is_tag

• 43 بازدید
• 5 فوریه 2024
• اخبار سایت, داستان جالب, عکس, مطالب جالب

نشست خبری فیلم سینمایی «آپاراتچی» در سانس اول روز دوشنبه ۱۶ بهمن در خانه رسانه برگزار شد.

در این نشست خبری، علی طاهرفر (کارگردان)، سجاد نصراللهی (تهیه‌کننده)، جعفر محمدشاهی (طراح صحنه)، مسعود ملکی (مجری طرح)، تورج الوند، رضا ناجی، حسین عابدینی، جلیل طایفی، امید مبصری، محمدولی فروتن و امین گلستانه از جمله بازیگران این فیلم حضور داشتند.

در ابتدای این نشست، سجاد نصرالهی تهیه‌کننده فیلم گفت: این فیلم، برگرفته از کتاب «آپاراتچی» است که نزدیک به یک سال و نیم، پیش‌تولید طول کشید و پس از آن تولید را آغاز کردیم. شرایط این پروژه به دلیل اینکه در دهه ۶۰ می‌گذشت، مقداری متفاوت بود. در نهایت فکر می‌کنم توانستیم کار مورد قبولی را ارایه دهیم.

علی طاهرفر کارگردان «آپاراتچی» بیان کرد: جلیل طایفی یکی از فیلمسازان دهه ۶۰ ماست و در استان تبریز، کار‌های مختلفی در حوزه پخش انجام می‌دهد. او بخشی از فروش بلیت فیلم‌هایش را هم به صورت خودجوش به جنگ‌زده‌ها ارایه می‌دهد.

وی افزود: زمانی که فیلمنامه این اثر نوشته شد، به سراغ مابه‌ازای بیرونی آن رفتیم.

تورج الوند بازیگر «آپاراتچی» از تجربه بازی در این فیلم توضیح داد و گفت: از این که نقشی به زبان شیرین آذری بازی کردم، خوشحالم. هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم بتوانم با این گویش بازی کنم، زیرا برای من سخت بود؛ اما اکنون فکر می‌کنم بازی در این نقش روی پرده سینما به اصطلاح درآمده است.

وی اضافه کرد: همواره به استقبال نقش‌های جدید و سخت می‌روم و در این نقش‌ها، تمایل بیشتری برای بازی دارم.

جلیل طایفی کارگردان تبریزی و صاحب خاطرات شفاهی کتاب «آپاراتچی»، به زبان ترکی صحبت و مطرح کرد: من خیلی بلد نیستم فارسی صحبت کنم. در کل باید بگویم که تاکنون ۱۲۰ فیلم کار کردم و نزدیک به ۸۰ فیلم، مجوز پخش از ارشاد گرفته است.

در ادامه رضا ناجی بازیگر فیلم «آپاراتچی» اظهار کرد: جلیل طایفی ۴۵ سال در عالم هنر زحمت کشیده؛ اما، چون سواد ندارد و همیشه به زبان ترکی کار کرده، شاید خیلی مشهور نشده است. این فرد عاشق سینماست و چندین دهه پیش که با سوپر ۸ میلی‌متری فیلم می‌ساخت، من در چند فیلم او بازی کردم.

وی افزود: زندگی جلیل طایفی به صورت کتاب «آپاراتچی» منتشر شده و خوشحالم که حالا این کتاب به فیلم تبدیل شده است.

حسین عابدینی دیگر بازیگر فیلم «آپاراتچی» نیز عنوان کرد: زمانی که آقای طاهرفر فیلمنامه را برای من ارسال کرد، با وجود کوتاهی نقش، به دلیل آذری بودن فیلم دوست داشتم آن را بازی کنم.

