شاید برایتان جای سوال باشد که آیا ورزش میتواند رابطه ای با ریزش و کم پشتی مو داشته باشد یا نه؟ جالب است بدانید که پاسخ به این سوالف مثبت است و تحت شرایطی، ورزش بیش از حد میتواند منجر به ریخت موی سر شود که در این قسمت به نقل از نمناک بررسی خواهیم کرد که چگونه و تحت چه شرایطی این مشکل ایجاد می شود.
ورزش سنگین همراه با تغذیه ضعیف
عامل اول، ورزش شدید همراه باتغذیه ضعیف است؛ فعالیت بدنی در کنار تغذیه متناسب، نقش مهمی در حفظ سلامتی بدن ایفا میکند و به همراه آن، وضعیت سلامت موها نیز نمایان میشود. ورزش منظم میتواند به بهبود جریان خون در پوست سر کمک کرده و از برخی انواع ریزش موی پیشگیری نماید. با این وجود، باید توجه داشت که در برخی موارد، به ویژه در مواردی که مرتبط با عوامل ژنتیکی هستند، ورزش تأثیر چندانی در جلوگیری از ریزش مو ندارد.
ورزش بیش از حد و نادرست، همراه با تغذیه نامناسب، ممکن است باعث ریزش زودرس مو شود. فعالیت ورزشی به میزان زیاد در بازه زمانی طولانی فشار مزمن به بدن وارد میکند، که ممکن است منجر به تلوژن افلوویوم شود؛ در این وضعیت، فولیکول‌های مو به فعالیت خود پایان می‌دهند، اما با بازگشت به فعالیت، این فولیکول‌ها قادر به رشد مجدد مو میشوند. تغییر در رژیم غذایی به همراه توازن مناسب در ورزش میتواند این روند را بهبود بخشد و در بازگشت تلوژن افلوویوم نقش ایفا کند.
راه پیشگیری از ریزش مو با ورزش، رژیم غذایی مناسب است
سلامت بدن همیشه از زیبایی ظاهر مهم‌تر است، اما تجربه طاسی برای بسیاری از مردان یکی از بدترین تجربیات ممکن است پس باید تعادل را جوری حفظ کنیم که هم برای سلامت بدن، ورزش کرده و هم فکری به حال موهایمان کرده باشیم. داشتن یک رژیم غذایی متعادل، نه تنها به بهبود سلامت کلی شما کمک میکند، بلکه میتواند سطح استرس و اضطراب را نیز کاهش داده و به سلامت پوست سر کمک کند. مصرف غذاهای غنی از روی، اسیدهای چرب امگا ۳ و ویتامین E میتواند در رشد موها تأثیرگذار باشد و با وجود انجام ورزش های سنگین، مشکلی تحت عنوان ریزش مو نداشته باشیم.
ریزش مویی که ربطی به ورزش ندارد
گاهی علت ریزش ژنتیکی مو در مردان به عوامل هورمونی مرتبط با تستوسترون و DHT مربوط است. تبدیل تستوسترون به DHT باعث کاهش اندازه و قدرت فولیکول‌های مو شده و در نهایت به طاسی منجر میشود اما حل این مشکل با جلوگیری از تولید DHT ممکن نیست، زیرا حضور DHT برای سلامتی بدن ضروری است.
مهم است که توجه داشته باشیم در این مورد، انجام ورزشهای سنگین باعث ریزش مو نمی‌شود. فولیکول‌های مو در چرخه‌های رشد سه تا پنج ساله فعالیت می‌کنند و اگر تا سه یا چهار ماه گذشته ورزش را شروع کرده باشید، تأثیر چنین فعالیتی بر وضعیت فعلی موهای شما چندان قابل مشاهده نیست. همچنین برخی مکمل‌های غذایی، از جمله مکمل‌های حاوی ویتامین A، ممکن است در جلوگیری از ریزش مو کمک کنند.
منبع: نمناک
Post Views: 41
ریزش ریمل زیر چشم یک چالش همیشگی هنگام آرایش کردن است. در بسیاری از مواقع حتی استفاده از ریمل هایی با مارک خوب نیز نمی تواند مانع این اتفاق شود. پس از روش هایی که این مطلب دنیای مد در اختیارتان قرار می دهد برای جلوگیری از ریزش ریمل زیر چشم استفاده کنید.
بیشتر بخوانید: با این ویتامین پف زیر چشم خود را از بین ببرید + ۳ دلیل ایجاد پف زیر چشم
ریزش ریمل زیر چشم، تنها دلیل این مسئله، تغییر دمای هوا و بدن هستش. مایع ریمل در دمای بالا، حالت روان و شل پیدا می کنه و در دمای پایین، حالت ژلی و سفت. البته انتخاب ریمل چشم باکیفیت و برند های خوب، فرمولاسیون ویژه ای دارن که در دمای زیاد هم حالت ژلی خودشون رو حفظ می کنن و نمی ریزن، اما باز هم کمی ریزش و پخش شدن دارن.
