کتاب «امداد‌های غیبی در زندگی بشر» پاسخ می‌دهد:
کتاب «امداد‌های غیبی در زندگی بشر» از شهید مرتضی مطهری که انتشارات صدرا آن را منتشر کرده، شامل یک مقدمه و چند فصل است. فصل اول آن شامل خورشید دین هرگز غروب نمی‌کند، فصل دوم امداد‌های غیبی در زندگی بشر، فصل سوم مدیریّت و رهبری در اسلام، فصل چهارم رشد اسلامی و فصل پنجم در پیرامون محلّل است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «آیا دین اجل و پایان دارد؟ من امشب می‌خواهم در جواب یک سوال بحث کنم. آن سوال این است: این دنیای ما دنیای تغییر و تحول است. در این دنیا و از این اموری که ما به چشم خود می‌بینیم، هیچ چیزی نیست که برای همیشه باقی بماند؛ همه چیز عوض می‌شود، کهنه می‌شود، بر چیده می‌شود، دوران عمرش منقضی می‌شود و به نهایت می‌رسد؛ آیا دین نیز همین طور است؟ آیا دین در تاریخ بشر دوره بخصوصی دارد، که اگر آن دوره بخصوص گذشت، دین هم حتماً و به حکم جبر باید برود و جای خود را به چیز دیگری بدهد؟ یا اینطور نیست؟ برای همیشه در میان مردم باقی خواهد بود، هر اندازه علیه دین نهضت و قیام بشود باز دین به شکل دیگر ظاهر می‌شود.
اینکه عرض کردم به شکل دیگر مقصودم این است که بعد از مدت موقتی دوباره باز می‌گردد، رفتنی نیست.
ویل دورانت که شخصاً لا دین است، در کتاب درس‌های تاریخ ضمن بحث درباره تاریخ و دین با نوعی عصبانیّت می‌گوید: دین صد جان دارد، هر چیزی اگر یک بار میرانده شود، برای همیشه می‌میرد، مگر دین که اگر صد نوبت میرانده شود باز زنده می‌شود. این را که دین مردنی نیست می‌خواهم بر پایه علمی برای شما بیان کنم، که طبق قانون طبیعت چه چیز در دنیا از میان رفتنی است و چه چیز برای همیشه باقی خواهد ماند. البته نمی‌خواهم راجع به اشیاء خارج از اجتماع بشر صحبتی کرده باشم، بحثم فعلاً راجع به پدیده‌های اجتماعی است، راجع به آن چیز‌هایی است که در زندگی اجتماعی ما هست؛ ببینیم طبق قانون خلقت چه چیز‌هایی برای همیشه باقی خواهد ماند و چه چیز‌هایی از میان می‌روند و زمان آنها را فرسوده و کهنه می‌کند.
[…] علیهذا اگر دین بخواهد در این دنیا باقی بماند، باید دارای یکی از این دو خاصیّتی که عرض کردم بوده باشد: یا باید در نهاد بشر جای داشته باشد، در ژرفنای فطرت جا داشته باشد، یعنی خود در درون بشر به صورت یک خواسته‌ای باشد، که البته در آن صورت تا بشر در دنیاست باقی خواهد بود؛ و یا لااقل اگر خودش خواسته طبیعی بشر نیست، باید وسیله باشد، باید تامین‌کننده خواسته یا خواسته‌های دیگر بشر باشد، امّا این هم به تنهایی کافی نیست، باید آنچنان وسیله تامین‌کننده‌ای باشد که چیز دیگری هم نتواند جای او را بگیرد، یعنی باید چنین فرض کنیم که بشر یک رشته احتیاجات دارد، که آن احتیاجات را فقط دین تامین می‌کند، چیز دیگری غیر از دین و مذهب قادر نیست آن احتیاجات را تامین کند؛ و الّا اگر چیزی در این دنیا پیدا شد، که توانست مثل دین یا بهتر از دین آن حاجت و آن خواسته را که دین تامین می‌کرده است تامین کند، آن وقت دین از میان می‌رود، خصوصاً اگر بهتر از دین هم تامین کند».
روزه جزء فروع دین محسوب می‌شود و روزه ماه مبارک رمضان واجب است.
روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان به قدری اهمیت دارد که یکی از مواردی به شمار می‌آید که اسلام بر پایه آن استوار است.
قالَ الباقِرُ علیه السلام: «بُنِىَ الاِْسـلامُ عَلى خَمْسَهِ أَشْیآءَ، عَلَى الصَّلوهِ وَ الزَّکاهِ والْحَجِّ وَ الصَّـوْمِ وَ الْوِلایَـهِ» امام باقر علیه السلام فرموده اند: «اسلام بر پنج چیز استوار است، بر نماز و زکات و حجّ و روزه و ولایت (رهبرى اسلامى).»
منبع: فروع کافى
در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی درمورد این سوال و شبهه برخی از افراد که آیا واقعاً اسلام دین آسانی است؟ بیان کرد: می‌خواهیم به این شبهه و معنای این جمله بپردازیم که می‌گویند و در روایات ما هست که اسلام دین آسان‌گیری است و سخت گیری نمی‌کند به چه معناست؟
سهل‌گیری به چه معناست؟
آیا سهل‌گیری به این معناست که چون بیماری‌هایی مثل کرونا و… وجود دارند تا پایان یافتن چنین مشکلات و بیماری‌هایی می‌توان روزه نگرفت؟ و میان حلال و حرام در این ایام فرقی نیست و فقط باید خودمان را نجات دهیم یا اینکه ما معنای سهل‌گیری و تساهل در اسلام را خوب متوجه نشده‌ایم.
جواب به این سوال از زبان شهید مطهری
شهید مطهری می‌فرمایند:
پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم مىفرمودنذ: « بُعِثْتُ عَلَى الشَّریعَهِ السَّمْحَهِ السَّهْلَهِ »«خدا مرا بر شریعت و دینى مبعوث کرده است که با سماحت (باگذشت) و آسان است.» دین اسلام سماحت دارد. به یک انسان مىگویند «سماحه» یعنى انسان باگذشت، ولى «دین باگذشت است» یعنى چه؟ مگر دین هم مىتواند باگذشت باشد؟
این کارشناس مذهبی گفت: دین هم، باگذشت است ولى اصولى دارد.
یعنى یک دینِ یک دنده لجوج بىگذشت نیست، در جایش گذشت دارد. یا مىگوید روزه واجب است. واقعاً اگر انسان بدون عذر، روزههاى خود را بخورد گناه مرتکب شده است. ولى مىبینیم همین دین در جاى خودش گذشت زیادى نشان مىدهد:
«یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْرَ». در مورد روزه است؛ مسافر هستى، در مسافرت روزه گرفتن براى تو سخت است، روزه نگیر، بعد قضایش را بگیر.
«یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ». مریض هستى: «وَ مَنْ کانَ مَریضاً اوْ عَلى سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِنْ ایّامٍ اخَرَ یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْرَ»
یعنى دینى است باسماحت و باگذشت. حتى وقتى خوف ضرر دارى (لازم نیست صددرصد یقین داشته باشى) و ممکن است این خوف از گفته یک طبیب فاسق یا کافر در دل تو پیدا بشود، ولى به هر حال این خوف و نگرانى در قلب تو پیدا شده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی تصریح کرد: اگر تو خودت در قلب خودت احساس مىکنى که خوف دارى که نکند این روزه بیمارى تو را تشدید کند، همین کافى است و لازم نیست از کَس دیگر بپرسى. حتى براى یک پیرمرد یا پیرزن یا یک زن مُقرِب (یعنى زن حاملهاى که نزدیک وضع حمل اوست) لزومى نیست که خوف ضرر باشد. یک پیرمرد یا پیرزن ممکن است خوف ضرر هم نداشته باشد ولى [چون]به حد پیرى و فرتوتى رسیده است [روزه بر او واجب نیست]. این، سماحت و گذشت است.
