استان فارس نه تنها برای تاریخ دوستان مقصد سفر خوبی است، بلکه برای ماجراجویان آنقدر جذابیت دارد که آنها را کیلومترها در سفر نگه دارد. یکی از این مقاصد ماجراجویانه سفر، غار کان گوهر بوانات است که به عنوان بزرگترین و مهمترین معدن سنگ آهن این منطقه شناخته می شود و البته مهم تر از آن، یکی از تاریخی ترین غارهای فارس است که عمر آن به دوران پیش از تاریخ می رسد.
سالیان درازی است، محکم، پا برجا، باصلابت و مغرور ایستاده است، نه خشم و خروش «دینور آب» در پاییز تکانش داده و نه زلزله‌های معروف دینور پشتش را لرزانده است.هنگامی که از جاده کرمانشاه ـ همدان می‌گذری، در حاشیه شرقی شهر کنونی بیستون روی رودخانه خروشان دینور آب، پل کهنه‌ای نظرت را جلب می‌کند.
بازارگردی اولین علاقه سفر برای بیشتر ایرانی ها است اما با بازارهای تاریخی و سنتی شهرها چطورید؟ اگر از قدم زدن در فضای تاریخی بازارهای لذت می برید، پیشنهاد می کنیم یک سفر به کرمان داشته باشید تا بتوانید طولانی ترین راسته بازار ایران را در این شهر ببینید. بازار بزرگ کرمان جایی است که به احتمال زیاد ماندنی ترین بخش سفر شما را رقم خواهد زد!
اگر از جاده ورامین راهی شهرستان ری شوید، درست در مقابل روستای قلعه نو بر فراز تپه ای به ارتفاع ۱۸ متر پایه های برجای مانده یک بنای چهار طاقی از آتشکده ری را می بینید که به عصر ساسانی تعلق دارد. یعنی زمانی به درازای هزار و ۸۰۰ سال قبل! این بنای قدیمی بقایای آتشکده بزرگ ری و یکی از مهمترین آتشکده های پیش از اسلام است که به روایت تاریخ طبری، قدیمی ترین آتشکده قبل از اسلام به حساب می آید.
روستای پاز یا پاژ یا فاز یا باژ نام روستایی است در حدود ۲۰ کیلومتری جاده مشهد به کلات. این روستا در واقع زادگاه ابوالقاسم فردوسی؛ شاعر بزرگ حماسه سرای ایران است.
در مسیر کاروان روی قزوین – اصفهان و ۴۸ کیلومتری جاده بوئین زهرا به ساوه، کاروانسرای بزرگی قرار دارد که به گزارش شادن توسط زینب بیگم – مادر شاه عباس اول- با هزینه ای معادل چهار هزار تومان ساخته شده و با بناهای الحاقی اش از جمله دو باغ، دو آب انبار، یک گرمابه و یک جویبار بهترین کاروانسرای ایران به شمار می آمده است.
احتمالا ابتدایی‌ترین شکل پل به زمانی برمی‌گردد که بشر توانست با استفاده از تنه درختان و سنگ‌های بزرگ، از نهرها و دره‌‌ها و مسیل‌ها عبور کند. اما پل‌های واقعی از وقتی شکل گرفت که انسان تکیه گاه و پایه‌های پل را ساخت، سپس یک تخته سنگ یا چند تیر چوبی را روی ۲ پایه گذاشت و روی آنها را تخته پوش کرد.
