسب مجوز حضور با حجاب اسلامی بود.

 

تحولی آسیایی در ورزش بانوان

سال ۲۰۱۰ را می توان یکی از سالهای موفقیت آمیز برای روزش بانوان نامید. دو سال بعد از المپیک پکن، ‌چین میزبان بازیهای آسیایی بود. سالی که بانوان ورزشکار ایرانی حضور خیره کننده ای داشتند.

 

کاروان ایران در این رقابتها ۸۸ ورزشکار زن را با خود به همراه داشت و نتایج خوبی هم کسب کرد که بهترین آن طلای خدیچه آزادپور در ووشو بود.

 

آزادپور که پیش از اعزام به رقابت‌های آسیایی افتخاراتی همچون قهرمانی و نایب‌قهرمانی در رقابت‌های جهانی را در کارنامه‌اش ثبت کرده بود در گوانگجو دست به کار بزرگی زد.

 

او با کسب مدال طلای وزن منهای ۶۰ کیلوگرم این رقابت‌ها به نخستین بانوی ایرانی در تاریخ رقابت‌های آسیایی تبدیل شد که از این رقابت‌ها مدال طلا می‌گیرد.

 

در این رشته الهه منصوریان نیز موفق به کسب برنز می شود.ضمن اینکه در تکواندو، راحله آسمانی و پریسا فرشیدی به مدال نقره و سارا خوش جمال فکری، سمانه شش پری و سوسن حاجی پور به گردن آویز برنز دست یافتند.

 

در کبدی نیز تیم ملی بانوان برنز گرفت. در روئینگ سبک وزن بانوان در چهار نفره به مدال برنز دست یافتند. کاراته نیز با دو مدال برنز فاطمه چالاکی و سمیرا ملکی پور به کار خود خاتمه داد.

 

در تیراندازی‌ الهه احمدی در ۵۰ متر سه وضعیت نقره گرفت،‌ در تفنگ بادی ۱۰ متر تیمی بانوان (الهه احمدی،مه‌لقا جام‌بزرگ،نرگس امام‌قلی نژاد) سهم ایران نقره و در تیمی ۵۰ متر سه وضعیت برنز بود.

 

لندن فراموش نشدنی

موفقیت بانوان در گوانگژو، گامی بلند برای بانوان ورزشکارا ایرانی بود برای رسیدن به موفقیت های هرچه بهتر و بیشتر.

 

پس از دو سال و با شروع رقابت های المپیک و پارالمپیک لندن، تعداد زنان ورزشکار با کسب سهمیه المپیک نسبت به دوره های گذشته افزایش یافت و به هشت نفر رسید.

 

این یک اتفاق بسیار خوب بود. اما نتایج به دلایلی آنطور که باید رقم نخورد. زهرا دردهقان یکی از امیدهای تیرو کمان ایران نتوانست مدالی به دست آورد. لیلا رجبی هم که روی مدال او در پرتاب وزنه حساب ویژه ای باز شده بود با دست خالی بازگشت.

 

آرزو حکیمی هم نه در کانوی یک نفره ۲۰۰ متر موفق به کسب مدال شد نه در کانوی یک نفره ۵۰۰ متر.هر چند که از او با توجه به فاصله زیاد قایقرانی بانوان ایران با جهان، انتظار چندانی هم نمی شد داشت.

 

در روئینگ نیز سولماز عباسی در تک نفره سنگین وزن بانوان کار خود را با رتبه سی و دم به پایان رساند.الهه احمدی و مه لقا جابری هم در حالی با دست خالی بازگشتند.

 

درحالی که الهه احمدی می توانست با مدال به خانه برگردد اگر کمی شانس با او یار بود و شرایط آنطور که انتظار داشت پیش می رفت.

 

ندا شهسواری هم در تنیس روی میز بانوان مدالی را کسب نکرد و سوسن حاجی پور نیز در راند طلایی به همتای استرالیایی خود باخت تا تکواندوی بانوان نیز نتواند به مدالی دست یابد.

 

با این وجود اما در پارالمپیک لندن، زهرا نعمتی در تیراندازی با کمان توانست نخستین طلای بانوان ایران را از آن خود کرده و پرچم ایران را برفراز دنیا به احتزاز در آورد.

 

ضمن اینکه ساره جوانمردی نیز در پارالمپیک لندن در ۱۰ متر تپانچه کلاس (پی ۲) به مدال برنز دست یافت و افتخاری بزرگ برای بانوان ورزشکار ایرانی به ارمغان آورد.

 

رشد کیفی در اینچئون

هفدهمین دوره بازیهای آسیایی اینچئون ۲۰۱۴ برای ایران بسیار حائز اهمیت بود.

