is_tag

• 3 بازدید
• 18 می 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

 زهره سربازی با اثر «من یک مادر هستم» از رادیو ایران نامزد بخش اصلی سومین جشنواره پژواک شده است. اهدای جوایز این بخش در روز اختتامیه خواهد بود که ۲۹ اردیبهشت برگزار می‌شود. وی در توضیح این اثر گفت: مستند «من یک مادر هستم»، درباره دغدغه مادرانی است که به دنبال هویت خودشان هستند. آنها برخی مواقع به این موضوع فکر می‌کنند که اگر بخواهند جایی خودشان را معرفی کنند، چیزی برای گفتن ندارند و خجالت زده هستند. یا بعضی از این مادران در مقابل زنان شاغل و فعال جامعه احساس ضعف می‌کنند.

سربازی که در جشنواره‌های معاونت صدا چندین بار برگزیده شده، جوایز خود را مدیون آموزش‌هایی دانست که در باشگاه رادیو جوان طی کرده بود. وی بیان کرد: این باشگاه به مدیریت مهندس احمدپور بنا شده بود و اساتید برجسته رادیو همچون استاد شهریار کرمی، مهدی زریباف، غلامرضا بحیرایی، موسوی جزایری، حمیدرضا افتخاری، زهرا صفاییان مجید حسینی، حمید قاسمی، جزینی، سعید معدنکن، عباس رجب سلمانی و… در این باشگاه آموزش می‌دادند.

سربازی ادامه داد: ده سال قبل، حمیدرضا افتخاری که دبیر جشنواره مردمی به نام «جوانه» بود از برگزیدگان دعوت کرد تا در باشگاه رادیویی جوان به صورت رایگان دوره‌های مختلف مشاغل رادیو را طی کنند. حضور در این باشگاه برای من و دیگر دوستان خیلی کاربردی بود. دانش آموخته‌های این باشگاه در جشنواره‌هایی که از سوی معاونت صدا برگزار می‌شود، معمولا جزو برگزیدگان هستند. در این باره می‌توان به متین السادات فیروزی، احسان زارع، زهرا قائدی، محمدکیانی، مینا نیکانیک، انسیه شمس اللهی، شاهمرادی، محمد حسین خسروجردی و… اشاره کرد.

این برنامه ساز توانمندی خودش و دیگر همکارانش در رادیو را مدیون باشگاه رادیویی جوان بر شمرد و گفت: امیدوارم شرایطی فراهم شود تا برگزیدگان جشنواره در بخش مردمی آموزش ببینند.

• 5 بازدید
• 17 می 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

رویداد «مستندسازان علمی» همزمان با سالروز تولد دیوید آتنبرو، نویسنده، تهیه‌کننده، کارگردان و مستندساز مشهور بریتانیایی به کوشش کرسی ترویج علم یونسکو در ایران با همکاری انجمن ترویج علم ایران توسط گروه «هنروتجربه» روز گذشته جمعه ۲۱ اردیبهشت در موزه سینما برگزار شد.

اسماعیل میرفخرایی، رامین حیدری فاروقی، حامد شکیبانیا، عرفان خسروی مهمانان این رویداد بودند که مدیریت آن را سیاوش صفاریان‌پور برعهده داشت. اکران مستند علمی «کاپیتان من» به کارگردانی سیاوش صفاریان‌پور و تهیه‌کنندگی بهرام رادان از برنامه‌های این رویداد بود.

صفاریان‌پور در ابتدای این رویداد گفت: از همان روز که گونه انسان خردمند روی زمین قدم گذاشت و بارقه هوشمندی در ذهن او روشن شد، خردمندی و قصه‌گویی دست در دستان هم نهادند تا ما به موجوداتی بدل شویم که توانایی زیستن فراتر از زمان خود و در دل اعصار را به دست آوریم. از همان نخستین روز‌ها با همان نخستین ابزار‌ها ما داستان‌های خود، تجربیات خود و یافته‌های خود را مستند کردیم و به آن دوام بخشیدیم.

