is_tag

• 3 بازدید
• 18 می 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

پرداختن به اشرافیت، رانت و فساد به ویژه از سوی چهره‌های سیاسی و فرزندانشان که در اصطلاح عامیانه به آقازاده معروف شده‌اند، در قالب یک اثر نمایشی قطعا به مذاق برخی خوش نخواهد آمد. موضوع برخوردن به آدم‌ها، شخصیت‌ها و گروه‌ها را باید از ۲ منظر بررسی کرد؛ نخست گروهی هستند که در ورای چهره‌های به ظاهر مردمی خود پنهان شده و در واقعیت غرق در فساد و اشرافیت هستند که اتفاقا باید به این گروه بربخورد. درواقع رسالت بزرگترین رسانه کشور این است که سمت مردم باشد و مفسدان را حتی اگر صندلی و جایگاهی دارند، رسوا کند، اما گروه بعدی کسانی هستند که طبق رسم غلطی که از گذشته هم در مورد سریال‌ها بود، هرگاه شخصیت منفی شغل خاصی داشت یا کاراکتر بد داستان عبارتی درباره شغل خاصی گفت، به سرعت آن را تعمیم به کل می‌دهند و نامه‌نگاری می‌کنند.

این رسم غلط باید برچیده شود تا رسانه فرصت مطرح کردن برخی سوژه‌ها را داشته باشد. اینکه شخصیت منفی داستان نسبت به شغلی رفتار غلطی داشته باشد، به این معنا نیست که به همه کسانی که لباس آن شغل را بر تن دارند، توهین شده است؛ از طرفی دیر زمانی است که جای سریال‌های انتقادی در رسانه ملی خالی است و نباید فشار‌ها را به حدی زیاد کرد که هیچ کارگردانی جرأت پرداختن به این موضوعات را نداشته باشد.

فارغ از سوژه در قالب فرم «هفت سر اژدها» متفاوت از دیگر سریال‌های مناسبتی ماه رمضان که به نسبت ریتم آرام و درام بیشتری دارند، عمل و سکانس‌هایی اکشن با ریتمی تند را ارائه کرد. البته اکشن لازمه سوژه‌های این چنینی است و تجربه ثابت کرده که معمولا پرداختن به این گونه موضوعات که ماهیتی جاسوسی، پلیسی و معمایی هم دارند، مورد توجه مخاطب قرار می‌گیرند.

سریال هم یکی از ابزار‌های قدرتمندی است که رسانه از آن برای نمایش سوژه‌های اجتماعی استفاده می‌کند. سوژه‌های اجتماعی که می‌توانند مورد توجه کارگردان‌ها قرار بگیرند، به وفور در جامعه ایران پیدا می‌شوند و یکی از سوژه‌های پرمخاطب هم پرداختن به فساد اقتصادی، رانت و اختلاس است، اما سوژه‌هایی از این دست آمیخته به مسائل سیاسی هستند و خط قرمز‌ها و ترس از برخوردن به جریان‌های فکری مختلف باعث شده تا کمتر کارگردانی به سمت موضوعات این چنینی برود. حالا بعد از مدت‌ها ابوالقاسم طالبی کارگردان نام‌آشنایی که سابقه پرداختن به موضوعات حساس سیاسی را در کارنامه خود دارد، با سریالی به تلویزیون آمد که در همان روز‌های ابتدایی پخش، جنجال‌برانگیز شد.

این سریال درامی سیاسی بود که به موضوع فساد اقتصادی چهره‌های سیاسی پرداخت و اینگونه برداشت شد که مدیران تلویزیون تصمیم گرفته‌اند از سوژه‌های تکراری و کلیشه‌ای که حاشیه‌ای امن دارند، فاصله بگیرند و فضا را برای پرداختن به موضوعات روز و حساس جامعه باز کنند. شاید همین تصمیم باعث اقبال بیشتر مخاطب به رسانه‌ای شود که به خودش تعلق دارد و باید بازنمای جامعه باشد.

طالبی دراین درام اجتماعی و سیاسی سعی کرد وارد مقوله آقازادگی و کج‌روی چهره‌های سیاسی شود، در همین راستا شخصیت‌پردازی کاراکتر‌ها شباهت‌هایی با چهره‌های نام‌آشنای عرصه سیاست داشت که فارغ از نحوه پرداخت سوژه و فضای سریال، حرکتی جسورانه قلمداد می‌شود.

