نظریات مورخین و دانشمندان در مورد کوروش بزرگ

در این مطلب که خدمت شما ایرانیان عزیز ارائه کردیم، نظرات و عقاید برخی مورخین و دانشمندان نامی را پیرامون شخصیت کوروش بزرگ منعکس کردیم. پیشنهاد میکنیم برای خواندن این نظرات به ادامه مطلب مراجعه فرمائید. امیدواریم که از خواندن این نظرات لذت ببرید.

مولانا ابوالکلام احمد آزاد فیلسوف هندی – کورش بزرگ (عباس خلیلی):
کورش همان ذوالقرنین قرآن است. وی پیامبر ایران بود زیرا انسانیت و منش و کردار نیک را به مردمان ایران و جهان هدیه داد. سنگ نگاره او با بالهای کشیده شده به سوی خداوند در پاسارگاد وجود دارد.

پرفسور ایلیف مدیر موزه لیورپول انگلستان:
درجهان امروز بارزترین شخصیت جهان باستان کورش شناخته شده است. زیرا نبوغ و عظمت او در بنیانگذاری امپراتوری چندین دهه ای ایران مایه شگفتی است. آزادی به یهودیان و ملتهای منطقه و کشورهای مسخر شده که درگذشته نه تنها وجود نداشت بلکه کاری عجیب به نظر میرسیده است از شگفتیهای اوست.

دکتر هان ریبر دانشمند فرانسوی – تمدن ایران باستان:
این پادشاه بزرگ یعنی کورش هخامنشی برعکس سلاطین قسی القب و ظالم بابل و آسور بسیار عادل و رحیم و مهربان بود،زیرا اخلاق روح ایرانی اساسش تعلیمات زرتشت بوده. به همین سبب بود که شاهنشاهان هخامنشی خود را مظهر صفات (خشترا) می شمردند و همه قوا و اقتدار خود را از خدواند دانسته و آنرا برای خیر بشر و آسایش و سعادت جامعه انسانصرف می کردند.

آلبرشاندور – کورش بزرگ:
شاهنشاهی ایران که پایه گذار او کورش بزرگ است به هیچ وجه بر اساس خشنونت پی ریزی نشد. بلکه عکس آن صادقاست زیرا با رعایت حقوق مردمان پایه گذاری شد. پارسیها با مساعدت یکدیگر و به یاری پادشاهان مقتدر خود عظمت و شکوهی را در تاریخ به جای گذاشته اند که نشانه نبوغ و نژاد پاک آنان است. نژادی که حماسه آنان را همچون آفتابی درتاریکی نشان میدهد. آنان درخششی در جهان از خود به جای گذاشته اند که برای آیندگان نیز خواهد ماند.

افلاطون – قوانین (۳۴۷ تا ۴۷۷ پیش ازمیلاد):
پارسیان در زمان شاهنشاهی کورش اندازه میان بردگی و آزادگی را نگاه میداشتند. از این رو نخست خود آزاد شدند و سپس سرور بسیاری از ملتهای جهان شدند. در زمان او (کورش بزرگ) فرمانروایان به زیردستان خود آزادی میدادند و آنانرا به رعایت قوانین انساندوستانه و برابری ها راهنمایی میکردند. مردمان رابطه خوبی باپادشاهان خود داشتند از این رو در موقع خطر به یاری آنان میشتافتند و در جنگها شرکت میکردند. از این رو شاهنشاه در راس سپاه آنان را همراهی میکرد و به آنان اندرز میداد. آزادی و مهرورزی و رعایت حقوق مختلف اجتماعی به زیبایی انجام میگرفت.

هرودوت-تاریخ هرودوت (۴۲۵ تا ۴۸۴ پیش ازمیلاد):
هیچ پارسی یافت نمی شد که بتواند خود را با کورش مقایسه کند. از اینرو من کتابم را درباره ایران و یونان نوشتم تاکردارهای شگفت انگیز و بزرگ این دو ملت عظیم هیچگاه به فراموشی سپرده نشود. کورش سرداری بزرگ بود. در زمان او ایرانیان از آزادی برخوردار بودند و بر بسیاری از ملتهای دیگر فرمانروایی می نمودند، بعلاوه او به همه مللی که زیر فرمانروایی او بودند آزادی می بخشید و همه او را ستایش مینمودند. سربازان او پیوسته برایوی آماده جانفشانی بودند و به خاطر او از هر خطری استقبال میکردند.

دکتر جهانگیر اوشیدری-دانشنامه مزدیسنا:
کورش به سال ۵۵۹ قبل ازمیلاد بر اریکه شاهنشاهی بنشست و در سال ۵۲۹ قبل ازمیلاد وفات یافت. پس از تسخیر بابل با مردمان شکست خورده با مهربانی رفتار کرد و اسیران یهودی راکه بخت النصر از فلسطین به آن شهر آورده بود آزاد کرد و اجازه داد به فلسطین بازگردند. او فرمانی صادر کرد که معبد اورشلیم را که بخت النصر ویران کرده بود را با هزینه دولت ایران بازسازی کنند. کورش را در پارسه گرد که امروزه پازاردگاد نامیده میشود به خاک سپردند. او از مردان بزرگ تاریخ جهان است زیرا همه تاریخنویسان نامدار جهانی از او به نیکی ستایش کرده اند. او پادشاهی سیاستمدار، شجاع، با فتوت، با عزم و اراده، باگذشت و مهربان بود. او به عقاید دینی ملل مغلوب احترام میگذاشت. شهرهای ویران را دوباره آباد ساخت. او عقل و تدبیر را بر شمشیر و جنگ برتری داد. منشور جهانی او زینتبخش سازمان ملل متحد و جهان است.