به همین خاط باید توی خرید ریمل، حداقل برای فصل های گرم سال، کمی ولخرجی کنید و ریمل خوب و باکیفیت بخرید. برای گردش های در هوای آزاد و فضای باز، بهتره که از ریمل استفاده نکنید.
ریزش ریمل زیر چشم، ریملی که روی مژه مالیده‌اید در طول روز روی چربی پوستِ زیر چشم مالیده میشود و این ناحیه را سیاه و لکه دار میکند. به این ترتیب حتی اگر بهترین مارک ریمل را خریده باشید، باز هم ترکیبات این ریمل روی پوست باقی می‌ماند. در نتیجه در ابتدای صبح با پاک کننده ملایمی که به پوست حساس دور چشم آسیبی وارد نمی‌کند، این ناحیه را کاملاً بشویید و چربی آن را کاهش دهید. البته ریمل خشک شده نیزاحتمال ریزش را افزایش می دهد.
اگر پاک کننده ملایم مخصوص دور چشم در دسترس نداشتید، پوست این ناحیه را با شامپوی بچه بشویید. برای این کار مقداری شامپوی بچه را با آب گرم مخلوط کنید و پارچه‌ای نرم را به این مخلوط آغشته نمایید، سپس به‌آرامی چربی مازاد پوست دور چشم را پاک کنید.
ریزش ریمل زیر چشم، اگر ریملی که روی مژه ها می‌زنید، پوست زیر چشم را لکه دار میکند، به احتمال زیاد مشکل از خرید بهترین مارک ریمل نیست و این ریمل ترکیبات سالم و ماندگاری دارد؛ اما پلک های شما بیش از حد چرب است و این چربی باعث ریختن و لکه دار کردن ریمل میشود. به همین دلیل به جای اینکه صبح‌ها مرطوب کننده مخصوص چشم بمالید، شب‌ها این کار را انجام دهید یا این که ۲۰ یا ۳۰ دقیقه قبل از آرایش، مرطوب کننده به دور چشم خود بمالید تا ترکیبات این محصول فرصت کافی برای نفوذ به داخل پوست را پیدا کنند.
ریزش ریمل زیر چشم، استفاده نکردن از سایه‌های چشم کرمی نیز گزینه خوبی برای جلوگیری از ریزش ریمل به زیر چشم به حساب می‌آید.
ریزش ریمل زیر چشم، دستمال‌های چربی‌گیر، مخصوص کاهش چربی اضافی صورت ساخته شده‌اند و استفاده از این دستمال‌ها، حالتی مات و زیبا به پوست میدهد. در نتیجه تکه‌ای دستمال چربی‌گیر را به‌آرامی روی پوست دور چشم بمالید تا چربی این ناحیه کاهش پیدا کند. سپس بهترین مارک ریمل را خریداری نمایید تا این ریمل کمترین لکه‌ای را به دنبال نداشته باشد. لازم به ذکر است که شما می‌توانید از دستمال کاغذی لطیف به‌جای دستمال چربی‌گیر استفاده کنید.
استفاده از پرایمری که روی صورت می‌مالید در قسمت دور چشم هیچ اشکالی ندارد. در نتیجه در کنار پرایمر زدن به صورت، از استفاده پرایمر دور چشم غافل نشوید. اگر هم نیازی به پرایمر برای تمام پوست خود نمی‌بینید، مقداری کمی پرایمر روی پلک ها بمالید تا آرایش چشم دوام بیشتری پیدا کند. پرایمر لایه‌ای مات روی پلک ایجاد میکند و جلوی ترکیب چربی پوست با مواد آرایش را می‌گیرد. در نتیجه خبری از لکه دار کردن ریمل نخواهد بود.
ریزش ریمل زیر چشم، بسته به نوع آرایشی که در نظر دارید، به سایه چشم، خط چشم و چندین لایه ریمل نیاز پیدا خواهید کرد. با این حساب حتی اگر نمی‌خواهید سنگین آرایش کنید، باز هم احتمالاً یک لایه ریمل روی مژه های خود می‌زنید. در نتیجه خرید بهترین مارک ریمل برای آرایش‌های مختلف ضرورت دارد. از آنجایی که احتمال می‌رود ریمل پس از مدتی لکه ایجاد کند، با دقت هرچه بیشتری ریمل بزنید و پس از ریمل زدن، حدود ۱ دقیقه چشم‌ها را باز نگه دارید تا ترکیبات ریمل روی مژه ها کاملاً خشک شود.
اگر از طرف‌داران فر مژه هستید، قبل از هرگونه آرایشی، ابتدا مژه ها را فر بزنید؛ چراکه فردادن مژه های ریمل دار، لکه دار کردن ریمل و آرایش چشم را به دنبال دارد.
ریزش ریمل زیر چشم، ابتدا لایه‌ای نازک از ریمل را روی مژه ها بزنید و پس از زدن لایه جدید، ریمل اضافی که روی برس ریمل و لبه‌های شیشه آن قرار گرفته را پاک کنید.
اگر بهترین مارک ریمل را نخریده‌اید و ریملی که استفاده می‌کنید بیش از حد پوست دور چشم را لکه می‌اندازد، قید ریمل زدن به مژه های پایین را بزنید و فقط روی مژه های پلک بالا ریمل بمالید تا احتمال لکه دار کردن ریمل و آرایش چشم کاهش پیدا کند.