علاوه بر پرداختن به چنین سوژه‌ای که می‌توان با عنوان بکر از آن نام برد، توجه به ابعاد مختلف شخصیت‌ها و پرداخت چند بعدی به داستان، ویژگی بارز کارگردانی طالبی در این سریال است. او خط اصلی داستان را پرونده‌های کلان فساد اقتصادی در نظر گرفت، اما از پرداختن چندجانبه به شخصیت‌ها و قصه‌ها غافل نماند. توجه ویژه به خانواده و نمایش روابط خانوادگی مثل سایر آثار طالبی در این سریال هم دیده شد. کارگردان لایه‌های مختلف شخصیتی هر یک از کاراکتر‌ها را به مخاطب نشان داد و از این طریق ذهن بیننده با تماشای اشخاص با عملکرد‌های مختلف‌شان، برداشتی واقعی‌تر ثبت کرد. توجه به ارزش‌ها، آسیب‌شناسی اتفاقات پرتعداد از دیگر مواردی است که طالبی به‌شکلی برجسته آنها را در اثر خود گنجاند. ورود به کنه شخصیت‌های داستان، واکاوی درونی آنها و قرار دادن‌شان در موقعیت‌های مختلف و متفاوت، خط سیر داستان را از ورطه تکرار دور کرد و باعث شد تا بیننده با ریتمی مناسب شاهد اتفاقاتی تازه باشد.

آنچه این سریال را متمایز از دیگر آثاری می‌کند که به این موضوع پرداخته‌اند، پرداختن به فساد آقازاده‌ها و چهره‌های سیاسی است و این نشان می‌دهد که دوران انکار واقعیت‌ها گذشته و برای اصلاح شرایط اجتماعی باید سیاهی‌ها را پذیرفت و برای تغییر آنها تلاش کرد. مصداق این گفته هم نمایش فساد یک قاضی در این فیلم است که کمتر شاهد سکانس‌هایی از این دست در تلویزیون بوده‌ایم. سراغ دانه درشت‌ها و ریشه بروز فساد‌ها رفتن، ساده نیست و نیاز به این دارد که اول کارگردان شجاعت ورود به موضوعی این چنینی را داشته و علاوه بر این با مطالعه پرونده‌های مشابه به سوژه اشراف کافی داشته باشد. کمااینکه طالبی در گفتگو‌هایی که داشته گفته که چندین پرونده فساد اقتصادی را مطالعه و با صاحب‌نظران این حوزه مشورت کرده است.

«هفت سر اژدها»‌ی طالبی از این جهت اثری پیش‌رو برای آغاز نزدیک شدن به خط قرمز‌ها و پرداختن به سوژه‌های حساس سیاسی و اقتصادی است که ریشه‌های فساد را در ارگان‌های مختلف ردیابی می‌کند و از نمایش آن هراس ندارد و این دقیقا همان چیزی است که رهبری در بیانات متعدد بر آن تاکید داشته‌اند که جسورانه به دل فساد بزنیم. 

نقد اشرافیت و رانت‌خواری خواست مردم است و نباید «هفت سر اژدها» نقطه پایان ساخت سریال‌هایی با این مضمون باشد بلکه باید هم رسانه ملی و هم نهاد‌های مسئول همکاری کنند تا بیشتر شاهد پرداختن به این موضوعات آن هم در قاب تلویزیون باشیم. «هفت سر اژدها» غافلگیری‌های جالبی برای مخاطب داشته و سعی کرده تابو‌ها را بشکند و با نمایش فساد دانه درشت‌ها مخاطب را با خود همراه کند و این درام سیاسی را به نقطه مطلوب برساند.

گزارش از حسین کربلایی طاهر

• 5 بازدید
• 17 می 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، کارشناس مذهبی و مدیر موسسه منبر آسمانی درمورد ابعاد سیاسی شخصیت امام رضا علیه السلام و نظریات مدیریتی حضرت علیه السلام در عالم سیاست و حکومت بیان کرد: متأسفانه این بُعد بسیار مهم اهل بیت علیه السلام نزد شیعیان بسیار مغفول مانده است و سالهاست که شیعیان فکر و ذهنشان را معطوف به عبادیات و معاملات کرده اند.

در کتاب شریف «کافی» است که مردى خدمت امام رضا علیه‌السلام رسید و درباه شخصى که دارای پُست و مقام حکومتی شده بود به محضر امام رضا علیه السلام عرضه داشت: آن فرد این مقام را وسیله‏اى براى ارضاى خودخواهى‏هاى خویش مى‏داند و او در چنین مسندى ریاست‏طلبى را بر خدمت به خلق ترجیح مى‏دهد.

بعد از کلام او، تمام رضا (ع) در مثالى قابل درک عموم فرمودند: چنین ریاستى براى دیانت و اعتقادات مسلمانان زیان بارتر از آن است که دو گرگ گرسنه در میان گله گوسفندى بیفتند که چوپان نداشته باشد.

در واقع در این بیان پُرمعنا و در عین حال ساده نشان می‌دهد امام رضا علیه‌السلام مدیر را همچون چوپانى امانتدار براى حفظ منافع مردم به حساب مى‏آورد و هرگاه به جاى چوپان، گرگ‏هایى بر امور مردم مسلط شوند، فاجعه‏اى بزرگ در عرصه مدیریت پدید مى‏آید و زمینه زیان بار فرهنگى، اخلاقى و اقتصادى جامعه فراهم می‌شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی تصریح کرد: در کلام گهربار دیگرى امام هشتم علیه‌السلام چنین درّ افشانى کرده‏اند: «لَم یَخُنکَ الأَمینُ ولکِنِ ائتَمَنتَ الخائِنَ» «انسان امین به تو خیانت نکرده است بلکه تو به خائن اعتماد کرده‌‏اى.»