روزه عبدالکریم حائری با حالت پیری
این کارشناس مذهبی ادامه داد: مرحوم آیت اللّه حاج شیخ عبد الکریم حائرى اعلى اللَّه مقامه در آخر عمر که پیرمرد بود و روزه برایش سخت بود، روزه مىگرفت. به ایشان گفته بودند: چرا شما روزه مىگیرید؟ شما خودتان در رساله نوشتهاید و فتواى خودتان است که بر شیخ و شیخه روزه واجب نیست. آیا فتوایتان عوض شده است یا هنوز خودتان را شیخ (یعنى پیر) حساب نمىکنید؟ گفت: نه، فتوایم تغییر نکرده است. خودم هم مىدانم پیرم. پس چرا افطار نمىکنید؟ گفت: آن رگ عوامىام نمىگذارد.
(اسلام) دینى است عملى، دین غیر عملى نیست. اتفاقاً از نظر آن‌هایى که از بیرون دارند نگاه مىکنند، یکى از چیزهایى که به موجب آن اسلام همه را جذب مىکند همین سهولت و سماحت این دین است.
لغو روزه در صدر اسلام به خاطر عسر
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی ادامه داد: در صدر اسلام که تازه تکلیف روزه آمده بود، در ماه رمضان جنگ بدر پیش آمد. پیغمبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم فرمودند: چون در حال سفر هستید نباید روزه بگیرید. مردم مىگفتند: چطور مىشود ما در ماه رمضان روزه نگیریم؟! واقعاً ناراحت بودند که روزه خودشان را افطار کنند.
شهید مطهری اشاره به مسلمانان صدر اسلام دارند که وقتی به خاطر سفر و عسر جنگ روزه را به امر الهی لغو نمودند چگونه مسلمانان ناراحت شدند که صد البته این نشان از ایمان مسلمانان صدر اسلام بود ولی شهید مطهری از عده‌ای هم به خاطر حقیر و کوچک شمردن روزه در زمان حال شکایت می‌کنند که بسیار شنیدنی است.
استخفاف روزه در زمان حال
او گفت: شهید مطهری در این زمینه می‌فرمایند: روزه را نباید استخفاف کرد و سبک شمرد. بعضى روزه را به شکلى مىگیرند (حالا این شوخى است) که- العیاذباللَّه- اگر من به جاى خدا بودم اصلًا روزه این‌ها را قبول نمىکردم. من افرادى را سراغ دارم که این‌ها در ماه رمضان شب تا صبح را نمىخوابند، اما نه براى اینکه عبادت کنند، بلکه براى اینکه مدت خوابشان پُر نشود؛ تا صبح مدام چاى مىخورند و سیگار مىکِشند، اول طلوع صبح که شد نمازشان را مىخوانند و مىخوابند، چنان بیدار مىشوند که نماز ظهر و عصر را با عجله بخوانند و بعد بنشینند سر سفره افطار. آخر این چه روزهاى شد؟! آدم شب تا صبح را نخوابد براى اینکه در حال روزه حتماً خواب باشد و رنج روزه را احساس نکند. آیا این استخفاف به روزه نیست؟! به عقیده من مثل فحش دادن به روزه است. یعنى اى روزه! من این‌قدر از تو تنفر دارم که مىخواهم رویت را نبینم!.
ما حج مىکنیم ولى به آن استخفاف مىکنیم، روزه مىگیریم و به آن استخفاف مىکنیم، نماز مىخوانیم و به آن استخفاف مىکنیم، اذان مىگوییم و به آن استخفاف مىکنیم. این‌ها همه استخفاف است.
حال که بحث استخفاف روزه و بی احترامی به روزه شد این نکته را هم خدمت شما عزیزان از زبان شهید مطهری درباره روزه داری پیامبر صل الله علیه وآله والسلم توضیح دهم.
روزه پیامبر اسلام
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی گفت: آن روزه‌ای که ما می‌گیریم و به قول شهید مطهری به نوعی به روزه فحش می‌دهیم کجا و روزه‌ای که پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم می‌گرفتند کجا؟
پیغمبر صل الله علیه وآله والسلم زندگى بسیار مخفّفى داشتند. اگر زندگىشان مخفّف نبود، نمىتوانستند اجتماع خودشان را رهبرى کنند. روزه مىگرفتند، آیا وقت افطار مثل ما بودند که باید سماور یک طرف بجوشد و … اگر نباشد درست نیست؟
اصلًا روزى که روزه داشتند با روزى که روزه نداشتند فرقی نمی کرد. تازه بعد از نماز عشاء و احیاناً یک ساعت و نیم از شب گذشته به منزل مىآمدند.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: انس بن مالک خدمتگزار حضرت صل الله علیه وآله والسلم مىگوید: غذاى ایشان غالباً یک کاسه شیر و یا یک قرص نان بود. وقتى که مىآمدند یک چنین غذاى سادهاى مىخوردند و بعد به کار خودشان مىپرداختند. کم مىخوردند و چون کم مىخوردند، دو ساعت که مىخوابیدند استراحتشان کامل شده بود، بعد بیدار مىشدند و باز خدا را عبادت مىکردند.