پس از پایان آرایش چشم، برس را به مقدار کافی با پودر فیکس کننده آرایش آغشته کنید و زیر چشم را کاملاً پوشش دهید. سپس حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه اجازه دهید تا پودر روی این ناحیه باقی بماند و تثبیت شود. در نهایت نیز پودر اضافی را پاک کنید. با این روش نه‌تنها جلوی ریزش ریمل را می‌گیرید، بلکه چربی و درخشش نازیبای پوست را کاهش داده و دوام آرایش را بیشتر می‌کنید.
ریزش ریمل زیر چشم، برای ماندگاری بیشتر ریمل و جلوگیری از مالیده‌شدن آن به پوست دور چشم، مقداری پودر فیکس کننده آرایش روی مژه های ریمل زده بمالید. البته اگر از اسپری فیکس کننده آرایش استفاده کنید نیز بهتر است.
بیشتر بخوانید: ترفندها و نکات آرایش چشم: چگونه آرایش چشم بی‌نقص داشته باشیم؟
طاسی و ریزش مو آندروژنتیک در مردان و زنان بطور شایعی وجود دارد.
در مردان از حدود سن ۱۸ سالگی شروع شده و بتدریج موهای ناحیه دو طرف جلوی سر کاهش می یابد و گاهی به سمت طاسی پیش می رود در زنان در سنین بالاتر رخ داده و ناحیه فرق سر را گرفتار کرده و موها نازک شده و کاهش می یابد.
علت این نوع ریزش مو توارث و هورمونهای مردانه می باشد. در حقیقت هورمونهای مردانه گیرنده هایی در روی موها دارند که با اثر بر روی آنها باعث کاهش ضخامت مو می شوند و پاسخدهی این گیرنده ها را توارث تعیین می کند.
این نوع ریزش مو آنقدر شایع است که دیگر نمی توان مگر در موارد شدید آن را بیماری محسوب نمود و در حقیقت یک نوع پروسه طبیعی در موها می باشد.
البته این نوع ریزش مو را باید از انواع دیگر ریزش مو که علت خاصی دارند مثل ریزش موی بعلت کم کاری تیرویید، کمخونی ها و مشکلات تغذیه ای افتراق داد چرا که درمان آنها متفاوت می باشد.
در درمان ریزش موی آندروژنتیک می توان از داروهای موضعی محرک رویش مو مانند ماینوکسیدیل سود برد و یا در موارد شدیدتر از داروهای ضد هورمون مردانه تحت نظر پزشک متخصص استفاده کرد.
البته روند پاسخ به درمانها کند بوده و درمانها تنها شدت ریزش را کاهش داده و می توانند سرعت پیشرفت به سمت طاسی آقایان را کند کنند.
در خانمها پاسخ به درمانها کمتر بوده و وضعیت هورمونی آنها نیز می تواند در پاسخدهی به درمانها موثر باشد. لذا بررسی هورمونی در خانمها بیشتر توصیه شده و گاهی لازم است از همکاری متخصص غدد نیز بهره برد.
امروزه بسیاری از درمانها جهت ریزش مو توصیه می شود و گاهی این توصیه ها از طرف افراد غیر متخصص میباشد.
برای مثال انواع شامپوها جهت ریزش مو توصیه می شود درصورتی که کمترین اثری در این زمینه نداشته و یا محلولها و آمپولهای موضعی بسیاری تبلیغ می شود که شاید درصد کمی از آنها موثر باشد.
و باید توجه نمود که حتما” در استفاده از این نوع درمانها باید با متخصص پوست مورد اعتماد خود مشورت نماییم و درصورت تایید از آنها استفاده کنیم و به تبلیغات بسیاری که درمورد این نوع داروها می شود توجه نکنیم.
در بیماری آلوپسی آره اتا یا طاسی منطقه ای یا طاسی سکه ای موهای منطقه ای از مناطق مو دار بدن بطور ناگهانی کاملا” میریزد. این منطقه می تواند در ناحیه سر، ریش، ابرو، مژه و یا هرجای دیگر بدن باشد.
در موارد شدید بیماری تمام موهای سر می ریزد که به آن آلوپسی توتالیس میگویند و یا حتی موهای تمام بدن می ریزد که آن را آلوپسی یونیورسالیس می نامند.
علت این بیماری به نظرمی رسد که فعالیت سیستم ایمنی برعلیه موهای فرد مبتلا باشد. گاهی همراه با ریزش موی منطقه ای، تغییرات ناخنی خاصی نیز رخ میدهد که در تشخیص بیماری کمک کننده است.
بیماری در هر سنی می تواند شروع گردد و شدت بیماری نیز می تواند کاملا” متفاوت باشد.
البته برخی عوامل در تعیین شدت بیماری موثرند، مثلا” اگر شروع بیماری در کودکی باشد و یا تمام سر را دربربگیرد و یا همراه با حساسیت پوستی سرشتی باشد و یا منطقه حاشیه ای پشت سر و بالای گوش را درگیر کند شدت بیماری بیشتر و مدت ابتلا طولانی تر می شود.