وی ادامه داد: ما امروز بر دوش و در آغوش تجربه‌های مستند شده و قصه‌های روایت شده آنها ایستاده‌ایم که می‌توانیم کمی دورتر را کمی بهتر ببینیم. سنت انتقال دانش و تجربه و خردمندی به مدد قصه‌گویی که شاید بی‌اغراق ذات و ماهیت انسان را بیش از هر صفت و توصیف دیگری توضیح دهد، امروز اوج بروز آن را در کار و فعالیت مستندسازان جهان علم و طبیعت می‌بیند. اگر روزی بستر رسانه‌ای ما دیوار غار‌ها بود و عصاره رنگ گیاهان، امروز به مدد انقلاب‌های متوالی علم و فناوری، به هزار و یک ابزار برای ثبت و روایت مجهزیم، اما در پشت این توان فنی، همان روح کنجکاو و قصه‌گوی ماست که بی‌تابی می‌کند. در میان این نسل از میراث داران سنت قصه گویی قصه جهان، دیوید آتنبرو نمونه‌ای یگانه است که عمر پربارش نه تنها نسل‌های متوالی را با دانش و خرد جهانی که در آن زندگی می‌کنیم آشنا کرده که ماهیت قصه‌گویی و روایت این داستان‌ها را نیز تغییر داده است.

عرفان خسروی، یکی از کارشناسان حاضر در این رویداد، عنوان کرد: آتنبرو مورد خاصی در تاریخ بشر است که می‌توان او را با پلینی کبیر نویسنده «دانشنامه تاریخ طبیعی» در ۲ هزارسال پیش مقایسه کرد که کتاب او تا سده‌های بعد هم به عنوان منبع و مرجع مورد توجه قرار گرفته است.

وی افزود: در دوره ما آتنبرو از جمله کسانی است که در آینده ماندگار خواهد شد و او را با چنین اشخاصی مقایسه خواهند کرد. شاید به تعبیر خیلی از دوستان آتنبرو کسی باشد که در زمان و مکان مناسب قرار گرفته و بدین واسطه توانسته است، موقعیتی به دست بیاورد.

پس از این حیدری فاروقی گفت: وقتی درباره چیزی سخن می‌گوییم ۲ حالت دارد اول اینکه به پاسداشت اندیشه و آگاهی پرداخته‌ایم که خوشحال‌کننده است. اما در شکل دیگر، چون بار اندیشه و آگاهی را از دوش خود برمی‌داریم آن موضوع در مخاطره از بین رفتن قرار می‌گیرد. استمرار در کار، زمان و مکان مناسب که درباره آنتبرو به آن اشاره شد شاید این موارد اختیار را از ما بگیرد، اما بزرگ‌ترین مطلب این است که ما چگونه می‌توانیم با واقع شدن در شرایط، کیفیات خود را افزایش دهیم. آگاهی را به عرصه عمومی ببریم، برای مفاهمه توجه ایجاد کنیم، تداعی و تعمیم پذیری را ممکن کنیم و به حافظه جمعی مراجعه کنیم و در آن حاضر باشیم.

وی ادامه داد: سینمای مستند آگاهی را به عرصه عمومی و در دسترس قرار می‌دهد و ما را تشویق می‌کند که حساس باشیم و بدانیم اگر از مرگ‌آگاهی سخن می‌گوییم معنای استعاری آن زادآگاهی است به معنای آنکه چطور این حیات محقق شده است.

