در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
فیلم سینمایی آپاراتچی به کارگردانی قربانعلی طاهرفر، نویسندگی حسین تراب‌نژاد و احسان لطفیان و تهیه‌کنندگی سجاد نصراللهی محصول سال ۱۴۰۲ است که این فیلم در چهل و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد.
این فیلم در دوم اسفند ماه سال گذشته در لیست اکران هفت فیلم سینمایی نوروز قرار گرفت و اکنون در سینماهای سراسر کشور درحال اکران است.
آپاراتچی برداشتی آزاد از رمانی با همین نام نوشته روح‌الله رشیدی است و دلبستگی‌های یک نقاش ساختمان عاشق سینما را روایت می‌کند که در تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است.
نیاز به بافت دهه ۶۰ داشتیم
قربانعلی طاهرفر کارگردان فیلم آپاراتچی درباره لوکیشن این اثر سینمایی گفت: جغرافیای فیلمنامه ما تبریز بود و طی بازدید‌هایی که داشتیم چون تبریز جزء مراکز توسعه یافته است و بافت قدیمی دهه ۶۰ را ندارد مکان متناسب با فیلمبرداری را در تبریز پیدا نکردیم و تصویر برداری را در تهران انجام دادیم.
وی ادامه داد: البته ما برای جلوه‌های ویژه بصری برخی از اماکن تبریز که پیشینه دهه ۶۰ داشت را به کار اضافه کردیم. لوکیشن تصویربرداری ما بیشتر در مناطق جنوب تهران بود تا بافت قدیمی داشته باشیم.
تعیین محل‌های فیلمبرداری برایمان سخت بود
طاهرفر بیان کرد: کلید اصلی پیش تولید فیلم آپاراتچی آذر ماه سال قبل بود که با آن جلو رفتیم. کار فیلمنامه ما کمی به درازا کشید و کار سخت شد و تقریبا ۹ نسخه بازنویسی فیلمنامه را داشتیم. در ادامه، کار یک سال طول کشید و تقریبا از مرداد ماه ۱۴۰۲ مجددا وارد پیش تولید شدیم و در ادامه کار را پیش بردیم.
کارگردان فیلم سینمایی آپاراتچی از سختی کار گفت: تقریبا ما دو مشکل اساسی داشتیم. یکی پروداکشن کار بود که صحنه‌های پرهنرور و تعدد لوکیشن بالا داشتیم؛ این تعدد سکانس‌ها مثل تشییع شهدا، برپایی نماز جمعه و… باید با اتمسفر تبریز اتفاق می‌افتاد، یعنی هنرمندان ما باید به زبان ترکی مسلط می‌بودند تا شعار‌ها را به درستی تکرار کنند؛ از این رو تعیین محل‌های فیلمبرداری برای چنین صحنه‌هایی برایمان خیلی سخت بود.
استفاده از بازیگران ترک زبان ما را به سوی یک ترکیب رویایی برد
طاهرفر افزود: ما می‌خواستیم جغرافیای کار را به لوکیشن اصلی یعنی تبریز نزدیک کنیم. برای مثال ما برای ساخت صحنه نماز جمعه که در آن زمان در مسجد جامع تبریز اتفاق افتاد مجبور بودیم به دنبال لوکیشن‌هایی بگردیم که بافت مسجد جامع تبریز در آن‌ها به چشم بخورد که این موارد سختی کار ما بود.
وی تاکید کرد: جدای از این ما بحث زبان را داشتیم و دوست داشتیم کار مخاطب ملی داشته باشد و از زبان ترکی عبور کردیم.
