معادن در دوران هخامنشیان

معادن‏

مهندس زاوش مى‏نویسد:

ایرانیان از دیرباز براى بهره‏بردارى از معادن به حفر چاه و تونل و و گالرى مى‏پرداختند و قسمتهاى کم استقامت را به کمک چوب‏بست آماده کار
مى‏کردند. براى روشن کردن معادن از پیه‏سوز و چراغهاى روغنى استفاده مى‏شد.

در ایران سنگ مس قبل از سنگهاى دیگر مورد استفاده قرارگرفته است. طبق نظر محققین، استفاده از مس بوسیله چکش‏کارى مس ناتیف، اوایل هزاره پنجم ق. م.

شروع گردید و از اوایل هزاره چهارم مس ناتیف را ذوب کرده‏اند. تهیه آلیاژهاى مس در نیمه دوم هزاره سوم حدود ۲۴۰۰ ق. م. شروع گردیده است. قدیمیترین این کوره‏ها به نظر متخصصین، کوره «تل ابلیس» در حوالى «بردسیر» کرمان و دومى «تل آتشى» نزدیک بم است. ذوب سنگهاى سرب در هزاره سوم و شاید کمى قبل از آن در ایران شروع شده است. سرب در ایران زودتر از قلع شناخته- شده است و قسمتى از مفرغهاى به دست آمده داراى مقدارى سرب و نیکل است.

ذوب سنگهاى آهن در ایران در هزاره اول قبل از میلاد شروع شده و به احتمال قوى اولین‏بار کوره‏هاى ذوب در «دلفارد» نزدیک جیرفت شروع به کار نموده است. صاحبان معادن اکثرا برده‏داران و یا رؤساى قبایل بودند و بردگان و اسرا در شرایطى دشوار و طاقت‏فرسا براى آنها کار مى‏کردند. کارهاى سبکتر بوسیله بچه‏ها انجام مى‏شد و آنها سنگهاى استخراج شده را بوسیله زنبیلهایى که از الیاف و برگ خرما درست شده بود از زمین به بالا مى‏آوردند. «»

 تاریخ اجتماعى ایران

http://www.vatanfa.com/?s=معادن-در-دوران-هخامنشیان