شکیبانیا نیز عنوان کرد: کار آتنبرو رسیدن به شکوه و عظمت و نمایش آگاهی است و درام اقتضائات خود را دارد. این نمایش به سامان آگاهی در عرصه عمومی است و پژوهشکده نیست. برخی از فیلم‌های مستند در گذر زمان هرچه بیات می‌شود ارزشمندتر می‌شود. برخی از اطلاعات در گذر زمان از بین می‌رود و این مستند‌ها می‌تواند به عنوان مرجع و منبع استفاده شود. برخی فیلم‌های مستند ستاره دارند و برخی نه. فیلم‌های آتنبرو ستاره ندارند و ستاره همیشه نماینده گروهی است که اگر نباشند این کار ساخته نمی‌شود، اما آثار آتنبرو اینگونه نیست. آتنبرو نماینده تفکری است که باید برای نشان دادن تلاش همه هزینه کرد و این دیده شدن نیاز به صبر و ذهن باز دارد.

وی ادامه داد: پیشنهاد یک روز جهانی برای مستند به یونسکو آن هم روز تولد آتنبرو به نظر من یک مبارزه است تا یادمان باشد باید بودجه و حمایت باشد تا آثار درخشان تولید شود.

در انتهای این مراسم اسماعیل میرفخرایی شمع نود و هشتمین سالگرد تولد دیوید آتنبرو را خاموش کرد.

• 12 بازدید
• 1 می 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

مستند «کابوس ژنرال» به کارگردانی مهدیه رضایی، تهیه‌کنندگی احسان حجتی و نویسندگی احسان حجتی و داوود مرادیان برای اولین بار امروز ۱۱ اردیبهشت‌ماه حوالی ساعت ۱۵ روانه آنتن شبکه سه سیما می‌شود. 

همزمان با پخش این مستند تاریخی که محصول گروه مستند بنیاد فرهنگی روایت فتح است، از تیزر و پوستر اثر که ساخت و طراحی آن به ترتیب برعهده علی نوروزیان و رضا آسایی بوده است، رونمایی شد. 

در خلاصه داستان «کابوس ژنرال» آمده است: عباس میرزا پس از عهدشکنی ناپلئون و در میانه جنگ با تزار‌ها دریافت که ایران زمانی می‌تواند به شکوه گذشته‌اش بازگردد که ارتشی قدرتمند و متکی بر توان داخلی‌اش داشته باشد؛ موضوعی که یک قرن بعد، دوایت آیزنهاور از وقوع مجدد آن هشدار داد. آیزنهاور هشدار داد که نه آمریکا و نه هیچ کشور دیگری نباید اجازه دهد میلیتاریسم ایرانی زنده شود و ایران روی پای خود بایستد.

سایر عوامل این پروژه عبارتند از؛ پژوهشگر: احسان حجتی، آرشیویاب: مهدیه رضایی، حسام ابوالحسنی و مرضیه بکان، نریتور: محمد صراف، موشن گرافیست: سیروان مهدوی و اصلاح رنگ و نور: مهدی اولادوطن.

مستند «کابوس ژنرال» به زودی از دیگر شبکه‌های تلویزیونی نیز پخش خواهد شد.

• 17 بازدید
• 30 آوریل 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

محمد زکی‌زاده، مستند «دریای پارس» به کارگردانی منوچهر طیاب که در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید شده است؛ موقعیت جغرافیایی، تاریخ تمدن و فرهنگ‌های گوناگون منطقه خلیج فارس و دریای عمان را به تصویر می‌کشد.

در «دریای پارس» موقعیت جغرافیایی و ژئوپلتیک خلیج فارس و دریای عمان بر اساس تاریخ تمدن عیلام، اکد، سومر، کلده، آشور، بابل، ایران و فرهنگ‌های گوناگون منطقه، مراکز تمدن‌های کهن ایرانی در کرانه خلیج فارس بررسی می‌شود.

این مستند با نام «خلیج فارس» آغاز می‌شود و با نمایش پی در پی نقشه‌های کهنی که از دیرباز از جغرافی‌دانان غربی و مسلمان مانده‌اند بر اصالت این نام صحه می‌گذارد. سپس سفر خود را از جلگه خوزستان آغاز می‌کند و به گشت و گذاری گسترده در جزیره‌های ایران می‌پردازد.