طاهر فر ادامه داد: شوخی‌هایی که در کار داشتیم سطحی و آنی بود و اگر مخاطب لحظه‌ای از کلام ما دور می‌شد آن لحظه‌ها را از دست می‌داد به همین جهت به سراغ گویش فارسی با لهجه ترکی رفتیم. البته ترکی شیرینی که من چندین دهه است به دنبال آن هستم و نه آن لهجه ترکی‌ای که خواسته و ناخواسته از سوی برخی‌ها به سوی لودگی پیش رفته است. به همین جهت ما سعی کردیم از بازیگران ترک زبان استفاده کنیم و همین باعث شد ما به یک ترکیب رویایی از بازیگران برسیم.
مسئله آپارتاچی مسئله سینما است. مسئله بقا یا از میان رفتن سینما. مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است. مسئله فیلم مربوط به سال‌های نخست پیروزی انقلاب و به خطر افتادن ذات سینما به دلیل مخالف بخش تندروی مذهبی اجتماع ایرانی است. داستان فیلم اقتباسی از یک کتاب اتوبیوگرافیک (خود زندگینامه‌نویسی) ازیک جوان عاشق سینمای ترک زبان و آذری ست که در تلاش است به هر شکل ممکن با کمترین امکانات و با همراهی دوستان و رفقایش فیلمش در مورد یک شخصیت بسازد. در این بین موانعی مثل انتقاد پدر که سینما را منبع فساد می‌داند و موانع مالی و فنی در سال‌های جنگ پیش روی شخصیت نقاش ساختمان عاشق فیلمسازی داستان قرار می‌گیرد و اینجاست که او باید بر موانع غلبه کند، رشد کند و به بازشناختی از خودش برسد.
معرفی کامل و نقد فیلم آپاراتچی
فیلم بر اساس زندگینامه روح‌اله رشیدی ساخته شده است. با تکیه بر ویژگی‌های ذاتی روح‌اله رشیدی و شیوه نگاهش به رخدادها و مدل استدلال کردن‌هایش و البته سبک مواجه شدنش با موانع و روش‌های خاص خودش برای غلبه بر این مشکلات، موقعیت‌های خالص و کمیک بسیاری در طول داستان فیلم رقم می‌خورد. فیلم چند مزیت دارد. اول اینکه بر مبنای اقتباس از یک زندگینامه نوشته و پرداخته شده است. دیگر اینکه سراغ شخصیت‌های عجیب و غریب نرفته بلکه سراغ یک شخصیت شیرین و عاشق رفته و این اصل را ثابت کرده که مهم ایده بزرگ و پر طمطراق نیست، بلکه مهم‌تر از آن روح و رنگ داشتن داستان و ابعاد متنوع خود شخصیت است که نجات‌بخش فیلم می‌شود. فیلم به شیرینی از لهجه و زبان ترکی استفاده کرده و شخصیت‌هایی به شدت قابل لمس و ساده و گرم خلق کرده است.
فیلم آپاراتچی هیچ ادعای آنچنانی‌ای ندارد. نمی‌خواهد کارهای مهم بکند، حرف‌های مهم بزند، درشت‌گویی کند، شعار بدهد و… فیلم حتی در موقعیت‌هایی مثل نماز جمعه و ملاقات با امام جمعه شهر و ارسال نیرو و امکانات به جبهه‌ها، اندازه نگه می‌دارد و برای خوشامد دیگران یا خوش‌رقصی، بی‌خود و بی‌خود به ورطه زیاده‌گویی و گم کردن مسیر اصلی داستان نمی‌غلتد
فیلم هیچ ادعای آنچنانی‌ای ندارد. نمی‌خواهد کارهای مهم بکند، حرف‌های مهم بزند، درشت‌گویی کند، شعار بدهد و… فیلم حتی در موقعیت‌هایی مثل نماز جمعه و ملاقات با امام جمعه شهر و ارسال نیرو و امکانات به جبهه‌ها، اندازه نگه می‌دارد و برای خوشامد دیگران یا خوش‌رقصی، بی‌خود و بی‌خود به ورطه زیاده‌گویی و گم کردن مسیر اصلی داستان نمی‌غلتد. فیلم تصمیمش را گرفته است. یک خط داستانی ساده اما شیرین و پرکشش، مجموعه شخصیت‌ها و اهداف و انگیزه‌هایی که باید دنبال شود و بازشناخت نهایی رقم خورد. این روشن بودن تکلیف برای فیلمنامه و کارگردان باعث شده که پر و بال اضافه و خرده پیرنگ‌های شعاری از فیلم دور بماند و یک قصه سرراست در مورد سرنوشت یک نقاش ساختمان عاشق سینما را تماشا کنیم و قصه بشنویم و لذت ببریم.
