is_tag

نقش اماکن مقدس در معارضات سیاسی دوره قاجار

بشر از همان آغاز خلقت در پی یافتن سؤالات بیشمار در جهان هستی، همواره به دنبال منجی و حامی می‏گشت که او را در شرایط حاد حمایت کند و از تنهایی و خطر نجات دهد. این جست وجو در سرتاسر تاریخ پرنشیب و فراز ایران زمین ادامه داشت و ایرانیان به دنبال یورش اقوام و ملل گوناگون در خلال سالیان سال به قبور و بارگاه و آثار باقی مانده از مردان مقدس و روحانی می‏رفتند و به آنان توسل می‏جستند و خود را در پناه این مکانهای مقدس قرار می‏دادند و از خطرهای سیاسی می‏رهیدند. این شیوه توسل به اماکن مقدس که در قرون معاصر به بست و بست‏نشینی معروف شد، پدیده‏ای بسیار مهم و متداول بوده است که رعایا را از ظلم حاکمان در امان می‏داشته است. چرا که ساختار سیاسی اجتماعی ایران عصر قاجار که برگرفته از دوره‏های قبل بود با استفاده از دیوانسالاری عریض و طویل بر تمام شئون کشور تسلط داشت. در رأس این هرم شاه با قدرت تمام حکومت می‏کرد. وی یگانه مرجع و تنها مقام تصمیم‏گیرنده کشور بود و تمامی نهادهای کشوری شامل قوه مقننه، اجرائیه و قضائیه به واقع در وجود او خلاصه می‏شد. در کنار وی صدراعظم و رجال دولتی به اداره امور کشور می‏پرداختند. در ولایات و نواحی مرزی شاهزادگان و فرزندان شاه با قدرتی مشابه شاه و مانند دستگاه عریض و طویل او فرمان می‏راندند و همگی در اختیار شاه بودند.

ادامه مطلب نقش اماکن مقدس در معارضات سیاسی دوره قاجار