مراسم عاشورای بوشهر، لنج سازی، معابد پالمیری خارک، فجایعی که اروپاییان، دزدان دریایی انگلیس و … در این مناطق به بار آورده‌اند، چگونگی باز پس گیری هرمز از پرتغالی‌ها از جمله مواردی است که در این فیلم نمایش داده می‌شود.

سابقه تاریخی جزیره خارک، داستان سفر واسکودوگاما پرتغالی و آمدن آلبر کرک به خلیج فارس و آغاز دوران استعمار تا دوران جنگ جهانی اول، مبارزات مردم جنوب علیه استعمار، موقعیت جزایر قشم، کیش، تنب بزرگ، تنب کوچک دیگر سرفصل‌های این فیلم را تشکیل داده است.

منوچهر طیاب مستندساز، نویسنده و منتقد که یکی از چهره‌های تاثیرگذار دنیای مستند به شمار می‌رود، در سال ۱۳۱۶ در تهران به دنیا آمد. او دانش‌آموخته رشته معماری از دانشگاه فنی وین و تحصیل‌کرده رشته کارگردانی سینما و تلویزیون و طراحی صحنه از دانشکده سینمایی آکادمی دولتی موسیقی و هنر‌های نمایشی وین بود.

او از سال ۱۳۴۲ با ساخت فیلمی درباره سفال‌های قدیمی ایران به مستندسازی روی آورد و نزدیک به ۱۰۰ فیلم ارزشمند میراث فرهنگی و تاریخی را کارگردانی کرده است. طیاب استاد رشته سینما در دانشکده هنر‌های دراماتیک و تلویزیون، سرپرست رشته سینماتوگرافی و عکاسی دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی تهران و عضو هیئت داوران یونسکو در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه لهستان بود و از جمله آثار مستند او می‌توان به «البرز»، «زاگرس گهواره تمدنی کهن»، «نقاشی ایران»، «دروازه ملکوت»، «وانگه روان جهان گله کرد» و … اشاره کرد.

همچنین همزمان با برگزاری سیزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، ضمن نکوداشت منوچهر طیاب و نمایش آثار منتخب وی، از این پیشکسوت سینمای مستند با اهدای نشان فیروزه حقیقت تقدیر شد. طیاب غیر از مستندسازی و عکاسی به عنوان شاخه‌های اصلی فعالیت خود، در حوزه ایرانشناسی نیز نامی آشناست و در زندگی خود به طور پیوسته برای معرفی ایران با ابزار فیلم و مستند تلاش کرد.

بسیاری از مستندسازان طیاب را به عنوان یک ایرانشناس عاشق می‌شناسند که مسیر صادقانه‌ای را در زندگی پیش گرفته و او به همراه ایرج افشار، خسرو سینایی و منوچهر ستوده را از کسانی عنوان می‌کنند که گویی جهان هستی آنها را به عنوان پیامبران فرهنگ برگزیده است.