وی اضافه کرد: من جوان‌ترین بازیگری هستم که سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر را گرفته است. در ترکیه فیلم‌های مجید مجیدی طرفداران زیادی دارد و به من پیشنهاد بازی دادند و گفتند می‌توانی با پول بازی در فیلم‌های ترکیه‌ای چند سال بعد را بخر؛ اما من گفتم که شما می‌خواهید در ترکیه به من خانه‌ای دهید و تمام ایران را از من بگیرید! بعد از ۱۵ سال کار هنری، خیلی حرف‌ها دارم؛ اما تنها این را می‌گویم که تا مرگم در ایران خواهم ماند و برای مردم ایران بازی خواهم کرد.

در ادامه نشست، محمدولی فروتن بازیگر این فیلم سینمایی بیان کرد: کار اهالی رسانه بسیار سخت است و دستان همگی شما را می‌بوسم. این فیلم ادای دینی به بچه‌هایی بود که با ۲۰۰ هزارتومان هنوز هم فیلم می‌سازد. فیلم‌های ما باید برای مردم باشد نه قشر فرهیخته، زیرا فرهیخته‌ها خودشان می‌فهمند.

امین گلستانه دیگر بازیگر فیلم «آپاراتچی» نیز گفت: خدارا شکر که در این پروژه در خدمت دوستانم بودم. انرژی خوب عوامل پشت صحنه را امروز روی پرده سینما مشاهده کردیم.

در ادامه برنامه، مسعود ملکی پژوهشگر و مجری طرح «آپاراتچی» تاکید کرد: از سال ۱۳۸۸، تلاش داشتیم تا ایده‌های مردمی را در فرهنگ و هنر پیگیری کردیم. تا سال ۱۳۹۸ مصاحبه‌های بسیاری گرفتیم که یکی از خروجی‌هایش، گفتگو با جلیل طایفی بود. امروز که می‌بینم ایشان در کنار ما هستند، خستگی از تن ما خارج شد.

در ادامه این نشست خبری، همه عوامل فیلم، کتاب «آپاراتچی» را در دست گرفتند و حضار آن‌ها را تشویق کردند.

ملکی افزود: واقعیت جامعه ایران از تخیل نویسنده‌های ما جلوتر است. برای نجات هنر، نیازمند ساخت آثاری هستیم که قصه‌هایشان از دل کتاب‌ها آمده است.

جعفر محمدشاهی طراح صحنه «آپاراتچی» گفت: کار کردن در پشت صحنه سینمای ایران مانند عملیات جنگ است. ما در این دوره جشنواره، فیلم جنگی‌ای دیده‌ام که بیشتر شبیه به تله‌تئاتر است. زیرا این افراد جنگ را ندیده و هیچ تحقیقی نکرده‌اند و در واقع صرفا چند عکس از آن دوران دیده‌اند.

وی ادامه داد: من با بیش از دو دهه سابقه فعالیت در سینما، فیلم اولی نیستم. درست است که کارگردان، فیلم اولی است؛ اما عوامل دیگر فیلم اولی نیستند. می‌توانم درباره تک‌تک پلان‌ها صحبت کنم و باید بگویم که «آپاراتچی» به شدت سخت، اما شیرین بود.

در ادامه این نشست، طاهرفر کارگردان «آپاراتچی» در پاسخ به این پرسش که آیا فیلم شما در راستای جریانی است که با فیلم «فسیل» در سینما ایجاد کرد است، گفت: اصلا دوست ندارم فیلم ما هم‌ردیف «فسیل» قرار بگیرد. قصه ما از دل مردم بیرون می‌آید و هدف ما ایجاد کمدی موقعیت نبوده است.

وی ادامه داد: فیلم با نگاهی به کتاب «آپاراتچی» ساخته شده و بخش‌هایی از خاطرات هم در فیلم آورده شده است. ما می‌خواستیم مخاطبانمان یک نوستالژی دهه ۶۰ را تماشا کنند و از لحظات شیرین آن لذت ببرند.

این کارگردان بیان کرد: «آپاراتچی» برای مخاطب عام است. دو جریان فکری تحجر و شبه‌روشنفکری در هنر ایران تاثیری زیادی داشته و به بخشی از آن در فیلم اشاره شده است.

