صنایع ملى در عهد هخامنشى‏

صنایع ملى در عهد هخامنشى‏

در دوره هخامنشیان، مادام که سلاطین و زمامداران در سراشیبى فساد و خودپرستى سقوط نکرده بودند، وضع صنعت و تجارت تا حدى رضایت‏بخش بود و کشورگشاییهاى کورش و داریوش و آشنایى ایرانیان با ملل متمدن و پیشرفته شرق نزدیک موجب ترقى فنون و صنایع گردید. و ظاهرا در ایران از هزاره دوم قبل از میلاد، یعنى قبل از روى کار آمدن حکومت هخامنشى، از طلا و نقره و مس و مفرغ استفاده مى‏کردند و انواع سلاحها و وسایل دیگر از قبیل سپر، جوشن، ساقبند، خود، شمشیر، غلاف شمشیر، نیزه، خنجر، زره اسب، تبر، مته‏هاى قلعه‏کوب و غیره به دست هنرمندان ساخته مى‏شد.

سپر را از آهن و مفرغ و گاهى از چوب ولى شمشیر و نیزه و تبر را بیشتر از مفرغ مى‏ساختند. بطورى که از مفاد لوحه گلى شماره ۵۲ تخت جمشید برمى‏آید، منطقه «نیریز» یکى از مراکز مهم زره‏سازى در دوره خشایارشا بوده و در لوحه مذکور حقوق ۱۲ کارگر مرد، ۱۸ پسربچه و ۱۴ نفر زن و ۱۱ دختر که مشغول خدمت بوده‏اند، ذکر شده است.

گیرشمن و «کنتنو» ضمن گزارشى که از حفاریهاى شوش منتشر کرده‏اند، مى‏نویسند بیشتر اشیاء مکشوفه افزار و آلاتى از قبیل کلنگ، داس، خیش، تبر، اره، مالبند اسب، دهنه، نعل و غیره بوده که از مفرغ ساخته مى‏شد. نعل اسب را از مس و گاهى از پوستین و موى اسب مى‏ساختند. نعل اسب به صورت امروزى از قرن دوم یا قرن اول قبل از میلاد ساخته شده است.

اشیاء زینتى از قبیل دست‏بند، انگشتر، سینه‏ریز، سنجاق گوشواره، بازوبند، و مجسمه‏هاى طلایى و نقره مورد استفاده مردان و زنان آن دوره قرارمى‏گرفته. صنعت جواهرسازى و سوار کردن سنگهاى گرانبها روى فلزات معمول بود. علاوه بر آنچه گفتیم از ظروف فلزى از قبیل کاسه، بشقاب، فنجان، روغندان، جام، گلدان و غیره استفاده مى‏کردند. طبقات ممتاز از ظروف طلا و نقره و تهیدستان از ظروف سفالین بهره‏مند مى‏شدند. طبق نظریه دکتر گیرشمن، در املاک بزرگ رعایاى کارگر مصنوعاتى نظیر کفش، نیمتنه، شلوار و لباس و اثاثه خانه براى خود و دیگر کشاورزان تهیه مى‏کردند. علاوه بر فعالیتهاى صنعتى محدودى که در عهد هخامنشیان در دهات صورت مى‏گرفت، در شهرها فعالیتهاى صنعتى وسعت گرفته بود.

http://www.vatanfa.com/?s=صنایع-ملى-در-عهد-هخامنشى‏