اما برگردیم به چند خط ابتدایی این نوشته. ماجرای فیلم ماجرای تلاش بسیار برای ساختن فیلم است و موانع فکری و فرهنگی و مدیریتی و اجتماعی و سنتی در ایران آن سال‌ها. مسئله‌ای که در انتهای فیلم به شکلی نمادین وقتی رضا ناجی روی دوش تورج الوند در حال حرکت هستند، چراغ آپارات قدیمی در دست پیرمرد، مسیر پیش روی او را روشن می‌کند. گویی درک درستی از سینما رقم می‌خورد و سینما به شکلی عمیق‌تر فهم می‌شود. اما نکته مهم اینجاست که آیا امروز بعد از بیش از ۴ دهه از انقلاب اسلامی در ایران، حال سینما وسرنوشت فیلمسازان به شکلی بهتر در آمده است؟ آیا تمام نگرانی و ترس‌های نامعقول از سینما رخت بربسته است؟ آیا فیلم ساختن بدون تایید فلان نهاد و بهمان ارگان و جستجوی امکانات از یک جا و تهیه پول از جای دیگر کنار گذاشته شده و سینما به شکلی پویا روی خودش ایستاده و کار می‌کند؟ چه میزان از مشکلاتی که در داستان فیلم آپاراتچی پیش روی فیلمسازان جوان وجود داشته، امروز هم برقرار است و برای برطرف کردنش باید کلنجارهای بسیار رفت؟ و…
این‌ها تنها بخشی از سوالاتی است که بعد از تماشای این اثر داستانی و روان، به ذهن متبادر می‌شود. فیلم حکایت بارها تکرار شده و به ته نرسیده‌ای است که سال‌هاست گریبان سینمای ایران را رها نکرده و انگار به این زودی‌ها هم نخواهد کرد. اما مهم‌تر از همه این است که فیلم «آپاراتچی» قبل از تمام این تفسیرها و برداشت‌ها، یک فیلم روان، گرم و بی‌ادعا است که هم خوب سرگرم می‌کند، هم خوب قصه می‌گوید و هم خیلی خوب اندازه نگه می‌دارد و گنده‌گویی نمی‌کند. این همه ویژگی‌هایی کمیاب در سینمای این روزهای ماست و شایسته توجه بسیار است.
ادامه مطلب بررسی و یادداشت فیلم آپاراتچی | آقا رشیدی تقدیم می‌کند
در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
مصطفی فرجی فیلمساز و منتقد سینما با حضور در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر درباره فیلم سینمایی آپاراتچی گفت: فیلم آپاراتچی فیلمی بسیار لذت بخش و طنز و اولین ساخته سینمایی قربانعلی طاهرفر بود.
وی ادامه داد: در اواخر این فیلم متوجه شدیم داستان این فیلم درباره حسن نوری بود، حالا یا این فرد شهید شده یا فردی تخیلی بود نمی‌دانم اما به طور کلی فیلم برایم جالب بود.
این منتقد افزود: در آپاراتچی بیننده خسته نمی‌شد و تا آخر فیلم را نگاه می‌کرد و ما هیچ احساس نکردیم فیلم خسته کننده است. مخاطب می‌خندید و تنها چند بازیگر چهره داشت اما بقیه بازیگران خوب بازی کردند.
