دوستی ها - دانلود فیلم و سریال

روابط اجتماعى در ایران ضمن سده ‏هاى هشتم- نهم میلادى‏

روابط اجتماعى در ایران ضمن سده‏هاى هشتم- نهم میلادى‏

در زمان عباسیان شکل مالکیت فئودالى زمین رو به پیشرفت بود. زمین‏هاى دولتى‏اى وجود داشتند که روى آنها دهقانان به‏طور ثابت کار مى‏کردند، این دهقانان به عنوان مستأجران موروثى زمین به‏شمار مى‏آمدند و مورد استثمار مستقیم دولت از طریق مأموران مالى یا اجاره‏کاران قرار مى‏گرفتند، مالیات و درآمد فئودالى این زمین‏ها با آنچه که کارل مارکس‏ «۱» گفته است، تطابق داشت.

ادامه مطلب روابط اجتماعى در ایران ضمن سده ‏هاى هشتم- نهم میلادى‏

تشکیل خلافت عباسى‏

تشکیل خلافت عباسى‏

اینگونه خلافت عباسى تشکیل شد (۷۵۰- ۱۲۵۸ میلادى، در فاصله سالهاى ۹۴۵- ۱۱۳۲ عباسیان عملا هیچگونه قدرت سیاسى نداشتند و فقط به عنوان یک مرجع روحانى به‏شمار مى‏رفتند). نخستین خلیفه عباسى- سفاح (۷۵۰- ۷۵۴) و برادرش منصور (۷۵۴- ۷۷۵)- مرکز خلافت را از سوریه به عراق که کانون مبارزه با بنى امیه بود، منتقل کردند- نخست در شهر انبار و سپس به سال ۷۶۲ در شهر بغداد جاى‏گزیدند. شهر بغداد بنا به طرح‏منصور خلیفه روى رودخانه دجله، نزدیک شهر باستانى تیسفون بنا نهاده شد.

ادامه مطلب تشکیل خلافت عباسى‏

سقوط دودمان خلافت بنى امیه‏

سقوط دودمان خلافت بنى امیه‏

در ربع اول سده هشتم میلادى یک گروه ضد بنى امیه تشکیل شد. این گروه سازمان سرى هواخواهان عباسیان بود که مرکز فعالیتش در کوفه قرار داشت. اینها در میان توده- هاى وسیع مردم تبلیغ مى‏کردند که امام- خلیفه بایستى وابسته به خاندان پیغمبر باشد نه از نوادگان ابو سفیان که از بازرگانان توانگر مکه بود و جزو دشمنان شماره یک محمد به‏شمار مى‏آمد. این گروه کوشش داشت که همه ناراضى‏ها را به خود جلب کند،

ادامه مطلب سقوط دودمان خلافت بنى امیه‏

پیکار علیه خلفاى بنى امیه در ایران‏

پیکار علیه خلفاى بنى امیه در ایران‏

پایگاه اجتماعى خلفاى بنى امیه بسیار محدود بود، اینان به تمام اشراف اتکاء نداشتند و فقط با پشتیبانى قسمتى از این اشراف که در سوریه و مصر مقیم بودند، بر سرتاسر قلمرو اسلام فرمان مى‏راندند. به این علت امویان باعث ناخشنودى قشرهاى گوناگون جامعه مسلمانان گردیدند. علاوه بر این بدویان و دهقانان عرب و غیر عرب که از نتایج روند فئودالى خلفا ناخشنود بودند، به‏پا خاستند،

ادامه مطلب پیکار علیه خلفاى بنى امیه در ایران‏

ایران در زمان بنى امیه‏

ایران در زمان بنى امیه‏

خلافت حکومت عرب را پس از ۴ خلیفه صدر اسلام یعنى ابو بکر، عمر، عثمان و على (۶۳۲- ۶۶۱) (خلفا درعین‏حال رهبر روحانى و سیاسى به‏شمار مى‏آمدند؛ خلیفه به عنوان رهبر روحانى اسلام امام نامیده مى‏شد) دودمان امیه به دست گرفت (۶۶۱- ۷۵۰).

سیاست دولت امویان در جهت منافع فئودالهاى تازه به دوران‏رسیده اشراف عرب پیش مى‏رفت.

ادامه مطلب ایران در زمان بنى امیه‏

پی‏آمدهاى استیلاى اعراب‏

پى‏آمدهاى استیلاى اعراب‏

اگر استیلاى یونانیان- مقدونیان و ایلامیان بر سرزمین ایران آثارى نسبتا موقتى و سطحى به‏جا گذاشت، استیلاى عربها روى تاریخ و فرهنگ ایران بگونه‏اى ژرف مؤثر واقع شد. همانگونه که قبلا گفتیم عربها شکل تازه‏اى از روابط اجتماعى را با خود نیاوردند. برعکس خود آنها به روند فئودالیزه شدن کشانده شدند، این روند در بیزانتین، ارمنستان باشدت و در ایران به آرامى پیش مى‏رفت، با اینهمه استیلاى عربها بر ایران پى‏آمدهاى بسیارى را به همراه داشت‏

ادامه مطلب پی‏آمدهاى استیلاى اعراب‏

تصرف ایران به دست عربها

تصرف ایران به دست عربها

در نیمه اول سده هفتم دگرگونى ژرفى که از لحاظ بین‏المللى اهمیت فراوان یافت در سرنوشت تاریخ کشورهاى کناره مدیترانه و آسیاى غربى اثر گذاشت- عامل این دگرگونى، پیدایش حکومت خلفاى مسلمان عرب بود. این حکومت در نتیجه اتحاد قبایل عرب به سال ۶۳۰، همراه با پیدایش دین یک‏پارچه‏اى به نام مسلمانى یا اسلام در شبه‏جزیره عربستان پدید آمد.

ادامه مطلب تصرف ایران به دست عربها