 

چرا که بانوان ورزشکار ، محجبه و توانمند ایران اسلامی بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی برای اولین بار توانستند علیرغم تمام محدودیت ها موفق به کسب ۲ طلای ارزشمند و مجموع ۱۶ مدال را از آن خود کنند.

 

در ادوارگذشته بازیها، بانوان ورزشکار ایرانی تنها در دو تا سه رشته موفق به حضور در فینال رقابت ها می شدند ولی در این دوره از بازیها بانوان ورزشکار ایرانی در ۸ رشته موفق به حضور در فینال رقابتها و کسب مدال شدند که این موضوع نوید موفقیت های روز افزون ورزش بانوان را می داد.

 

در دوره گذشته بازیهای آسیایی ۸۸ ورزشکار زن در قالب کاروان ورزشی ایران اسلامی حضور داشتند و توانستند ۱۴ مدال بدست آورند ولی در این دوره ایران با تنها با ۵۸ ورزشکار زن ۱۶ مدال به دست آورد که این نشان از بعد کیفی زنان ورزشکار ایرانی در مدال آوری داشت.

 

ضمن اینکه برای نخستین بار در تاریخ بازیهای آسیایی،ایران در بخش زنان در رشته های کاراته و تیراندازی موفق به کسب مدال طلا شد.

 

در تپانچه بادی ۱۰ متر،نجمه خدمتی، مدال طلا و نرجس امام قلی‌نژاد موفق به کسب مدال نقره نقره شدند و در تپانچه تیمی ۱۰ متر زنان نیز سهم ایران مدال نقره بود.

 

در دو ومیدانی نیز لیلا رجبی در پرتاب وزنه به گردن آویز نقره دست یافت.

 

در قایقرانی نیز در کایاک یک نفره ۲۰۰ متر: آرزو حکیمی، مدال برنز، اسلالوم انفرادی: سونیا گماری، مدال برنز، روئینگ یک نفره: سولماز عباسی‌زاده، مدال برنز و در روئینگ ۴ نفره زنان نیز مدال برنز به ورزشکاران ایرانی رسید.

 

در کبدی بانوان ،‌ایران موفق به کسب نقره شد. در کاراته، حمیده عباسعلی طلا گرفت اما فاطمه چالاکی و نسرین دوستی به برنز بسنده کردند.

 

در تکواندو نیز تیم بانوان ایران دو نقره به واسطه درخشش فاطمه روحانی و اکرم خدابنده دست یافت و سوسن حاجی پور نیز برنز گرفت.

 

ضمن اینکه در ووشو نیز الهه منصوریان گردن آویز نقره را از آن خود کرد تا پرونده موفقیت های بانوان ورزشکار ایرانی در اینچئون تکمیل شود.

 

ریو و نخستین مدال المپیکی بانوان

کاروان ایران در حالی راهی المپیک ۲۰۱۶ ریو شد که بانوان ورزشکار کشورمان با کسب نه سهمیه ،‌رکورد کسب سهمیه المپیک را شکستند.

 

در حالی که اوج حضور زنان ورزشکار ایرانی در المپیک ۲۰۱۲ لندن خلاصه می شد که در این برهه برای نخستین بار هشت نماینده ورزش زنان ایران به نام های« زهرا دهقان» در تیر و کمان ،« آرزو حکیمی» و « سولماز عباسی» در قایقرانی، «ندا شهسواری» در پینگ پنگ ، «سوسن حاجی پور» در تکواندو ،«مه لقا جام بزرگ» و «الهه احمدی» در تیراندازی و« لیلا رجبی» در دو و میدانی بدون وایلد کارت و با کسب سهمیه مستقیم به المپیک لندن راه یافته بودند.

 

در راه برزیل، رکورد این حضور شکسته شد و بانوان ایرانی با کسب نهمین سهمیه المپیک ریو ۲۰۱۶ برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشور رکورد بیشترین سهمیه راه یافته به بازی های المپیک را به خود اختصاص دادند که منشا این شگفتی جز « بها دادن به ورزش زنان ایران زمین » نبود.

 

زهرا نعمتی، اولین بانوی طلایی پارالمپیک ایران، در نخستین بانوی پارالمپیکی ایران بود که سهیمه المپیک را نیز به عنوان تنها کماندار کاروان ایران به دست آورد و پرچم دار کاروان نیز بود.

 

نجمه خدمتی دومین مسافر زن ریو و نخستین مدال آور طلایی ایران در بازیهای ۲۰۱۴ در رشته تیراندازی که البته الهه احمدی، گلنوش سبقت الهی و مه لقا جام بزرگ نیز در این سفر او را همراهی کردند.

 

تیراندازانی که البته باز هم شانس با آنها یار نبود تا با دست پربرگردند. خصوصا الهه احمدی که اشکهای او در نخستین روز مسابقات دل هر بیننده ای را به درد آورد.