مدت طول کشیدن این بیماری متفاوت است در موارد محدود اکثرا” در عرض چند ماه موها مجددا” رویش می کند. در ابتدا موهای رویش کرده به رنگ سفید می تواند باشد که کم کم به رنگ عادی باز می گردد.
برخی افراد بطور مکرر دچار این نوع ریزش مو میشوند که گاه ممکن است بطور وسیع تمام سر یا کل بدن رانیز مبتلا کند. و البته گاه نیز فردی فقط یکبار دچار این بیماری می شود و در عرض چند ماه نیز بهبودی یافته و هیچگاه نیز دوباره دچار این بیماری نمی شود.
در این بیماری موها به یکباره ریزش می کند و فرد درعرض یکی دو روز متوجه ریزش موی خود می شود. خیلی از افراد نیز توسط آرایشگر خود از ریزش موی منطقه ای خود آگاه می شوند.
یکی از عواملی که در ایجاد بیماری گفته می شود که نقش دارد اضطراب می باشد که البته بطور کاملا” علمی این مطلب ثابت نشده است.
اما چون خیلی از بیماریهای پوستی می تواند با استرس تشدید شود احتمال تشدید این بیماری نیز با استرس وجود دارد و آرامش بیمار و واکنش غیراحساسی او نسبت به بیماری خود می تواند دردرمان نیز موثر باشد.
درمان بیماری در اوایل شروع ریزش مو خیلی موثر نیست و سیر بیماری باید به طرف ثبات برود و قطر مناطق ریزش مو ثابت بماند تا درمان نیز موثر واقع شود.
درمانهای موضعی رایج شامل استفاده از استروییدها و محرکهای ریزش مو مانند ماینوکسیدیل میباشد.
داروهایی نیز وجود دارد که می توانند با ایجاد حساسیت جلدی باعث بهبودی بیماری شوند که این داروها توسط متخصص پوست می تواند تجویز و استفاده شود.
درمانهای خوراکی مانند استرویید خوراکی با مقادیر بالا و داروهایی مانند متوترکسات نیز در درمان استفاده می شود اما بعلت ازمان بیماری و عوارض دارویی بهتر است جز در موارد خاص از این داروها استفاده نشود.
بیماری پسوریازیس یا داء الصدف بیماری التهابی مزمن پوست میباشد که علت دقیق آن هنوز مشخص نشده است اما دخالت عامل ژنتیک در بروز آن قطعی است.
در بیماری پسوریازیس تکثیر سلولهای پوستی سریعتر انجام شده و همین امرموجب پوسته ریزی میباشد. اما علت اصلی این تکثیر سریعتر سلولی هنوز مشخص نمی باشد.
تقریباً از هر سه نفری که دچار این بیماری هستند یک نفر از آنها دارای خویشاوندی است که او هم دچار این بیماری می باشد.
برخی عوامل مانند داروهایی نظیر کلروکین، داروهای بتا بلوکر و برخی داروهای ضدافسردگی و همینطور برخی بیماریهای عفونی نظیر گلودرد استرپتوکوکی، صدمات و استرسها در شروع یا تشدید بیماری نقش دارند.
سن بروز بیماری در هر سنی میتواند باشد اما اگر شروع بیماری در سنین کودکی باشد احتمال شدیدتر بودن بیماری بیشتر است. در مورد سابقه خانوادگی نیز درصورت وجود سابقه بیماری در افراد خانواده معمولاً بیماری شدیدتر و طولانی تر است.
ضایعات پوستی بیماری پسوریازیس به شکل برجستگیهای نسبتاً وسیع قرمز رنگ همراه پوسته های لایه لایه و نقره ای بیشتر در روی زانوها و آرنجها میباشد.
البته محل بیماری می تواند در سر، تنه، کف دست و پا، زیر بغلها، کشاله ران و ناحیه تناسلی هم باشد. گاهی نیز بیماری پسوریازیس در تمام بدن بروز میکند که به آن اریترودرمی یا درماتیت اکسفولیاتیو هم می گویند.
در مواقعی که بیماری در چینهای بدن مانند کشاله ها و زیر بغلها رخ میدهد به آن نوع معکوس بیماری میگویند که در مردان سنین میانی و پیری بیشتر رخ میدهد.
ضایعات پسوریازیس حدود کاملاً مشخص داشته و درصورت کشیدن روی پوسته ها با یک آبسلانگ پوسته ها برداشته شده و منظره شبنم خونی ایجاد می شود که خونریزی به شکل قطره قطره می باشد و از نشانه های بیماری پسوریازیس میباشد.
ضایعات پوستی می تواند خارش دار بوده و یا آنکه خارش نداشته باشد و به نظر میرسد خارش بیشتر با استرس بیمار درمورد بیماری خود ارتباط دارد. گاهی نیز درمانهای نادرست بیماری باعث خارش می باشد.
نوعی از بیماری پسوریازیس هم وجود دارد که به آن نوع پوستولرمی گویند وبا دانه های کوچک چرکی تظاهرمیکند که این دانه ها هم به یکدیگر وصل شده و مناطق وسیعی چرکی ایجاد می کند.
که این چرک بدون میکروب بوده و فقط به علت التهاب ایجاد شده است. این نوع بیماری خوشبختانه نادر بوده زیرا در این نوع پسوریازیس که بیشتر افراد بزرگسال را درگیر میکند احتمال خطر برای حیات فرد نیز وجود دارد.
نوع دیگر پسوریازیس نوع قطره ای میباشد که بیشتر در کودکان و نوجوانان رخ داده و اغلب به دنبال یک عفونت استرپتوکوکی گلو ایجاد شده و با لکه های متعدد شبیه سکه و به رنگ صورتی در بدن خود را نشان میدهد.
این علائم در عرض ۴ تا ۶ ماه از بین می رود و دوباره هم عود نمی کند اما در بیش از نیمی از موارد بعدها نوع دیگری از پسوریازیس در این افراد عود میکند.
اما شایعترین نوع پسوریازیس همان نوع پلاک می باشد که نوع معمول بیماری بوده و در آن ضایعات پوستی محل برجستگیهای استخوانی آرنج و زانو و قوزک پا وجود دارد.
سیر این نوع بیماری خیلی قابل پیش بینی نیست. گاه ممکن است بیماری به یکباره بهبود یافته و تا سالها بروز نکند و گاه نیز مدتهای طولانی بیماری بصورت رفت و برگشتی باقی می ماند.
تغییرات ناخنی هم در بیماری پسوریازیس می تواند بروز کند که به شکل تغییررنگ، ضخیم شدن،جدایی صفحه از بستر ناخن، ایجاد لکه های قرمز و یا زرد بر روی صفحه ناخن و از همه شایعتر فرورفتگی های شبیه جای فرو رفتن سوزن در روی صفحه ناخن میباشد.
گاهی بیماری پسوریازیس همراه تورم و التهاب مفاصل می باشد که این حالت بیشتر در موارد شدیدتر و طولانی تر پسوریازیس و بیشتر در مفاصل کوچک دست رخ داده و نیازبه بررسی و درمان توسط متخصص روماتولوژی دارد.
ابتدا باید نوع بیماری پسوریازیس از لحاظ شدت تعیین شود درصورتی که بیماری خیلی خفیف باشد حتی می توان اصلاً اقدام به درمان نکرد و تنها از کرمهای نرم کننده جهت رفع خشکی بیماری استفاده نمود.
اما درصورتی که نیاز به درمان احساس شود می توان ابتدا از داروهای موضعی استفاده نمود که این داروها شامل داروهای استروییدی، کول تار، آنترالن ، آنالوگهای ویتامین د مانند دیوونکس و داروهای ضد التهاب جدیدتر مانند پیمکرولیموس میباشد.
هرکدام از این داروها می تواند همراه با عوارضی باشد که باید حتماً تحت نظر متخصص پوست مصرف شوند و هر از چند گاهی بیمار از لحاظ عوارض دارویی بررسی گردد.
برای درمان موارد شدیدتر بیماری میتوان از داروهای خوراکی مانند نئوتیگازون، متوترکسات و سیکلوسپورین استفاده نمود که این داروها با عوارض بیشتری همراهند و نیاز به بررسی های آزمایشگاهی مختلفی در ابتدا و در حین درمان دارند.
از روش نوردرمانی نیزمی توان استفاده کرد که این روش یا با استفاده از داروی پسورالن خوراکی و تابش نور ماوراء بنفش به پوست بوده و یا تنها با استفاده از نورماوراء بنفش می باشد و نیاز به دستگاههای مولد این نور دارد.
از لیزردرمانی نیز میتوان برای درمان مناطق کوچک دچار پسوریازیس استفاده نمود که لیزر مورد استفاده نوع اگزایمر میباشد و درمان با آن نیازبه جلسات متعدد دارد.
درمانهای جدیدتری نیز برای بیماری پسوریازیس مطرح است که هنوز به شکل رایج استفاده نمی شود و بعلت قیمت بالای آنها استفاده از این نوع داروها در طولانی مدت کمتر امکان پذیر میباشد.
اما با وجود تمام این درمانها بیماری پسوریازیس یک بیماری صعب العلاج می باشد که درمانها تنها شدت بیماری را کاهش داده اما بیماری را بطور قطعی از بین نمیبرند.
اما همین کاهش شدت بیماری می تواند باعث شود تا بیمار با راحتی بیشتری به زندگی خود ادامه دهد. از جمله عوامل مهم در شدت یافتن بیماری استرس میباشد که با کاهش این استرس نیز بیماری شدت کمتری می یابد.
یکی ازعوامل ایجاد این استرس خود بیماری و نگرانی از واگیردار بودن آن می باشد که باید به بیماران خاطرنشان نمود که این بیماری هیچگونه واگیری نداشته و از لحاظ ارثی بودن نیز احتمال ابتلا فرزندان به آن کم است.