وی بیان کرد: بازیگران این فیلم سینمایی لهجه ترکی داشتند و با بازی‌هایی که انجام می‌دادند باعث خنده مخاطب می‌شدند. آپاراتچی در مقایسه با دیگر فیلم‌های دفاع مقدس، یک جورایی دفاع مقدس را به فیلمسازی وصل کرده بود. به نظرم با توجه به اینکه از اول آقای طاهر حضور داشتند فیلم خیلی جالب و خوب ساخته شده بود و بنظرم این فیلم احتمال کاندید شدن برای جوایز را دارد.
فیلم آپاراتچی یکی از فیلم‌های حاضر در بخش نگاه نو جشنواره فیلم فجر است که تجربه نخست فیلمسازش به حساب می‌آید. آنطور که از تصاویر و نام فیلم بر می‌آید با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبرو هستیم. در اینجا نگاهی به متن و حواشی فیلم می‌اندازیم.
اطلاعات کامل جشنواره فیلم فجر دوره ۴۲
فیلم آپاراتچی دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما را روایت می‌کند که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است. در خلاصه داستان رسمی این فیلم پدیرفته شده در بخش نگاه نو جشنواره فجر ۱۴۰۲ آمده است: «التفات، بتونه می‌زند… التفات دستیار کارگردان است… بایرام سمباده می‌کشد… بایرام فیلمبردار است… شهباز آستری می‌زند… شهباز بازیگر است… ایوب سقف را رنگ می‌زند… ایوب مدیرتولید است… جلیل، اما رنگ نهایی را می‌زند… وسواس دارد و هر دیوار را باید سه بار رنگ بزند… چرا؟ چون جلیل کارگردان است… حالا این جماعت می‌خواهند اولین فیلم بلندشان را بسازند…، اما حیدر، پدر جلیل نمی‌خواهد پسرش در منجلاب سینما فرو رود… »
نکته: این نقد و نوشته‌ها، نظر کوتاه ولی دست‌اول منتقدان و نویسندگان سینمایی است در بار اول تماشای فیلم؛ شاید بعدها همه چیز تغییر کند!
فیلم آپاراتچی همان جنس فیلم ارگانی (به قول امیر قادری؛ سینمای نفتی) است که در شرایط ایده‌آل باید باشد! حالا اینکه در شرایط ایده‌آل باید فیلم ارگانی داشته باشیم یا نه، بحث دیگری است… یعنی فیلمی که اگرچه موضوعی خاص را سوژه کرده ولی -مثل بی‌نهایت فیلم ارگانی مشابه- پول را دور نریخته است. هم ارزان‌ساز است و هم می‌‌تواند مقداری از سرمایه هزینه‌شده را برگرداند. از سویی، در شهر و لهجه محل ساختش متوقف نشده و با اینکه در تبریز می‌گذرد ولی بیشترِ فیلم لهجه ترکی لحاظ شده و دیالوگ‌های محدود ترکی دارد.
ایده ابتدایی فیلم آپاراتچی، پرداخت آن و اغلب بازی‌ها خوب یا قابل قبولند، به‌خصوص که در انتهای فیلم، نقبی هم به منبع اقتباس اصلی می‌زند و مستند بودنش را به رخ می‌کشد. فیلم بی‌ادعایی که نباید انتظار زیادی هم از آن داشت. کاش کارگردان فیلم‌اولی (که انصافا این فیلم برای اولین تجربه سینمایی، قابل قبول است) در فیلمنامه و اجرا، به شوخی‌های بیشتر و متنوع‌تر و گره‌گشایی قوی‌تری فکر می‌کرد تا اثر اولش با همه این داشته‌های مثبت، شایسته‌تر توصیه و تماشا شود.
اسم پیشنهاد دیگر برای فیلم: جلیل؛ بدون هیچ دلیل
سطح فیلم: همین‌جایی که هست، خوب است.