بسیارى از عقب ماندگى‏ها و نارسایى‏ها از مدیریت‏هاى ظاهرساز، اما خائن و نقشه‏هاى خائنانه آنان ریشه مى‏گیرد، تکیه بر چنین کارگزارانى، فسادهاى مالى، کم فروشى، غصب اموال، احتکار، رباخوارى، بهره کشى و تضاد طبقاتى را بوجود مى‏آورند.

خیانت بعضی از نمایندگان مجلس

این کارشناس مذهبی گفت: واقعاً این روایت حضرت امام رضا علیه السلام را باید با آب طلا نوشت و قاب گرفت، این افراد خائن بودند که در لباس تقوا و مهربانی و دلسوزی جلو آمده و از مردم رأی گرفتند و الان به ریش مردم می‌خندند و انصافاً بعضی از نمایندگان، آبروی مجلس شورای اسلامی را برده و این مکان مقدس را تبدیل به محلی برای رانت خواری و پارتی بازی نموده اند. چه بسیار نمایندگان ادوار گذشته مجلس که امروزه دستشان رو شده و در زندان به سر می‌برند.

مدیر در نگاه اهل‌بیت علیه السلام

این کارشناس مذهبی گفت: مدیر جامعه اسلامی در نگاه اهل‌بیت علیه السلام آن‌چنان جایگاه ویژه‌ای دارد که اهل‌بیت علیه السلام دعاگوی ایشان هستند. مانند علی بن یقطسن‌ها و مالک اشتر‌ها و سلمان ها.

اما متأسفانه، امروزه از بد حادثه وقتی نام مدیری حتی پاکدست و راستگو نیز، در جامعه برده می‌شو، مورد هجمه، تهمت‌ها و فحاشی‌ها قرار می‌گیرد.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی ادامه داد: در نگاه اهل‌بیت علیه السلام، مدیر جامعه اسلامی باید سیره، روش و ویژگی‌هایی باید داشته باشد که این روش را می‌توان در سیره امام رضا علیه السلام یافت.

مراقبت و دلجویی از کارکنان و زیر دستان

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی تصریح کرد: امام رضا علیه‌السلام در سیره عملى خویش مراقب کارکنان و خدمتگزاران بودند.

 ابراهیم بن عباس مى‏گوید: هیچ‏گاه ندیدم که امام ابوالحسن الرضا علیه‌السلام کلمه‏اى به زیان کسى بر زبان آورند و نه سخن کسى را پیش از پایان آن قطع کنند و نه حاجت کسى را که به اداى آن توان داشت ردّ کنند.

 هیچ موقع، پایشان را نزد کسى دراز نکردند که در حضورشان نشسته بودند و در برابر افراد بر متکا تکیه ندادند و به دوستان و کارگزارانشان هرگز سخنى ناشایست نگفتند و چنان بودند که هرگاه به خلوت مى‏رفتند و سفره غذاى خویش را مى‏گسترانیدند همه کارکنانشان را بر سر آن مى‏نشاندند و حتى دربانان و مهتران را بسیار احسان مى‏کردند و صدقات فراوان مى‏دادند و این کار را غالباً در شب‏هاى تاریک انجام مى‏دادند.

آرى این گونه نبود که امام رضا علیه السلام صرفاً از اطرافیان و کارگزاران وظایفى را بخواهند و آنان را ملزم کنند که در این راستا از عمق وجود بکوشند ولى از تکریم، تشویق، احترام و رفاه آنان غافل شوند و حرمت همه را در رفتارهاى خویش حفظ می‌کردند و عمق توجه امام رضا علیه‌السلام به اطرافیان و ملازمان در این روایت آشکار مى‏شود.

این کارشناس مذهبی افزود: یاسر مى‏گوید: (در روزى که امام رضا علیه‌السلام مسموم شدند و در اثر آن به شهادت رسیدند) پس از این که نماز ظهر را گذارد به من فرمودند: اى یاسر مردم (اهل خانه، کارکنان و خادمان) چیزى خوردند؟ عرض کردم اى آقاى من! چه کسى مى‏تواند غذا بخورد با این که شما در چنین وضعى به سر مى‏برید. در این هنگام بر جاى خویش راست نشستند و فرمودند: سفره را حاضر کنید و همگان را بر سر آن فراخواندند و کسى را فروگذار نکردند و یکایک را مورد مهر و محبت خویش قرار دادند هنگامى که همه سیر شدند امام رضا علیه‌السلام (بر اثر تأثیر زهرى که مأمون به حضرت داده بود) بیهوش بر زمین قرار گرفتند.

خبرنگار: فاطیما میرزایی 

• 9 بازدید
• 14 می 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب