فدا شدن حضرت عیسى(ع) برای نجات مسحیان از آتش دوزخ

کلمه یونانى و معنیش مژده است. مسیحیان از این جهت آن را مژده می‌دانند که به اعتقاد آنها حضرت عیسى(ع) خود را فداى مردم کرد تا همه مردم را از آتش دوزخ بخرد، و این کتب اناجیل آنها مژده بهشت است، کتاب آسمانى که به حضرت عیسى (ع) نازل شده.

نام این کتاب دوازده بار در قرآن مجید ذکر شده. قرآن، انجیل را کتاب خدا می‌داند: (و انزل التوراه و الانجیل من قبل هدى للناس و انزل الفرقان) ولى آن انجیل را کتاب آسمانى می‌داند که مشتمل بر احکام و تکالیف بشر باشد و زندگى او را تنظیم کند و سر و سامان بخشد ـ چنانکه شأن ادیان الهى است ـ (و لیحکم اهل الانجیل بما انزل الله) و (و آتیناه الانجیل فیه هدى و نور)، انجیلى که به آمدن پیغمبر بعد و کتاب بعد از خود مژده دهد و پیامبر و کتاب پیش از خود را تصدیق نماید: (و مصدقا لما بین یدیه من التوراه) و (الذین یتبعون الرسول النبى الامّى الذى یجدونه مکتوبا عندهم فى التوراه و الانجیل)، و قرآن یک انجیل را می‌شناسد

نه اناجیل را، انجیلى که مشتمل بر کلام خدا باشد نه گفتار خود حضرت عیسى (ع) و رسولان، و نه انجیلى که پس از ارتحال حضرت عیسى (ع) تدوین شده باشد.

فرید وجدى می‌نویسد: اناجیل اکنون نزد مسیحیان چهار است: انجیل متى که از همه اناجیل قدیمی تر و به سى سال بعد از عیسى در اورشلیم به زبان عبرى نوشته شده است .

انجیل مرقس پس از متى به زبان یونانى نوشته شد و حدود ۶۶ م منتشر گشت.

انجیل لوقا سوّمین انجیل است که پس از آن دو انجیل نوشته شده است .

انجیل یوحنا شصت سال پس از مسیح یعنى سال ۹۳ م نوشته شده است .

این چهار تا را مسیحیان معتبر دانند و گویند روح الامین جبرئیل اینها را به نویسندگانش بوحى آورده و اناجیل زیادى (که تا صد انجیل گفته‌اند) بعداً پدید آمد و کلیسا آنها را نامعتبر شمرد، از آن جمله است انجیل «میلاد مریم و طفولیت مسیح» که آن را به متى نسبت دهند و گویند نسخه‌هاى آن مفقود شده بوده و دانشمند «نهیلو» که آن را منتشر نموده خود به نسخهاى که بدان اطمینان حاصل کند که آن از متى است دست نیافته است .

و دیگر انجیل «توما اسرائیلى» است که دانشمند «کوتلیه» نسخهاى از آن را در کتابخانه ملک بجست که به زبان یونانى و در قرن ۱۵ نسخهبردارى شده بوده، وى در اروپا آن را منتشر ساخت.

و دیگر انجیل «ژاک اصغر» که «گلیوم بوستل» آن را در سفرهاى توریستى خود به دست آورد و به سال ۱۵۵۲ در شهر بال سوئز بچاپ رساند و سپس در «استراسبورگ» آلمان چاپ شد و مسیحیان علیه گلیوم شورش نمودند که وى آن را جهت لکه‌دار ساختن دین مسیح منتشر نموده و پس از آن دانشمند «نیاندر» با تغییراتى آن را مجدداً بچاپ رساند.

و دیگر انجیل «نیکودیم» که در قرون وسطى پدید آمد و منتشر گشت.

و دیگر انجیل «طفوله ـ کودکى» که در اصل به زبان یونانى بوده و دانشمند «هنرى سیک» در قرن ۱۷ به نسخهاى از آن به زبان عبرى دست یافت و در اروپا آن را بچاپ رساند و آن منسوب است به حوارى بطرس و دیگر «مرسیون» که طایفه «مرسیونى» آن را معتبر شمارند . (دائره المعارف فرید وجدى)

سه انجیل متى و مرقس و لوقا هر یک شرح مختصرى از زندگانى و تعلیمات و مرگ و قیام مسیح را دارند ولى انجیل یوحنا مختصرى از اتفاقات مهم مربوط به زندگى مسیح را دارد باضافه تعلیمات روحانى و اوامر او که در سایر اناجیل بدان توجهى نشده است .

انجیل یوحنا بیش از دیگر اناجیل به الوهیت مسیح متعرض شده و مقاومت فریسیان در برابر مسیح و گفته‌هاى او در هفته پیش از واقعه صلیب و ماجراى احیاى ایلعاذر را به تفصیل ذکر می‌کند ولى برخى مطالب را چون داستان میلاد و صعود مسیح و عشاء ربّانى و از این قبیل عجایب که سه انجیل دیگر آوردهاند متعرض نشده و از این رو محققان گفته‌اند که یوحنا از آن سه متاخرتر است و معلوم می‌شود نویسندگان یوحنا به مطالب آن سه آگاه بودهاند و نخواستهاند تکرار کنند. به هر حال هیچیک از چهار انجیل معروف در زمان حضرت مسیح نوشته نشده ولى خود مسیحیان مدعیند که لوقا و مرقس از شاگردان وى بودهاند. (منجد و دهخدا)

و یکى از اناجیل انجیل «برنابا» است که پاپ جلاسیوس که بسال ۴۹۲ میلادى بر تخت پاپى نشست آن را تحریم نمود بدین جهت که آن با دیگر اناجیل مخالف بود زیرا آن انجیل کشته شدن مسیح و غفران ذنوب محض درآمدن به دین مسیح را رد می‌کرد، و به آمدن پیغمر اسلام تصریح داشت. این انجیل قرنها ناپدید بود تا در قرن ۱۶ میلادى اسقفى به نام «فراموینو» یک نسخه آن را به زبان ایتالیائى در کتابخانه «اسکوتز» پنجم بدست آورد و در آستین خود پنهان کرد و در فرصتهاى مناسب آن را بدقت مطالعه کرد و در پرتو آن به اسلام هدایت یافت و در اوائل قرن ۱۸ نیز نسخهاى از آن به زبان اسپانیائى به دست آمد و پس از آن توسط دکتور «منکهوس» به زبان انگلیسى ترجمه شد و بسال ۱۹۰۸ دکتر خلیل سعادت آن را به زبان عربى ترجمه کرد و اخیراً دانشمند ارجمند حیدر قلى خان سردار کابلى آنرا به فارسى ترجمه نمود و در کرمانشاه بچاپ رسید. (قاموس قرآن)

از امام صادق (ع) روایت شده که انجیل در شب دوازدهم ماه رمضان نازل شده است.

حضرت رضا (ع) در آن جلسه بحث و مناظره که مأمون ترتیب داده بود به جاثلیق گفت: هیچ ‌می‌دانى این اختلاف که در انجیل دیده می‌شود از کى شروع شده؟ گفت: نمی‌دانم، فرمود: همان روزى که انجیل (به دست یهود) ناپدید شد، ملت نصارى نزد علماى خود آمدند و گفتند: حال که عیسى کشته شد و انجیل را هم از دست دادیم و شما علماى ما هستید از انجیل چه دارید؟ لوقا و مرقابوس گفتند: هیچ واهمه نداشته باشید که انجیل در سینه ما است و تمامى اسفار آن را به شما خواهیم رساند و شما کلیساها را خالى مگذارید. سپس لوقا و مرقابوس و یوحنّا و متّى دور هم نشستند و این انجیل را ساختند و در اختیار شما گذاشتند در صورتى که این چهار نفر شاگردان شاگردان اول (مسیح) بودند…

نقل است که در انجیل آمده که خداوند فرمود: چرا به دین عمل نمی‌نمائید و همواره خطا می‌کنید، مگر نمی‌دانید که عذاب من در انتظار شما است؟ حکم به جور و ستم مکنید که از جانب من به عذاب شما حکم خواهد شد، به همین پیمانهایی که به مردم می‌دهید برایتان پیمانه داده شود و طبق همین قضاوت خودتان علیه شما قضاوت خواهد شد. (بحار: ۱۴ و ۷۷ و ۹۸)

کتاب: معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۶۹

نویسنده: سید مصطفی حسینی دشتی