او ادامه داد: به نصّ قرآن مجید گاهى دو ثلث از شب را نمىخوابیدند. قرآن که نازل شد، در جایى نازل شد که مردم همه شاهد بودند و اگر چنین چیزى نبود دشمن اعتراض مىکرد و دوست هم که نمىتوانست باور کند، مىگفت ما که مىبینیم پیغمبر صل الله علیه وآله والسلم بیدار نیستند، چرا در قرآن چنین آمده است؟! به نصّ قرآن پیغمبر اسلام صل الله علیه وآله والسلم، حداقل ثلث شب و گاهى نصف و گاهى دو ثلث شب را بیدار بودند و عبادت مىکردند، همین مردى که از اول صبح تا آخر شب یک آن استراحت و آسایش نداشتند. « کانَ رَسولُ اللَّهِ خَفیفَ الْمَؤونَهِ»« چون خفیف المؤونه بود سبک بار بود.»
یک شعر فارسى در این زمینه از شاعرى به نام اثیرالدین اخسیکتى دیدم، چقدر عالى است! مىگوید:
در شطّ حادثات برون آى از لباس
کاوّل برهنگى است که شرط شناور است.
روزه خواری، فحش به قرآن و پیامبر
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی مطرح کرد: در جایی دیگر شهید درباره کسانی که علنی روزه‌خواری می‌کنند، می‌فرماید: روزه‌خوارى علنى، هتک حرمت اسلام است. این عمل یعنى فحش دادن به قرآن، یعنى فحش دادن به پیغمبر اسلام صل الله علیه وآله والسلم. اگر مىخواهى روزه بخورى برو در خانهات بخور. اگر روزه را در خانهات بخورى یک گناه کبیره کردهاى ولى وقتى روزه را علنى در خیابان‌ها مىخورى، علاوه بر اینکه روزه خوارى، فحش هم به اسلام دادهاى.
یک توصیه به روزه داران
این کارشناس مذهبی ادامه داد: از زبان شهید مطهری رحمت الله علیه خدمت همه روزه داران عزیز، یک توصیه می‌کنم که ان شاءالله این توصیه و نصیحت را جدی بگیرند تا ماه رمضانی متفاوت از سال‌های گذشته داشته باشند. ماه رمضانی که فقط نخوردن و نیاشامیدن نباشد بلکه ماه رمضانی باشد که مکارم اخلاق در وجودمان متبلور شود.
انس بن مالک و افطار رسول خدا
شهید مطهری می‌فرماید: انس بن مالک سال‌ها در خانه رسول خدا صل الله علیه وآله والسلم خدمتکار بود و تا آخرین روز حیات رسول خدا این افتخار را داشت. او بیش از هرکس دیگر به اخلاق و عادات شخصى رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم آشنا بود. آگاه بود که رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم در خوراک و پوشاک چقدر ساده و بى تکلف زندگى مىکردند. در روزهایى که روزه مىگرفتند همه افطارى و سحرى ایشان عبارت بود از مقدارى شیر یا شربت و گاهى براى افطار و سحر، جداگانه، این غذاى ساده تهیه مىشد و گاهى به یک نوبت غذا اکتفا مىکردند و با همان روزه مىگرفتند.
یک شب، طبق معمول، انس بن مالک مقدارى شیر یا چیز دیگر براى افطارى رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم آماده کردند. اما رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم آن روز وقت افطار نیامدند، پاسى از شب گذشت و مراجعت نکردند. انس مطمئن شد که رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم خواهش بعضى از اصحاب را اجابت کرده و افطارى را در خانه آنان خورده است. از این رو آن‌چه تهیه کرده بود را خودش خورد.