اما بهرحال بروز ضایعات بخصوص در مناطق در معرض دید برای بیمار ایجاد ناراحتی و نگرانی میکند که می توان با اقدام به درمان در کاهش ضایعات موثر بود.
ابرو میتواند در زیبایی و فرم چهره بسیار تاثیرگذار باشد، همه افراد اعم از خانمها و آقایان به دنبال یک چهره زیبا، شاداب و جوان هستند. داشتن موهای پرپشت و خوش حالت، ابروهای خوش حالت و خوش فرم میتواند روی زیبایی چهره تاثیر بسیاری بگذارد.
اما همیشه شرایط به این صورت ادامه پیدا نمی‌کند. عوامل بسیاری هستند که می‌توانند روی ریزش موهای سر و ابروها تاثیرگذار باشند. با شدت یافتن این علائم ریزش موها و ابروهای سر بیش از قبل خواهد شد، در صورتی هم که درمان نشود میتواند عوارض جبران ناپذیری برای بدن داشته باشند.
اگر به موقع و در همان روزهای اولیه که علائم ریزش ابروهای خود را دیدید به پزشک مراجعه کنید، پزشک میتواند با کمک دارو این عارضه را درمان کند. اما اگر شدت آن به حدی باشد که دارو به تنهایی نتواند تاثیرگذار باشد، باید از روش‌های مختلف درمانی مانند کاشت ابرو استفاده کنید.
با توجه به مقاله منتشر شده در کلینیک صدف با عنوان کاشت ابرو: کاشت ابرو یک عمل زیبایی است که در آن گرافت‌های مو از سر برداشت شده و به ناحیه ابرو منتقل میشوند. این عمل زیرمجموعه کاشت مو است و از همان تکنیک‌ها برای انتقال فولیکول مو استفاده میکند.
انتقال فولیکول‌های مو به ابرو باعث میشود که تارهای کاشته شده تا پایان عمر رشد کنند و کاملا طبیعی به نظر برسند.در ادامه با ما همراه باشید تا با بیماری‌هایی که موجب ریزش ابروها میشود بیشتر آشنا شوید.
ریزش ابرو میتواند بنا بر دلایل مختلفی چون بیماری، تغذیه ناسالم، استفاده از مواد آرایشی و بهداشتی نامناسب و… ایجاد شود. در این بخش قصد داریم تا بیماری‌هایی که موجب ریزش ابرو در افراد میشوند را معرفی کنیم. اگر این بیماری‌ها به موقع درمان شوند می‌توانند علاوه بر جلوگیری از ریزش ابرو، به رویش مجدد ابروها هم کمک بسیاری کند. اما اگر از کنار آنها ساده عبور کنید ممکن است با حاد شدن بیماری ریزش ابروهایتان بیش از قبل شود.
سرطان پوستی چون BCC و SCC هم میتواند موجب ریزش ابروها و موهای سرتان شود. البته تنها سرطان‌‌های پوستی نمی‌توانند روی ریزش موها تاثیرگذار باشند بلکه نحوه درمان و استفاده از داروهای شیمی درمانی هم در شدت این ریزش بی تاثیر نیست.
اگر ریزش ابروهای شما به دلیل داروهای شیمی درمانی باشد به هیچ عنوان نمی‌توان آن را کنترل کرد و تنها باید دوره شیمی درمانی خود را به اتمام برسانید. سپس بعد از آن می‌توانید با استفاده از داروهای تقویتی و مکمل‌های غذایی رشد ابروهای خود را از سر بگیرید.
بیماریهای عفونی در پوست می‌توانند علاوه بر پوست سر به ساقه مو و فولیکول‌های مو هم آسیب بزنند. عفونت‌های قارچی، هانسن، شپش و.. ازجمله بیماریهای عفونی هستند که می‌توانند روی رشد موها و شدت ریزش آنها تاثیرگذار باشد.
یکی از بیماریهای عفونی بدن که ممکن است در نهایت منجر به ریزش موی فرد شود، بیماری قارچی است. بیماری قارچی که برخی از پزشکان آن را به عنوان کچلی سر معرفی میکند در صورتی که به موقع درمان نشود، میتواند عوارض جبران ناپذیری را برای فرد داشته باشد.
یکی از عوامل مهمی که ایجاب میکند فرد نسبت به درمان بیماری قارچی اقدام سریعی انجام دهد، مسری بودن آن است. معمولا در شرایط نامناسب بهداشتی این بیماری خود را نمایان خواهد کرد. پس اگر قصد دوری از این بیماری را دارید بهتر است نسبت به بهداشت موهای خود توجه بیشتری داشته باشید.
تنها مشکلات پوستی و بیماری‌هایی که به ظاهر دیده میشوند نمی‌توانند روی رشد موها تاثیرگذار باشند. گاهی اوقات عوامل و بیماریهای داخلی میتواند در ریزش موی فرد تاثیر بیشتری داشته باشند. به عنوان مثال عدم تعادل هورمونهای بدن، کمبود ویتامین‌ها، کمبود آهن و.. میتواند روی ریزش موها به شدت تاثیرگذار باشند. در بسیاری از موارد که افراد دچار ریزش ابرو میشوند، علل آن میتواند بیماریهای داخلی چون بیماریهای عفونی یا اختلال در غده تیروئید عنوان کرد.
