موزه آذربایجان ، تبریز
در کنار مسجد کبود تبریز بنای بزرگی با ایوان رفیع ، مشرف به خیابان امام قرار دارد . این بنا یکی از قدیمی ترین موزه های درجه اول ایران به شمار می رود و به موزه ی آذربایجان معروف است.
این موزه برای اولین بار در سال ۱۳۳۶ با نمایش ۲۰۲ قطعه از آثار فرهنگی انتقالی از موزه ایران باستان شروع به کار کرد. ساختمان فعلی موزه از سال ۱۳۴۱ رسماً افتتاح و شروع به کار کرده است.
استان قم براساس آخرین تقسیمات کشوری دارای یک شهرستان ( قم) ، چهاربخش ، نه دهستان و ۲۹۲ روستا وسه شهر با نام های قم ، کهک وجعفریه است .
۱- بخش مرکزی :
این بخش وسیع ترین و پرجمعیت ترین بخش شهرستان قم است . بخش مرکزی ، شامل شهرقم وسه دهستان قمرود ، قنوات و راهجرد است . بیشترین تعداد آبادی های استان نیز دراین بخش قرار دارد.
عنوان مسجد بر این مکان های مقدسه صرفاً نام گذاری است و احکام خاص مسجد دراین مکان ها وجود ندارد؛ از این رو اموات و بزرگان از علما و مراجع ، دراین رواق ها دفن شده اند. از مجموعه ی آستانه و حرم مطهر دو نقطه دارای احکام مسجد است .
– محوطه جلوی محراب مسجد طباطبایی
– محوطه ای در رواق بالا سر حضرت (س)
به این ترتیب بعدها نام مسجد بر مجموعه ی اطراف نیز گذارده شد.
مسجد اعظم
مسجد اعظم قم در کنار آستانه حضرت معصومه (س) و در سمت غرب آن قرار دارد. این مسجد به سعی و اهتمام حضرت آیت الله العظمی بروجردی ( ره) توسط استاد ” حسین بن محمد معمار” معروف به ” لرزاده ” بنا شد و کلنگ اول آن در روز یازدهم ذیقعده سال ۱۳۷۳ هـ . ق ( مصادف با روز میلاد حضرت علی بن موسی الرضا) به دست توانای آن عالم ربانی زده شد . مرقد آیت الله بروجردی درهمین مکان قرار دارد.
در میان شهرهای باستانی ایران زمین که هر یک پیشینه ای چند هزار ساله دارند ، شهر همدان از مقام تاریخی مهمی برخوردار است. کتیبه ای که از اولین پادشاه آشور برجای مانده ، قدمت آن را به ۱۱۰۰ سال قبل از میلاد باز می گرداند و حتی بعضی از مورخین معتقدند که همدان در هزاره سوم پیش از میلاد بنیان نهاده شده است.
شهر اصفهان در جلگه ای از آبرفتهای زاینده رود بنا شده است . این شهر از جمله شهرهایی است که شاید تاریخ و سابقه آن به سابقه و قدمت کشور ایران برسد. اصفهان در بیشتر ادوار تاریخ ایران از بزرگترین شهرهای کشور بوده است.
در داستانها ، بنای شهر را به کیکاووس و عده ای از مورخین بنای آن را به طهمورث دیوبند ، سومین پادشاه پیشدادی نسبت داده اند. این شهر از دوران باستان در کرانه های زاینده رود وجود داشته و به گفته مورخان حتی پیش از شهریاری شاهان هخامنشی ، شهری آباد بوده و بعداً به صورت اقامتگاه تابستانی پادشاهان هخامنشی در آمده است. این شهر در زمان حکومت اشکانیان و ساسانیان ، متجاوز از نهصد سال مرکز استان بزرگی در میانه کشور بوده است.
نام تاریخی آن « کارمانیا» و یکی از ایالات تاریخی سابق ایران است. این استان در نقطه تلاقی راههای ارتباطی فارس ، سیستان ، خراسان و هندوستان قرار دارد. در کتیبه بیستون نام این ایالت « یوتیه» (یوتیا) آمده است. پس از ظهور اسلام ، گروههایی از اعراب به این ایالت مهاجرت کرده و در آن مسکن گزیدند.