سرپرسی سایکس:
خوش زبانی او از پاسخی که در داستان رقص ماهیان به یونانیان داده است آشکار است. مطالب کتاب مقدس (تورات) و نوشته های یونانی وسنتهای ایرانی همه همداستانند که کورش باستانی سزاوار لقب بزرگ بوده است. مردم او را دوست میداشتند و (پدر) میخواندند.

ما نیز میتوانیم بدان ببالیم که نخستین مرد بزرگ آریائی {اینجا اندیشه اش هند و اروپایی است زیرا تنها شاخه هند و ایرانی گروه هند و اروپایی است که آریائی خوانده میشود} که سرگذشت اش برتاریخ روشن است، صفاتی چنان عالی و درخشان داشته است.

ژنرال سرپرسی سایکس بعد از دیدار از آرامگاه شاهنشاه کورش بزرگ:
من خود سه بار این آرامگاه را دیدار کرده ام،و توانسته ام اندک تعمیری نیز در آنجا بکنم،و در هر سه بار این نکته را یادآور شده ام که زیارت آمارگاه اصلی کورش،پادشاه بزرگ و شاهنشاه جهان،امتیاز کوچکی نیست و من بسی خوشبخت بوده ام که بچنین افتخاری دست یافته ام. براستی من درگمانم که آیا برای ما مردم آریائی (هندواروپایی) هیچ بنای دیگری هست که از آرامگاه بنیاد گذار دولت پارس و ایران ارجمندتر و مهمتر باشد.

سرپرسی سایکس-تا ایران باستان:
در شاهنشاهی کورش زیبایی، مردانگی، شجاعت، قهرمانیت، عدالت به عیان دیده شده است. وی هیچگاه عیاشی نکرد. کاری که اکثربزرگان گرفتار آن بوده و هستند. آزادیهایی که داشت به هیچوجه به شخصیت او صدمه نزد و افکاری داشت که به راستی متعلق به تاریخ نبوده است.

کورش یکی از شخصیتهای بزرگ تاریخ جهان است. او ابتدا پادشاه سرزمین کوچکی بود. ولی پس از مدتی با اراده مصمم و قلبی آکنده از وطن پرستی امپراتوری را در تاریخ بنا نهاد که در کل جهان بی سابقه بود. این بدین دلیل بود که تا کنون هیچ کشوری نتوانسته بود این چنین با صلح و احترام به عقاید دیگران کل خاور میانه را تصاحب کند. او هیچگاه خوشگذرانی و تن آسایی نکرد. هیچگاه مغرور نشد و همیشه به یاد خداوند خود بود و برای احترام به مزدا حیواناتی را نثار میکرد. کاساندان همسر وی دختر فرناسپه هخامنشی از دودمانی بود که از نجبای پارس محسوب میشدند و پدر و اجدادش در چند نسل شاه پارسیان بودند. کورش در شوخ طبعی و انسانیت سرآمد زمان خود بود. من سه بار تاکنون موفق شده ام آرامگاه این ابرمرد آریایی را زیارت کنم و خداوند را برای این توفیق سپاس میگویم.

گزنفون-کوروپدای( ۴۴۵ پیش از میلاد):
مهمترین صفت کورش دینداری او بود. او هر روز قربانیان برای ستایش خداوند میکرد. این رسوم و دینداری آنان هنوز در زمان اردشیر دوم هم وجود دارد و عمل میشود. از صفتهای برجسته دیگر کورش عدل و گسترش عدالت و حق بود.

گزنفون:
ما در این باره فکر کردیم که چرا کورش به این اندازه برای فرانروایی عادل مردمان ساخته شده بود. سه دلیل را برایش پیدا کردیم. نخست نژاد اصیل آریایی او و بعد استعداد طبیعی و سپس نبوغ پروش او از کودکی بوده است.کورش نابغه ای بزرگ – انسانی والامنش – صلح طلب و نیکمنش بود. او دوست انسانها و طالب علم و حکمت و راستی بود.کورش عقیده داشت پیروزی بر کشوری این حق را به کشور فاتح نمیدهد تا هر تجاوز و کار غیرانسانی را مرتکب شود.او برای دفاع از کشورش که هر ساله مورد تاخت و تاز بیگانگان قرار میگرفت امپراتوری قدرتمند و انسانی را پایه گذاشت که سابقه نداشت. او در نبردها آتش جنگ را متوجه کشاورزان و افراد عام کشور نمیکرد. او ملتهای مغلوب را شیفته خود کرد به صورتی که اقوام شکست خورده که کورش آنانرا از دست پادشاهان خودکامه نجات داده بود وی را خداوندگار می نامیدند. او برترین مرد تاریخ – بزرگترین – بخشنده ترین – پاکدل ترین انسان تا اینزمان بود.