۳ نکته از فیلم:
تورج الوند، فاطمه مسعودی‌فر و رضا ناجی در کنار بازیگرانی، چون هومن برقنورد، بهنام تشکر، امید روحانی، وحید مبصری، امین گلستانه، حسین عابدینی، ولی فروتن و علیرضا استادی در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.
قربانعلی طاهرفر کارگردان و سجاد نصراللهی‌نسب تهیه‌کننده آپاراتچی هستند. این فیلم با نگارش حسین تراب‌نژاد و احسان لطفیان برداشتی آزاد از کتاب آپاراتچی نوشته دکتر روح الله رشیدی است که رویداد‌های آن در اوایل دهه ۶۰ شهر تبریز می‌گذرد.
مجری طرح: مسعود ملکی مشهور، مدیر فیلمبرداری: حسن پویا، تدوین: ابوذر حیدری، طراحی و ترکیب صدا: آرش قاسمی، طراح صحنه: جعفر محمدشاهی، مدیر صدابرداری: داریوش صادق‌پور، موسیقی: مسعود سخاوت دوست، طراح لباس: زهرا صمدی، طراح گریم: سیدجلال موسوی، جلوه‌های ویژه بصری: روزبه شمشیری، مدیر برنامه‌ریزی: حسین دیردار، منشی صحنه: سحر غمخوار، طراح پوستر و لوگو: محمد روح الامین و عکاس: پویا شاه‌جهانی. این فیلم محصولی است از سازمان سینمایی سوره، بنیاد سینمایی فارابی و مدرسه سینمایی اندیشه و هنر «ماه».
قربانعلی طاهرفر در سال متولد ۱۳۵۱ تبریز و در حال حاضر عضو شورای بررسی فیلم و فیلمنامه همین استان است. او از سال ۱۳۶۱ وارد انجمن سینمای جوان شده و در سال ۱۳۷۲ اولین فیلم خود را با نام خاک آشنا ساخته است. طاهرفر در سال ۱۳۷۵ اولین مجموعه تلویزیونی خود را با موضوع کودک و نوجوان، به نام «سحرخیزان کوچک» تولید نموده و «ترمینال غرب»، ازجمله آثار اوست که فانوس هفتمین جشنواره عمار را کسب کرده است.
همچنین نویسندگی و کارگردانی ۶ فیلم بلند، کارگردانی بیش از ۱۰ فیلم کوتاه و ۸ مجموعه تلویزیونی نیز در کارنامه او به چشم می‌خورد. کارگردانی و تهیه کنندگی بیش از ۶۶ مجموعه مستند و ده‌ها فیلم مستند، و نگارش ده‌ها فیلمنامه از دیگر فعالیت‌های هنری‌اش محسوب می‌شود. طاهرفر در دوره هفتم و نهم جشنواره مردمی فیلم عمار عضو هیئت‌داوران بخش فیلمنامه بوده است.
نشست خبری فیلم سینمایی «آپاراتچی» در سانس اول روز دوشنبه ۱۶ بهمن در خانه رسانه برگزار شد.
در این نشست خبری، علی طاهرفر (کارگردان)، سجاد نصراللهی (تهیه‌کننده)، جعفر محمدشاهی (طراح صحنه)، مسعود ملکی (مجری طرح)، تورج الوند، رضا ناجی، حسین عابدینی، جلیل طایفی، امید مبصری، محمدولی فروتن و امین گلستانه از جمله بازیگران این فیلم حضور داشتند.
در ابتدای این نشست، سجاد نصرالهی تهیه‌کننده فیلم گفت: این فیلم، برگرفته از کتاب «آپاراتچی» است که نزدیک به یک سال و نیم، پیش‌تولید طول کشید و پس از آن تولید را آغاز کردیم. شرایط این پروژه به دلیل اینکه در دهه ۶۰ می‌گذشت، مقداری متفاوت بود. در نهایت فکر می‌کنم توانستیم کار مورد قبولی را ارایه دهیم.