طولى نکشید رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم به خانه برگشتند. انس از یک نفر که همراه حضرت صل الله علیه وآله والسلم بود، پرسید: «ایشان امشب کجا افطار کردند؟» گفت: «هنوز افطار نکردهاند. بعضى گرفتاری‌ها پیش آمد و آمدنشان دیر شد.»
انس از کار خود یک دنیا پشیمان و شرمسار شد، زیرا شب گذشته بود و تهیه چیزى ممکن نبود. منتظر بود رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم از او غذا بخواهند و او از کرده خود معذرت خواهى کند. اما از آن سو رسول اکرم صل الله علیه وآله والسلم از قرائن و احوال فهمیدند چه شده است، نامى از غذا نبردند و گرسنه به بستر رفتند. انس گفت: «رسول خدا تا زنده بودند موضوع آن شب را بازگو نکردند و به روى من نیاوردند.»
حال، این کرامت رسول خدا صل الله علیه وآله والسلم را با بعضی‌ها مقایسه کنید که به خاطر نخوردن یک افطار و سحر چه‌ها که نمی‌کنند.
یک توصیه برای احترام به ماه مبارک
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی افزود: اما آخرین کلام بنده هم راجع به کسانی است که به هر دلیلی نمی‌توانند و یا امسال نمی‌خواهند روزه بگیرند.
مرحوم آیت الله اشتهاردی در درس اخلاقشان می‌فرمودند:
زمان قدیم که ماه رمضان تابستان بود، اتوبوس صبح زود می‌آمد جلوی حرم می‌ایستاد و داد می‌زد باقر آباد. باقر آباد روستایی نزدیک قم بود که حد مسافت شرعی محسوب می‌شد. کشاورزان صبح می‌رفتند باقر آباد و مسافر محسوب می‌شدند. روزه‌شان را در باقر آباد افطار می‌کردند و برمی‌گشتند سر زمین‌هایشان. این‌جوری هم به کارشان می‌رسیدند هم روزه شان را به‌واسطه مسافرت، بعداً به‌جا می‌آوردند؛ و بی احترامی به ماه خدا نمی‌شد.
در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
رضوان حشمتیان عروسک‌گردان نمایش «کار ایستاده در خاک» با بیان اینکه با نمایش «کار ایستاده در خاک» به نویسندگی و کارگردانی یگانه عبدالملکی از استان کرمانشاه در نخستین جشنواره ملی تئاتر شبستان حضور پیدا کرده است، گفت: کار ما در حوزه نمایش کاغذی است که برای آماده‌سازی این نمایش به‌مدت یکسال تمرین داشتیم و ابعاد کار را سنجیدیم و در نهایت در این جشنواره شرکت داده شد.
وی با بیان اینکه «کار ایستاده در خاک» به مدت ۱۵ روز در مرز خسروی اجرا رفت و اولین بار است که در این جشنواره شرکت داده شد، عنوان کرد: از این اتفاق بسیار خوشحال هستیم و خدا را شکر می‌کنیم که در بخش کارگردانی، نویسندگی و موسیقی برگزیده شدیم؛ در نویسندگی، کارگردانی مقام دوم و در موسیقی مقام سوم را کسب کردیم.
این هنرمند عروسک‌گردان جشنواره شبستان را یک رویداد انگیزشی دانست و با تاکید براینکه نیازمند رویداد‌های هنری در زمینه دین هستیم تا بتوانیم مفاهیم را به خوبی به نسل جوان و نوجوان منتقل کنیم، درباره ابعاد فنی این نمایش افزود: فرایند ساخت این نمایش در دو مرحله شکل گرفت، چون یکبار با عروسک‌ها ساده اجرا شد، اما برای جشنواره شبستان عروسک‌ها پیشرفته‌تر شدند که تمرین آن دو الی سه هفته طول کشیدکه روایت امام حسین (ع) و کربلا از زبان یک تیر است.