از جمله آثار منوچهر طیاب که در جشنواره‌های مختلف مورد تقدیر واقع شده‌اند، می‌توان به فیلم‌های «سفال/ سرامیک» (۱۳۴۲) – برنده دلفان نقره، «ریتم» (۱۳۴۳) – فیلم منتخب یونسکو برای تدریس در مدارس سینمایی- دیپلم افتخار از جشنواره وین، «خوزستان» (۱۳۴۳)، «دزفول/ شوشتر» (۱۳۴۴)، «کران تا کران» (۱۳۴۴)، «قالی» (۱۳۴۵)، «جزیره قشم» (۱۳۴۶)، «سپاهی دانش» (۱۳۴۷)، «مسجد جامع اصفهان» (۱۳۴۸) – دیپلم افتخار جشنواره فیلم برلین، «دریای پارس» (۱۳۴۸)، «ایران سرزمین ادیان» (۱۳۴۹) – دیپلم افتخار جشنواره وین، «سیر خط در ایران» (۱۳۴۹)، «سوی شهر خاموش- دزفول» (۱۳۴۹)، «آبادان» (۱۳۵۰)، «سوزنبان» (۱۳۵۰)، «کاریکاتوریست» (۱۳۵۰)، «جنگ خروس» (۱۳۵۰)، «شب‌های تهران- ۷ قسمت» (۱۳۵۰)، «زن‌ها و حرفه‌ها» (۱۳۵۰)، «خیمه شب‌بازی» (۱۳۵۱)، «تیاتر رو حوضی» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه نقاش امپرسیونیست‌ها» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه جواهرات» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه شیشه و سفال» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه نقاشی کودکان» (۱۳۵۲)، «کاخ چهل‌ستون» (۱۳۵۲)، «کاخ هشت‌بهشت» (۱۳۵۲)، «کاخ عالی‌قاپو» (۱۳۵۲)، «مسجد شیخ لطف‌الله» (۱۳۵۳)، «معماری دوران صفوی» (۱۳۵۴) – برنده دلفان طلایی، «معماری دوران سلجوقی» (۱۳۵۴)، «معماری دوران ایلخانی» (۱۳۵۴)، «معماری دوران تیموری» (۱۳۵۴)، «معماری آستان قدس رضوی» (۱۳۵۵)، «اصفهان هندسه‌ای بر مقیاس انسانی» (۱۳۵۵) – دیپلم افتخار جشنواره سینمایی مسکو، «ساخت کاشی معرق» (۱۳۵۵) و «تعمیر نقاشی‌های دیواری» (۱۳۵۵) اشاره کرد.

منوچهر طیاب کارگردان نام‌آشنای سینمای مستند ایران بامداد روز سه‌شنبه ۴ شهریور سال ۱۳۹۹ در سن هشتاد و سه سالگی در بیمارستانی در وین از دنیا رفت.

• 18 بازدید
• 29 آوریل 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

محمد حمیدی مقدم، مدیر مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی گفت: هنرمندان می‌توانند طرح‌های خود را با راهبرد‌های جدید و موضوعات مختلفی که در سامانه مطرح کردیم ارسال کنند که با توجه به وعده وزیر فرهنگ که در جشنواره حقیقت مطرح کردند، در فضای تولید به لحاظ افزایش بودجه و تعداد تولید شاهد افزایش چشمگیر خواهیم بود.

حمیدی مقدم بیان‌کرد: بعد از جشنواره هفدهم حقیقت نقطه عطفی در میزان ارتباط مستند‌های جدید مرکز با مخاطبان به وجود آمد.

مدیر مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی اظهار داشت: ما شاهد یک رشد و افزایش نمایش فیلم‌های مستند در فضای پلتفرمی و هنرتجربه هستیم.

وی خاطرنشان کرد: این روز‌ها فیلم مستند بلندی در پلتفرم‌های مختلف در حال نمایش است و فضایی به وجود آمده است که مستند‌ها به صورت قاطعانه و با حق خودشان به عنوان بخشی از سبد فرهنگی مردم وارد پلتفرم‌ها می‌شوند.

• 16 بازدید
• 27 آوریل 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

مجموعه مستند «بازی اختاپوس» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی محمد فیاضی که پیشتر روی آنتن شبکه یک سیما رفته بود، از امشب ۸ اردیبهشت روی آنتن شبکه افق می‌رود.

این مستند با نگاهی متفاوت به موضوع شکل‌گیری رژیم صهیونیستی و عملیات طوفان الاقصی پرداخته که روایتی از جنایت‌های این رژیم از ابتدا تا امروز است.

«بازی اختاپوس» محصول مشترک مستند سیما و موسسه اندیشه شهید آوینی که در ۱۰ قسمت با صدای وحید رونقی تولید شده است.

این مجموعه مستند از شنبه تا چهارشنبه ساعت ۱۸:۳۰ از شبکه افق پخش و روز بعد ساعت ۷ بازپخش می‌شود.