جایگاه اصلی ریشه موها در پوست انسان است، پس اگر در نگهداری و مراقبت از آن احمال کنید در واقع زمینه را برای ریزش موهایتان مهیا کرده‌اید. بیماریهای پوستی تنها به روی پوست انسان تاثیر نمی‌گذارند بلکه می‌توانند روی ریشه موها و ابروها تاثیرگذار باشند.
بیماریهای پوستی می‌توانند عوارضی چون خارش پوست، التهاب پوست، پوسته پوسته شدن کف سر، خشکی پوست و….داشته باشند. این عوارض در بلند مدت اگر درمان نشود می‌توانند به روی رشد موها تاثیرگذار باشد و موجب ریزش موی فرد شوند. به مرور زمان عارضه‌های این بیماری پوستی، فولیکول‌های مو را تحت تاثیر خود قرار می‌دهند.
استرس میتواند در هر فردی به دلایل مختلفی چون مشغله کاری، مشکلات روحی و روانی، بیماری، فشار اقتصادی و.. ایجاد شود. استرس و اضطراب هم خود میتواند یک عامل بسیار مهم و تاثیرگذار در ریزش موها باشد. زمانی که فردی دچار استرس و اضطراب میشود ناخودآگاه اکسیژن کمتری به بافت سر میرسد و همین موضوع به عاملی برای مرگ فولیکول‌های مو به دلیل نداشتن اکسیژن تبدیل میشود.
با توجه به مقاله منتشر شده در وب‌سایت medicalnewstoday: خودایمنی زمانی در بدن ایجاد میشود که برخی از سلول‌ها و بافت‌های بدن به عنوان یک ویروس یا باکتری تلقی شوند. همین امر موجب حمله سیستم ایمنی بدن به سلولهای خودی میشود. بیماریهای مختلفی هستند که می‌توانند موجب بروز خودایمنی در بدن شوند. ازجمله این بیماری‌ها میتوان به آلوپسی آره تا، آلوپسی فیبروزینگ پیشانی و دیسکویید لوپوس اشاره کرد.
اختلال در غده تیروئید بخش‌های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار میدهد. یکی از نواحی که به شدت تحت تاثیر کم‌کاری تیروئید یا پرکاری آن قرار می‌گیرد، رشد موها و ابروهای فرد است. در واقع غده تیروئید هورمونی ترشح میکند که وظیفه آن تنظیم متابولیسم بدن است.
زمانی که تعادل این غده از بین برود، بدن از حالت اولیه خود خارج میشود و ممکن است در بخش‌های مختلف بدن عوارض این عدم تعادل را به وضوح ببینید. افرادی که دچار کم کاری تیروئید هستند به افزایش وزن، ریزش مو، مشکلات روانی، احساس سرما، مشکلات پوستی و… مبتلا میشوند. عارضه ریزش مو در این افراد میتواند شدت بالایی داشته باشد و در صورتی که کنترل نشود در مدت زمان کوتاهی میتواند موجب ریزش موی آنها شود.
بیماری آلوپسی آره تا به ریزش موی سکه‌ای معروف است، پزشکان این بیماری را یک بیماری خودایمنی معرفی کرده‌اند، در این بیماری بدن بافت‌ها و سلول‌ها را به عنوان ویروس شناسایی میکند و با حمله به آنها سعی دارد تا آنها را از بین ببرد.
در این بیماری سلولهای ایمنی بدن، فولیکول‌ها مو را تحت هدف خود قرار می‌دهند و در نهایت یا از رشد آنها جلوگیری می‌کنند یا باعث ریزش موها میشوند. اگر ابروهایتان دچار آلوپسی آره تا شود، به صورت سکه‌ای شروع به ریزش می‌کنند. این ریزش در بیشتر مواقع خود به خود درمان میشود، سپس موها مجدد رشد خود را از سر می‌گیرند.
ریزش ابروها عارضه‌ای نیست که راه درمانی نداشته باشد. اگر داروها نتوانستند به تنهایی از ریزش ابرو جلوگیری کنند میتوان از روش‌های دیگری چون کاشت ابرو استفاده کرد. شاید این سوال برای شما هم پیش بیاید که هزینه کاشت ابرو چقدر است؟
با توجه به مقاله منتشر شده در کلینیک صدف در رابطه با هزینه کاشت ابرو طبیعی: مهارت و هنر پزشک و کیفیت مواد مورد استفاده در رسیدن به نتیجه دلخواه بسیار موثر است. بنابراین از دیگر عوامل تاثیرگذار در هزینه این عمل تجربه پزشک متخصص است. طبق برآوردهای کلینیک صدف، هزینه کاشت ابرو بین ۸ تا ۱۰ میلیون تومان محاسبه شده است.
با رژیمی جدید و سالم دیگر ریزش مو نخواهید داشت .ریزش مو در اثر عوامل مختلفی ایجاد میشود که پیروی از یک رژیم غذایی مناسب تا حد زیادی این مشکل را برطرف میکند.