حشمتیان درباره پرداختن به موضوعات دینی در رشته‌های مختلف هنری گفت: با توجه به اینکه نگاه‌های متفاوتی به مسجد وجود دارد این اتفاق خوشایندی برای همه تئاتری‌ها است، چون نمایش در کنار دین را تایید می‌کنند که این موضوع را در جامعه اسلامی خیلی جذاب وشیرین می‌کند و اتفاق قشنگی است که تئاتری‌ها بخواهند به این حوزه خصوصا مسجد و هنر اهمیت دهند. سال‌ها بین این دو حوزه فاصله افتاده بود نگاه‌های ناخوشایندی به آن داشتند این اتفاق مبارک و جذاب بود که باعث شد این دو با هم پیوند عمیقی داشته باشند و بفهمیم که چقدر می‌توانند در معرفی مسجدو تئاتر کمک کنند.
این عروسک گردان با اشاره به جشنواره شبستان گفت: این جشنواره می‌تواند ادامه‌دار باشد، چون وقتی در مساجد اجرا می‌کردیم، می‌دیدیم خیلی از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها مخاطب کار بودند و تئاتر برای آنها جذاب بود؛ اگر تئاتر‌هایی که در حیطه مذهب تولید می‌شود به مخاطب شناسانده شود اتفاق خوبی است که امیدوارم ماندگار شود و قطعا برای جامعه اسلامی ماندگار می‌شود.
او با بیان اینکه تئاتر المان‌های خاص خود را دارد، توضیح داد: اگر اجازه دهند تئاتر در مساجد و موضوعات دینی ورود کند و روند خود را در پیش ببرد و نگاه‌های محدود کننده از آن برداشته شود، حتما در انتقال پیام دین و مسائل اخلاقی تاثیرگذار می‌شود.
گفتنی است؛ جشنواره تئاتر ملی شبستان از سوی ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور و با هدف توسعه فعالیت‌های فرهنگی و هنری در مساجد و رونق بخشیدن به مساجد که مراکز و کانون‌های اصلی در اجتماعات مردمی در شهر‌های کوچک و بزرگ و روستا‌ها هستند، برگزار شده است.
در نخستین دوره از برگزاری این جشنواره گروه‌های نمایشی و هنری که وابسته به مساجد و کانون‌های فرهنگی هنری مساجد هستند از سراسر کشور به تهران آمدند و در ۱۴ مسجد منتخب شهر تهران برای مخاطبان و اهالی مساجد به اجرای نمایش پرداختند.
این جشنواره در ۴ بخش عمومی، مهر ویژه بانوان، کودک و نوجوان و تئاتر کاغذی برگزار شده که امید است در دوره‌های آینده آثار ارسالی به جشنواره توسعه کمی و کیفی یابد.
داوران این جشنواره نیز از چهره‌های شناخته شده عرصه تئاتر هستند که برخی از آنها پیش از برگزاری جشنواره در قالب مدرسه تئاتر شبستان در تعدادی از استان‌ها حضور یافتند و به برگزاری دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی پرداختند.
حجت‌الاسلام و المسلمین اسماعیل رمضانی، سخنران مذهبی در برنامه کلمه شبکه یک سیما درباره ارتباط ماه رمضان با هویت انسان گفت: ما برای اینکه بتوانیم ارزش هر چیزی را تشخیص دهیم، باید رابطه آن چیز با انسان مشخص شود. اگر من متوجه نسبت چیزی با خودم نشوم، انگار آن چیز را ندارم. وقتی نمی‌دانم آن چیز به چه درد من می‌خورد، قرار است کدام درد مرا درمان کند و با کدام بُعد من ارتباط برقرار می‌کند، انگار آن را ندارم.
حجت‌الاسلام رمضانی ادامه داد: باید ماه رمضان را از انسان شروع کرد. اصلاً باید بگوییم انسان چیست؟ که آنقدر ماه رمضان در او تاثیر می‌گذارد. من از کلمه هویت انسان استفاده می‌کنم. اما ماه رمضان چه ارتباطی با هویت انسان دارد؟ باید گفت تفاوت‌ها هویت‌ساز هستند. ما بیشتر اوقات به چیز‌ها و کسانی شبیه‌ایم، اما ادعای متفاوت بودن داریم. این ادعا‌ها هویت‌ساز نیست.