علی طاهرفر کارگردان «آپاراتچی» بیان کرد: جلیل طایفی یکی از فیلمسازان دهه ۶۰ ماست و در استان تبریز، کارهای مختلفی در حوزه پخش انجام می‌دهد. او بخشی از فروش بلیت فیلم‌هایش را هم به صورت خودجوش به جنگ‌زده‌ها ارایه می‌دهد.
وی افزود: زمانی که فیلمنامه این اثر نوشته شد، به سراغ مابه‌ازای بیرونی آن رفتیم.
تورج الوند بازیگر «آپاراتچی» از تجربه بازی در این فیلم توضیح داد و گفت: از این که نقشی به زبان شیرین آذری بازی کردم، خوشحالم. هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم بتوانم با این گویش بازی کنم، زیرا برای من سخت بود؛ اما اکنون فکر می‌کنم بازی در این نقش روی پرده سینما به اصطلاح درآمده است.
وی اضافه کرد: همواره به استقبال نقش‌های جدید و سخت می‌روم و در این نقش‌ها، تمایل بیشتری برای بازی دارم.
جلیل طایفی کارگردان تبریزی و صاحب خاطرات شفاهی کتاب «آپاراتچی»، به زبان ترکی صحبت و مطرح کرد: من خیلی بلد نیستم فارسی صحبت کنم. در کل باید بگویم که تاکنون ۱۲۰ فیلم کار کردم و نزدیک به ۸۰ فیلم، مجوز پخش از ارشاد گرفته است.
در ادامه رضا ناجی بازیگر فیلم «آپاراتچی» اظهار کرد: جلیل طایفی ۴۵ سال در عالم هنر زحمت کشیده؛ اما، چون سواد ندارد و همیشه به زبان ترکی کار کرده، شاید خیلی مشهور نشده است. این فرد عاشق سینماست و چندین دهه پیش که با سوپر ۸ میلی‌متری فیلم می‌ساخت، من در چند فیلم او بازی کردم.
وی افزود: زندگی جلیل طایفی به صورت کتاب «آپاراتچی» منتشر شده و خوشحالم که حالا این کتاب به فیلم تبدیل شده است.
حسین عابدینی دیگر بازیگر فیلم «آپاراتچی» نیز عنوان کرد: زمانی که آقای طاهرفر فیلمنامه را برای من ارسال کرد، با وجود کوتاهی نقش، به دلیل آذری بودن فیلم دوست داشتم آن را بازی کنم.
وی اضافه کرد: من جوان‌ترین بازیگری هستم که سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر را گرفته است. در ترکیه فیلم‌های مجید مجیدی طرفداران زیادی دارد و به من پیشنهاد بازی دادند و گفتند می‌توانی با پول بازی در فیلم‌های ترکیه‌ای چند سال بعد را بخر؛ اما من گفتم که شما می‌خواهید در ترکیه به من خانه‌ای دهید و تمام ایران را از من بگیرید! بعد از ۱۵ سال کار هنری، خیلی حرف‌ها دارم؛ اما تنها این را می‌گویم که تا مرگم در ایران خواهم ماند و برای مردم ایران بازی خواهم کرد.
در ادامه نشست، محمدولی فروتن بازیگر این فیلم سینمایی بیان کرد: کار اهالی رسانه بسیار سخت است و دستان همگی شما را می‌بوسم. این فیلم ادای دینی به بچه‌هایی بود که با ۲۰۰ هزارتومان هنوز هم فیلم می‌سازد. فیلم‌های ما باید برای مردم باشد نه قشر فرهیخته، زیرا فرهیخته‌ها خودشان می‌فهمند.
امین گلستانه دیگر بازیگر فیلم «آپاراتچی» نیز گفت: خدارا شکر که در این پروژه در خدمت دوستانم بودم. انرژی خوب عوامل پشت صحنه را امروز روی پرده سینما مشاهده کردیم.