به گزارش آکاپرشین ، سید حسین حسینی رئیس اداره غذا و دارو دانشکده علوم پزشکی نیشابوراظهار داشت: کمخونی یکی از علت‌های اصلی ریزش مو است که برای رفع آن، مصرف مواد غذایی غنی از آهن مانند گوشت، غلات کامل، سبزیجات برگی سبز تیره، تخم‌مرغ، خرما و کشمش توصیه میشود.
حسینی دیگر منبع غنی آهن را میوه‌های خشک و آب آلبالو دانست و اظهار داشت: این عامل اغلب یکی از موثرترین دلایل ریزش مو در خانم‌هاست که ممکن است نشانه‌ای از وجود اختلال در دستگاه گوارش یا ناکافی بودن اسید معده نیز باشد.
وی خاطرنشان کرد: ریزش مو در مردان نیز با پیروی از یک رژیم کم‌چربی میتواند کاهش یابد،برخی از دانشمندان معتقدند که مساله ریزش مو در مردان با افزایش سطح هورمون تستوسترون در دوران بلوغ ارتباط مستقیمی دارد که یک رژیم غذایی پرچرب و رژیمی که عمدتا از گوشت تهیه شده است با افزایش سطح تستوسترون در خون باعث افزایش ریزش مو میشود.
این مقام مسئول غذا و دارو نیشابور توضیح داد: مو به طور عمده از پروتئین تشکیل شده است، بنابراین به‌منظور داشتن رشد خوب موها، پیروی از یک رژیم غنی از پروتئین توصیه میشود که از منابع غنی پروتئین میتوان پنیر کم چرب، تخم‌مرغ، ماهی، لوبیا و ماست را نام برد.
حسینی با بیان اینکه دانشمندان اروپایی دریافته‌اند که مصرف پروتئین سویا باعث تحریک شدن فولیکول‌های مو شده و در نتیجه رشد مو را افزایش میدهد، افزود: توفو و شیر سویا از منابع غنی پروتئین سویا هستند.
وی یادآور شد: عنصر دیگری که در ریزش مو تاثیر عمده‌ای دارد سیلیسیوم است و دانشمندان به دلیل نقش بارز این عنصر، استفاده از آن را در شامپوها توصیه کرده‌اند که در نتیجه باعث کاهش میزان ریزش مو میشود.
رئیس اداره غذا و دارو دانشکده علوم پزشکی نیشابور با اشاره به اینکه سیلیسیوم در لایه خارجی سیب‌زمینی، فلفل سبز و قرمز و خیار یافت میشود، افزود: جوانه حبوبات و غلات و کلا دانه‌ها و غلاتی که به طور کامل یعنی با پوست مصرف شوند نیز غنی از سیلیسیوم هستند.
حسینی تأکید کرد: همچنین ویتامین C با افزایش جذب آهن بر ریزش مو تاثیر می‌گذارد و از طرف دیگر مصرف ویتامین باعث تسهیل خون‌رسانی به بافت مو شده و گردش خون در پیاز مو را افزایش میدهد و باعث میشود که پیاز مو بهتر تغذیه شود و رشد بهتری داشته باشد. وی اظهار داشت: ویتامین E نیز، برای رشد موها ضروری است و مصرف این ویتامین موجب افزایش اکسیژن‌گیری میشود که در نتیجه باعث بهبود گردش خون پیاز مو میشود.
وی: مصرف مغزها و دانه‌ها و روغن‌زیتون میتواند نیاز روزانه شما به ویتامین E را تامین کند.
حسینی توصیه کرد: درصورتی که ریزش مو مربوط به عملکرد نادرست غده تیروئید باشد، غذاهای غنی از ویتامین A و ید مصرف کنید ولی باید توجه داشت که مصرف زیاد ویتامین A منجر به ریزش مو میشود.
این مقام مسئول غذا و دارو نیشابور افزود: دلیل دیگر ریزش مو فقر رژیم غذایی مصرفی از نظر ویتامین‌های گروه B است و در میان این گروه ویتامین B6، بیوتین، اینوزیتول و اسید فولیک از اهمیت زیادی برخوردارند.
حسینی خاطرنشان کرد: سایر ویتامین‌های گروه B به ویژه B5 یا اسید پنتوتنیک و B3 یا نیاسین نیز برای رشد مو ضروری هستند.
وی با بیان اینکه غذاهای غنی از ویتامین B عبارت‌اند از: لوبیا، نخود، هویج، گل کلم، لوبیای سویا، مخمر، مغزه‌ها و دانه‌ها و تخم‌مرغ گفت: دیگر عامل موثر در کاهش ریزش مو، مصرف روی است که این ماده معدنی از طریق افزایش فعالیت سیستم ایمنی، باعث تحریک رشد مو میشود.
وی اضافه کرد: این ماده معدنی در گوشت بره، پنیر کم چرب، بوقلمون بدون پوست، لوبیا قرمز، ماست کم چرب، قارچ، تخمه آفتابگردان و بادام وجود دارد.