به گفته این سخنران مذهبی، برای اینکه مغز انتخابگری انسان محترم و ارزشمند شمرده شود، به دو چیز نیاز دارد: ۱. آگاهی. انتخاب غیر آگاهانه ارزشی ندارد. دین ما دین تقلیدی نیست، اصول دین تقلیدی نیست. باید خودت به نتیجه برسی. آیا آگاهی برای ارزشمند شدن هویت انسانی به تنهایی اکتفا می‌کند؟ از کِی انتخاب انتخاب هویت‌ساز و انسان‌ساز است؟ از وقتی که به دو طرف انتخاب علاقه هم داشته باشد.
اصول علم پزشکی در زمان ساسانیان همان روایت‌ها و دستورهای اوستا بوده به اضافه قسمتهائی از طب هندی و یونانی و مخصوصا در اواخر طب بقراط که به آن مخلوط گردیده بود. به طوری‌که نوشته‌اند یکی از مؤلفان و محققان از روی اوستا ۴۳۳۳ نوع بیماری روحی و جسمی را گردآوری کرده که در بین بیماریهای جسمانی و بدنی ، سردی و خشکی و بوی بد و گرسنگی و تشنگی و پیری و غم و اندوه هم نام برده شده است.
در هوسپارم نسک ۱ مطالب زیادی در باب پزشکی و پزشکان نوشته شده ، از آن جمله متذکر گردیده که اهورمزدا برای درمان هر‌بیماری ، گیاهان مخصوصی آفریده است که با بکار بردن آن ، بیماریها درمان می‌شده‌اند. در همین نامه برای پزشک بر حسب گروه‌های گوناگون و پایه تخصص و تبحر دستمزد حق‌القدم تعیین گردیده که نسبت به شخصیت و شأن و دارائی اشخاص و همچنین ضعف و شدت درد یا عمل جراحی عضوی از اعضاء بدن تغییر می‌نموده است.
بنا بر داستانهای ایرانی، چند قرن قبل از میلاد مسیح، پیامبری در ایران- وئجه، یعنی «وطن آریاییها»، ظهور کرده بود که مردم زمان او را زره توشتره (زردشت کنونی) می‌نامیدند:
ولی یونانیان، چون از تلفظ نام فارسی این پیامبر عاجز بودند، نام وی را به صورت زور و آسترس تلفظ می‌کردند. مطابق روایات، تولد وی رنگ آسمانی داشت، و آن چنان بود که فرشته نگاهبان وی به درون گیاه «هومه» رفت و، با شیره‌ای که از آن گرفته بود، به تن کاهنی که قربانی مقدس می‌کرد درآمد؛ در همین زمان شعاعی از جلال آسمانی به سینه دختری فرود آمد که نسب عالی و شریف داشت. آن کاهن دختر را تزویج کرد، و دو زندانی تن‌های ایشان، یعنی فرشته و شعاع، درهم آمیختند، و از آن میان زردشت به وجود آمد. در همان روز که متولد شد به صدای بلند خندید؛ ارواح پلیدی که برگرد هر موجود زنده‌ای جمع می‌شوند ترسناک و پریشان شدند و از کنار وی گریختند. چون سخت دوستدار حکمت و عدالت بود، خود را از اجتماع مردم بیرون کشید و در تنهایی کوهستان زندگی می‌کرد و خوراکش پنیر و میوه‌های زمین بود. شیطان خواست تا وی را بفریبد، ولی کامیاب نشد. سینه اش را به ضرب خنجر دریدند و اندرونه وی را با سرب گداخته پرکردند، ولی زردشت لب به شکایت نگشود و از ایمان به اهورمزدا، پروردگار نور وخدای بزرگ، دست بر نداشت. اهورمزدا بر وی ظاهر شد و کتاب اوستا، یا «کتاب معرفت حکمت»، را در کف وی گذاشت و به او فرمان داد که مردم را به آن بخواند و پند دهد. مدت درازی همه او را ریشخند می‌کردند و آزارش می‌دادند، تا اینکه شاهزاده‌ای ایرانی، به نام ویشتاسپ یاهیشتاسپ، سخنان وی را شنید و فریفته آنها شد، و وعده کرد که دین تازه را میان مردم پراکنده سازد. به این ترتیب بود که دین زردشتی در جهان پیدا شد. زردشت خود مدت درازی بزیست، تا اینکه برقی از آسمان بر او زد و آن پیغمبر به آسمان صعود کرد.