در ادامه برنامه، مسعود ملکی پژوهشگر و مجری طرح «آپاراتچی» تاکید کرد: از سال ۱۳۸۸، تلاش داشتیم تا ایده‌های مردمی را در فرهنگ و هنر پیگیری کردیم. تا سال ۱۳۹۸ مصاحبه‌های بسیاری گرفتیم که یکی از خروجی‌هایش، گفتگو با جلیل طایفی بود. امروز که می‌بینم ایشان در کنار ما هستند، خستگی از تن ما خارج شد.
در ادامه این نشست خبری، همه عوامل فیلم، کتاب «آپاراتچی» را در دست گرفتند و حضار آن‌ها را تشویق کردند.
ملکی افزود: واقعیت جامعه ایران از تخیل نویسنده‌های ما جلوتر است. برای نجات هنر، نیازمند ساخت آثاری هستیم که قصه‌هایشان از دل کتاب‌ها آمده است.
جعفر محمدشاهی طراح صحنه «آپاراتچی» گفت: کار کردن در پشت صحنه سینمای ایران مانند عملیات جنگ است. ما در این دوره جشنواره، فیلم جنگی‌ای دیده‌ام که بیشتر شبیه به تله‌تئاتر است. زیرا این افراد جنگ را ندیده و هیچ تحقیقی نکرده‌اند و در واقع صرفا چند عکس از آن دوران دیده‌اند.
وی ادامه داد: من با بیش از دو دهه سابقه فعالیت در سینما، فیلم اولی نیستم. درست است که کارگردان، فیلم اولی است؛ اما عوامل دیگر فیلم اولی نیستند. می‌توانم درباره تک‌تک پلان‌ها صحبت کنم و باید بگویم که «آپاراتچی» به شدت سخت، اما شیرین بود.
در ادامه این نشست، طاهرفر کارگردان «آپاراتچی» در پاسخ به این پرسش که آیا فیلم شما در راستای جریانی است که با فیلم «فسیل» در سینما ایجاد کرد است، گفت: اصلا دوست ندارم فیلم ما هم‌ردیف «فسیل» قرار بگیرد. قصه ما از دل مردم بیرون می‌آید و هدف ما ایجاد کمدی موقعیت نبوده است.
وی ادامه داد: فیلم با نگاهی به کتاب «آپاراتچی» ساخته شده و بخش‌هایی از خاطرات هم در فیلم آورده شده است. ما می‌خواستیم مخاطبانمان یک نوستالژی دهه ۶۰ را تماشا کنند و از لحظات شیرین آن لذت ببرند.
این کارگردان بیان کرد: «آپاراتچی» برای مخاطب عام است. دو جریان فکری تحجر و شبه‌روشنفکری در هنر ایران تاثیری زیادی داشته و به بخشی از آن در فیلم اشاره شده است.
علی طاهرفر درباره فیلمسازان برآمده از شهر‌هایی خارج از پایتخت تاکید کرد: فیلمسازان شهرستان مهجور و مظلوم هستند.
ابوذر حیدری تدوین‌گر فیلم «آپاراتچی» عنوان کرد:ای کاش فیلم ما هم در سودای سیمرغ بود. من فکر می‌کنم حق ما خورده شده است. در هر صورت مردم و رسانه‌ها نظرشان را درباره فیلم خواهند گفت.
در ادامه کارگردان «آپاراتچی» تصریح کرد: عنوان فیلم اولی خیلی من را اذیت می‌کند. درست است که عنوانش بخش نگاه نوست؛ اما همه ما را به چشم فیلم‌اولی می‌بینند.
طاهرفر کارگردان فیلم در پایان نشست، نوشته‌ای درباره دغدغه‌های فیلمسازی و نظراتش درباره رویکرد و روند جشنواره فیلم فجر خواند.