 

از دیگر بانوان ایرانی کاروان منا در ریو می توان به ندا شهسواری در تنیس روی میز،‌مهسا جاور در قایقرانی(رویینگ تک نفره( ، لیلا رجبی در پرتاب وزنه، و کیمیا علیزاده در تکواند اشاره کرد که از این جمع نه نفره،‌ کیمیا علیزاده،‌بانوی کم سن و سال تکواندوی ایران توانست با کسب برنز این رقابتها، طلسم کسب مدال بانوان ایرانی در المپیک را شکسته و نام خود را برای همیشه در تاریخ ثبت کند.

 

موفقیتی که بی شک نوید روزهای درخشان ورزش بانوان ایران را در سالهای آتی می دهد.موفقیتی که یک بار دیگر،‌ توانایی بانوی محجبه ایرانی را به رخ دنیا کشید.

 

بانوی ورزشکاری که شاید بسیاری تصور می کردند با انقلاب اسلامی دیگر هرگز روی موفقیت در ورزش را به خود نبیند. اما این نگاه،‌خیلی زود با تلاش بانوان ورزشکار ایرانی تغییر کرد و دنیا را به احترام گذاشتن به بانوان ورزشکار ایرانی وا داشت.

• 282 بازدید
• 14 مارس 2022
• مطالب جالب

اولین کتاب های نوشته شده توسط زنان ایرانی

 

هایده ترابی : نام کتاب > اندیشه زنان : مجموعه فرهنگی سیاسی و اجنماعی زنان ایران

 

بکری تمیزی : نام کتاب > نقد فمینیستی مهاجرت در آثار زنان داستان نویس در ایران

 

نیره توحیدی : نام کتاب > فمینیسم ، دموکراسی و اسلام گرائی

 

سهیلا ترابی : نام کتاب > اسنادی از مدارس دختران از مشروطه تا پهلوی

 

غزل تاجبخش : نام کتاب > زن ، شعر و اندیشه

 

شمس الملوک جواهر کلام : نام کتاب > زنان اسلام در ایران

 

زهرا چهره خند : نام کتاب > کتابنامه زن

 

شهلا حائری : نام کتاب > طلاق در ایران معاصر ( انگلیسی )

 

بنفشه حجازی : نام کتاب > زن به ظن تاریخ

 

قدسیه حجازی : نام کتاب > ارزش زن از نظر اجتماعی و قضائی

 

شهین حنانه : نام کتاب > پشت دریچه ها

 

عزیزه حسینی الهاشمی : نام کتاب > زن و حجاب

 

کبری خزئلی : نام کتاب > فرهنگ و خانواده

 

رویا خسروی : نام کتاب > کار خانگی و مقام ثانوی زن

 

بشری دلریش : نام کتاب > زن در دوره قاجار

 

فروغ داد : نام کتاب > درباره ستم کشیدگی زن در ایران

 

آذر رهنما : نام کتاب > نقش و تحول روانی زن ایرانی طی تاریخ کهن سال ایران

 

الهه رستمی : نام کتاب > جنسیت ، اشتغال و تفکر اسلامی

 

صدیقه رضائی سیاوشانی : نام کتاب > سیمای زن در جهان – سوریه

 

زهرا رهنورد : نام کتاب > پیام حجاب زن مسلمان

 

مینو ریوس : نام کتاب > زنان سلحشور خدا ، زنان و انقلاب اسلامی ( انگلیسی )

 

مریم رعیت : نام کتاب > مقاله نامه زن ( با همکاران )

 

فرشته زریری : نام کتاب > تحول فعالیتهای اقتصادی زنان در ایران

 

مریم ساوجی : نام کتاب > اختلاف حقوق زنان و مرد در اسلام و خانواده

 

هما سرشار : نام کتاب > چهرهُ زن در فرهنگ ایرانی ( ویراستار )

 

الیز ساناساریان : نام کتاب > جنبش حقوق زنان در ایران

 

خدیجه سفیری : نام کتاب > جامعه شناسی اشتغال زنان

 

شیده شادلو : نام کتاب > سیمای زن در جهان / چین

 

پریچهر شاهسوند : نام کتاب > سیمای زن در جهان / هندوستان

 

ژاله شادی طلب : نام کتاب > توسعه روستائی زنان

 

سهیلا شهشهانی : نام کتاب > اینجا ایران ، من زن

 

مهری شاه حسینی : نام کتاب > زنان شاعر ایران

 

ژیلا شریعت پناهی : نام کتاب > تحلیلی نو بر حقوق زنان در قرآن

 

زهرا شجاعی : نام کتاب > زندگینامه ُ زنان نام آور ایران ( قذس ایران )

 

توران شهریاری : نام کتاب > تاریخچه پنج هزار سال تن پوش زن

 

اولین کتاب نوشته شده توسط زنان ایرانی