علی طاهرفر درباره فیلمسازان برآمده از شهر‌هایی خارج از پایتخت تاکید کرد: فیلمسازان شهرستان مهجور و مظلوم هستند.

ابوذر حیدری تدوین‌گر فیلم «آپاراتچی» عنوان کرد:‌ای کاش فیلم ما هم در سودای سیمرغ بود. من فکر می‌کنم حق ما خورده شده است. در هر صورت مردم و رسانه‌ها نظرشان را درباره فیلم خواهند گفت.

در ادامه کارگردان «آپاراتچی» تصریح کرد: عنوان فیلم اولی خیلی من را اذیت می‌کند. درست است که عنوانش بخش نگاه نوست؛ اما همه ما را به چشم فیلم‌اولی می‌بینند.

طاهرفر کارگردان فیلم در پایان نشست، نوشته‌ای درباره دغدغه‌های فیلمسازی و نظراتش درباره رویکرد و روند جشنواره فیلم فجر خواند.

• 274 بازدید
• 6 فوریه 2022
• مطالب جالب

بازی های نوستالژی که میلیون ها دلار می ارزند

 

باید بازی های کامپیوتری که در گذشته بازی میکردیم را به یاد داشته باشید.بازی های نوستالژی که همه ما با آنها خاطره داریم.

 

وقتی روبرتو دیلن ۱۲ سال پیش شروع به جمع‌آوری بازی‌ های ویدیویی قدیمی کرد، سایت‌های مزایده را زیر و رو کرد و با افرادی که تفننی بازی می‌کردند، ارتباط گرفت و بدین صورت آرشیوی شخصی را گردآوری کرد که حالا صدها عنوان بازی در آن دیده می‌شود. در آن زمان بین مجموعه‌داران اتفاق نظر بود که خریدن بازی‌ های ویدیویی قدیمی یک مُد زودگذر است.

 

دیلن توضیح می‌دهد که اکثر مجموعه‌داران نسبت به بازی‌های زمان کودکی‌شان حس نوستالژی داشتند. «کسی فکر نمی‌کرد بازی‌ها تبدیل به نشانه‌هایی از گذشته شوند که بخواهیم از آن‌ها محافظت و نگه‌داری کنیم.»

 

*نسخه ای از بازی «افسانه زلدا» که به مبلغ ۸۷۰ هزار دلار به فروش رفت

ولی این وضع در حال تغییر است. در ماه اوت، یک نسخه بازنشده از «برادران سوپرماریو» که در سال ۱۹۸۵ منتشر شده بود، با ثبت رکوردی جهانی معادل ۲ میلیون دلار به فروش رفت.

 

این بازی که در اصل برای کنسول نینتندو تولید شده بود، سومین بازی آنتیک بود که ظرف یک ماه رکورد گران‌ترین بازی را می‌شکست.

 

چند هفته قبل از آن، یک نسخه‌ی بازنشده از «Super Mario 64» تولید سال ۱۹۹۶، گران‌ترین بازی فروش‌رفته در یک حراجی شد و ۱.۵ میلیون دلار به فروش رفت.

 

این بازی، رکوردی را که دو روز قبل، نسخه‌ی سال ۱۹۸۷ «افسانه‌ی زلدا» به مبلغ ۸۷۰ هزار دلار به نام خود ثبت کرده بود، می‌شکست.

 

 

*یک مشتری، بازی «پوکمون» را در سال ۱۹۹۹ در توکیو خریداری می کند

بازار بازی‌های آنتیک در حال تکامل است و مراکز مزایده و سرویس‌های امتیازدهی به بازی‌ها نظیر Wata Games این فرآیند را تسریع می‌کنند.

