ایرانی از دوران باستان پوشش را نه تنها مختص زنان بلکه آن را ویژگی های اهورایی مردان نیز می پنداشته و در مقابل برهنگی و بی بند و باری را اهریمنی میدانسته است.
طبق گزارش شبکه خبر نقش ها و کتیبه های بر جای مانده از داخل و خارج مرزهای ایران کهن از هزاران سال پیش گواهی میدهند که نیاکان پارسای مردان سرزمین پارس نسبت به بسیاری از مردمان هم عصر خویش معتقدتر و پایبندتر به حفظ این ارزش آسمانی بوده اند.
پوشش زنان در ایران باستان همواره سبک و اسلوب خاصی داشته و بررسی ها نشان می دهد که پوشش تمام بدن در دوره های مختلف تاریخی چه نزد زنان و چه نزد مردان در ایران یک حقیقت بوده است و در طول تاریخ به هیچ وجه ایرانیان در برهنگی به سر نمیبردند.
ارسال شده توسط: دختر آریایی (کاربر سایت)
بقیه در ادامه…
در تخت جمشید، لباس مرد پارتى چنین نمودار شده است: «مردى است با پیراهنى تا به زانو بلند، داراى کمربند، شلوارى گشاد و کفشى ساقه- بلند با نوک پنجهاى اندک به سوى بالا برگشته و موهاى سرش به وسیله نوارى در پشت سر بسته است …»
چنانکه از نوشتههاى ژوستن (کتاب ۴۱) و هرودیان کتاب ۶ بند ۲۰ استنباط مىشود: لباس پارتى عبارت بود از رداى بلند که تا قوزک پا مىرسید و زیر آن چیزى مانند ارخالق مىپوشیدند؛ این لباس از رنگهاى مختلف بود و به قول لوکیان، گاهى لباس زر، و یا سیمبفت نیز مىپوشیدند … خنجر یا قمهاى بر کمر داشتند و آن را بسان اسلحه یا ابزار کار بهکار مىبردند …» «۱»
تاریخ اجتماعى ایران، ج۷، ص: ۶۴
آنتیوخوس هفتم اورگتس (به یونانی: Αντίοχος Ζ’ Σιδήτης) پادشاه سلوکی میان سال‌های ۱۳۸-۱۳۹ (پیش از میلاد) بود. او را سیدِتِس به معنای صیدایی نیز می‌خوانند. لقب دیگر او او اورگتس نیز در یونانی به معنای نیکوکار است. او را واپسین شاه سلوکی که به معنای راستین شاه بود می‌دانند.
دیمتریوس یکم سوتر (به یونانی: Δημήτριος Α’ Σωτήρ) پادشاه سلوکی میان سال‌های ۱۶۲-۱۵۰ (پیش از میلاد) بود. از زمان پادشاهی پدرش سلوکوس چهارم او در روم گروگان بود. هنگامی که در ۱۷۵ پدرش مرد، آنتیوخوس چهارم از نبود او بهره‌برد و بر تاج تخت دست‌یازید. دیمتریوس نیز در از بند گریخت و خود را به در ۱۶۳ به سوریه رساند و شاه‌خواند و این زمانی بود که پسرعمویش آنتیوخوس پنجم از تخت نگونسار و کشته شده بود.
تصویری مجسمه اشکانی که به سورنا سردار بزرگ نسبت می دهند. این مجسمه در چهارمحال بختیاری به دست آمد…
اقوام اریایی حدود ۵۰۰۰ سال پیش پا به این سرزمین مقدس نهادند. برای دفاع از این خاک جنگ ها کردند ، شکست ها خورده اند و پیروزی های بزرگ به دست اورده اند.
دیاکو بزرگ مرد مادی اولین امپراطوری را در ایران تاسیس کرد و هگمتانه را پایتخت تمدن ایران نمود. سپس کوروش بزرگ امد و با تاسیس سلسله ی هخامنشی بنیانگذار بزرگترین امپراطوری جهان شد و برای مردم شادی را به ارمغان اورد. پس از مرگ اسکندر مقدونی فتوحاتش را بین فرماندهانش تقسیم کردند و ایران سهم سلوکیان شد.