• 19 بازدید
• 26 آوریل 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

مهدی زمانپور کیاسری نویسنده، تهیه کننده و کارگردان، مستند سینمایی «مشتی اسماعیل» گفت: سال ۸۷ ایده‌ای به ذهنم رسید که مستندی درباره کاشت، داشت و برداشت محصول شالی بسازم؛ چرا که کاشت، داشت و برداشت محصول پر از حرکت، انرژی و زندگی بود. در مسیر شالیکاری زندگی جریان داشت؛ زندگی که برایم پر از خاطرات بود.

وی ادامه داد: همیشه فکر می‌کردم اگر در فیلمم مستقیم به کاشت، داشت  و برداشت محصول بپردازم شاید نتوانم آنگونه که شایسته است آن را به تصویر بکشم و شاید از حالت هنری خارج شود؛ لذا از آنجاییکه بیشترین خاطراتم در دوران کودکی شکل گرفته بود، با خود گفتم که باید از نگاه کودک بصورت غیر مستقیم به کاشت، داشت و برداشت محصول بپردازم. تا اینکه مشتی اسماعیل جلوی چشمانم آمد.

وی عنوان کرد: البته این ایده با کمک دوست عزیزم کوروش خواجوندی به ذهنم خطور کرد. در نهایت تصمیم گرفتم زندگی مشتی اسماعیل را به تصویر بکشم. زندگی پیرمرد کشاورز نابینای اهل دل. در سال ۸۹ یکسال تمام، کار، تلاش و زندگی این پیرمرد دوست داشتنی را ثبت و ضبط کردم. بهار سال ۹۰ هم تدوین و صداگذاری انجام شد و کار به اتمام رسید.

زمانپور توضیح داد: سپس فیلم به جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی ارسال شد که خوشبختانه در بیش از ۵٠ جشنواره فیلم انتخاب شد در بیش از ٣٠ جشنواره مهم دنیا جایزه گرفت؛ و جالب است بدانید تا کنون نزدیک به ۴٠٠ بار از تلویزیون (در شبکه‌های مختلف) پخش شد.

این کارگردان درباره معنویت مشتی اسماعیل توضیح داد: مشتی اسماعیل سراسر معنویت بود. وی حداقل ۶ ماه در سال را روزه می‌گرفت. وی مداح اهل بیت بود و عاشق امام حسین (ع). مشتی اسماعیل سراسر زندگیش امید بود. حال درونش خوب بود. من هم تلاش کردم این حال خوب را در فیلم جاری کنم و به همه دنیا نشان دهم؛ و البته همه معنویاتش را هم بصورت غیر مستقیم بیان کردم.

وی افزود: رفتن مشتی اسماعیل داغی در دل من گذاشت چرا که ما هر هفته با هم در طی این ١۴ سال در تماس بودیم و همیشه جویای حال هم بودیم. برنامه ریزی کرده بودم که در هفته اول خرداد او را به سفر کربلا ببرم؛ چون مش اسماعیل عاشق کربلا و اباعبدالله بود. البته ما قبلا با هم کربلا رفته بودیم، اما دوست داشتم امسال هم این سفر را تجربه کنم که سعادت نصیب من نشد و این حسرت بر دل من باقی ماند. مشتی اسماعیل خیلی خوش صحبت بود و همچنین طناز با هم خیلی شوخی می‌کردیم. 

زمانپور خاطرنشان کرد: این اواخر دائم می‌گفت «دیگر یواش یواش باید از این دنیا بروم» من به او می‌گفتم که سوال کردم گفتند مشتی اسماعیل تا ٩۶ سال زنده می‌ماند؛ مشتی هم با خنده می‌گفت؛ البته بی نفس؛ و آخرین بار هم که یک هفته قبل از فوتش زنگ زد، گفت که دیگر باید بروم و رفت. مشتی اسماعیل رفت، اما معنویت و امیدش همچنان زنده است و تا سال‌های سال مردم دنیا از آن بهره‌مند خواهند شد.