 

(Wata به بازی سوپرماریو بر مبنای وضعیت و سلامت محفظه و کارتریج امتیاز ۹.۸ از ۱۰ را داده بود.) حالا فقط کافی است که یک کارشناس سرش را به نشانه تایید تکان بدهد، آن وقت است که یک نسخه از «پوکمون» که در حراج خانگی خریده شده، تبدیل به یک سرمایه‌گذاری با ارزش صدها هزار دلار بشود.

 

مجموعه‌داری فقط سرگرمی دیلن نیست، بلکه بخشی از شغل اوست. او بنیانگذار و نمایشگاه‌گردان موزه‌ی بازی‌های کامپیوتری دانشگاه جیمز کوک در سنگاپور است. دیلن می‌گوید بازی‌های ویدیویی تبدیل به نوعی یادگار مدرن شده‌اند؛ یادگاری که با نوستالژی، فرهنگ عامه و تاریخچه‌ی تکنولوژی در هم تنیده شده است.

 

*نسخه ۱.۵ میلیون دلاری Super Mario 64

البته هر کسی که یک عنوان بازی نینتندو یا سگا دارد، نباید فکر کند پول هنگفتی نصیبش خواهد شد. عوامل بسیاری تعیین‌کننده‌ی ارزش یک بازی ویدیویی هستند.

 

عواملی نظیر تعداد نسخه تولید شده، جایی که اولین بار بازی در آنجا منتشر شده و این که آیا کارتریج بازی در محفظه‌ی اوریجینال‌اش قرار دارد یا نه. دیلن توضیح می‌دهد که وقتی یک بازی را باز کنید، ارزشش نصف می‌شود.

 

به گفته‌ی ایلیانا بادنر-هورواث، سرپرست بازاریابی در Macy and Sons علاقه به بازی‌های آنتیک بازتاب تمایل سرمایه‌گذاران آنلاین برای دارایی‌های غیرسنتی است.

 

او می‌گوید: «اخیراً شاهد افزایش تقاضا از طرف مشتری‌هایمان برای اجناس منحصربه‌فرد و نادر بوده‌ایم. ما فکر می‌کنیم که مردم همیشه در دارایی‌های سنتی همچون سهام و ملک سرمایه‌گذاری خواهند کرد ولی دارایی‌های جایگزین همانی هستند که مشتریان ما به دنبالش می‌گردند.»

 

با حرکت به سمت فروش‌های صرفاً دیجیتال ـ از طریق پلتفرم‌هایی مثل Steam یا PlayStation Network و یا Nintendo Direct ـ آینده‌‌ی مجموعه‌داری بازی‌های ویدیویی در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد و احتمالا داشتن نسخه‌ی فیزیکی بازی‌ها به خاطره‌ها خواهد پیوست.

 

اما توسعه‌دهندگان بازی‌ها توجه خود را معطوف نسل بعدی سرمایه‌گذاران کرده‌اند. برخی از این توسعه‌دهندگان، نسخه‌های خاصی را منتشر کرده‌اند که شامل طرح‌های هنری، موسیقی متن و یا ضمیمه‌های اختصاصی می‌شود.

 

برخی دیگر از این بازی‌سازها، هدیه‌های فیزیکی هم ارائه می‌دهند: Ubisoft اخیراً یک نسخه‌ی ۸۰۰ دلاری از بازی «Assassin’s Creed: Origins» را منتشر کرد که شامل یک تندیس رِزین ۷۵ سانتی متری از شخصیت اصلی، لیتوگراف‌های امضاشده توسط هنرمندان استودیو و یک نقشه‌ی طراحی‌شده با دست را شامل می‌شد.

 

با تبدیل فروش دیجیتال به استاندارد دنیای بازی‌های ویدیویی، دیلن معتقد است که این بازی‌های قابل لمس تبدیل به اجناسی باارزش برای مجموعه‌داران بشوند. ولی دیلن قصد ندارد به این زودی‌ها بازی‌هایش را بفروشد: «من امیدوارم که روزی بتوانم بازی‌هایم را به کسی بدهم که قدرشان را بداند.»